Λησμόνησα μάνα να σου πω για τ’ όνειρό μου
εκείνο…
Έπεσε μέσα στο
νερό του Ευρίπου ένα μαντήλι…
Λουλούδια
έπεφταν βροχή και κύλαγαν μαζί του…
Αίφνης, κεφάλι
παιδικό βγήκε απ’ τα νερά του,
Και μια φωνή
ακούστηκε «Ευχαριστώ!» να λέει…
΄Ακου, μανούλα
μου! Ακούς; Εσύ το είχες σώσει…
Ράγισε η
καρδούλα μου, κι άλλα κεφάλια βγήκαν,
΄Αγγλοι,
Αυστραλοί και Καναδοί, όσοι έσωσες μητέρα…
Γι’ αυτό σ’
ευχαριστούσανε που έγινες ασπίδα,
Ιέρεια μίας θεάς
που λέγεται Εστία…
Αγκάλιασες ξένα
παιδιά, τα έσωσες απ’ των Γερμανών τα χέρια…
Νίκησε γι’ άλλη
μια φορά, η αγάπη και το πνεύμα,
Νίκησε την
βαρβαρική τη φύτρα που σκοτώνει…
Η Λευτεριά και η
Τιμή στήσαν χορό αντάμα…
Αθάνατη Μανούλα
μου, ξύπνησα τρομαγμένη…
Θα ‘θελα τόσα να
σου πω, τόσα να σε ρωτήσω…
Αν βρέθηκες Μητέρα μου με τον Γιώργο
Μαμαλάκη…
Νίκησε κι αυτός
τον θάνατο για χάρη σου μανούλα,
Αντάμωσε τον
Χάροντα σε μαρμαρένια αλώνια!
Τον
έλεγες αγόρι σου, τον έλεγες παιδί σου, κι εκείνος
Ήλιος
φωτεινός εφώτησε τη γη σου και πήρε την εκδίκηση
για την ακριβή ζωή
σου...
Ελίνα
Μαστέλλου-Γιαννάκενα
Αθήνα,
Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου