ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ 58η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ κ ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ ''ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ'' ΜΕ ΘΕΜΑ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ : ΑΠΟ ΤΟ 1453 ΣΤΟ 2017 Η ΑΛΩΣΗ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΦΙΝΛΑΝΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Η ΝΕΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΤΟ ΙΣΛΑΜ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΩΝ, Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ, ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΙΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ.

Σύντομη επισκόπηση θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας εν σχέσει με την Γεωστρατηγική και την Ιστορία από τον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky με τον Δημοσιγράφο & Αμυντικό Αναλυτή Γιάννη Θεοδωράτο στις 30/5/2017.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Evonymos 
BLUE SKY

ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΡΧΕΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Του Παναγιώτη Α. Καράμπελα

 

Σε όλα τα ζητήματα με τα οποία ασχολείται η Ελληνική διπλωματία, παρατηρείται μια συνέπεια στην…ασυνέπεια. Μια χρόνια αρρυθμία στην Ελληνική εξωτερική πολιτική, στον τρόπο σκέψης των υπευθύνων γενικότερα, όπως και στη πρακτική τους, βάσει των οποίων καθορίζεται η στάση της Ελλάδος ως τώρα σε μείζονα Εθνικά θέματα.

Όμως, για να έχουμε μια πλήρη εικόνα των λαθών που γίνονται, θα πρέπει πρώτα να αποπειραθούμε να σκιαγραφήσουμε τις βασικές γενικές Αρχές που διέπουν –ή, ως ένα βαθμό, θα έπρεπε να διέπουν– την Εξωτερική Πολιτική μιας χώρας.

Βασικές Αρχές – Ο κοινός παρονομαστής στην Εξωτερική Πολιτική
Μια χώρα, λοιπόν, πρέπει να διαθέτει:
Όραμα, που να διερμηνεύει τα ιδανικά του Έθνους της.
Στόχους, για να μην χάνει τον προσανατολισμό της ώσπου να επιτύχει το ποθητό αντικειμενικό σκοπό.
Σύμπνοια, με τον λαό ώστε να αντικατοπτρίζεται η λαϊκή βούληση στο τελικό αποτέλεσμα.
Ανθρώπους που να εμφορούνται από τον απαραίτητο πατριωτισμό, ώστε να εργάζονται χωρίς να φείδονται θυσιών, για να γίνει ο εκάστοτε στόχος πραγματικότητα.
Πριν, πρώτα και πάνω απ’ όλα όμως, και για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε στα ενδότερα, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια βασικά δεδομένα και να ξεδιαλύνουμε κάποιους μύθους. Έτσι, οφείλουμε να τονίσουμε ότι, μεταξύ κρατών και κυβερνήσεων, στη Διπλωματία και τις Διεθνείς Σχέσεις (όπως αυτές εφαρμόζονται και ασκούνται από τα αρχαία χρόνια ακόμα), ΔΕΝ υπάρχουν τα ακόλουθα:
Αγάπη – μίσος, φιλία – εχθρότητα, δίκαιο – άδικο, νομιμότητα – παρανομία, τιμιότητα – ατιμία, ιδεολογίες, θρησκείες, ιδανικά, Διεθνές Δίκαιο, διεθνείς οργανισμοί, συμμαχίες. Στη Διπλωματία, τις Διεθνείς και Διακρατικές Σχέσεις, υπάρχει ένα και μόνο πράγμα που μετράει: το ΣΥΜΦΕΡΟΝ! Και η Ελλάδα το έχει βιώσει αμέτρητες φορές αυτό στην Ιστορία της, με προδοσίες από «συμμάχους», περιφρόνηση Διεθνών Συμφωνιών από «φίλους» και εχθρούς!
Έτσι δεν τιμωρείται η Τουρκία για τις Γενοκτονίες των Ελλήνων και των Αρμενίων και τον Αττίλα στην Κύπρο παρά τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Δεν τιμωρείται η FYROM για τις ανιστόρητες αξιώσεις της εις βάρος της Ελλάδας. Δεν τιμωρείται η Αλβανία για την συμπεριφορά της στους Βορειοηπειρώτες και τον Μεγαλοϊδεατισμό της. Το αντίθετο μάλιστα. Ενισχύονται οι γείτονές μας αυτοί με κάθε τρόπο από τις άλλες χώρες Ευρωπαϊκές, υπερατλαντικές και μη, διότι γι αυτές η αλήθεια, το τι είναι δίκαιο και νόμιμο είναι έννοιες ρευστές, οι οποίες αλλάζουν κατά το δοκούν αναλόγως του συμφέροντος της κάθε μίας.
Και ας μη γελιόμαστε: Κάθε φορά που φαίνεται να εφαρμόζονται οι διεθνείς νόμοι, οι συμφωνίες, τα ψηφίσματα, οι Συνθήκες και κάθε φορά που μοιάζει πως κινείται οτιδήποτε για λόγους «ηθικών αρχών», ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ λόγος είναι το ΣΥΜΦΕΡΟΝ! Κάποιον ή κάποιους τους συμφέρει να εφαρμοστούν οι νόμοι και τα ψηφίσματα εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή, και τότε και μόνο τότε είναι που όλες αυτές οι ευγενείς ιδέες γίνονται…επίκαιρες.
Ο Δαρβίνος στην Παγκόσμια Διπλωματική Σκηνή
Πράγματι, στον χώρο των Διεθνών Σχέσεων ισχύει η ΔΑΡΒΙΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ: Στο τέλος επιβιώνει ο ισχυρότερος, δηλαδή ο πιο δραστήριος, ο πιο γρήγορος, ο πιο έτοιμος.
Και αυτό έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την επικρατούσα αντίληψη των κυβερνώντων την χώρα μας, βάσει της οποίας είναι εποικοδομητικό και αποδοτικό για τις εξωτερικές μας σχέσεις το να κάνουμε «χειρονομίες καλής θέλησης», χωρίς ξεκάθαρα ανταλλάγματα… Στο μυαλό των ανθρώπων που διοικούν αυτόν το τόπο, η Δαρβινική Θεωρία έχει αλλάξει. Με τις αποφάσεις τους φαίνεται πώς πιστεύουν ότι στο τέλος δεν επιβιώνει ο πιο ισχυρός, αλλά ο πιο…καλοσυνάτος, ο πιο αφελής! Όμως, αυτή είναι μια μόνο από τις παθογένειες που χαρακτηρίζουν την Ελληνική εξωτερική πολιτική τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια.
Οι Ελληνικές παθογένειες
Από την Μεταπολίτευση και μετά, 4 είναι τα κοινά χαρακτηριστικά της εξωτερικής μας πολιτικής:
α) Αφέλεια: Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αντί για βιτρίνα της πολιτικής μας και περιτύλιγμα, έχει γίνει ο σκελετός και η αιχμή του δόρατος της εξωτερικής μας πολιτικής. Οι δικαστές είναι άνθρωποι και αυτοί, επιρρεπείς σε πιέσεις και πιθανούς εκβιασμούς. Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι είναι ακέραιοι χαρακτήρες που τιμούν το λειτούργημά τους, πάλι δεν μπορεί θέματα Εθνικής Κυριαρχίας να τίθενται υπό αμφισβήτηση και να εξαρτώνται από αποφάσεις τρίτων, οποιοιδήποτε κι αν είναι αυτοί! β) Υπακοή σε έξωθεν…«παραινέσεις»: Αυτό βέβαια είναι κάτι που συμβαίνει στην ουσία, από την Απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους και μετά. Τότε ήταν το Γαλλικό, το Αγγλικό και το Ρωσικό κόμμα που ανοιχτά δήλωναν το ποιους εκπροσωπούσαν. Τώρα τα κόμματα της Βουλής έχουν πιο προσεγμένα ονόματα από επικοινωνιακής άποψης, αλλά την ίδια συμπεριφορά απέναντι στις επιθυμίες των ξένων κέντρων αποφάσεων. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και γνωστά: Ίμια, Οτσαλάν, τα Σύμφωνα της Μαδρίτης και του Ελσίνκι, S-300, αντιπυραυλική ασπίδα κτλ. γ) Απουσία διορατικότητας και φαντασίας: Η έλλειψη διορατικότητας και φαντασίας είναι έκδηλη κι έχει φανεί κατ’ επανάληψη έως τώρα. Η αδυναμία αντίληψης των αρνητικών επιπτώσεων της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα γι αυτό. Είναι φυσικά, άμεσα συνδεδεμένη η απουσία φαντασίας και διορατικότητας με τις προαναφερθείσες έξωθεν παραινέσεις και επιρροές, όμως εδώ αναφερόμαστε σε εκείνη τη μερίδα των πολιτικών της χώρας που όχι λόγω οσφυοκαμψίας, αλλά λόγω πεποιθήσεων, πραγματικά πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, και δυστυχώς αυτοί δεν είναι λίγοι… δ) Παντελής έλλειψη Στρατηγικής και ενδοκυβερνητικά: Είναι πλέον δεδομένο ότι η Ελλάδα, από την Μεταπολίτευση και μετά, δεν είχε ΠΟΤΕ συγκεκριμένους και κοινά συμφωνημένους Εθνικούς στόχους. Η κάθε Κυβέρνηση είχε την δική της θεώρηση για το ποια θα έπρεπε να είναι η Εξωτερική Πολιτική της χώρας. Δυστυχώς όμως, διαφορές στους στόχους υπήρξαν ακόμα και μέσα στις ίδιες τις κυβερνήσεις, και όχι απλά σε επίπεδο πρακτικής εφαρμογής του κυβερνητικού προγράμματος, που είναι φυσιολογικό να υπάρχουν. Είδαμε, δηλαδή, Υπουργούς Εξωτερικών με τελείως διαφορετική θεώρηση, να ακολουθούν τελείως διαφορετικές πολιτικές από το προκάτοχό τους, που ήταν κι αυτός του ίδιου κόμματος! Κλασική περίπτωση αποτελεί η διαδοχή του Θεοδώρου Πάγκαλου από τον Γιώργο Παπανδρέου στο τέλος της δεκαετίας του ’90…
Συμπλέγματα κατωτερότητας και αδράνεια
Ένας ακόμα παράγοντας στον τρόπο σκέψης πίσω από την, κατ’ ευφημισμόν, σχεδίαση εξωτερικής πολιτικής της χώρας, είναι και η παρανόηση της γεωπολιτικής σημασίας της Τουρκίας και της Ελλάδας. Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια λόγω των εξελίξεων στην περιοχή της, είχε για πολλά χρόνια αναδειχθεί σε σημαντική σύμμαχο των Αμερικανών, παρά και την πρόσφατη επιδείνωση των σχέσεών της με το Ισραήλ. Όμως η ίδια η Τουρκία δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια, αλλά έκανε ότι μπορούσε για να εκμεταλλευτεί και να προβάλλει την θέση της αυτή. Έτσι, ο Μπρεζίνσκι στο βιβλίο του «Η μεγάλη σκακιέρα», όπου μιλάει για τις γεωπολιτικές ισορροπίες και την γενικότερη κατάσταση ανά την υφήλιο, είναι ζήτημα αν αναφέρει την Ελλάδα μια-δύο φορές, ενώ για την Τουρκία έχει αφιερώσει σε πάρα πολλά σημεία, σελίδες ολόκληρες.
Το λάθος που γίνεται είναι ότι αποδεχόμαστε την γεωπολιτική «ανωτερότητα» και σημασία της Τουρκίας, αδυνατώντας να δούμε τρόπους να εκμεταλλευτούμε την δική μας πολύ σημαντική γεωπολιτική θέση. Στο πρόσφατο παρελθόν μας, ο αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη έμεινε οριστικά στα χαρτιά, σε αντίθεση με τον αντίστοιχο αγωγό Μπακού – Τσεϊχάν που παρά τα σαφώς μεγαλύτερα προβλήματα στην εκεί περιοχή, ολοκληρώθηκε κανονικά. Η υποστήριξη των Αμερικανών προς τη τελευταία αυτή περίπτωση, είναι άμεση συνάρτηση και της θέλησης και της πίεσης της Τουρκίας προς αυτή τη κατεύθυνση…
Επίσης, οποιεσδήποτε Ελληνικές επενδύσεις έχουν γίνει στα Βαλκάνια, είναι αποτέλεσμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας και πολλές φορές μάλιστα, αποτέλεσμα της απόγνωσης που έχει επιφέρει η οικονομική πολιτική και πιο πρόσφατα η κρίση, το ζοφερό επιχειρηματικό περιβάλλον και η γενικότερη κατάσταση εντός της Ελλάδας ακόμα και πριν τα…Μνημόνια.
Αντί, λοιπόν, τα προηγούμενα χρόνια να προσπαθήσουμε να διεισδύσουμε στα Βαλκάνια σε βαθμό εξάρτησης των τελευταίων από εμάς -όσο κυνικό κι αν ακούγεται αυτό- και κατόπιν να κάνουμε σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι εμείς είμαστε το κλειδί της περιοχής, κάναμε ακριβώς το αντίθετο: Υφυπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη που ήταν τότε υπεύθυνος για το ελληνικό πρόγραμμα για την ανασυγκρότηση των Βαλκανίων, ένα πρόγραμμα που μοίρασε εκατοντάδες εκατομμύρια στα γειτονικά μας κράτη, είχε «ξεκαθαρίσει» με επίσημη δήλωση, πως δεν συνδέεται η χρηματική αυτή βοήθεια που έδιδε η Ελλάδα προς τις όμορες χώρες με κανενός είδους αντάλλαγμα, ανατρέποντας έτσι την βασικότερη Αρχή της παγκόσμιας διπλωματίας, αυτή της ανταποδοτικότητας–αμοιβαιότητας, δηλαδή το αυτονόητου «δούναι και λαβείν»! Άλλη μια τραγική απόδειξη αφελούς συμπεριφοράς… Το λυπηρό δε είναι, ότι αυτός ο τρόπος σκέψης έχει περάσει και στο Διπλωματικό Σώμα, με διπλωμάτες της Υπηρεσίας Διεθνούς αναπτυξιακής Συνεργασίας (Υ.Δ.Α.Σ.) να αναφέρουν τα ίδια ακόμα και σε ιδιωτικές τους συζητήσεις…
Όλα αυτά, δίνουν μια εικόνα του επιπόλαιου τρόπου με τον οποίο λαμβάνονται αποφάσεις σχετικά με τα κρίσιμα Εθνικά μας Θέματα. Είναι ακριβώς αυτές οι λογικές που μας έφεραν στην απαξίωση και στο περιθώριο. Είναι αυτός ο τρόπος σκέψης και λειτουργίας που υπάρχει και σε όλους τους τομείς διακυβέρνησης της χώρας, που μας οδήγησε και στην σημερινή οικτρή οικονομική κατάσταση. Και είναι ακριβώς αυτά που πρέπει να αλλάξουν πρώτα. Η υλοποίηση ενός Γεωπολιτικού – Γεωστρατηγικού Δόγματος, όπως ζητάει επιτακτικά η κοινότητα των πολιτικών επιστημόνων, δίνει το ορθό πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να γίνει η «θεραπεία» αυτών των παθογενειών που υπονομεύουν την εξωτερική μας πολιτική, αλλά κατ’ επέκταση και την ίδια την Τιμή και αξιοπρέπεια του Έθνους. Για όσους, βέβαια, σημαίνουν ακόμα κάτι οι λέξεις αυτές…

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΗΣ Ε' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ 1966

Του Γεωργίου Ν.Καλαματιανού

῞Οταν νόμισε ὁ Μωάμεθ πὼς τὸ ἠθικὸ τῶν πολιορκημένων εἶχε πιὰ κλονισθῆ ἀπὸ τὸν ἀδιάκοπο βομβαρδισμὸ πολλῶν ἡμερῶν, ἔστειλε πάλι γιὰ τελευταία φορὰ τὶς προτάσεις του στὸν Κωνσταντῖνο. Τοῦ ζητοῦσε δηλαδὴ νὰ παραδώση τὴν Πόλη. «Τί λές; Φεύγεις ἀπὸ τὴν Πόλη νὰ πᾶς ὅπου θέλεις μὲ τοὺς ἄοχοντές σου καὶ μὲ τὰ ὑπάρχοντά σου καὶ ν’ ἀφήσης τὸ λαό, χωρὶς νὰ πάθη καμιὰ βλάβη οὔτε ἀπὸ μᾶς οὔτε ἀπὸ σένα, ἢ ἐπιμένεις στὴν ἀντίσταση, ποὺ θὰ ἔχη ἀποτέλεσμα καὶ τὸ δικό σου θάνατο καὶ τὸ θάνατο τῶν ἀρχόντων σου καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ὑπαρχόντων σου καὶ τὴν αἰχμαλωσία καὶ διασπορὰ τῶν κατοίκων;».
῾Ο Κωνσταντῖνος, ἄν καὶ ἔβλεπε πὼς πολὺ δύσκολα θὰ μποροῦσε νὰ ἀποκρούση ὡς τὸ τέλος τὸ χείμαρρο τῶν στρατιωτῶν τοῦ σουλτάνου, δὲν δίστασε νὰ δώση τὴν ἀπάντηση, ποὺ ταίριαζε καὶ στὸ δικό του ἀξίωμα καὶ στὴ λαμπρὴ ἱστορία τῆς αὐτοκρατορίας του. Καὶ ἡ σύγκλητος τῶν ἀρχόντων του ἐνέκρινε τὴν ἀπάντησή του:
«Ἄν θέλης νὰ συζήσης μαζί μας εἰρηνικά, ὅπως ἔζησαν οἱ πατέρες σου, ἂς εἶναι δοξασμένο τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. ᾽Εκεῖνοι θεωροῦσαν καὶ τιμοῦσαν τοὺς γονεῖς μου σὰν πατέρες, κι αὐτὴ τὴν πόλη σὰν πατρίδα τους. Σὲ δύσκολες περιστάσεις σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴν πόλη ἔβρισκαν καταφύγιο. Κράτησε ὅσα φρούρια κι ὅση χώρα ἅρπαξες ἀπὸ μᾶς ἄδικα, ὅρισε καὶ τὸ φόρο, ποὺ θὰ σοῦ πληρώνωμε κάθε χρόνο, νὰ εἶναι ἀνάλογος μὲ τὰ εἰσοδήματά μας καὶ φύγε εἰρηνικά. Γιατὶ ποῦ ξέρεις, ἄν, θαρρώντας πὼς θὰ κερδίσης, δὲ βγῆς ζημιωμένος; Τὴν παράδοση ὅμως τῆς πόλης οὔτε ἐγὼ τὴ δέχομαι οὔτε κανεὶς ἄλλος ἀπὸ τοὺς κατοίκους της, γιατὶ ὅλοι μαζὶ μὲ μιὰ ἀπόφαση, ποὺ τὴν πῆρε ὁ καθένας μας μόνος του, θὰ πέσωμε πολεμώντας, χωρὶς νὰ λογαριάσωμε τὴ ζωή μας».

Ἀπὸ ἐκείνη τὴ στιγμὴ οἱ δυὸ ἀντίπαλοι ἑτοιμάζονται γιὰ τὴν ἀποφασιστικὴ σύγκρουση. ῾Ο Μωάμεθ διατάσσει τριήμερο ἀδιάκοπο κανονιοβολισμὸ τῶν τειχῶν, γιὰ ν’ ἀνοιχτοῦν πολλὰ ρήγματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ μποροῦσαν νὰ περάσουν οἱ στρατιῶτες του. Σ᾽ ἐκεῖνον ποὺ πρῶτος θ’ ἀνέβαινε στὰ τείχη, ὑπόσχεται τὴν καλύτερη ἐπαρχία τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀσίας. Σὲ ὅλο τὸ στρατό του ἐπιτρέπει τριήμερη λεηλασία. Οἱ δερβίσηδες τριγυρίζουν τὸ στρατόπεδο κι ὑπόσχονται ἀκόμη μεγαλύτερες ἀμοιβὲς τοῦ Προφήτη γιὰ ὅσους θὰ σκοτωθοῦν πολεμώντας.
Μέσα στὴν πόλη, ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος, οἱ στρατιῶτες μὲ τὴν προσωπικὴ ἐπίβλεψη τοῦ Κωνσταντίνου ξενυχτοῦν, γιὰ νὰ διορθώσουν τὶς καταστροφὲς τῶν τειχῶν, ποὺ ἔκαναν τὴ μέρα τὰ κανόνια. Κι ὁ ἄμαχος πληθυσμὸς μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς μοναχοὺς μπροστὰ ἔκαναν λιτανεία γύρω στὸν ἐσωτερικὸ περίβολο τῶν τειχῶν, ἔχοντας μαζί τους τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ὁδηγήτριας. Οἱ ἱκεσίες χιλιάδων λαοῦ: «Κύριε, ἐλέησον! Κύριε, ἐλέησον!» ὑψώνονται πρὸς τὴν ῾Υπέρμαχο, ποὺ τόσες φορὲς εἶχε σώσε τὴν Πόλη.
Τὸ ἀπόγευμα τῆς τρίτης ἡμέρας τοῦ ἀδιάκοπου κανονιοβολισμοῦ ὅλα τὰ σημάδια ἔδειχναν πιὰ πὼς τὴν ἄλλη μέρα, στὶς 29 Μαΐου, θὰ γινόταν ἡ ἐπίθεση. ῾Ο Κωνσταντῖνος ἐπιθεώρησε πρῶτα τὰ τείχη κι ἔδωσε τὶς τελευταῖες ὁδηγίες γιὰ τὴν πρόχειρη ἐπισκευὴ τῶν ρηγμάτων. Καὶ κατόπιν πῆγε να ἐκτελέση τὰ τελευταῖα καθήκοντα τοῦ αὐτοκράτορα καὶ τοῦ χριστιανοῦ.
Ἀφοῦ συγκέντρωσε ὅλους τοὺς στρατιωτικοὺς καὶ πολιτικοὺς ἀρχηγούς, τοὺς ἀνέπτυξε τὴ μεγάλη σημασία τοῦ ἀγώνα, στὸν ὁποῖον ἔπρεπε ἤ νὰ νικήσουν ἢ νὰ πέσουν ἡρωικά. Ἀλλ᾽ ἀξίζει ν’ ἀκούσωμε τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ θρυλικοῦ αὐτοκράτορα, ὅπως μᾶς τὰ ἔσωσε ὁ ὑπουργός του καὶ ἱστοριογράφος Γεώργιος Φραντζῆς.
«Σεῖς, εὐγενέστατοι ἄρχοντες καὶ ἐκλαμπρότατοι δήμαρχοι καὶ στρατηγοὶ καὶ γενναιότατοι συστρατιῶτες καὶ ὅλος ὁ πιστὸς καὶ τίμιος λαός, γνωρίζετε καλᾲ ὅτι ἔφτασε ἡ ὥρα, ποὺ ὁ ἐχθρὸς τῆς πίστης μας θέλει νὰ μᾶς ἐπιτεθῆ μὲ ὅλη τὴν πολεμική του τέχνη καὶ μὲ ὅλα τὰ ὅπλα του. Μὲ ὂλη τὴ στρατιωτική του δύναμη θὰ μᾶς ἐξαπολύση ἐπίθεση καὶ ἀπὸ τὴν ξηρὰ καὶ ἀπὸ τὴ θάλασσα, γιὰ νὰ μπορέση νὰ μᾶς κεντήση μὲ τὸ δηλητήριό του σὰν φίδι φαρμακερὸ καὶ νὰ μᾶς καταπιῆ σὰν λιοντάρι ἀνήμερο.
»Γι’ αὐτὸ σᾶς λέγω καὶ σᾶς παρακαλῶ νὰ μείνετε ἀκλόνητοι μὲ ἀντρεία καὶ μὲ ἄφοβη ψυχή, ὅπως κάνατε πάντοτε ὡς τώρα, χτυπώντας τοὺς ἐχθροὺς τῆς πίστης μας. Στὰ δικά σας χέρια παραδίνω αὐτὴ τὴν πιὸ λαμπρὴ καὶ τὴν πιὸ περίφημη πόλη, ποὺ εἶναι πατρίδα σας καὶ βασίλισσα ἀνάμεσα στὶς ἄλλες πόλεις.
»Γνωρίζετε καλά, ἀδέρφια, πὼς ὅλοι μαζὶ ὀφείλομε γιὰ τέσσερα ἀγαθὰ νὰ προτιμήσωμε νὰ σκοτωθοῦμε, παρὰ νὰ ζοῦμε: Πρῶτο γιὰ τὴν πίστη καί τὴν εὐσέβειά μας, δεύτερο γιὰ τὴν πατρίδα μας, τρίτο γιὰ τὸ βασιλιὰ καὶ τέταρτο γιὰ τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς φίλους μας. Λοιπόν, ἀδέρφια, ἄν ὀφείλωμε νὰ πολεμοῦμε ὡς τὸ θάνατο γιὰ τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ τέσσερα αὐτὰ ἀγαθά, πολὺ περισσότερο πρέπει νὰ πολεμήσωμε γιὰ ὅλα μαζί, ἀφοῦ τὸ βλέπετε ὁλοφάνερα πὼς κινδυνεύομε νὰ τὰ χάσωμε καὶ τὰ τέσσερα ἀγαθά μας.
»Ἄν ὁ Θεὸς δώση τὴ νίκη στοὺς ἀσεβεῖς γιὰ τὰ δικά μας ἁμαρτήματα, κινδυνεύομε νὰ χάσωμε τὴν πίστή μας τὴν ἁγία, ποὺ μᾶς δώρισε ὁ· Χριστὸς μὲ τὸ αἷμα του. Καὶ ἄν κερδίση κανεὶς ὅλο τὸν κόσμο καὶ χάση τὴν ψυχή του, ποιό θὰ εἶναι τὸ ὄφελος του; Δεύτερο θὰ χάσωμε τὴν περίφημη πατρίδα μας καὶ τὴν ἐλευθερία μας. Τὸ τρίτο θὰ χάσωμε τὴ βασιλεία μας, ποὺ μιὰ φορὰ ἦταν λαμπρή, ἀλλὰ τώρα θὰ ταπεινωθῆ, καὶ θὰ περιπαιχθῆ καὶ θὰ ἐκμηδενισθῆ ἀπὸ τὸν τύραννο καὶ τὸν ἀσεβῆ. Τέταρτο θὰ χάσωμε τὰ πολυαγαπημένα μας πρόσωπα, τὰ παιδιά μας, τὶς γυναῖκες μας».
Μόλις τελείωσε τὴν ὁμιλία του ὁ Κωνσταντῖνος, ξεκίνησε γιὰ τὴν Ἁγία Σοφία, ὅπου προσευχήθηκε γιὰ τελευταία φορὰ καὶ «μετέλαβε τῶν ἀχράντων καὶ θείων μυστηρίων». ᾽Εξαγνισμένος πιὰ ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες κακίες, πῆγε γιὰ τελευταία φορὰ στὰ ἀνάκτορα, ὅπου κάλεσε ὅλους τοὺς αὐλικούς, ἀπὸ τοὺς ἀνώτατους τιτλούχους ὡς τοὺς ὑπηρέτες, καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια ζήτησε ἀπὸ ὅλους συχώρεση. ῾Ο τελευταῖος αὐτοκράτορας τοῦ μεσαιωνικοῦ ῾Ελληνισμοῦ, βλέποντας πὼς ἴσως δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα σωτηρίας, ἑτοιμάζεται νὰ πεθάνη, ὅπως ταιριάζει σ’ ἕναν ἀληθινὸ Ἕλληνα κι ἕναν ἀληθινὸ χριστιανό.
Ἀπὸ τὸ παλάτι φεύγει νύχτα, ὄχι γιὰ ν’ ἀναπαυθῆ, ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐπιθεωρήση πάλι τὶς φρουρές. Δὲν ἐπρόκειτο πιὰ νὰ ξανακοιμηθῆ παρὰ μόνο τὸν αἰώνιο ὕπνο τοῦ «μαρμαρωμένου βασιλιᾶ», ἀφοῦ θὰ πολεμοῦσε καὶ θὰ ἔπεφτε στὴν Πύλη τοῦ Ρωμανοῦ, γενναιότατος ἀνάμεσα στοὺς γενναίους του.

῾Η ἐθνική μας ἱστορία ἔχει πολλοὺς ἥρωες μέσα σὲ τὁσους καὶ τόσους ἀγῶνες τριῶν χιλιάδων χρόνων. Λίγοι ὅμως ἔζησαν καὶ ζοῦν ἀκόμη μέσα στὴν ψυχὴ καὶ τοῦ ἀγράμματου ῞Ελληνα, τόσον ὡραῖοι καὶ τόσο πολυτραγουδημένοι ὅσο τρεῖς: ῾Ο Λεωνίδας, ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος καὶ ὁ ᾽Αθανάσιος Διάκος. Κι οἱ τρεῖς τους δὲν νίκησαν τοὺς ἐχθρούς, ἀλλὰ κι οἱ τρεῖς τους δὲν δίστασαν οὔτε μιὰ στιγμὴ νὰ θυσιαστοῦν.
Οἱ μυριάδες τῶν ἐχθρῶν πάτησαν τὸ ἱερὸ χῶμα, ποὺ ὑπερασπίζονταν κι ὁ Λεωνίδας στὶς Θερμοπύλες κι ὁ Κωνσταντῖνος στὴν Πύλη τοῦ Ρωμανοῦ κι ὁ Διάκος στὴν Ἀλαμάνα, ἀλλὰ τὸ πάτησαν ποτισμένο ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν νεκρῶν πιὰ ὑπερασπιστῶν του. Καὶ τὸ αἱματοποτισμένο ἐκεῖνο χῶμα γέννησε τοὺς ἐθνικούς μας θρύλους, μὲ τοὺς ὁποίους μορφώθηκαν καὶ μορφώνονται οἱ Ἑλληνικὲς γενεές. Καὶ στοὺς νεώτερους ἐθνικούς μας ἀγῶνες, πόσοι καὶ πόσοι ῞Ελληνες ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶτες, πολέμησαν ἔχοντας ὁλοζώντανο μπροστά στὰ μάτια τους τὸ ὅραμα τοῦ Λεωνίδα, τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου καὶ τοῦ Ἀθανασίου Διάκου! Κι ὅταν ἡ συντριπτικὴ ὑπεροχὴ τῶν ἐχθρῶν τοὺς ἀφαίρεσε τὴ νίκη, ἡ ἀνδρεία καὶ ἡ αὐτοθυσία τους κέρδισαν τὸ φωτοστέφανο τοῦ ἐθνικοῦ μάρτυρα.
Ἄς θυμηθοῦμε τοὺς λίγους ὑπερασπιστὲς τῶν ὀχυρῶν τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θράκης στὰ 1941…


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΑΒΕΡΩΦ

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ;

Του Κωνσταντίνου Δημητριάδη

Ο Μιθριδατισμός που σκόπιμα καλλιεργήθηκε επί 40+ χρόνια στο νησί αλλά και στον μητροπολιτικό Ελληνικό χώρο, έγινε η αιτία να είμαστε όλοι θεατές σε ένα αποκρουστικό θέαμα: Να βλέπουμε και να μαθαίνουμε ότι αδήλωτοι αιχμάλωτοι πολέμου Έλληνες στρατιώτες και εκ κυρίως Ελλάδος αλλά και εκ Κύπρου, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ με μια σφαίρα στο κεφάλι και πλέον να το θεωρούμε κάτι …απλά «γνωστό».

---

- «Δεν μας λες και κάτι καινούργιο «ρε κουμπάρε καλαμαρά»! η γνωστή πλέον επωδός όταν αναφέρεις ότι βρέθηκε και άλλο κρανίο με μια τρύπα από σφαίρα.

Ναι δεν σας λέω κάτι καινούργιο. Έχει γίνει πλέον ρουτίνα. Ίσως για αυτό να μην δίνει και σημασία πλέον κανείς. Ο ορισμός του Μιθριδατισμού. Τότε που ο Μιθριδάτης φοβούμενος μην τον δηλητηριάσουν οι σφετεριστές της εξουσίας του, έπινε κάθε μέρα και από λίγο δηλητήριο, που δεν ήταν μεν θανατηφόρο, αλλά βοηθούσε τον οργανισμό του να συνηθίσει και βέβαια να αντέξει μια ισχυρή δόση δηλητηρίου, αν και όποτε κάποιος το επιχειρήσει να τον δηλητηριάσει.

Έτσι και εμείς. Και σε μητρ. Ελλάδα και σε Κύπρο. Συνηθίσαμε. Βολευτήκαμε με μια απλή και μόνο φράση: «τι άλλο περίμενες από Τούρκους. Και το ’22 τα ίδια δεν έκαναν στην Σμύρνη;!» Έχοντας διαβάσει περίπου 180 βιβλία-έρευνες και μαρτυρίες για το 1922 στην Μικρά Ασία και βέβαια άλλα τόσα για το 1974 στην Κύπρο, κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα με τον Βίκτωρα Ουγκώ: «Παντού φωτιά και θάνατος. Από δω πέρασαν Τούρκοι!»

Και δυστυχώς το 1974, οι «αδελφοί» κάποιων στο νησί (σ.σ. δεν εξαιρούνται οι Τουρκοκύπριοι για εν ψυχρώ εκτελέσεις αδήλωτων Ελλήνων  αιχμαλώτων πολέμου και εκ μητρ. Ελλάδος αλλά και Κυπρίων), συνεπικουρούμενοι από τους Τούρκους ομοεθνείς τους εισβολείς, έδειξαν ότι όπως το DNA του Έλληνα παραμένει απαράλλαχτο στους αιώνες, το ίδιο συμβαίνει και με το DNA των Τούρκων. Των επιδρομέων (τουρκ. Ακιντζήδων) της Ασιατικής Στέππας (σ.σ. Akinci στα τουρκικά σημαίνει «Επιδρομέας»… τυχαίο;;;).

Και εξηγούμαι.

Ο όρος «Αιχμάλωτος Πολέμου» (P.O.W.) με βάση την Συνθήκη της Γενεύης, είναι πρόσωπο ιερό. Είναι ο αντίπαλος που έριξε το όπλο του στα πόδια σου, εγκαταλείποντας πάσα περαιτέρω εχθροπραξία. Οφείλεις εσύ ο στρατιωτικός που τον συνέλαβες, να του παράσχεις κάθε περίθαλψη, αν είναι τραυματίας ή να του στερήσεις την ελευθερία κινήσεων και μετακινήσεων, σε ένα ανθρώπινο όμως περιβάλλον. Υπάρχουν μάλιστα και ειδικές προβλέψεις για γυναίκες αιχμαλώτους, που όπως νάναι υπάρχουν πολλές ιδιαιτερότητες λόγω του φύλου τους.

Ο σκοπός της φυλάκισης (στέρησης ελευθερίας) είναι για να μην μπορέσει ο αιχμάλωτος στρατιώτης, να επιστρέψει στις γραμμές του, να επανεξοπλισθεί και να ξαναπολεμήσει εναντίον αυτών που τον είχαν συλλάβει και όχι για να τιμωρηθεί επειδή έκανε το καθήκον του, απέναντι στην Πατρίδα του, στην οικογένεια του και στους ομοεθνείς του.

Στην Γενεύη της Ελβετίας στις 27/7/1929, υπεγράφησαν δύο Συμβάσεις. Και οι δύο αποτελούσαν, επικαιροποίηση άλλων συμβάσεων του 1914 και 1915. Τις συμβάσεις υπέγραψαν και η Ελλάδα και η Τουρκία διά των κ.κ. Ρ.Ραφαήλ και Σ. Βενιζέλου (Ελλάδα) και Dr.H.Abdulkadir, M.Nusret και Dr.A.Mukhtar (Τουρκία).[1]. Οι Συνθήκες αυτές ήταν οι εξής:

1. «Συνθήκη Γενεύης για την βελτίωσιν της τύχης των τραυματιών και ασθενών, των εν εκστρατεία στρατευμάτων» και

2. «Η Σύμβασις προς την συμπεριφοράν απέναντι των αιχμαλώτων πολέμου».

Οι ανωτέρω Συμβάσεις επικυρώθηκαν από το Ελληνικό Κοινοβούλιο το 1934 και από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση τον ίδιο χρόνο.

Στην 2η Σύμβαση, στο Κεφάλαιο Ι και τις Γενικές Διατάξεις, το άρθρο2, παράγραφος 1 αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά: «Οι αιχμάλωτοι πολέμου βρίσκονται υπό την εξουσίαν της εχθρικής δυνάμεως, ουχί όμως των ατόμων ή των στρατιωτικών τμημάτων, άτινα ηχμαλώτισαν αύτους».

Με απλά λόγια ο υπεύθυνος φορέας για την τύχη των αιχμαλώτων είναι η ίδια η χώρα – δηλαδή στην περίπτωση του 1974 η Τουρκία - και όχι ο τελευταίος Τούρκος στρατιωτικός που τους συνέλαβε. Στη παράγραφο 3 του ιδίου άρθρου αναφέρεται ξεκάθαρα:
«Μέτρα αντεκδικήσεων απέναντι στους αιχμαλώτους απαγορεύονται». 

Στον προσαρτημένο Κανονισμό της ως άνω Σύμβασης (Reglement Annexe’) και στα άρθρα 2 και 3, περιέχονται ενδιαφέροντα σημεία, που αφορούν αποκλειστικά τους Κυπρίους Αγνοουμένους, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι αγνοούνται και γυναίκες και μικρά παιδιά. To άρθρο 2 του προσαρτημένου Κανονισμού της συγκεκριμένης Σύμβασης προβλέπει:
«Ο πληθυσμός εδάφους μη κατειλημμένου, όστις κατά την άφιξιν του εχθρού λαμβάνει αυτοπροαιρέτως τα όπλα δια να πολεμήσει εναντίον των εχθρικών τμημάτων, χωρίς να λάβει τον καιρόν να οργανωθεί συμφώνως προς το πρώτον άρθρον (σ.σ. να καταστεί δηλ. ένστολος), θέλει θεωρηθεί ως εμπόλεμος».

Το δε άρθρο 3 ομοίως από τον Προσαρτημένο Κανονισμό της συγκεκριμένης Σύμβασης, επεκτείνεται σε ένα άλλο σημαντικό σημείο, καθόσον διευκρινίζει ότι: «Αι ‘Ενοπλαι δυνάμεις των εμπολέμων μερών δύνανται να αποτελώνται από μαχητάς και μη μαχητάς. Εις περίπτωσιν συλλήψεως εκ μέρους του εχθρού, τόσον οι μεν όσον και οι δε, θεωρούνται αιχμάλωτοι πολέμου».

Στο άρθρο 3 της Σύμβασης ορίζεται ξεκάθαρα το εξής:
«Οι αιχμάλωτοι πολέμουν έχουν δικαίωμα. Εις τον σεβασμόν της ατομικότητός των και της τιμής των. Αι γυναίκες έχουν δικαίωμα εις πάσαν περιποίησιν οφειλόμενη εις το φύλον των».

Τελειώνοντας τα περί της Συμβάσεως, θα αναφέρω ότι στο ΙΙ Κεφάλαιο, στο άρθρο 5 και την παράγραφο 3, καθορίζεται ότι:
«Οι αιχμάλωτοι οίτινες θα αρνηθώσι να απαντήσωσι εις γενομένην ανάκρισιν, δεν είναι δυνατόν ούτε να απειληθώσιν, ούτε να υβρισθώσιν, ούτε να εκτεθώσιν εις οχληρότητας ή μειονεκτήματα οιασδήποτε φύσεως».

Το ΙΙΙ Κεφάλαιο της Σύμβασης, αναφέρεται και αυτό στα της αιχμαλωσίας. Στο 1ο μέρος του ΙΙΙ Κεφαλαίου και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 8 ορίζεται ότι :
«Οι εμπόλεμοι υποχρεούνται να κοινοποιώσιν αλλήλοις πάσαν σύλληψιν αιχμαλώτων εις το πλέον δυνατόν βραχύ χρονικόν όριον, διαμέσου των Γραφείων Πληροφοριών, ως ταύτα είναι οργανωμένα κατά το άρθρον 77». 

Και το άρθρο 79 του VI Κεφαλαίου της Σύμβασης ορίζει ότι: «Κεντρικόν Πρακτορείον Πληροφοριών, επί των αιχμαλώτων πολέμου, θέλει ιδρυθεί εις ουδετέραν χώραν κλπ». 

Μέχρι εδώ όλα αντιληπτά νομίζω σε σχέση με το Νομικό Πλαίσιο που ίσχυε και είχε αποδεχθεί και η ίδια η Τουρκία κατά την Εισβολή της στο νησί τον Ιούλιο του 1974 και κατά τις εχθροπραξίες μέχρι την 18η Αυγούστου του ιδίου χρόνου. Ένα Νομικό πλαίσιο που ξεκάθαρα αναφέρει:
«Οι εμπόλεμοι θέλουν αμοιβαίως κοινοποιήσει τα ονόματα των τραυματιών, ασθενών, νεκρών περισυλλεγέντων ή ανακαλυφθέντων για την εξακρίβωσιν της ταυτότητάς των.
Θα καταρτίσωσι και θα μεταβιβάσωσιν αμοιβαίως τα πράξεις θανάτου.

Θα περισυλλέξωσι και αποστείλωσιν αμοιβαίως άπαντα τα είδη ατομικής χρήσεως, τα ανευρεθέντα επί των πεδίων της μάχης ή επί των νεκρών και ειδικώς το ήμισυ της πλακός ταυτότητος, του ετέρου ημίσεως παραμένοντος προσδεδεμένου επί του πτώματος.

Άμα τω πέρατι των εχθροπραξιών θα ανταλλάξωσι καταλόγους των ταφών και των νεκρών των ενταφιασθέντων εις τα νεκροταφεία των ή αλλαχού».

Γίνεται πλέον αντιληπτόν τοις πάσι, ότι η Τουρκία κατά την Εισβολή του 1974 και τον Πόλεμον σε δύο φάσεις (Αττίλας Ι και Αττίλας ΙΙ) τον οποίο επακολούθησε δεν τήρησε ούτε κατ’ ελάχιστον, ΟΤΙ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ ΕΙΧΕ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΕΥΗ ΑΠΟ ΤΟ 1929, γεγονός που αυτομάτως και αυτοδικαίως αποτελεί ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥ.

Είναι ένα έγκλημα που ναι μεν μπορεί να εκδικασθεί καθ’ έκκληση (δηλαδή με προσφυγή του ενδιαφερόμενου εναντίον της) αλλά που ο πολιτισμένος (κατ’ επίφασιν) κόσμος, θα έπρεπε να είχε στείλει στον Εισαγγελέα στην Χάγη ήδη από το 1975.

Και αυτό διότι εκ γραπτών και προφορικών μαρτυριών ακόμα και Τούρκων ή Τουρκοκυπρίων [2], αλλά και με τα αποτελέσματα από τις ανθρωπολογικές γνωματεύσεις των Ινστιτούτων Γενετικής σε διάφορες χώρες, προκύπτει αναμφισβήτητα, ότι σχεδόν ΟΛΟΙ οι ευρεθέντες σε ομαδικούς τάφους Κύπριοι και εκ μητρ. Ελλάδος νεκροί, στρατιωτικοί ή πολίτες, έφεραν τρύπα εις το κρανίο, ξεκάθαρη απόδειξη της εν ψυχρώ εκτέλεσης [3]. 

Και κάποιος που εκτελεί εν ψυχρώ αιχμαλώτους ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΠΟΛΕΜΟΥ!

- Μήπως η Τουρκία σεβάστηκε την τιμή και την υπόληψη των αιχμαλώτων της, ιδίως δε αυτών που μετέφερε στις Στρατιωτικές φυλακές στα Άδανα, στην Αμάσεια και αλλού;
- Μήπως σεβάστηκε τους υποχρεωτικούς προς αυτήν όρους σίτισης, διαμονής και υγιεινής των υφ’ αυτής αιχμαλώτων;
- Μήπως σεβάστηκε τους αιχμάλωτους μη ένστολους που κατατάχθηκαν για να υπερασπίσουν τα χωριά και τα σπίτια τους;
- Μήπως σεβάστηκε τους τραυματίες αιχμαλώτους;
- Μήπως σεβάστηκε τις αιχμάλωτες ή εγκλωβισθείσες γυναίκες;
- Μήπως σεβάστηκε τον εδάφιο της Σύμβασης που αναφέρει για την υποχρεωτική ανταλλαγή πληροφοριών επί της ταυτότητας των αιχμαλώτων;
- Μήπως σεβάστηκε τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό;
- Μήπως δήλωνε τους Αιχμαλώτους; ‘Η τους περιέφερε αδήλωτους από χωρίου εις χωρίον στο εσωτερικό της Τουρκίας [4] καθιστώντας τους αυτόματα ΑΔΗΛΩΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ή καλύτερα ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ;

Τίποτα από όλα αυτά ΔΕΝ σεβάστηκε η Τουρκία, που είναι ένα Κράτος το οποίο χρησιμοποιεί τις Συμβάσεις κατά το δοκούν. Τι μας συμφέρει από την Συνθήκη της Λωζάνης; Το υποστηρίζουμε. Τι δεν μας συμφέρει; Το παρακάμπτουμε… Το ίδιο και στην Συνθήκη της Γενεύης για τους Αιχμαλώτους Πολέμου. Τι μας συμφέρει; Το απαιτούμε. Τι δεν μας ενδιαφέρει; Το καταστρατηγούμε.

Βέβαια τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν – λέω αν – απέναντι της είχε μια σοβαρή Εθνική οντότητα, μεταφραζόμενη σε δύο σοβαρές Κρατικές παρουσίες, την Ελληνική και την Κυπριακή Δημοκρατία. Και όταν ο ίδιος ο ΥΠΕΘΑ Ευάγγελος Αβέρωφ ξεστόμισε την 1/11/1975 στον ιερωμένο π. Χριστόφορο Οικονόμου, Πρόεδρο της Παγκυπρίου Επιτροπής Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων που τον επισκέφθηκε στο γραφείο του στην Αθήνα, ζητώντας του στήριξη, την φράση: «…πρέπει να αντιληφθείτε ότι γεωγραφικά η Κύπρος ανήκει στην Τουρκία», τότε τι περιμένετε να κάνουν οι Τούρκοι; [5]. Προσπάθησαν να σβήσουν τα ίχνη των εγκλημάτων τους και είχαν άπειρο χρόνο για αυτό, που κρατάει ήδη 43 χρόνια…

Απόρρητα  Έγγραφα της Κυπριακής ΚΥΠ [6] που επιβεβαιώνουν 10 χρόνια μετά την εισβολή του 1974, ότι ακόμα είναι δυνατόν να υπάρχουν εν ζωή (αναφέροντας και αριθμό και διαχωρισμό σε εκ μητρ. Ελλάδος και σε εκ Κύπρου και τοποθεσίες που μεταφέρθηκαν) Αδήλωτοι Αιχμάλωτοι της Εισβολής… δηλαδή Αγνοούμενοι (που με δεδομένο ότι τίποτα δεν έγινε για αυτούς για να μην διαταραχθούν οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, μπορούμε αβίαστα να τους ονομάσουμε Αγνοηθέντες), αποδεικνύουν ότι ΠΑΝΤΑ οι Κρατούντες σε Ελληνικό και Κυπριακό Κράτος γνώριζαν. Γνώριζαν αλλά εθελοτυφλούσαν με μια εμμονική προσμονή η Τουρκία να φερθεί επιτέλους ως πολιτισμένο Κράτος.
Και φθάνω στο λόγο για τον οποίο έγραψα αυτό το άρθρο, αν και αρχικά είχα προγραμματίσει να αναφερθώ σε κάποιο άλλο θέμα. Την Πέμπτη 25 Μαίου 2017 τελέστηκε στην ΕΛ.ΔΥ.Κ. στην Μαλούντα η επιμνημόσυνη δέηση για την μετακομιδή των ταυτοποιημένων οστών αγνοουμένων Ελδυκαρίων της Μάχης του Στρατοπέδου της.  Ανθστής Παπαλάμπρου, Λοχίας Κρητικός, Στρατιώτης Παπαδόπουλος…

Ονόματα όπως Άνθης, Σίννης, Τριανταφυλλίδης, Μπροδήμας κλπ που αναφέρονταν μέχρι εκείνη την μέρα στους Αγνοούμενους, μεταφέρθηκαν με μιας στον Κατάλογο των Ηρωϊκώς Πεσόντων. Βρέθηκαν τα οστά τους κοντά στο Κιόνελι. Μετά την καθίζηση του εδάφους… Κοντά στο Στρατόπεδο αλλά σε απόσταση από αυτό. Και μάλιστα από την αντίθετη κατεύθυνση από την οποία έφυγαν κατά την απαγκίστρωση οι άνδρες των 3 κουτσουρεμένων Λόχων που υπερασπίζονταν το Στρατόπεδο. Αυτό από μόνο του προκαλεί ερωτήματα.

Οι απαντήσεις ήλθαν από τον αδελφό ενός πεσόντα. Τον Νικόλαο Παπαδόπουλο, αδελφό του Στρατιώτη του 4ου Λόχου ΤΦ Ιωάννη Παπαδόπουλου, ο οποίος μίλησε στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha Κύπρου, μέσα από το Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.

Η Δ.Ε.Α. λοιπόν όπως ο ίδιος ανέφερε, του έδειξε φωτογραφίες πως βρέθηκαν τα οστά του αδελφού του. Βρέθηκε δεμένος στους καρπούς, με τα κορδόνια από τα άρβυλά του. Από την ανθρωπολογική μελέτη των οστών αποδεικνύεται ότι πριν εκτελεστεί με σφαίρες στο κεφάλι κι αλλού, είχε χτυπηθεί βάναυσα στο στέρνο και στα πλευρά. Απόδειξη ότι ο ΗΡΩΑΣ Γιάννης Παπαδόπουλος είχε συλληφθεί αιχμάλωτος (δεμένα χέρια) είχε βασανιστεί (χτυπήματα σε στέρνο και πλευρά) και εκτελεστεί (σφαίρα στο κρανίο και αλλού). Και ακολούθως τάφηκε χωρίς να παραδοθεί στην Ελληνική πλευρά και χωρίς να ενημερωθεί η ΕΛΔΥΚ.

Τώρα ο αδελφός ζητάει τις φωτογραφίες και τα κορδόνια από την ΔΕΑ για να είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται περί εγκληματικής ενέργειας των Τούρκων. Η Δ.Ε.Α. ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΩΣΕΙ ΠΡΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝΗ ΔΙΑΦΟΡΑ!!! ΕΡΩΤΩ: ΕΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;

‘Η πράγματι ισχύει αυτό που μου ανέφεραν οι φίλοι Α. Κανίκλης και Β. Χάσκας, ότι δηλαδή:
«Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους (ΔΕΑ) - Στην παράγραφο 9 τονίζεται όπως οι έρευνες μείνουν «Αυστηρώς Εμπιστευτικές» και στην παράγραφο 11 ότι η Επιτροπή υποχρεούται  να μην επιχειρήσει να αποδώσει ευθύνη για τους θανάτους οιωνδήποτε αγνοουμένων ή να ερευνήσει τα αίτια τέτοιων θανάτων!» 

ΑΝ ΑΛΗΘΕΥΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΡΑΤΟΣ ΟΠΕΡΕΤΤΑ…
​
ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ… ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΝΤΡΟΠΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΞΕΘΑΒΟΥΜΕ…

__________________________

​ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 
[1],[5] Ι.Βαρνάκου «Οι 1619 Αγνοούμενοι του 1974» εκδ. ΠΕΛΑΣΓΟΣ
[2] Σ. Ιορδανίδου «Νταλγκά, νταλγκά» εκδ. ΛΙΒΑΝΗ
[3] Π. Κασιμάτη «13 Περιστέρια» εκδ. ΛΙΒΑΝΗ
[4],[6] Κ. Δημητριάδη «Κύπρος 1974-Η μεγάλη Προδοσία» εκδ.ΠΕΛΑΣΓΟΣ

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΜΑΧΗ DEFENCE

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΩΝ 17 ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ

Τα λείψανα 17 Ελλήνων αξιωματικών και υπαξιωματικών που έπεσαν κατά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974 και στα γεγονότα του 1964 με την ακταιωρό ΦΑΕΘΩΝ, υποδέχθηκε το απόγευμα της Παρασκευής 26 Μαΐου η Μητέρα πατρίδα. Στην 123η σμηναρχία τεχνικής

εκπαίδευσης στην αεροπορική βάση Δεκελείας στο Τατόι, προσγειώθηκε λίγο πριν τις 5 το απόγευμα το C-130 της πολεμικής Αεροπορίας, που μετέφερε τα λείψανα των Ελλήνων στρατιωτικών και συνόδευαν ο αρχηγός ΓΕΣ αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής και συγγενείς των πεσόντων και τόνισε στην ομιλία του: «Σας παραδίδω τα πρωτόκολλα παράδοσης και τα λείψανα των 17 Ελλήνων αξιωματικών και υπαξιωματικών, που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της Κύπρου μας».

Τιμές απέδωσε μικτό άγημα των Ενόπλων Δυνάμεων.…

...

Διαβάστε περισσότερα www.elkosmos.gr/epestrepsan-stin-mitera-patrida-ta-lipsana-ton-17-iroon-tis-eldik/ © www.elkosmos.gr

...

Διαβάστε περισσότερα www.elkosmos.gr/epestrepsan-stin-mitera-patrida-ta-lipsana-ton-17-iroon-tis-eldik/ © www.elkosmos.gr

Στην τελετή παρέστη σύσσωμη η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και συγγενείς και φίλοι των 17 ηρώων στρατιωτικών.

Πρόκειται για τους:

Αντιπτέραρχο Βασίλειο Παναγόπουλο

Συνταγματάρχη (Πεζικού) Βασίλειο Παπαλάμπρου

Εφέδρους ανθυπασπιστές (Πεζικού):

Αθανάσιο Καραγεώργο

Αργύριο Σίννη

Ιωάννη Κωνσταντακόπουλο

Γεώργιο Χαμουριωτάκη

Ιωάννη Παπαδόπουλο

Κωνσταντίνο Μπροδήμα

Γέωργιο Ζερβομανώλη

Βασίλειο Τριάντη

Μανούσο Τριανταφυλλίδη

Νικόλαο Κρητικό

Νικόλαο Αθανασίου

Έφεδρους ανθυπασπιστές (Καταδρομείς):

Σωτήριο Κουρούνη

Στέφανο Τσιλιβάκη

Έφεδρο ανθυπασπιστή (Μηχανικού) Ελευθέριο Άνθη

Έφεδρο ανθυπασπιστή πολεμικού Ναυτικού (ακταιωρός Φαέθων) Νικόλαο Νιάφα....

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΗΡΩΕΣ ΑΣΥΡΜΑΤΙΣΤΕΣ (ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ)

Θωμαϊς Παριανού

Την Κυριακή 21 Μαΐου 2017, στις 11.30 π.μ., πραγματοποιήθηκε σεμνή εκδήλωση τιμής στην συμβολή των οδών ΄Λ. Αλεξάνδρας και Πατησίων, στο Μνημείο του Ιωάννη Τσιγάντε και των τεσσάρων ασυρματιστών,. τα ονόματα των οποίων είναι γραμμένα, ως εξής:
Κ ΡΟΥΣΣΟΣ : Σκοτώθηκε σε συμπλοκή με Γερμανούς, 31-3-1943
Μ. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ - Θ. ΛΙΑΚΟΣ - Μ. ΔΑΝΗΙΛΙΔΗΣ : Εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 20-5-1943

Την εκδήλωση προλόγισε ο εκδότης Ιωάννης Γιαννάκενας, ο οποίος τόνισε ότι η παρουσία των παρευρισκομένων, καθώς και μελών του Πανελληνίου Συνδέσμου της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως «Χ», στο χώρο αποτελούσε μία εκδήλωση τιμής, ιδιαιτέρως δε για τους εκτελεσμένους 3 ασυρματιστές, η επέτειος εκτέλεσης των οποίων ήταν στις 20 Μαΐου. Στην συνέχεια, έδωσε τον λόγο στον κ. ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΛΤΕΖΟ, ο οποίος είναι και ανιψιός του εκτελεσθέντος ασυρματιστή Ματθαίου Ανδρόνικου.

Μετά το πέρας της ομιλίας του, ο κ. Χρήστος Μαλτέζος κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο.
Ο λόγος του κ. Χρήστου Μαλτέζου έχει ως εξής :
Σαν εχθές, 3 από τους 4 ηρωικούς ασυρματιστές θα δολοφονηθούνε από τον κατακτητή τον Γερμανό στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Αυτοί οι άνθρωποι ήτανε νέα παιδιά, 19 -20 ετών. Στρατευτήκανε μόνοι τους, εθελοντικά, για να πολεμήσουν για την πατρίδα και να την

ελευθερώσουν από τον κατακτητή, από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς. Δεν αντέξανε την καταπίεση της Κατοχής και από μόνοι τους, οι 3 από τους 4 καταφύγανε στην Μέση Ανατολή, εκπαιδευτήκανε στην Χάιφα, που ήτανε το Στρατηγείο το Συμμαχικό, το Βρετανικό, γινήκανε κομάντος, αλεξιπτωτιστές, ασυρματιστές.. Επιστρέψανε στην Ελλάδα, υπό την αρχηγία του γνωστού μας ήρωα Ι. Τσιγάντε, ο οποίος ανέλαβε την αρχηγία της Οργάνωσης Μίδας 614. Όλοι ξέρουμε ότι ονομάστηκε ΜΙΔΑΣ επειδή τους είχαν δοθεί από τους Άγγλους κάποιες λίρες, για να μπορέσουν να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους . Το 614 ήταν ένας κωδικός από αυτούς που δίνονταν στις αποστολές για λόγους κατασκοπείας.
Αρχικά, τα παιδιά ήταν τρία : ο Ρούσος, ο Ανδρόνικος και ο Λιάκος, Ο Δανιηλίδης ήταν Αθηναίος, ο οποίος ενώθηκε με αυτήν την αποστολή, την πατριωτική, την εθνική, και συνέβαλε και αυτός στο έργο των ανωτέρω ασυρματιστών. Αυτά τα παιδιά πρόσφεραν ένα φοβερό έργο διότι μέσα από αυτούς ανταλλάχθηκαν πληροφορίες γύρω από τις εγκαταστάσεις, τα στρατεύματα του εχθρού, από τις νηοπομπές που φεύγανε για να πάνε να ενισχύσουνε τον Ρόμελ κάτω στην Αφρική Όπως καταλαβαίνετε, το έργο ήταν φοβερά σημαντικό αλλά και φοβερά επικίνδυνο, λόγω του ότι καταδιώκονταν από τον εχθρό με ραδιογωνιόμετρα. Δυστυχώς, αυτά τα παιδιά συλληφθήκανε, και τελικά εκτελεστήκανε, όπως ξέρετε
Ήσαν πολλοί παράγοντες, θα έλεγα που δεν υπήρξε τόσο μεγάλη προφύλαξη από τις βρετανικές δυνάμεις. Κάπου υπήρχε μία χαλάρωση, γιατί, δυστυχώς, ο αρχηγός ο Τσιγάντες προδόθηκε και αυτός, και μετά από μια τραγική μάχη, έπεσε ηρωικά. Αργότερα ανέλαβαν κάποιοι άλλοι αρχηγοί και επανέφεραν την Οργάνωση στο προσκήνιο. Πάντως, θα έλεγα πάλι ότι βασικά τα παιδιά προδόθηκαν εξ αιτίας του υπερβάλλοντος ζήλου τους και του πατριωτισμού τους.

Τα παιδιά αυτά, επειδή ήταν νέα και βρίσκονταν μέσα στην φλόγα του πατριωτισμού, έκαναν με υπερβάλλοντα ζήλο το καθήκον τους, με αποτέλεσμα να γίνουν στόχος του κατακτητή. Κανονικά, έπρεπε, κατά την διάρκεια των αποστολών τους, να προσέχουν, να μην επαναλαμβάνουν τα σήματά τους από το ίδιο σημείο για πολλή ώρα και να αλλάζουν συνεχώς πόστα και κρησφύγετα. Όμως αυτοί, θέλοντας να τα δώσουν αν ήταν δυνατόν όλα εκείνη την στιγμή και να μην χασομεράνε με το να σταματάνε και να αλλάζουν θέση, τελικά εντοπίστηκαν, λόγω των ραδιογωνιόμετρων που παραφύλαγαν, με αποτέλεσμα να συλληφθούν τελικά.
Επίσης υπήρξε κάποια, δυστυχώς, ατυχής σύμπτωση, όπου, ενώ ήταν γνωστό στην υπηρεσία τους ότι οι εχθροί κάτι γνώριζαν για κάποιον ασύρματο, η προειδοποίησή προς τα παιδιά να πάρουν προφυλάξεις δεν έφθασε έγκαιρα .
Εν πάση περιπτώσει, θέλω να πω ότι αυτή η χώρα έχει βγάλει πάρα πολλούς ήρωες, πέρα από όλα τα άλλα, όμως, οι προδότες πάντα καραδοκούν σε όλες τις εποχές. Ιδιαίτερα στις σημερινές εποχές έχουμε πάρα πολλούς προδότες και δυστυχώς , ο κόσμος έχει μείνει με τις αναμνήσεις των ηρωικών καιρών. Υπάρχει πλήθος από ήρωες, αλλά πάρα πολλοί από αυτούς είναι αφανείς, δεν τους γνωρίζει ο κόσμος, και πρέπει να έλθουν στην επιφάνεια. Αυτοί οι ήρωες, είναι ισάξιοι όλων των ηρώων που γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να αμφισβητούμε προτεραιότητες στο θέμα του ηρωισμού, όταν ο άλλος χύνει το αίμα του για την πατρίδα. Όμως, επειδή δεν μπορεί να τους ξέρει όλους όλος ο κόσμος, χρειάζεται μία προσπάθεια για να έρθουν στην επιφάνεια αυτοί οι ήρωες και από αφανείς που είναι τώρα, να γίνουν περισσότερο γνωστοί,
Δεν μπορεί οι αριστεροί να καπηλεύονται και να μονοπωλούνε την Εθνική Αντίσταση, λέγοντας ότι είναι έργο μόνο του Ε.Λ.Α.Σ., και των κομμουνιστών, Έχουν φθάσει στο σημείο να παρουσιάζουν όλους τους εκτελεσθέντες στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, ως ….αριστερούς ήρωες. Αυτό σιγά – σιγά, πρέπει να παύσει.

Στις 31 Μαρτίου 1943, Γερμανοί εισβάλλουν στο σπίτι της οδού Δωδεκανήσου στην Νέα Σμύρνη την ώρα που ο ασυρματιστής του ¨ΜΙΔΑ¨, ΚΩΣΤΑΣ ΡΟΥΣΣΟΣ είχε επαφή με το Κάιρο, Εκείνος τους πυροβολεί, τραυματίζει δύο, αλλά σκοτώνεται και ο ίδιος.
Συλλαμβάνονται και εκτελούνται, ο δικηγόρος Κώστας Μπούρας, που κρατούσε την γιάφκα του ¨ΜΙΔΑ¨, και οι ασυρματιστές ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΙΑΚΟΣ, ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ και ΜΑΡΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛΙΔΗΣ. 



Αρχείο ΕΡΤ: από το Ντοκυμαντέρ "ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ" (1985)

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

«Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ» - ΑΠΟ ΤΟ HOMO SAPIENS ΣΤΟΝ HOMO UNIVERSALIS

Του Γιώργου Παπαθανασόπουλου 

Τον «παγκοσμιοποιημένο άνθρωπο – ρομπότ» είναι αυτόν που προωθεί η αρμόδια επιτροπή, με το «σχέδιο προγραμμάτων σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας στην υποχρεωτική εκπαίδευση», που κατέθεσε. Μέσα από τη «μάθηση», που θέλει  να επιβάλλει στα ελληνόπουλα, επιδιώκει να δημιουργήσει την εξέλιξη του homo sapiens.
Με το σχέδιο προγράμματος, που προωθεί η Επιτροπή για το μάθημα της ιστορίας υλοποιείται αυτό που περιγράφει ο Γάλλος καθηγητής κοινωνιολογίας και φιλόσοφος Gerard Leclerc:
«Εννοώ την παγκοσμιοποίηση που υπερβαίνει τα σύνορα φυλής, τάξης, θρησκείας, αυτής που απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους… Στο μέλλον είναι δυνατή μια αληθινή παγκόσμια ιστορία, δηλαδή μια ιστορία γενική (σ.σ. κοινή για όλη την ανθρωπότητα)… Αυτή η ιστορία  θα αντιταχθεί  στις διάφορες τοπικές ιστορίες, που στηρίχθηκαν έως τις ημέρες μας επί των διάφορων πολιτισμών και είναι γραμμένες από τους εκπροσώπους καθενός από αυτούς… Μια τοπική ιστορία (εθνική, πολιτισμική) δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μνήμη ενός πολιτισμού, ενός έθνους και επομένως σε σχέση με το σύνολο της ανθρωπότητας, μιας μικρής ομάδας. Μια παγκόσμια ιστορία υποτίθεται ότι θα έχει ξεπεράσει την «τοπική» άποψη και θα κάνει την υπέρβασή της προς την συνολική ανθρωπότητα και την παγκοσμιότητα». (Gerard Leclerc “La mondialisation culturelle – Les civilisations a l’ epreuve”, Ed. PUF. Paris. 2000, p. 315-316).
Ο Γάλλος καθηγητής θεωρεί ότι η διεθνής των διανοουμένων, που προωθούν την πολιτισμική παγκοσμιοποίηση,  είναι στη γραμμή της διεθνούς  των μαρξιστών διανοουμένων, που πρώτοι προώθησαν την ιδεολογική και πολιτισμική παγκοσμιοποίηση. Και επιλέγει ο Λεκλέρκ: «Ίσως είναι ο καιρός να γράψουν και να κυκλοφορήσουν ( σ.σ. οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι) ένα [μανιφέστο παγκοσμιοποίησης], ένα παγκόσμιο μανιφέστο των υπέρ της παγκοσμιοποίησης διανοουμένων. Αυτό το μανιφέστο θα άρχιζε ή θα τελείωνε με μια φράση του τύπου: [Υπέρ του παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου διανοούμενοι όλων των χωρών ενωθείτε!]». (σ.σ. ο.π. σελ. 478 – Οι υπογραμμίσεις στο πρωτότυπο).
Στην πρόταση για την αλλαγή της ύλης στο μάθημα της Ιστορίας, που κυκλοφορήθηκε τον Μάρτιο του 2017, απορρίπτονται απολύτως όλα τα προηγούμενα προγράμματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του 2015, επί σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αν και κατηγορεί όλα τα προηγούμενα προγράμματα ότι «αναπαράγουν ανιστορικές ιδεοληψίες» υποπίπτει στο ίδιο «αμάρτημα».
Πέρα από τους ιδεολογικούς λαβυρίνθους που υποχρεώνεται να μπει ο αναγνώστης του σχεδίου, τα μέλη της Επιτροπής ξεκαθαρίζουν ποιο μελλοντικό πολίτη θέλουν να οικοδομήσουν: «Θέλουμε πολίτες με ιστορική σκέψη και συνείδηση» και διευκρινίζουν ότι «η ιστορική σκέψη ορίζεται από τη σύγχρονη βιβλιογραφία και είναι καρπός της δομικής συνύπαρξης έξι αλληλεπιδρώντων και αλληλοσυμπληρούμενων παραγόντων», τους οποίους περιγράφει. Αυτή η επιλεγμένη «σύγχρονη βιβλιογραφία» κυριαρχεί στα μέλη της Επιτροπής.
Στους παράγοντες περιλαμβάνεται και «η καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης», την οποία έτσι εννοούν: «Η διδασκαλία της ιστορίας έχει ως κύριο στόχο να καλλιεργήσει μια πλουραλιστική και ανεκτική εθνική ταυτότητα, η οποία θα είναι απαλλαγμένη από μισαλλοδοξία και ξενοφοβία». Πλουραλιστική κοινωνία υπάρχει, πλουραλιστική εθνική ταυτότητα δεν μπορεί να υπάρξει. Η θεωρία των μελών της Επιτροπής αποκλείει, ως  ιδεολογικό αξίωμα, τον συνδυασμό της εθνικής ταυτότητας με τον σεβασμό της ετερότητας και την ανεκτικότητα.
Για να καταγράψει κανείς τις αδυναμίες του σχεδίου και τις ιδεολογικές προκαταλήψεις που εμφανίζονται σε αυτό θα χρειαζόταν πολλές σελίδες. Αναφέρονται ελάχιστα παραδείγματα για το πώς το Σχέδιο μεταχειρίζεται την Εκκλησία , βασικό στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας, και τον Ελληνισμό, ως Έθνος.
Στην Α΄ Γυμνασίου και στα περί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας γράφει στο κεφάλαιο «Θρησκεία και πολιτισμός» τις ενότητες: «Συνέχεια και αλλαγές στην επίσημη θρησκεία. Θρησκευτικός συγκρητισμός. Η ανάδυση και η εδραίωση του χριστιανισμού. Υλικός και πνευματικός πολιτισμός. Τα όρια του εκρωμαϊσμού, οι πόλεις και η ύπαιθρος». Τί σημαίνει «ανάδυση του χριστιανισμού»; Μέσα σε μια πληθώρα πληροφοριών και περίπου 3500 λέξεων, για τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, στην «ανάδυση του Χριστιανισμού» αναφέρονται επτά (7) λέξεις… Επίσης στους 17 «θεματικούς φακέλους», για να ενημερωθούν επί συγκεκριμένων θεμάτων οι μαθητές/τριες, για τον Χριστιανισμό δεν υπάρχει ούτε ένας. Προφανώς για τα μέλη της Επιτροπής ήταν ένα μηδαμινό πολιτισμικό και ιστορικό παγκόσμιο γεγονός η εμφάνιση και η εξάπλωσή του…
Στο μάθημα της Ιστορίας στη Β΄ Γυμνασίου αγνοούνται οι πνευματικές – πολιτισμικές διαφορές Ανατολής και Δύσης, και υπάρχει μονολεκτική αναφορά στην Εικονομαχία, που ταλάνισε Ανατολή και Δύση για δυο περίπου αιώνες. Επίσης αποσιωπάται η ανάπτυξη των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών στην Ανατολή, ενώ υπάρχει εκτεταμένη αναφορά στη Δύση… Τα περί Βυζαντίου τίθενται από την πλευρά της Δύσης… Ουδεμία αντικειμενικότητα… Στους θεματικούς φακέλους ο ένας επιγράφεται «Άγιοι και δαίμονες στον βυζαντινό κόσμο» και μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι «η προσευχή και η νηστεία εξορκίζει τα κακά πνεύματα»… Ουδεμία σχέση με το αντικείμενο οι προτείνοντες, μόνο προκατάληψη δείχνουν.
Η προτεινόμενη Ιστορία της Γ΄ Γυμνασίου έχει καθαρά ιδεολογικό περιεχόμενο. Καλύπτει την περίοδο από τον 15^ο έως τα τέλη του 19^ου αιώνα. Στην ύλη περιλαμβάνονται επτά κεφάλαια. Από αυτά στον Νέο Ελληνισμό ελάχιστα αναφέρονται, ως αποσπάσματα δύο κεφαλαίων. Στο κεφάλαιο «Η Οθωμανική Αυτοκρατορία (απαρχές – αρχές 19^ου αιώνα)» αναφέρονται το «παιδομάζωμα» και «οι θρησκευτικοί θεσμοί, κοινότητες και πρακτικές». Ουδέν γράφεται για τον ρόλο της Εκκλησίας στην επιβίωση του Έθνους, ούτε για τα απελευθερωτικά κινήματα, που άρχισαν σχεδόν αμέσως μετά την Άλωση, ούτε για τους λογίους που πέρασαν στη Δύση μετά την Άλωση και συνέβαλαν στην Αναγέννηση της, ούτε για τους Νεομάρτυρες που προτίμησαν τον θάνατο από το να αλλαξοπιστήσουν. Αγνοείται η «Μείζων», κατά τον Διον. Ζακυθηνό, περίοδος της Ελληνικής Ιστορίας, όπως ήταν η, χάρη στην Εκκλησία –κλήρο και λαό– επιβίωση του Έθνους επί 400 και πλέον χρόνια. Περισσότερα γράφονται για τους Οθωμανούς…
Η Επανάσταση του 1821 περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο του Διαφωτισμού και των Επαναστάσεων, ως ακολουθία και απόρροια των Επαναστάσεων στην Αμερική και στη Γαλλία. Στα παιδιά ουσιαστικά περνά παραποιημένη η Ελληνική Επανάσταση. Στους θεματικούς φακέλους στην Ιστορία της Γ΄ Γυμνασίου ένας αναφέρεται σε μια «οθωμανική πόλη», στη Βέροια, επί τουρκοκρατίας. Αυτό για να σημειωθεί « η συνύπαρξη και οι σχέσεις των διαφόρων εθνοθρησκευτικών ομάδων»… Για την Ελληνική Επανάσταση υπάρχουν δύο φάκελοι. Ο πρώτος για τις πολιορκίες στην Ελληνική Επανάσταση, με δύο παραδείγματα, την Τρίπολη και το Μεσολόγγι. Στη μία νικάνε οι Έλληνες και στην άλλοι οι Τούρκοι…Ο δεύτερος αναφέρεται στις γυναίκες στην Επανάσταση. Δεν υπάρχει φάκελος για το Φανάρι, για τους άνδρες ήρωες, για τον Σολωμό και τον «Ύμνο στην Ελευθερία», για τον Κάλβο και τις «Ωδές» του… Αντί να διδάσκεται ο μαθητής/τρια την εθνική του Ιστορία προτείνεται να διδάσκεται ελάχιστα γι’ αυτήν και επιλεκτικά, κατά την ιδεολογική επιλογή της Επιτροπής…
Στην Α΄ Λυκείου η πρόταση της Επιτροπής είναι να καλυφθεί σε παγκόσμια έκταση η περίοδος από το 1880 έως σήμερα. Σε αυτή την ύλη και όσον αφορά στην Ελλάδα, υπάρχουν σύντομες αναφορές στη Μεγάλη Ιδέα, στους Βαλκανικούς Πολέμους, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη Μικρασιατική Εκστρατεία, στην Καταστροφή, στη συμμετοχή Της στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον Εμφύλιο, στη Διδακτορία, στο Κυπριακό. Αυτά μέσα στις πλούσιες αναφορές στο παγκόσμιο γίγνεσθαι της ίδιας περιόδου…
Η Ελληνική Ιστορία κακοποιείται, όπως προτείνεται να καταγραφεί στη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση. Αυτό γιατί γίνεται επιλογή και προβολή των θεματικών ενοτήτων, με βάση την ιδεολογία των μελών της Επιτροπής και την επιθυμία τους να δημιουργήσουν τη νέα μορφή ανθρώπου. Συμπερασματικά η εθνική συνείδηση καταργείται, ως κάτι το ξεπερασμένο και αρνητικό. Η έννοια «Έθνος» δεν υπάρχει πουθενά σε όλη την τεράστια ύλη, όπως δεν υπάρχει η έννοια του λαού. Υπό απόλυτο διωγμό από την ύλη η Πίστη των Ελλήνων. Υπό απαξίωση οι ρίζες του λαού και οι παραδόσεις του. Υπό εξόντωση η οικογένεια. Σε κάποιο φάκελο που αναφέρονται ο παππούς και η γιαγιά καλούνται τα παιδιά να περιγράψουν τις διαφορές που έχουν με αυτούς, χωρίς να ζητείται να πουν τα θετικά από τη σχέση αυτή, για την αγάπη που τους προσφέρουν, τη σοφία τους, το παράδειγμά τους, τη συμβολή τους στη συνοχή της οικογένειας. Η Ιστορία που προτείνεται να διδαχθούν τα παιδιά είναι πολύ χειρότερη από αυτήν που είχε γραφτεί από την κα Ρεπούση για την Στ΄ Δημοτικού και καταστροφική για τον Ελληνισμό.
Αν περάσει η πρόταση της Επιτροπής σοβαρότατη θα είναι η ιστορική ευθύνη των πολιτικών του συγκυβερνώντος Κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Θα μείνουν στην Ιστορία ως οι πολιτικοί που εξελέγησαν στην Ελληνική Βουλ  ως αντιμνημονιακοί και πατριώτες και αποδείχθηκαν μνημονιακοί και ολετήρες της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας.

Οι προτάσεις του ΙΕΠ για το μάθημα της Ιστορίας βρίσκονται εδώ : http://www.iep.edu.gr/images/IEP/GENERAL/Deltia_Typou/2017-04-04_ps_istorias.pdf


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΑΡΔΗΝ-ΡΗΞΗ

ΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΑΝ ΤΟΥΣ ΗΡΩΙΚΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ (ΦΩΤΟ)

Με τον Εθνικό Ύμνο, που έψαλαν ο Πρόεδρος της Κύπρου Ν. Αναστασιάδης, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, o Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης, ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Αντιστράτηγος Ηλίας Λεοντάρης, επώνυμοι και ανώνυμοι και με θερμά χειροκροτήματα, αναχώρησαν από την Κύπρο για την Αθήνα τα λείψανα πεσόντων της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) κατά την τουρκική εισβολή του 1974, οι οποίοι περιλαμβάνονταν στον κατάλογο των αγνοουμένων.

Τα λείψανα βρέθηκαν σε ομαδικούς τάφους και ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο του DNA. Πρόκειται για λείψανα στρατιωτικών (Αξιωματικών και Οπλιτών), που υπηρετούσαν στην ΕΛΔΥΚ, του κυβερνήτη και δύο Καταδρομέων του μοιραίου μεταγωγικού Nοράτλας "ΝΙΚΗ-4" που καταρρίφθηκε και συνετρίβη από λάθος οδηγίες της τότε ηγεσίας της Εθνικής Φρουράς προς την κυπριακή αεράμυνα.

Επίσης, αναγνωρίστηκαν τα λείψανα του Ανθυπασπιστή του Ναυτικού, Νικόλαου Νιάφα, ο οποίος ήταν μέλος του πληρώματος της ακταιωρού «Φαέθων», που βομβαρδίστηκε τον Αύγουστο του 1964 στον κόλπο του Ξερού, από την τουρκική Αεροπορία. Όλα τα λείψανα βρέθηκαν στην διάρκεια εκταφών της Κυπριακής Δημοκρατίας στις ελεύθερες περιοχές και της Επιτροπής για Αγνοούμενα Πρόσωπα στις κατεχόμενες περιοχές. Η Επιτροπή αυτή είναι τριμελής και απαρτίζεται από εκπρόσωπο των Ηνωμένων Εθνών, της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής κοινότητας.

Για να παραστούν στην επιμνημόσυνη δέηση και να συνοδεύσουν τα λείψανα στην Ελλάδα, ήρθαν στην Κύπρο αρκετοί οικείοι των ανδρών που θυσιάστηκαν υπέρ της ανεξαρτησίας, κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλοι έσφιξαν το χέρι αυτών των ανθρώπων, τους είπαν λόγια παρηγοριάς και εξέφρασαν τον θαυμασμό και την απέραντη ευγνωμοσύνη τους. Τα λείψανα ήταν των Βασίλη Παναγόπουλου, Σωτηρίου Κουκουρούνη, Στέφανου Τζιβαλάκη, Βασίλειου Παπαλάμπρου, Νικόλαου Κρητικού, Νικόλαου Αθανασίου, Ελευθέριου Ανθή, Γεώργιου Ζερβομανώλη, Αθανάσιου Καραγεώργου, Ιωάννη Κωνσταντακόπουλου, Κωνσταντίνου Μπροδήμα, Ιωάννη Παπαδόπουλου, Αργύριου Σίννη, Μανούσου Τριανταφυλλίδη, Βασίλη Τριάντη, Γεώργιου Χαμουργιωτάκη και Νικόλαου Νιάφα.

Αρκετή ώρα πριν από την επιμνημόσυνη δέηση τα λείψανα, μέσα σε μικρά φέρετρα, είχαν τοποθετηθεί στον σολέα του Ναού της Του Θεού Σοφίας για να περνά ο κόσμος και να προσκυνά. Τα φέρετρα ήταν καλυμμένα με τις σημαίες της Κύπρου και της Ελλάδος. Της δέησης χοροστάτησε, λόγω εκτάκτου κωλύματος του αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, ο επίσκοπος Μεσσαορίας, Γρηγόριος.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, στον χαιρετισμό του εξέφρασε τη βαθιά ευγνωμοσύνη και την άδολη αγάπη της Κύπρου στους ήρωες και τους συγγενείς τους, τονίζοντας ότι με τη θυσία τους δίνουν το δικαίωμα σε εμάς σήμερα να συνεχίζουμε τον αγώνα για οριστική απαλλαγή από τα κατοχικά στρατεύματα.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε ομιλία του είπε, πως ως Κύπρος «έχουμε πλήρη συνείδηση σφαλμάτων του παρελθόντος». Διαβεβαίωσε ότι θα ενταθεί η συντονισμένη και οργανωμένη προσπάθεια προς πάσα κατεύθυνση, ώστε «να πετύχουμε το συντομότερο δυνατό να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, με κύριο στόχο να πειστεί όχι μόνο η Τουρκία, αλλά και ο διεθνής παράγοντας, να ανοίξουν τα αρχεία των Ηνωμένων Εθνών, των εμπλεκομένων τότε δυνάμεων, αλλά ιδιαίτερα και η Τουρκία να επιτρέψει ανεμπόδιστα και χωρίς όρους, τη διερεύνηση σε κάθε μέρος που υπάρχει πληροφορία ότι βρίσκονται θαμμένοι αγνοούμενοί μας».

Σημείωσε ακόμη, ότι δεν υπάρχουν απαντήσεις για τις σκόπιμες, εγκληματικές μετακινήσεις οστών από τους πρωτογενείς χώρους ταφής, όπως της Άσσιας, του Κορνόκηπου, του Αγίου Ιλαρίωνα, κλπ. Επίσης, αποδοκίμασε το γεγονός, ότι παρά την απόφαση της Τουρκίας για παραχώρηση άδειας για 10 εκταφές κάθε χρόνο, για τα επόμενα τρία χρόνια, σε χώρους που θεωρούνται στρατιωτικές ζώνες κατοχής, τα προβλήματα παραμένουν. «Θα πρέπει να δοθεί απρόσκοπτη πρόσβαση τόσο για εκταφές όσο και για έρευνες για ύπαρξη χώρων ταφής» σημείωσε.

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, στη δική του ομιλία είπε ότι σήμερα, με συγκίνηση και υπερηφάνεια, «αποδίδουμε τις οφειλόμενες τιμές στους ήρωες, που άπαντες επιτελούσαν εθνική αποστολή σε πόλεμο». Αναφέρθηκε στη μεγάλη τους προσφορά στο έθνος και στον άνισο αγώνα που έδωσαν, που δεν δείλιασαν μπροστά στον θάνατο και έδωσαν την τελευταία ρανίδα του αίματός τους για την πατρίδα. "Το δικό μας οφειλόμενο καθήκον, χρέος και ευθύνη είναι να αποδώσουμε τιμές" ανέφερε και διαβεβαίωσε για μια ακόμη φορά για τη διαρκή στήριξη, συνεργασία και συντονισμό Λευκωσίας- Αθηνών για μια ειρηνική Κύπρο, χωρίς ξένους στρατούς και εγγυήσεις.

Εξάλλου, ο Πάνος Καμμένος επιτέθηκε στην Άγκυρα, κάνοντας λόγο για «κτήνη που από την απέναντι πλευρά δολοφονούσαν, χωρίς να σέβονται ούτε τις αρχές του πολέμου». Κάτι, είπε, που συνεχίζουν και σήμερα. «Παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο την ώρα που αποδίδουμε τιμές στους ήρωες. Κάποιοι πίστεψαν ότι θα έπρεπε να σιωπήσουμε και να μαλακώσουν τα πράγματα. Όχι» κατέληξε ο κ. Καμμένος.

Ο Ελληνοκύπριος εκπρόσωπος στην Επιτροπή για Αγνοούμενα Πρόσωπα, Νέστορας Νέστορος, σημείωσε πως η Επιτροπή μέσα από το δύσκολο έργο της προσπαθεί να δώσει «τις ελάχιστες απαντήσεις για όσα προηγήθηκαν και συμπαρίσταται με κάθε τρόπο στους συγγενείς και στον αβάστακτο πόνο και την ψυχική οδύνη που βιώνουν». Διαβεβαίωσε ότι οι προσπάθειες δεν θα τερματιστούν έως ότου υπάρξουν απαντήσεις για όλους τους αγνοούμενούς μας.

Ο κ. Νέστορος δήλωσε πως οι Ελλαδίτες αγνοούμενοι «δεν είχαν ποτέ λιγότερη σημασία» για την Επιτροπή και ότι σήμερα κλείνει ένας κύκλος αβεβαιότητας και ψυχικής φθοράς των συγγενών. Ο επίτροπος Ανθρωπιστικών Θεμάτων, Φώτης Φωτίου, στον δικό του χαιρετισμό είπε πως «σήμερα σφραγίζεται ακόμα μια σελίδα της κοινής ιστορίας και των ακατάλυτων δεσμών που μας ενώνουν με τον μητροπολιτικό χώρο, μια σελίδα υπέρτατης θυσίας και προσφοράς στους κοινούς εθνικούς μας αγώνες».

Μετά τις ομιλίες έγινε κατάθεση στεφάνων και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επέδωσε παράσημα και τιμητικά διπλώματα στους οικείους των ηρωϊκώς πεσόντων.
Στη συνέχεια σχηματίστηκε πομπή για την έξοδο των λειψάνων από τον ναό. Προπορευόταν ο επίσκοπος Γρηγόριος με τους ιερείς, ακολουθούσαν τα φέρετρα, που βαστούσαν τιμητικά άνδρες της ΕΛΔΥΚ, οι επίσημοι, οι οικείοι και ο κόσμος.

Στον αύλειο χώρο του ναού, στρατιωτικό άγημα απέδιδε τιμές και παιάνιζε η φιλαρμονική της ΕΛΔΥΚ μέχρι τα φέρετρα να τοποθετηθούν σε οχήματα, διαμορφωμένα ανάλογα με την περίσταση, και να αναχωρήσουν για το παλαιό αεροδρόμιο Λάρνακας. Με ειδική πτήση μεταγωγικού αεροσκάφους C- 130 της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας έγινε η τελευταία πτήση της επιστροφής, μετά από 43 χρόνια, στην Ελλάδα. 

 

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
(Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ)
ONALERT

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΟΥ 1914 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Του Φαίδωνα Γ.Παπαθεοδώρου

Η «Κεντρική Επιτροπή υπέρ των μετατοπισθέντων Ελληνικών πληθυσμών» είχε συσταθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο μετά την υπογραφή της Ανακωχής του Μούδρου και το τέλος του πρώτου παγκόσμιου πολέμου για να συνδράμει στην περίθαλψη και στον επαναπατρισμό των ελληνικών πληθυσμών που εκτοπίστηκαν από τις εστίες τους πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου προς το εσωτερικό της Ανατολής ή κατέληξαν πρόσφυγες στην Ελλάδα και σε άλλα μέρη. Πρόκειται για τα θύματα του «Πρώτου διωγμού 1914-1918» που σηματοδοτεί την έναρξη της συστηματικής γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής.
Όπως αναφέρει ο Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Μητροπολίτης Αίνου Ιωακείμστην επιστολή που δημοσιεύουμε, η Κεντρική Επιτροπή υπέρ των μετατοπισθέντων Ελληνικών πληθυσμών κατάρτισε ειδική Επιτροπεία για τη σύνταξη Μαύρης Βίβλου των διωγμών και των μαρτυρίων του εν Τουρκία Ελληνισμού. Η Επιτροπεία αποτελείτο από τον Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδουαρχιμανδρίτη Διονυσίου Μηνά, τον Στ. Καραθεοδωρή και τον Μ. Θεοτοκά. Η Μαύρη Βίβλος συντάχθηκε με βάση τα επίσημα έγγραφα του Πατριαρχείου και παραδόθηκε στις 12 Απριλίου 1919, δηλαδή μερικές ημέρες πριν από την αποβίβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, στον τότε Αναπληρωτή Τοποτηρητή του Οικουμενικού Θρόνου Μητροπολίτη Καισαρείας Νικόλαο.
Η Μαύρη Βίβλος εκδόθηκε στα ελληνικά και στα γαλλικά.
Στις 416 σελίδες της περιλαμβάνει Πρόλογο και πέντε μέρη:
Α. Οι διωγμοί και τα μαρτύρια του εν Θράκη ελληνικού πληθυσμού,
Β. Οι διωγμοί και τα μαρτύρια του εν τη Δ. και Α. Μικρά Ασία ελληνικού πληθυσμού,
Γ. Οι διωγμοί και τα μαρτύρια του εν Πόντω ελληνικού πληθυσμού,
Δ. Έγγραφα Πατριαρχικά σχετιζόμενα προς τους διωγμούς του ελληνικού πληθυσμού,
Ε. Στατιστική του εκδιωχθέντος ελληνικού πληθυσμού.
Η κατάταξη των πληροφοριών γίνεται ανά Εκκλησιαστική Επαρχία και, σε κάθε Επαρχία, λεπτομερέστερα ανά οικισμό ή ανά ενότητες οικισμών.
Πιστό αντίγραφο της ελληνικής έκδοσης επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Αρσενίδη (ISBN 960.253.037.5)
Παραθέτουμε στη συνέχεια απόσπασμααπό τον Πρόλογο που περιγράφει την κατάσταση του Ελληνισμού της Ανατολής μετά την επικράτηση των Νεοτούρκων (1908).

«…οι Νεότουρκοι γνωρίζοντες ότι οι εν Τουρκία Έλληνες αποτελούσι την μάλλον προηγμένην και εκπολιτισμένην εθνότητα, προς ην δυσκόλως ηδύναντο να συναγωνισθώσι και φοβούμενοι την μεγάλην αυτής επιρροήν και επίδρασιν, ήρξαντο και αυτοί ευθύς εξ αρχής στρεφόμενοι εναντίον αυτής. Εδημιουργήθη εν πρώτοις καθ’ όλην την αυτοκρατορίαν ατμόσφαιρα μίσους και περιφρονήσεως προς το ελληνικόνστοιχείον, συνεπεία του οποίου υπήρξεν η παραβίασις του εκπαιδευτικού και δη και του εκκλησιαστικού καθεστώτος του Οικουμ. Πατριαρχείου, η καταστρατήγησις και η αυθαίρετος ερμηνεία και εφαρμογή του περί βουλευτικών εκλογών νόμου, η επιβολή καταναγκαστικώνφόρων και εισφορών, ο αφοπλισμός των Ελλήνων και ο εξοπλισμός των τούρκων, ο καταρτισμός τουρκικών συμμοριών, ο θρησκευτικός προσηλυτισμός προς παραπλάνησιν και εξισλάμισιν των απλουστέρων, η αμείλικτος εφαρμογή εμπορικού αποκλεισμού και η επίσημος διακήρυξις σεισαχθείας, δηλ. η απαγόρευσις όπως οι τούρκοι πληρώνωσιν οιανδήποτε προς τους χριστιανούς οφειλήν αυτών.
Ο επισυμβάς βαλκανικός πόλεμος περέσχεν εις τους Νεοτούρκους και καθόλου εις το τουρκικόν έθνος την επιζητουμένηνευκαιρίαν όπως επεκτείνωσι τον κατά των Ελλήνων διωγμόν. Τα εκ λαζών, κιρκασίων και αράβων εθελοντικά τάγματα ηρήμωσαν την Α. Θράκην ιδίως, και αι χρηματικαί αφαιμάξεις αφήρεσαν και την τελευταίανοικονομικήν ικμάδα των Ελλήνων της αυτοκρατορίας και ωσεί μη ήρκουν ταύτα πάντα επηκολούθησε τω 1914 καταναγκαστικός διωγμός. Και εφηρμόσθη τότε σατανικώτατονσχέδιον αγρίου διωγμού και εξετοπίσθησανηβηδόν ολόκληροι ελληνικοί πληθυσμοί της Θράκης και των παραλίων της Μ. Ασίας ανερχόμενοι εις 284.172 ψυχών. Πλείστοι των κατοίκων εφονεύθησαν, πολλαί γυναίκες και νεάνιδεςπαρεβιάσθησαν, οικίαι και κτήματα επυρπολήθησαν ή κατεσχέθησαν υπό τούρκων μεταναστών, ολόκληροι κινηταίπεριουσίαιδιηπάργησαν.
Το κακόν εκορυφώθη κατά τον παγκόσμιονπόλεμον, ότεπλείσταιελληνικαίεπαρχίαι της αυτοκρατορίας εκλονίσθησαν εκ θεμελίων ή εντελώς κατεστράφησαν. Είναι ανεκδιήγητα τα δεινοπαθήματα, τα οποία υπέστησαν οι εκδιωχθέντες εκ των εστιών αυτών Έλληνες. Διεσκορπίζοντο οι δυστυχείς ούτοι εις χωρία καθαρώς τουρκικά . Ημποδίζετο εις αυτούς η εκ μέρους των Πατριαρχείων διανομή βοηθημάτων, εστερούντο εκκλησιών και ιερέων και πάσης καθόλου από της θρησκείας απορρεούσης παραμυθίας και εξηναγκάζοντο δια τοιούτων και άλλων μέτρων εις εξισλάμισιν. Τοιουτοτρόπως δε πληθυσμός ομογενής εκ 490.063 ψυχών, διασπαρείς ανά τα όρη, τας χαράδρας και τα τουρκικά χωρία, υπέστη εν τοις πλείστοις τον εξ ασιτίας, του ψύχους και των στερήσεων εν γένει θάνατον».

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΗΣ