Φιλολόγου.
Ὁ βασικὸς λόγος ποὺ τὰ Ἑλληνόπουλα δὲν μαθαίνουν Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ στὸ σχολεῖο εἶναι διότι τὸ ὑπουργεῖο παραπαιδείας ἐδῶ καὶ δεκαετίες ἔχει θέσει ὡς σκοπό του νὰ μὴν διδάσκεται σωστὰ ἡ Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γλῶσσα.
Ἡ γλῶσσα εἶναι ἐργαλεῖο σκέψεως. Ὅσο πιὸ πολλὲς λέξεις χρησιμοποιοῦμε, ὅσο πιὸ ἀφηρημένες ἔννοιες συλλαμβάνουμε, ὅσο πιὸ καλὴ σύνταξη προτάσεων οἰκοδομοῦμε, τόσο περισσότερο ἀκονίζουμε τὴν σκέψη μας.
Ὅποιος δὲν χρησιμοποιεῖ σωστὰ τὴν γλῶσσα, δὲν μπορεῖ νὰ μεταφέρει τὶς σκέψεις του στὸν ἔξω κόσμο. Δὲν μπορεῖ νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ τοὺς γύρω του, δὲν μπορεῖ νὰ ἐνεργήσει γρήγορα. Αὐτὸς μᾶλλον πρέπει νὰ εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ ὑπουργείου παραπαιδείας γιὰ νὰ διδάσκει μὲ τέτοιο βασανιστικὸ τρόπο τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γλῶσσα στὰ δύσμοιρα Ἑλληνόπουλα. Ἐπιβάλλει στοὺς μαθητὲς νὰ μαθαίνουν ἀμέτρητους τύπους, καταλήξεις καὶ κανόνες. Αὐτὸ ἀποτελεῖ σαδομαζοχιστικὴ τάση.
Μετὰ ἀπὸ 3 χρόνια διδασκαλίας οἱ Ἕλληνες μαθητὲς δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν τὶ θέλει νὰ πεῖ ἕνα ἁπλὸ Ἀρχαῖο Κείμενο. Καὶ ἀκόμη χειρότερα: Οἱ μαθητὲς δὲν μποροῦν νὰ γράψουν ἕνα ἁπλὸ κείμενο στὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γλῶσσα, ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ μιλήσουν Ἀρχαῖα Ἑλληνικά. Ἀλλὰ αὐτὸς ἀκριβῶς εἶναι ὁ βασικὸς σκοπὸς ἐκμαθήσεως μίας γλώσσης, τὸ νὰ γράφεις, τὸ νὰ σκέφτεσαι καὶ τὸ νὰ μιλᾶς μὲ αὐτὴ τὴν γλῶσσα. Καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ γνωρίζεις τοὺς γραμματικοὺς κανόνες καὶ τὸ συντακτικό.
Γιατί λοιπὸν τὰ Ἑλληνόπουλα δὲν μαθαίνουν τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γλῶσσα; Διότι ἁπλούστατα τὸ ὑπουργεῖο παραπαιδείας δὲν ἀκολουθεῖ κανόνες διδασκαλίας ποὺ ἰσχύουν γιὰ ὅσους μαθαίνουν μία ξένη γλῶσσα ἢ κανόνες ποὺ ἀκολουθοῦνται γιὰ τὰ νήπια. Γιὰ παράδειγμα ὅποιος πηγαίνει σὲ ἕνα φροντιστήριο ξένων γλωσσῶν γιὰ νὰ μάθει τὴν ἀγγλικὴ γλῶσσα, μετὰ ἀπὸ 3-4 μαθήματα ὁ καθηγητὴς ζητᾶ ἀπὸ τὸν μαθητὴ νὰ προφέρει κάποιες λέξεις. Νὰ συντάξει μία ἁπλὴ πρόταση, π.χ. «This is a cat». Τοῦ ζητᾶ νὰ συντάξει μία μικρὴ παράγραφο μὲ τὴν χρήση τῆς ἀγγλικῆς γλώσσης. Δηλαδὴ ἀπὸ τὶς πρῶτες ἑβδομάδες ἕνας καθηγητὴς ξένων γλωσσῶν προσπαθεῖ νὰ χρησιμοποιήσει ὅλους τοὺς αἰσθητῆρες τοῦ ἐγκεφάλου γιὰ νὰ κάνει τὸν μαθητὴ νὰ μιλήσει τὴν ξένη γλῶσσα.
Οἱ καλοὶ καθηγητὲς ξέρουν ὅτι ὁ μαθητὴς πρέπει νὰ διαβάζει δυνατὰ μία λέξη γιὰ νὰ μαθαίνει τὴν προφορά της, νὰ τὴν ἀντιγράφει σωστὰ γιὰ νὰ μαθαίνει τὴν ὀρθογραφία της, καὶ νὰ σχηματίζει προτάσεις ἔτσι ὥστε ἡ γλωσσική του μνήμη νὰ συμπλέκει συνεχῶς λέξεις μὲ εἰκόνες γιὰ νὰ ἀρχίσει ὁ μαθητὴς νὰ σκέφτεται στὴν ξένη γλῶσσα ἀντὶ ἁπλῶς νὰ μεταφράζει ἀπὸ τὴν μητρική του γλῶσσα τὸ νόημα ποὺ θέλει νὰ ἐκφράσει. Ἄρα τὸ βασικὸ κλειδὶ γιὰ νὰ μάθουμε μία γλῶσσα εἶναι ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα εἰ δυνατόν, νὰ τὴν μιλᾶμε, νὰ τὴν μιλᾶμε, νὰ τὴν μιλᾶμε, νὰ τὴν μιλᾶμε, νὰ τὴν μιλᾶμε!!!
Πότε ἐπιτέλους θὰ κατανοήσει τὸ ὑπουργεῖο παραπαιδείας ὅτι μὲ τὴν διδασκαλία ἀτελείωτων συντακτικῶν καὶ γραμματικῶν κανόνων δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ μιλήσεις μία γλῶσσα; Ἀκόμη καὶ ἂν κάποιος μαθητὴς ἀπομνημονεύσει ὅλους τοὺς γραμματικοὺς κανόνες ἡ ψυχολογία διδάσκει ὅτι μετὰ ἀπὸ κάποιο χρονικὸ διάστημα θὰ τοὺς ξεχάσει. Ὁτιδήποτε δὲν χρησιμοποιεῖς, τὸ ξεχνᾶς.
Γιατί δὲν σκέπτονται οἱ κύριοι τοῦ ὑπουργείου παραπαιδείας πὼς τὰ νήπια μαθαίνουν τὰ Νέα Ἑλληνικά; Μήπως οἱ μητέρες στέκονται πάνω ἀπὸ τὴν κούνια τους καὶ ἀρχίζουν νὰ τοὺς μαθαίνουν τὶς χρονικὲς καταλήξεις τῶν ρημάτων; Προφανῶς ὄχι. Ἀρχίζουν καὶ τοὺς προφέρουν λέξεις τὶς ὁποῖες τὰ βρέφη σιγὰ-σιγὰ συνδυάζουν στὸ μυαλό τους μὲ εἰκόνες, ἀντικείμενα, μορφασμοὺς προσώπων κλπ. Τὰ νήπια δὲν καταλαβαίνουν ἀφηρημένες ἔννοιες ἀλλὰ κατανοοῦν ἀντικείμενα ὅπως τόπι, νερό, μαμά, κούκλα, κ.ἄ. Ἔτσι ἀκριβῶς θὰ μάθουν καὶ τὰ Ἑλληνόπουλα τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, συνδυάζοντας λέξεις μὲ ἀντικείμενα καὶ εἰκόνες.
Στὴν χώρα μας τὰ τελευταῖα χρόνια εἰσῆλθαν πολλοὶ ξένοι, νόμιμοι καὶ παράνομοι. Ὁρισμένοι ἀπὸ αὐτοὺς ἔμαθαν τὰ Νέα Ἑλληνικὰ σὲ πολὺ καλὸ ἐπίπεδο. Πὼς τὰ ἔμαθαν; Μήπως μὲ τὴν μέθοδο τοῦ ὑπουργείου παραπαιδείας; Μήπως ἄρχισαν νὰ μαθαίνουν συντακτικὸ καὶ γραμματική; Ἢ μήπως ἡ πρώτη λέξη ποὺ ἔμαθαν ἦταν «δουλειά»; Οἱ ξένοι ἄρχισαν νὰ μαθαίνουν μικρὲς προτάσεις ὅπως «θέλω δουλειὰ», «ψάχνω γιὰ σπίτι», «ποὺ εἶναι τὸ ταχυδρομεῖο;», «ἦρθε ὁ λογαριασμὸς τῆς ΔΕΗ» κλπ. Ἔτσι ἄρχισαν οἱ ξένοι νὰ μαθαίνουν τὴν Νεοελληνικὴ Γλῶσσα. Ἔτσι θὰ μάθουν καὶ τὰ Ἑλληνόπουλα τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γλῶσσα. Πρέπει νὰ τὴν μιλήσουν. Αὐτὸ τὸ ἔγκλημα ἔχει διαπράξει τὸ ὑπουργεῖο παραπαιδείας. Δὲν ἐπιβάλλει στὸ ἀναλυτικὸ πρόγραμμα τὴν ΟΜΙΛΙΑ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσης μέσα στὴν σχολικὴ τάξη.
Ὅταν ἕνας μαθητὴς ἀρχίζει νὰ ἐπαναλαμβάνει «τὶς βούλεται ἀγορεύειν;» τότε ἀρχίζει νὰ μαθαίνει Ἀρχαῖα Ἑλληνικά. Στὴν ἀρχὴ δὲν χρειάζεται ἀνάλυση ὑποκειμένου, ἀντικειμένου, ρήματος καὶ ἀπαρεμφάτου. Αὐτὰ θὰ γίνουν πολὺ ἀργότερα, γιὰ ὅσους ἐνδιαφέρονται. Οἱ περισσότεροι Ἕλληνες ἀγρότες εἶναι ἀγράμματοι, δὲν ξέρουν τὶ σημαίνει ἀπαρέμφατο, καὶ ὅμως μιλοῦν τὰ Νέα Ἑλληνικά. Δὲν χρειάζονται ἀτελείωτοι γραμματικοὶ κανόνες γιὰ νὰ μιλήσει κάποιος τὴν Ἀρχαία Ἑλληνική. Ἀπαιτεῖται νὰ τὴν χρησιμοποιεῖ στὴν ὁμιλία του. Ἀπαιτεῖται ἡ καθημερινὴ χρήση τῆς Ἀρχαίας μας Γλώσσης στὴν οἰκία, στὸ σχολεῖο, στὴν ἐργασία. Μικρὲς προτάσεις στὴν ἀρχή, μὲ ἁπλὰ νοήματα.
Δὲν εἶναι δυνατὸν τὰ νήπια, οἱ ξένοι ποὺ μαθαίνουν Νέα Ἑλληνικά, καὶ ὅσοι Ἕλληνες διδάσκονται ξένες γλῶσσες νὰ ἀκολουθοῦν αὐτὴ τὴν βασικὴ μέθοδο διδασκαλίας, ἐνῶ οἱ μαθητὲς τῶν Ἑλληνικῶν σχολείων νὰ διδάσκονται ἀνουσίους γραμματικοὺς κανόνες, ἐπειδὴ ἔτσι ἀρέσει σὲ κάποιους ἡμιμαθεῖς γραφειοκράτες τοῦ ὑπουργείου παραπαιδείας. Καὶ φυσικὰ μετὰ ἀπὸ ἕναν χρόνο, ἀφοῦ τελειώσουν τὸ λύκειο, οἱ μαθητὲς δὲν θυμοῦνται τίποτε. Καὶ τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι δὲν δύνανται νὰ συντάξουν οὔτε μία πρόταση στὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά.
Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὅσοι πηγαίνουν νὰ δώσουν ἐξετάσεις γιὰ ἕνα πτυχίο σὲ μία ξένη γλῶσσα, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ διαβάσουν ἕνα κείμενο καὶ νὰ τὸ ἀναλύσουν, τοὺς ζητοῦν νὰ γράψουν ἕνα κείμενο καὶ νὰ δώσουν μία προφορικὴ συνέντευξη. Ὅμως αὐτὸ δὲν ἰσχύει στὶς ἐξετάσεις γιὰ τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά. Ἐπὶ δεκαετίες δὲν ζητεῖται ἀπὸ τοὺς μαθητὲς νὰ γράψουν ἕνα κείμενο στὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ οὔτε νὰ δώσουν συνέντευξη στὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά. Κάτι ποὺ τὸ κάνουν ὅσοι δίνουν ἐξετάσεις γιὰ μία ξένη γλῶσσα ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸ πρῶτο τρίμηνο διδασκαλίας.
Μία ἡμέρα οἱ Ὀργισμένοι Θεοὶ θὰ διαπεράσουν τὸ πνευματικὸ σκότος ποὺ μᾶς περιβάλλει καὶ θὰ κατανοήσουμε τὴν θεϊκή Τους γλῶσσα. Οἱ Ἀθάνατοι Θεοὶ εἶναι στὸ πλευρό μας στὸν δύσκολο ἀγῶνα ποὺ διεξάγουμε γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Οργανισμός για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου