ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ : Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Γ΄ ΗΤΑΝ ΠΡΟΔΟΤΗΣ; (2ο ΜΕΡΟΣ)

[από το βιβλίο ΚΥΠΡΟΣ 1974 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΠΕΛΑΣΓΟΣ http://www.hellasbooks.gr/]

Οἱ ἀντιφατικές ἐκδοχές πού δίνει ὁ Ἀζίνας γιά τόν λόγο τῆς ἐπίσκεψής του στό Λονδῖνο, καθώς καί τό γεγονός ὅτι πῆρε μαζί του ὅλη του τήν οικογένεια, δημιουργοῦν τήν εὔλογη ὑποψία ὅτι εἶχε προειδοποιηθεῖ γιά τό ἐπικείμενο πραξικόπημα. Ἀντιθέτως, ὁ Μακάριος ἔδωσε πίστη στίς διαβεβαιώσεις τοῦ Κωνσταντόπουλου, ὅτι κάτι θετικό βρισκόταν σέ ἐξέλιξη.
Τό Σάββατο, 13 Ἰουλίου, ἡ χούντα συγκάλεσε σύσκεψη στήν Ἀθήνα γιά νά συζητηθοῦν οἱ σχέσεις της μέ τή Λευκωσία. Στή σύσκεψη συμμετεῖχαν, ὁ ἀρχηγός Ἐνόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Μπονάνος, ὁ ἀρχηγός Στρατοῦ Γαλατσάνος, Ἀεροπορίας Παπανικολάου καί Ναυτικοῦ Ἀραπάκης, ὁ ἀντιστράτηγος Ντενίσης, ὁ διοικητής τῆς ΕΛΔΥΚ συνταγματάρχης Νικολαΐδης, ὁ διευθυντής τοῦ Β' Γραφείου τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς, συνταγμάταρχης Μποῦρλος, ὁ διοικητής τοῦ κλιμακίου τῆς ΚΥΠ στήν Κύπρο, ἀντισυνταγματάρχης Ζιωτόπουλος, ὁ πρώην διοικητής τῆς ΕΛΔΥΚ, ταξίαρχος Κονδύλης, ἄλλοι ἀξιωματικοί, ὁ πρέσβης Λαγάκος, ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν (μετά τήν παραίτηση Τετενέ) Κυπραῖος καί ἄλλοι. Ἡ σύσκεψη ἔληξε προτοῦ ὁλοκληρωθεῖ ἡ συζήτηση, καί ἀνακοινώθηκε πώς θά συνεχιζόταν τή Δευτέρα 15 Ἰουλίου.
Τήν Κυριακή, 14 Ἰουλίου, ἐνῶ βρισκόταν στήν ἐξοχική του κατοικία στό Τρόοδος, ὁ Μακάριος, δέχτηκε τηλεφώνημα ἀπό τόν ἐπιχειρηματία Κώστα Μαγκλῆ, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐπιστρέψει ἐσπευσμένα ἀπό τήν Ἀθήνα στήν Κύπρο, γιά νά τοῦ μεταφέρει πληροφορία πού τοῦ διαβιβάστηκε, μέσω τοῦ Εὐάγγελου Ἀβέρωφ, ὅτι θά γινόταν πραξικόπημα. Ὁ Μακάριος δέν βιάστηκε νά τόν συναντήσει καί τοῦ ἔκλεισε ραντεβοῦ γιά τή Δευτέρα τό πρωί, ὅταν θά ἐπέστρεφε στή Λευκωσία. «Ἀκόμη κι ἄν μοῦ ἔλεγε ὁ Μαγκλῆς ὅτι θά γινόταν πραξικόπημα, πάλι θά τόν ἔβλεπα τή Δευτέρα», εἶπε ἀργότερα.
Ὁ Μακάριος εἶχε πέσει στήν παγίδα τῆς χούντας καί ἦταν μέ τήν ἐντύπωση, ὅτι ἡ σύσκεψη στήν Ἀθήνα ἦταν συνέχεια τῶν διαβουλεύσεων πού γίνονταν παρασκηνιακά γιά ἐκτόνωση τῆς κρίσης, καί ὅτι δέν ἀναμενόταν ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐξέλιξη πρίν ἀπό τή σύσκεψη τῆς Δευτέρας. Μάλιστα ὁ Μακάριος εἶχε προσκληθεῖ στήν Ἀθήνα γιά νά πάρει μέρος στίς διαβουλεύσεις γιά ξεπέρασμα τῆς κρίσης. «Δέν ἀνέμενα πραξικόπημα ἀκριβῶς ἐκείνη τή μέρα. Ὁ Ἕλληνας πρεσβευτής μέ πληροφόρησε ὅτι ἐπρόκειτο νά γίνει σύσκεψη στίς Ἀθῆνες τή Δευτέρα (15 Ἰουλίου). Νόμιζα, ὅτι μετά τήν πραγματοποίηση τῆς σύσκεψης τῆς Δευτέρας, θά μποροῦσα νά πάρω ὁποιαδήποτε προφυλακτικά μέτρα ἦταν ἀναγκαῖα», εἶπε ὁ Μακάριος στόν Ἀμερικανό δημοσιογράφο Λόρενς Στέρν. «Εἶπα στόν πρεσβευτή ὅτι δέν ἔβλεπα κανένα λόγο νά μεταβῶ στίς Ἀθῆνες καί νά συζητήσω ἐκεῖνα τά θέματα. "Διερωτῶμαι", συλλογίστηκε, χαμογελῶντας αἰνιγματικά, "τί θά μποροῦσε νά εἶχε συμβεῖ, ἄν ἀποδεχόμουν τήν εὐγενική ἐκείνη πρόσκληση"».
Τήν ἀπορία τοῦ Μακάριου ἔλυσε, ἔπειτα ἀπό πολλά χρόνια, ὁ ὑπαρχηγός Ἐνόπλων Δυνάμεων Ὄθωνας Κυριακόπουλος, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐνεργό συμμετοχή στό παρασκήνιο, τήν περίοδο τῆς χούντας Β'. Σύμφωνα, λοιπόν, μέ τόν Κυριακόπουλο, ἐάν ὁ Μακάριος πήγαινε στήν Ἀθήνα, θά συλλαμβανόταν καί θά ἀποστελλόταν στό Ἅγιον Ὅρος.
Ἐκτός ἀπό τίς καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις πού τοῦ ἔδινε ὁ Κωνσταντόπουλος, ὁ Μακάριος πῆρε τήν πληροφορία, ὅτι ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, Γκρομίκο, εἶχε κάνει διάβημα στήν Οὐάσιγκτον, τήν Ἄγκυρα καί τήν Ἀθήνα, προειδοποιῶντας τους, πώς ἡ Σοβιετική Ἕνωση θά ἀντιδροῦσε. Ἀκόμη, ἔφτασε κοντά του ἡ πληροφορία, ὅτι οἱ ΗΠΑ εἶχαν κινηθεῖ πρός τόν Ἰωαννίδη καί τοῦ συνέστησαν νά μήν ἀνατρέψει τόν Μακάριο.

Ὅταν, λοιπόν, τήν Κυριακή 14 Ἰουλίου, διαβιβάστηκαν στόν Μακάριο, μέ ἐπιμονή, οἱ πληροφορίες ὅτι θά γινόταν πραξικόπημα, ἡ ἀπάντησή του ἦταν πώς αὐτές «ἦταν μπαγιάτικες». Ὁ Μακάριος ἀντιμετώπισε μέ καλή πίστη τή διαμεσολάβηση τοῦ Κωνσταντόπουλου, ἐπειδή σέ ἀνάλογη κρίση, τόν Φεβρουάριο τοῦ 1972, ἡ κρίση ἀποκλιμακώθηκε μέ τόν ἴδιο τρόπο καί μέ τόν ἴδιο μεσολαβητή. Αὐτή τή φορά ἡ χούντα λογάριαζε διαφορετικά...
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, οἱ ἐπικριτές τοῦ Μακαρίου ἀναφέρονται στίς παρακάτω αἰτιάσεις ἐναντίον του, οἱ ὁποῖες, μέ βάση καί τήν ἀπόρρητη Ἔκθεση τοῦ ΓΕΕΦ γιά τό 1974 (ἐκδ. Δεκ. 1974), εἶναι καί βάσιμες καί ἀληθεῖς:
1. Κατά πρῶτον, ὅπως ἔχει ἀναφερθεῖ καί σέ ἄλλο κεφάλαιο τῆς ἔρευνάς μου, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος, στήν ουσία ὑπῆρξε «ὁ διώκτης» τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς, τήν ὁποία ἐθεωροῦσε ἀπειλή γιά τό καθεστώς του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οἱ περικοπές στά Κονδύλια ἐνίσχυσής της, οἱ ὁποῖες ἐπέφεραν τίς παρακάτω ἐλλείψεις:
60% σέ περίστροφα, 45% σέ αὐτόματα, 7% σέ ὁπλοπολυβόλα, 16% σέ πολυβόλα, 27% σέ ὅλμους 81 mm, 100% σέ ὅλμους 4,2”, 40% σέ ἀντιαρματικούς ἐκτοξευτές, 25% σέ ΠΑΟ 57mm καί 63% σέ πιστόλια. Ἐπίσης, τά ἀτομικά τυφέκια ἦταν τύπου Lee-Enfield No.4, πεπαλαιωμένα ὑπολείμματα τοῦ Β’ Π.Π., ἐνῶ γιά τό «Ἐφεδρικό», τήν Μονάδα «τῶν πραιτωριανῶν του», ὁ Μακάριος εἶχε φροντίσει, νά εἶναι ἐφοδιασμένο μέ ἡμιαυτόματα τύπου «καλάσνικωφ», τά ὁποῖα εἶχε προμηθευτεῖ κρυφά ἀπό ὅλους (δηλ. ἀπό τήν Ἀθήνα καί τό ΓΕΕΦ), ἀπό τήν Τσεχοσλοβακία.
Τά προβλεπόμενα πυρομαχικά, ἐπαρκοῦσαν μετά βίας γιά 8 ΗΘΕ (Ἡμέρες Θεάτρου Ἐπιχειρήσεων), μέ πολλές ἐλλείψεις σέ ἀντιαρματικό ὑλικό.
Τά μόνιμα πολυβολεῖα πού εἶχαν κατασκευαστεῖ στά βόρεια τοῦ νησιοῦ, ἀρκετά ἀπό τά ὁποῖα, εὑρίσκονταν πάνω στόν ἄξονα πού νοητά περνοῦσε ἀπό τόν χῶρο, πού τελικά πραγματοποιήθηκε ἡ ἀπόβαση, εἶχαν στήν οὐσία ἐγκαταλειφθεῖ, μέ ἐλλιπέστατη συντήρηση καί χωρίς ὁπλισμό. Κάποια ἀπό αὐτά δέ, εἶχαν γκρεμιστεῖ γιά τουριστικούς σκοπούς (ἀνέγερση Ξενοδοχείου).
2. Μέ τίς συνεχεῖς ἀλλαγές στό Νόμο περί Στρατεύσεως καί τίς εὐεργετικές ρυθμίσεις πού ὁ ἴδιος προωθοῦσε, ἡ ὀροφή τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς, μέ τό ζόρι ἔφτανε τούς 8.000 ἄνδρες τό 1970. Αὐτό τό γεγονός, δέν τόν ἐμπόδιζε νά σκέφτεται ρύθμιση γιά περαιτέρω μείωση τῆς θητείας, ἐνῶ τήν ἴδια στιγμή οἱ Τουρκοκύπριοι, διατηροῦσαν ὑπό τά ὅπλα περίπου 12.000 ἄνδρες!
Δηλαδή ἡ Τουρκοκυπριακή μειοψηφία τοῦ 18% στήν Κύπρο, εἶχε παραπάνω ἄνδρες ὑπό τά ὅπλα, ἀπό τήν Ἑλληνοκυπριακή πλειοψηφία τοῦ 82% !!! Καί αὐτό … κατόρθωμα τοῦ Μακαρίου! Τά συμπεράσματα, δικά σας!
Κάποιοι βέβαια ὅπως ὁ στενός συνεργάτης τοῦ Μακαρίου καί Ὑφυπουργός παρά τῷ Προέδρῳ κ. Πάτροκλος Σταύρου σέ συνέντευξη του στήν ΕΡΤ, ἐντελῶς ἀτυχῶς στήν προσπάθειά του νά καλύψει τόν Μακάριο ἀναφέρεται σέ αὐτές τίς ἐλλείψεις, σάν νά ἦταν εὐθύνη τῶν Ἀθηνῶν πού ἡ Ἐθνική Φρουρά εἶχε ἐγκαταλειφθεῖ ἀπό πλευρᾶς ἐξοπλισμῶν. Ξεχνᾶ ὅτι ἡ Ἐθνική Φρουρά ἦταν καί εἶναι ὁ Στρατός τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καί ὁ ἐξοπλισμός της ἦταν καί εἶναι στήν ἀποκλειστική ἁρμοδιότητα καί εὐθύνη τῆς Κυπριακῆς Κυβέρνησης,
Καί κάνει βέβαια τό ἐξαιρετικό ἀτόπημα νά πάει ἀκόμα πάρα πέρα καί νά καταλογίζει στήν Ἀθήνα εὐθύνες διότι τά ἐπάκτια πυροβολεῖα δέν διέθεταν καθόλου πυροβόλα μετά τήν ἀπόσυρση τῆς Μεραρχίας. Ὁ βαρύς ὁπλισμός τῶν σταθερῶν πυροβολείων (κατασκευασμένα ἀπό σκυρόδεμα), ἀφαιρέθηκε ἀπό τήν Μεραρχία (Μ/ΕΛΔΥΚ), ὅταν αὐτή ἀποσύρθηκε ἀπό τήν Κύπρο, ἡ ὁποία τά πῆρε μαζί της καί οὐδέποτε ἀντικαταστάθηκε ἀπό τήν Κυβέρνηση Μακαρίου.
Ὅμως ἡ ἀπόσυρση τῆς Μεραρχίας ἔλαβε χώρα στά τέλη τοῦ 1967.

Γιατί ἡ Κυβέρνηση Μακαρίου δέν μερίμνησε ὥστε νά ἀντικατασταθοῦν αὐτά τά πυροβόλα στά ἐπάκτια πυροβολεία μέσα σέ αὐτά τά 6,5 χρόνια πού πέρασαν ἀπό τά τέλη τοῦ 1967 ἕως καί τά μέσα τοῦ 1974;
Πολλώ δέ μᾶλλον γιατί ἡ Κυβέρνηση Μακαρίου, διά τῶν ἁρμοδίων ὑπηρεσιῶν τῆς ἔδωσε ἄδεια ὥστε κάποιο ἀπό αὐτά τά πυροβολεῖα νά γκρεμιστεῖ προκειμένου νά ἀνεγερθεῖ το ξενοδοχεῖο ΖΕΦΥΡΟΣ ;
Κλείνοντας, γιά νά ὑποστηρίξω ἀκόμα περισσότερα τα περί οπλισμού θα επαναλάβω ότι μέ τήν ἐπικράτηση τοῦ Πραξικοπήματος, εὑρέθησαν στά ὑπόγεια τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καί Μ. Κύκκου, μεγάλες ποσότητες ὁπλισμοῦ, πού προορίζονταν γιά τό «Ἐφεδρικό». Μέ αὐτό τό ὑλικό ἐξοπλίστηκε μέρος ἀπό τίς Μονάδες Καταδρομῶν τῆς Ε.Φ., καί ἐπίσης, αὐτό τό ὑλικό ἐχρησιμοποιήθη κατά τίς ἐπιχειρήσεις τοῦ ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ. Ἐπίσης, ὁ Μακάριος διέθεσε τό 1972, ἀπό τά λεγόμενα «Μυστικά Κονδύλια» τῆς Κυπριακῆς Κυβέρνησης, περίπου ἕνα ἑκατομμύριο λίρες Κύπρου γιά φορητό ὁπλισμό ἀπό τήν Τσεχοσλοβακία. Ὅταν τά ὅπλα πῆγαν μυστικά στήν Κύπρο και, ὅπως ἦταν φυσικό σέ τέτοια «κλειστή κοινωνία», ἡ πληροφορία γιά τήν ἐκφόρτωσή τους μαθεύτηκε, οἱ σχέσεις Ἀθήνας καί Λευκωσίας βρέθηκαν σέ σοβαρή κρίση, μέ θλιβερό ἀποτέλεσμα, αὐτός ὁ ὁπλισμός ἀπό 4.000 τυφέκια καί αὐτόματα καθώς καί βαρέα ὅπλα (ὅλμοι 82mm καί ἀντιαρματικοί ἐκτοξευτές), νά παραδοθεῖ στίς Δυνάμεις τοῦ ΟΗΕ πρός φύλαξη. Στά μέσα τοῦ 2002, μετά ἀπό 30 χρόνια, ἡ Κυπριακή Κυβέρνηση, ὡς ἔνδειξη καλῆς θέλησης ἐν ὄψει τῶν συνομιλιῶν, γιά τήν δημιουργία τοῦ γνωστοῦ πλέον «Σχεδίου Ἀνάν», ὁλοκλήρωσε τήν διαδικασία καταστροφῆς τους!
Κλείνοντας, γιά νά ὑποστηρίξω ἀκόμα περισσότερα τό συμπέρασμά μου πού θά σᾶς ἀνακοινώσω παρακάτω, σᾶς παραθέτω ἕνα ἄρθρο τοῦ Ἄντη Ροδίτη στό περιοδικό «Ἄρδην». Λέει μεταξύ ἄλλων ὁ Ἄντης Ροδίτης:
«Μέχρι τά τέλη Αὐγούστου τοῦ 1964, ἕνας ἀντικειμενικός παρατηρητής, πού θά εἶχε τίς βασικές πληροφορίες στή διάθεσή του, θά μποροῦσε, σχεδόν μέ βεβαιότητα νά συμπεράνει, ὅτι τό μέλλον προδιέγραφε μία τουρκική μᾶλλον, παρά Ἑλληνική Κύπρο. Ναί μέν τότε, μέ τήν ἄδεια καί τήν προτροπή τῶν Ἀμερικανῶν, εἶχε ἐπιτελεσθεῖ ἀρχικά, ἡ ντέ φάκτο Ἕνωση τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα (εἶχε μεταφερθεῖ στήν Κύπρο μία Ἑλληνική μεραρχία), τά πράγματα, ὅμως, ἔμελλε νά ἐξελιχθοῦν ἐντελῶς ἀνάποδα.
Ὅταν οἱ συνομιλίες γιά παροχή ἀνταλλαγμάτων στούς Τούρκους, προκειμένου νά ἐπικυρωθεῖ καί ἐπισήμως ἡ Ἕνωση, ἀπέτυχαν, ἀδημονῶντας πιά οἱ Ἀμερικανοί, καί σφόδρα ἀνησυχοῦντες γιά τήν πιθανότητα νά μετατραπεῖ, ὄντως, ἡ Κύπρος σέ Κούβα τῆς Μεσογείου, εἶπαν τή μεγάλη κουβέντα, τήν κουβέντα πού ἔκαμε τούς Ἐγγλέζους νά ξινίσουν τά μοῦτρα τους (Ἀπόρρητο ἔγγραφο ὑπουργείου Ἄμυνας Μ. Βρετανίας DEFE 11/456, (10638, 25.8.1964), στό Fanoulla Argyrou «Conspiracy or Blunder?» Nicosia 2000, σ. 157-158 καί φωτοτυπία τοῦ ἐγγράφου στή σελίδα 196) τήν κουβέντα πού κυριολεκτικά ἀκύρωνε τίς τουρκικές καί τίς ἀγγλικές ἐγγυήσεις καί τά ἐπεμβατικά τους δικαιώματα εἰς τόν αἰώνα τόν ἅπαντα, τήν κουβέντα πού θά μποροῦσε νά ὁδηγήσει στή δικαίωση ἐθνικῶν ἀγώνων καί μαρτυρίων καί ὀνείρων αἰώνων, τήν κουβέντα, ἀκόμα, πού θά ἀπαγόρευε καί τίς σημερινές ἀπαιτήσεις τῶν Τούρκων στό Αἰγαῖο: Κηρύξετε τήν Ἕνωση τώρα, εἶπαν, ὁλόκληρης τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα, μέ μόνο ὅρο, νά ὑποσχεθεῖτε ὅτι θά συνομιλήσετε μέ τούς Τούρκους γιά κάποια ἀνταλλάγματα μετά (Σπύρου Παπαγεωργίου «Τά Κρίσιμα Ντοκουμέντα», Τόμος β΄, σ. 307-308.).
ΜΕΤΑ....
Δέν πρόκειται τώρα νά ἀναλύσουμε τή σημασία αὐτοῦ τοῦ «μετά». Ὁ κάθε νουνεχῆς Ἕλληνας, πολιτικά σκεπτόμενος ἄνθρωπος, μπορεῖ, μόνος του, νά φαντασθεῖ τή σημασία καί τίς προεκτάσεις του. Ἐδῶ, ἁπλῶς, θυμίζουμε καί τήν ἐπιστολή τοῦ Προέδρου τῶν ΗΠΑ Τζόνσον, τῆς 5ης Ἰουνίου 1964 (Γλαύκου Κληρίδη «Ἡ Κατάθεσή μου», Ἐκδόσεις Ἀλήθειας 1989, β΄ τόμος, σ. 118-121), ἡ ὁποία ἀπαγόρευε ρητά στήν Τουρκία νά ἐπέμβει στήν Κύπρο, χρησιμοποιῶντας ἀμερικανική στρατιωτική βοήθεια πού τῆς δόθηκε γιά ἄλλους σκοπούς, μέ στόχο νά διχοτομήσει τήν Κύπρο. Κι αὐτό, ὄχι βέβαια γιά τά δικά μας γλυκά μάτια, ἀλλά ἐπειδή ἔτσι ἐξυπηρετεῖτο, τότε, ἡ ἀμερικανική ἐξωτερική πολιτική.

Ἄς ἀφήσουμε, στό σημεῖο αὐτό, γιά λίγο, τό 1964, κι ἄς πᾶμε μία δεκαετία ἀργότερα, στόν Σεπτέμβριο τοῦ 1974, στό ξενοδοχεῖο Dome (ἰδιοκτησίας τῆς οἰκογένειας Κατσελλῆ), στήν τουρκοκρατούμενη Κερύνεια, ὅπου εἶχαν ἐγκλωβιστεῖ ἀρκετοί Ἕλληνες κάτοικοί της. Ἐκεῖ ἔφτασε, σέ κάποια στιγμή, ἕνα ἀμερικανικό συνεργεῖο εἰδήσεων καί ζήτησε νά μιλήσει μέ τούς ἐγκλωβισμένους. Ἐκεῖνοι ἐπιτέθησαν μέ ἄγριες φωνές κατά τῶν Ἀμερικανῶν δημοσιογράφων, ἐκτοξεύοντας τίς γνωστές καί, κατά τά ἄλλα, δίκαιες, βέβαια, κατηγορίες γιά τήν εὐθύνη τῶν Ἀμερικανῶν στήν ντέ φάκτο τουρκοποίηση τῆς Κερύνειας καί τῆς μισῆς σχεδόν Κύπρου. Ἀνάμεσα στούς παρόντες ἐγκλωβισμένους ἦταν καί ὁ δάσκαλος Σωτήρης Ἕλληνας, δέν ζεῖ πιά, ἀλλά διηγήθηκε τήν ἱστορία στόν ἐπίσης Κερυνειώτη κουνιάδο του Γιῶργο Σφογγαρᾶ, κι ἐκεῖνος σέ μένα, ὁ ὁποῖος ἄκουσε τόν ἐπικεφαλῆς Ἀμερικανό δημοσιογράφο νά ἀποστομώνει μέ τίς ἑξῆς δύο φράσεις τούς ἀγανακτισμένους, φωνασκοῦντες Κερυνειῶτες: «Why do you shout? You had your chances!» Τουτέστιν, γιατί διαμαρτύρεστε; Σέ σᾶς πρώτους δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά κάνετε, ὅ,τι ἐπετράπη στούς Τούρκους νά κάμουν σήμερα, κι ἐσεῖς, τότε, δέν τήν ἐκμεταλλευτήκατε!
Ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου, νά ἐκμεταλλευτοῦμε τέτοια εὐκαιρία; Ἀστεῖα πράματα.
Ἐμεῖς, ὑπό τήν πεφωτισμένη ἡγεσία τοῦ Μεγάλου μας Ἡγέτη, Προέδρου, Ἀρχιεπισκόπου καί Ἐθνάρχη Μακαρίου Γ’, εἴχαμε ἤδη ἀφήσει πίσω μας τόν ἀγώνα τῆς Ἕνωσης μέ τήν πτωχή καί νατοϊκή Ἑλλάδα (δέν τό ξέραμε ἄραγε τό ᾽55-᾽59 ὅτι ἀνῆκε στό ΝΑΤΟ;) κι εἴχαμε ἀναλάβει ἕναν περίπου παγκοσμίων διαστάσεων ἄλλον ἀγώνα, μεγάλο καί ἀριστερό-προοδευτικό, μάλιστα, ἀγώνα ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΝΑΤΟ!
Ἀρκεῖ κανείς νά φυλλομετρήσει μερικές κυρίαρχες κυπριακές ἐφημερίδες τῆς ἐποχῆς, ὅπως τήν ἀκελική Χαραυγή καί τή δεξιά ὁ Φιλελεύθερος, γιά νά ζήσει ἀμέσως τό πνεῦμα πού ἐπικρατοῦσε. Ἡ «ΧΑΡΑΥΓΗ» ζητοῦσε, ἐπί καθημερινῆς βάσεως ἀπό τήν Ἑλλάδα, νά τά μαζεύει καί νά φεύγει ἀπό τό ΝΑΤΟ τό συντομότερο δυνατό (εἴχαμε τή Σοβιετική Ἕνωση νά μᾶς… στηρίζει!), ἐνῶ ὁ δεξιός «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» διακήρυττε στεντορείως, ὅτι οὐδεμία Ἑλληνική κυβέρνηση δικαιοῦται νά ὑποδεικνύει στήν Κύπρο τί πρέπει νά πράξει!
Σέ λαϊκό, καθημερινό ἐπίπεδο, καφενεῖα, σωματεῖα, χώρους ἐργασίας, κοινωνικές συνευρέσεις, ἡ διαβολή καί ἡ συκοφαντία εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ, τῆς μεραρχίας, ἐκ μέρους τῆς «Ἀριστερᾶς» κατά πρῶτο λόγο, κυριολεκτικά ὀργίαζε.
Ἐκτεινόταν ἀπό τόν ἐρωτικό τομέα, πῶς δηλαδή αὐτοί οἱ ἀπατεῶνες οἱ Καλαμαράδες ἀποπλανοῦσαν μέ τήν ὄμορφη γλῶσσα τους τίς παρθένες Κυπριοποῦλες μας, ὥς τό πόσο ἀδύναμη οἰκονομικά ἦταν ἡ Ἑλλάς, πού θά παρέσυρε μαζί της στήν ἰδία φτώχεια καί τήν Κύπρο, ἄν γινόταν ἡ Ἕνωση, χώρια πού οἱ ὑψηλόβαθμοι Κύπριοι δημόσιοι ὑπάλληλοι θά ἔχαναν τίς θέσεις τους, ἀφοῦ θά τούς τίς ἔπαιρναν, μόλις γινόταν ἡ Ἕνωση, οἱ Καλαμαράδες!
Ὅλ’ αὐτά ἀντιμετωπίζονταν μέ πολύ σπάνιες, ἕως ἀνύπαρκτες ἐπίσημες κυβερνητικές δηλώσεις γιά τήν πραγματική ἀξία καί σημασία τῆς Ἑλληνικῆς στρατιωτικῆς παρουσίας στήν Κύπρο.
Αὐτό πού ἔγινε σέ μία περίπτωση, δέν μπορῶ νά διαβεβαιώσω καί γιά δεύτερη, ἦταν ὅτι κάλεσε τούς Ἕλληνες ἀξιωματικούς ὁ Μακάριος, γιά νά τούς ἐξηγήσει πώς ἐκεῖνος ἦταν μαζί τους καί γνώριζε καλά τή σημασία καί τήν ἀξία τῆς παρουσίας τους, κατά τόν ἴδιο τρόπο πού στά συλλαλητήριά του διακήρυττε τήν πίστη του στήν Ἕνωση, ἀλλά τό συνήθως τεράστιο πλῆθος ἀπό κάτω, δέν ἔφερε οὔτε μία Ἑλληνική σημαία, ἐνῶ, στίς ἐλάχιστες φορές πού ἀναφερόταν ἡ λέξη «Ἕνωση», ἐκδήλωνε την… κάθετη διαφωνία του ξελαρυγγιζόμενο ρυθμικά: «Ἡ Κύπρος – ἀνήκει – στόν – λα – ό – της».
Μόλις πρόσφατα (30.8.2009), ἡ ἀριστεροδεξιά ἤ δεξιοαριστερά κυπριακή ἐφημερίδα Καθημερινή (κατά τό πρότυπο τῆς ἀθηναϊκῆς, «πού εἶναι μία δεξιά ἐφημερίδα», ὅπως λέει τό Ἄρδην, «ἡ ὁποία γράφεται κατά 80% ἀπό ἀριστερούς»), δημοσίευσε τήν ἔκπληξη ἑνός νεαροῦ ἀρθρογράφου της (δόκτορος, μάλιστα, τῆς φιλοσοφίας, καθώς ὑπογράφει), γιά τό γεγονός ὅτι οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες πού ἔρχονταν, ντυμένοι τουρίστες-ἐπισκέπτες, μέ πλοῖα, γιά ν’ ἀποτελέσουν τή μεραρχία τό 1964, ἦταν φορτωμένοι «λύσσα ἐνάντια στόν Μακάριο», ἐπειδή τόν θεωροῦσαν ὡς τόν κύριο ὑπεύθυνο γιά τή μή πραγματοποίηση τῆς Ἕνωσης, καί γιά τό γεγονός ὅτι οἱ Κύπριοι πού τούς συνόδευαν, ἤθελαν γι’ αὐτό νά τούς πετάξουν στή θάλασσα!
Ὅταν ἀπάντησα στόν νεαρό δόκτορα ὅτι, τότε ὑπῆρχε ἄλλη τόση λύσσα ἐκ μέρους τῆς Κύπρου, κατά τῆς Ἑλλάδος, τῆς Ἑλλάδος τῆς δημοκρατίας τοῦ Γ. Παπανδρέου, βεβαίως, κι ὄχι τῆς Ἑλλάδος τῆς χούντας, τήν ὁποία λύσσα, ὁ Μακάριος γνώριζε πολύ καλά, τήν ὑποδαύλιζε, μάλιστα, μέσω τῶν παρακοιμωμένων του καί τήν ἄφηνε ν’ ἀναπτύσσεται καί νά εὐδοκιμεῖ, ἡ ἐπιστολή μου δέν δημοσιεύτηκε. Καί ὅταν δοκίμασα νά ἐπικοινωνήσω μέ τόν διευθυντή τῆς ἐφημερίδας, ὄχι ἄγνωστό μου, ἀρνήθηκε νά βγεῖ στό τηλέφωνο.
Ἡ κυπριακή Καθημερινή ὑποστηρίζει τόν πάση θυσία συμβιβασμό (γιά νά τό πῶ ἔτσι) μέ τήν Τουρκία καί τή συμβίωση μέ τούς Τουρκοκύπριους, ἀλλά, ὅσον ἀφορᾶ τίς δικές μας ἱστορικές ἀλήθειες, προτιμᾶ νά τίς κρύβει κάτω ἀπό τό χαλί! Δέν δείχνει νά πιστεύει ὅτι εἶναι ἀνάγκη νά τίς ξέρουμε. Κι ἄν ὁ σκοταδισμός ἔχει τόσο ἀναβαθμιστεῖ στίς μέρες μας, ὥστε νά ἐκλαμβάνεται ὡς προϋπόθεση / συστατικό τῆς εἰρήνης, ὁ καθένας μπορεῖ νά συμπεράνει γιά ποιᾶς ποιότητας «εἰρήνη» μιλοῦμε.
Ὅταν, λοιπόν, στίς 19 Αὐγούστου 1964, ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, Σπῦρος Κυπριανοῦ, εὑρισκόμενος στήν Ἀθήνα, πληροφορήθηκε ἐπισήμως, ὅτι τήν ἑπομένη θά πετοῦσε γιά τήν Κύπρο ὁ ὑπουργός Ἄμυνας τῆς Ἑλλάδος, μέ σκοπό νά ἐνημερώσει τόν Πρόεδρο Μακάριο γιά τήν ἀπόφαση τῆς κυβέρνησης τῆς Ἑλλάδος, τῆς ἀντιπολίτευσης καί τοῦ βασιλέως, νά κηρυχθεῖ μονομερῶς ἡ Ἕνωση Κύπρου-Ἑλλάδος, ἐνθουσιασμένος ὁ ἄνθρωπος, πῆρε τηλέφωνο τόν Ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο νά τοῦ ἀνακοινώσει τήν ἱστορική καί μεγαλειώδη εἴδηση. Τό ξύλο τό γλίτωσε, μόνο γιατί δέν περνοῦν τά σκαμπίλια μέσα ἀπό τά σύρματα. Ὁ Μακάριος τοῦ ἔκλεισε ἀμέσως τό τηλέφωνο καί τό ξανασήκωσε χωρίς καθυστέρηση.
Πῆρε τόν μετέπειτα ἄλλο μεγάλο «ἀριστερό» καί χαρισματικό ἡγέτη, τόν υἱό τοῦ πρωθυπουργοῦ, τόν ὁμοϊδεάτη του Ἀνδρέα Παπανδρέου, ἐπίσης ὁπαδό τῶν Ἀδεσμεύτων καί ἐπίσης «τρανό πολεμιστή» κατά τοῦ ΝΑΤΟ καί τοῦ ἐξήγησε πώς ὄφειλε, μία καί δυό, νά πάει στόν μπαμπά του καί νά τοῦ δώσει νά καταλάβει, ἐπιτέλους, πώς ἦταν καιρός νά συνειδητοποιήσει ὅτι ΑΛΛΑΞΑΝ τά πράγματα κάτω στήν Κύπρο, καί ὅτι ὁ λαός δέν ἤθελε πιά κανέναν ν’ ἀποφασίζει γιά λογαριασμό του.
Τό «σχέδιο» πού εἶχε ὑπόψη του ὁ Μακάριος (σέ ἀντίθεση μέ τά ὅσα εἶχε, προηγουμένως, συμφωνήσει μέ τόν πρωθυπουργό τῆς Ἑλλάδος, πάνω σέ μία κοινή γραμμή μέ στόχο τήν ἐκπλήρωση τῶν ἐθνικῶν πόθων), τό «σχέδιο» πού μόνο ἐκ τῶν ὑστέρων μπορεῖ κανείς νά μαντέψει, μελετῶντας δηλώσεις καί ἀπόψεις στενῶν συνεργατῶν του καί ἁπλῶν ὁπαδῶν του (ἕνας τέτοιος στενός συνεργάτης του ἦταν π.χ. ὁ Μιλτιάδης Χριστοδούλου, ἱδρυτικό στέλεχος τοῦ ΑΚΕΛ καί ἐπίσημος ἐκπρόσωπος τῆς κυβέρνησης Μακαρίου), τό «σχέδιο», λοιπόν, ἦταν νά φτάσει πρῶτα ὁ λαός σέ μίαν «ἀληθινή Ἀνεξαρτησία», νά διώξει τίς ἀγγλικές βάσεις καί συλλήβδην τό ΝΑΤΟ, νά φτάσει ἔτσι σέ μία «γνήσια αὐτοδιάθεση» καί ἀπό κεῖ νά θέσει ξανά στόν ἑαυτό του τό μέγα ἐρώτημα, ἄν ἤθελε ἤ ὄχι τήν Ἕνωση μέ τήν Ἑλλάδα ἤ ἄν ἤθελε νά παραμείνει «ἀνεξάρτητος καί ἀδέσμευτος», μακράν πάσης (δυτικῆς) συμμαχίας.
Ἐνῶ, λοιπόν, ὁ ὑπουργός Ἄμυνας τῆς Ἑλλάδος ἐξηγοῦσε στή Λευκωσία τίς λεπτομέρειες τῆς ἀνακήρυξης τῆς Ἕνωσης, στόν Μακάριο, ὁ Γεώργιος Παπανδρέου στήν Ἀθήνα, εἶχε ἤδη μετανιώσει καί σκεφτόταν μέ θλίψη (ἦταν περίπου ἀμέτρητες οἱ φορές πού ὁ Μακάριος δέν τήρησε μαζί του τά συμφωνηθέντα), πώς ὁ μόνος τρόπος γιά νά γίνει ἡ Ἕνωση, ἦταν μέ πραξικόπημα ἐναντίον τοῦ Μακαρίου, πρᾶγμα, βέβαια, πού ὁ ἴδιος δέν θά μποροῦσε νά κάμει ποτέ….»
Αὐτός λοιπόν ἦταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’, ὁ Πρόεδρος τῆς «ἐκ γενετῆς ἀνάπηρης» Κυπριακῆς Δημοκρατίας.
Μία προσωπικότητα τόσο ἀντιφατική καί τόσο δυναμική.
Μία προσωπικότητα, πού πραγματικά μαγνήτισε ἐχθρούς καί φίλους στήν Κύπρο, τήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί τόν κόσμο ὁλόκληρο.
Μια προσωπικότητα που "φούσκωνε" από τις φιλοφρονήσεις και τις κολακίες της κας Κοκκίνου - όπως αναφέρει η γραμματεύς του στο βιβλίο της "Μακαριος - Ενα προσωπικο ημερολόγιο" το οποίο αποσύρθηκε από τις φιλο-Μακαριακές "δημοκρατικές" δυνάμεις και που αρέσκετο να τον ονομάζουν ο "Κάστρο της Μεσογείου".
Ἡ ὅλη στάση του καί ἀπέναντι στήν Ἑλλάδα ἀλλά καί ἀπέναντι στούς συμπατριῶτες του, αὐτούς πού κάποτε, μαζί, εἶχαν δώσει τόν «Ὅρκο τῆς Φανερωμένης», τόν ὅρκο γιά τήν «Ἕνωσιν», ἦταν ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτη.
Ἡ ἀρχομανία του τόν τύφλωνε συχνά καί προχωροῦσε σέ ἀποφάσεις πού κατέληγαν σέ πράξεις, πού ὁδήγησαν τά πράγματα σέ αὐτό πού βιώνουμε σήμερα!
Βαυκαλιζόταν νά ἀκούει τό προσωνύμιο «ΕΘΝΑΡΧΗΣ»!
Ἐθνάρχης… Ἀλήθεια, ποιοῦ ἔθνους;
Οχι βεβαίως του Ελληνικού καθότι τορπίλλισε τουλάχιστον 3 φορές προτάσεις και Σχέδια για την Ενωση της Κύπρου με την μητέρα Πατρίδα.
Μέ βάση ὅλα τά παραπάνω, καί γνωρίζοντας ὅτι ἀπό αὐτήν τήν στιγμή, κάνω ὁρκισμένους ἐχθρούς και στήν Κύπρο, πέραν από αυτούς που δημιούργησα στην μητροπολιτική Ελλάδα αναφερόμενος στον αισχρά προδοτικό ρόλο των Ιωαννίδη και Καραμανλή, θά πῶ τό συμπέρασμα μου γιά τήν ὅλη διαδρομή τοῦ Μακαρίου Γ’ : ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΑΡΧΟΜΑΝΙΑΣ, ΠΛΕΚΤΑΝΗΣ ΚΑΙ ΡΑΔΙΟΥΡΓΙΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΒΛΑΨΕ ΚΑΙ ΠΡΟΔΩΣΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ! 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ : Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Γ΄ ΗΤΑΝ ΠΡΟΔΟΤΗΣ; (1ο ΜΕΡΟΣ)

[απο το βιβλίο ΚΥΠΡΟΣ 1974 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ http://www.hellasbooks.gr/

Πολλά ἔχουν εἰπωθεῖ γιά τήν μορφή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου. Πολλά καί θετικά καί ἀρνητικά. Ὅμως αὐτό πού διαφαίνεται ξεκάθαρα στήν πληθωρική ἀπό κάθε ἄποψη προσωπικότητά του εἶναι μία ἀρχομανία πού αυτόματα δημιουργούσε μία καχυποψία ἀπέναντι στούς ἄλλους ἀποτέλεσμα τῆς ἀνασφάλειάς του. Αὐτή ἡ καχυποψία καί ἡ ἀνασφάλεια, ὡς ἐπιστέγασμα τῆς ἀρχομανίας του, δημιουργοῦσαν καί τά συχνά «πισωγυρίσματα» στίς συμφωνίες του μέ τούς ἄλλους ἡγέτες (βλ. Σχέδιο Ἄτσεσον). Ἄλλωστε ἦταν γνωστή ἡ φράση τοῦ πρωθυπουργοῦ Γεωργίου Παπανδρέου «Μακαριώτατε, ἄλλα συμφωνοῦμεν καί ἄλλα πράττετε!»
Ὅμως καί πέρα ἀπό τήν γεμάτη ἀνασφάλειες προσωπικότητα τοῦ Μακαρίου, βλέπουμε ἀπό κάποιες μαρτυρίες ὅτι καί ἡ πολυδιαφημισμένη διορατικότητα του – γιά τήν ὁποία τόν «καμάρωναν» κάποιοι ὁπαδοί του – δέν ἦταν οὔτε καί αὐτή στό μέγεθος πού θέλουν νά τήν παρουσιάζουν. Παράδειγμα ὅταν ὁ κ. Σημαιοφορίδης μέ τόν κ. Τομπάζο τόν ἐπισκέφθηκαν γιά νά τοῦ ἀνακοινώσουν ὅτι ἔχουν βάσιμες πληροφορίες γιά ἐπικείμενη ἀποβατική ἐνέργεια τῶν Τούρκων, ἐκεῖνος μέ περισσή εὐκολία καί πολύ στόμφο ἀπήντησε ὅτι «μήν ἀνησυχεῖτε, ὅσο εἶναι ἐδῶ ὁ Μακάριος, κανείς δέν πρόκειται νά πειράξει τήν μικρή Κύπρο»…
Καί ἐκείνη τήν στιγμή, ἐπειδή ἦταν «ἐκεῖ» ὁ Μακάριος, ὅλοι, δηλαδή ἡ Οὐάσιγκτων μέ ὄργανό της τήν Ἀθήνα καθώς καί ἡ Ἄγκυρα πού ἀνέμενε σάν γύπας, ἔκαναν τά σχέδιά τους γιά νά «πειράξουν τήν μικρή Κύπρο»! Ἀλλά στήν περίπτωσή του μποροῦμε νά ὁμιλοῦμε γιά προδοσία;
Ἰδού πώς ὁρίζω τήν προδοσία ἐγώ στήν περίπτωσή του:
Ὅταν ἡ ἀρχομανία κάποιου, τόν ὁδηγεῖ σέ πράξεις, οἱ ὁποῖες ἀποδυναμώνουν τήν ἄμυνα τῆς πατρίδας του, τότε εἶναι προδότης.
Ὅταν, γνωρίζοντας ὅτι οἱ Τοῦρκοι προετοιμάζονται δέκα ὁλόκληρα χρόνια νά εἰσβάλουν στήν πατρίδα σου, Ἀείμνηστε Ἀρχιεπίσκοπε, καί ἐσύ ἀπό τό βῆμα τοῦ Ο.Η.Ε., τούς δίνεις τό κάλεσμα καί τό πρόσχημα νά εἰσβάλουν, ἔστω καί «ρητορικά» (ὅπως διατείνονται οἱ γνωστοί «Μακαριακοί»), τότε ΝΑΙ, εἶσαι προδότης!
Στίς 19 Ἰουλίου, ἐνώπιον τῶν μελῶν τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ στή Νέα Ὑόρκη, ἐμφανίσθηκε καί μίλησε ὁ Μακάριος.
Ἐπρόκειτο γιά ἕναν ἀνθελληνικό λίβελλο, στή διάρκεια τοῦ ὁποίου ὁ Μακάριος ὑπερέβη τά ὅρια.
Πρός ἀπόδειξη τοῦ ἰσχυρισμοῦ αὐτοῦ, παρατίθενται αὐτούσια χωρία τῆς ὁμιλίας του, ὅπως καταγράφηκαν στά Πρακτικά: «Τό στρατιωτικό καθεστώς τῆς Ἑλλάδας παραβίασε ἀναισθήτως τήν ἀνεξαρτησία τῆς Κύπρου. Πρόκειται γιά εἰσβολή καί ἡ εἰσβολή συνεχίζεται, διότι ὑπάρχουν Ἕλληνες ἀξιωματικοί στήν Κύπρο. Αὐτά δέν ἀποτελοῦν ἐσωτερική ὑπόθεση τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου. Οἱ Τοῦρκοι τῆς Κύπρου ἐπηρεάζονται ἐπίσης. Ἡ Ἑλληνική χούντα ἐπέκτεινε τήν δικτατορία της στήν Κύπρο. Ὅπως ἐξελίχθηκαν τά πράγματα, θεωρῶ τόν κίνδυνο ἀπό τήν Τουρκία μικρότερο τοῦ κινδύνου ἐκ μέρους τῶν Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν».
Τά παραπάνω ἀπαράδεκτα, ἐκτοξευθέντα ἀπό τόν Μακάριο ἐπάνω στήν ὀργή του, λόγω τῆς ἀνατροπῆς του, πού ποδοπατοῦσε τήν ἀρχομανία του, ἔδωσαν στήν Τουρκία ἕνα ἰσχυρό ἐπιχείρημα, πού χρησιμοποίησε σάν ἄλλοθι γιά τήν εἰσβολή.
Βέβαια, θά ἦταν ἀστεῖο νά ὑποστηρίξει κανείς, ὅτι ἡ Τουρκία εἰσέβαλε στήν Κύπρο λόγω τῶν καταγγελιῶν καί τῆς προτροπῆς τοῦ Μακαρίου.
Αὐτό θά τό ἔκανε, ἔτσι καί ἀλλιῶς. Στηρίχθηκε ΝΟΜΙΚΑ, ὅμως, σέ ἕνα ἀκόμη ἀνέλπιστο ἀτόπημα τοῦ Μακαρίου. Ὁ Μπιράντ σχολίασε χαρακτηριστικά: «Ἡ τουρκική ἀντιπροσωπεία ἔκανε ὅ,τι ἦταν δυνατό, γιά νά μιλήσει στόν ΟΗΕ ὁ Μακάριος».
Ὁ Τοῦρκος πρέσβης στόν ΟΗΕ, Ὀσμάν Ὀλτσάυ, τόνισε μετά τήν ἐκδήλωση τῆς εἰσβολῆς: «Ἡ Τουρκία ἐκπλήρωσε τίς νόμιμες ὑποχρεώσεις της. Δέν πραγματοποίησε εἰσβολή. Ἡ λέξη εἰσβολή δέν εἶναι δική μου. Τή χρησιμοποίησε ὁ Μακάριος, μέ σκοπό νά περιγράψει αὐτό τό ὁποῖο ἔπραξε ἡ Ἑλλάδα».
Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια πού ἀφορᾶ τίς ἐνέργειες τοῦ Ἀρχιεπίσκοπου Μακάριου στην Νέα Υόρκη.
Κάποιος μπορεῖ νά ἀντιτάξει τό ὅτι ἦταν ὁ νόμιμα ἐκλεγμένος Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ὁ ὁποῖος παράνομα ἀνετράπη ἀπό στρατιωτικούς ἄλλης χώρας καί ζήτησε, βάσει τῶν προβλεπόμενων ἐκ τῶν Συνθηκῶν Ζυρίχης καί Λονδίνου, νά προστατευθεῖ ἡ νομιμότητα στήν χώρα του.
Ναι, σωστά, ἀλλά ἀπό ποιούς τό ζήτησε αὐτό;
Ἀπό αὐτούς πού τόν μισοῦσαν θανάσιμα, ἀκόμα ἀπό τά χρόνια τῆς Ε.Ο.Κ.Α.; Ἄς διαβάσει κάποιος τούς τίτλους τῶν Τουρκικῶν ἐφημερίδων τόν Σεπτέμβρη τοῦ 1955, πρίν ἀπό τήν «νύχτα τῶν κρυστάλλων» στήν Κωνσταντινούπολη, καθώς καί στό πογκρόμ τοῦ 1964. Τόν Μακάριο χρησιμοποίησαν σάν αἰτία οἱ Τοῦρκοι, γιά νά δικαιολογήσουν τό πογκρόμ κατά τῶν Ἑλλήνων στήν Πόλη καί στά «Σεπτεμβριανά», ἀλλά καί στίς καταναγκαστικές ἀπελάσεις τοῦ ’64.
Ἀπό ποιούς ζήτησε νά ἐπέμβουν;
Ἀπό αὐτούς πού δέν τόν ἀναγνώριζαν ὡς Πρόεδρο ὅλων τῶν Κυπρίων καί τοῦ δημιουργοῦσαν καθημερινά ἐμπόδια; Ἀπό αὐτούς πού ἀποχώρησαν ἀπό τήν Κυπριακή Διοίκηση καί δημιούργησαν τίς προβοκάτσιες, γιά νά δημιουργηθεῖ ἡ λεγόμενη «Πράσινη Γραμμή» του Young στό νησί, τήν δεκαετία τοῦ 1960;
Ἀπό αὐτούς ζητᾶς βοήθεια καί τούς δίνεις ἄλλοθι -πού τό χρησιμοποιοῦν σέ διπλωματικό ἐπίπεδο, ἀκόμα καί σήμερα -νά αἱματοκυλήσουν τόν τόπο σου, γιά νά ἐπανέλθεις στήν Προεδρική καρέκλα;
Ἀπό ἀρχεῖα τοῦ State Department πού ἀποχαρακτηρίστηκαν πρόσφατα, ὑπάρχουν καταγεγραμμένες συνομιλίες τοῦ Ἀρχ. Μακαρίου μέ τόν Henry Kissinger, ὅπου φαίνεται ξεκάθαρα ἡ ἀκρίβεια τοῦ ἰσχυρισμοῦ μου, ὅτι ὁ Μακάριος εἶχε μία ἀρχομανία, πού δέν μειώθηκε, οὔτε κατ’ ἐλάχιστον, ἀκόμα καί στίς πιό δύσκολες στιγμές τῆς Κύπρου!
Ὅπως ἀναφέρει ὁ Σάββας Ἰακωβίδης σέ ἕνα πόνημα του:
«ΟΙ ΑΠΟΦΡΑΔΕΣ ἡμέρες τοῦ προδοτικοῦ πραξικοπήματος καί τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς εἶναι ἀφορμή γιά πολλούς νά μηρυκάσουν τά γνωστά συνθήματα καί νά ἀναπετάσουν τά λάβαρα τοῦ μίσους καί τῆς προγραφῆς. Ταυτόχρονα, οἱ γνωστοί «πατριῶτες-δημοκράτες», πού διεκδικοῦν δάφνες ἀγωνιστικότητας καί ἀντίστασης κατά τῆς χούντας, παθαίνουν ὁλική ἀμνησία, ὅταν ἐρωτῶνται γιά τή γνωστή ὁμιλία Μακαρίου, στό Συμβούλιο Ἀσφαλείας, στίς 19/7/1974.
Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ πρόεδρος Μακάριος συνεργάστηκε μέ τήν Ἑλληνική χούντα, ποικιλοτρόπως, καί ὅλα τά χρόνια τῆς δι-κτατορίας. Στίς 30/5/1967, σέ τηλεγράφημά του, ὁ Μακάριος ἔλεγε: «Συγχαίρομεν τήν ἐθνικήν κυβέρνησιν διά τό ἀναληφθέν ὑπ’ αὐτῆς ἔργον καί διαβεβαιοῦμεν ὅτι, τόσον ἡμεῖς ὅσον καί ἡ κυβέρνησις ἡμῶν, ἐπιθυμοῦμεν στενήν συνεργασίαν».
Ὅσο ἡ Ἑλλάδα ἦταν ἀπομονωμένη, ἡ Λευκωσία καλλιεργοῦσε τήν ἐντύπωση ὅτι αὐτή ἐκπροσωποῦσε τή νομιμότητα καί τήν ὑπεύθυνη διαχείριση τοῦ Κυπριακοῦ. Ὅμως, ὅταν, π.χ., δημοσιεύματα σέ μερίδα τοῦ κυπριακοῦ Τύπου, καθύβριζαν αἰσχρά καί σκαιά τήν Ἑλλάδα καί ἰδιαίτερα τούς Ἕλληνες στρατιωτικούς, ὁ Μακάριος, καί γιά λόγους δικῶν του σκοπιμοτήτων, ἀναγκάστηκε νά δηλώσει καί τά ἑξῆς:
«Διατυποῦνται κατηγορίαι ἤ γίνονται ὑπαινιγμοί, σαφεῖς ἤ συγκεκαλυμμένοι, περί σκευωριῶν καί συνωμοσιῶν δι’ ἀνατροπήν τῆς Κυπριακῆς Κυβερνήσεως καί δι’ ἄλλας, ὑπόπτου φύσεως δραστηριότητας. Τοιαῦτα δημοσιεύματα, ὡς εἶναι φυσικόν, δημιουργοῦν πικρίας εἰς τούς Ἕλληνας ἀξιωματικούς, δηλητηριάζουν τάς σχέσεις μας καί πλήττουν τήν ἑνότητα τοῦ ἐθνικοῦ μετώπου».
Στίς 9/8/1967, ὁ πρόεδρος τῆς πραξικοπηματικῆς κυβέρνησης τῆς Ἀθήνας, Γ. Παπαδόπουλος, ἐπισκέφθηκε τήν Κύπρο, εἶχε πολύωρες συζητήσεις μέ τόν Μακάριο και, σέ ἐπίσημη δεξίωση, συμμετεῖχε ὅλη ἡ κυπριακή πολιτική ἡγεσία, μηδέ τῶν ΑΚΕΛικῶν ἐξαιρουμένων.
Σέ δηλώσεις του, ὁ Γ. Παπαδόπουλος διακήρυσσε ὅτι «ἕνωσιν ζητοῦμεν οἱ πάντες καί διά τήν ἕνωσιν ἀγωνιζόμεθα». Ὁ δέ Μακάριος, συναινῶν, δέν δίστασε νά πλέξει τό ἐγκώμιο τοῦ "ἀρχιπραξικοπηματία" Γεωργίου Παπαδόπουλου καί νά τόν χαρακτηρίσει ὡς «νέο Ναπολέοντα»!
Εἶπε αὐτολεξεί: «Ὁ Γ. Παπαδόπουλος συνδυάζει ἐξαιρετικάς ἱκανότητας καί σπάνια προσόντα διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν κρισίμων καταστάσεων. Εἶναι ὁ νέος Ναπολέων, ὁ ὁποῖος θά σώσει τόν Ἑλληνισμόν...» (Ἀνδρ. Ν. Ἀθανασίου: «Ὁ ἄγνωστος πόλεμος Ἀθηνῶν Λευκωσίας», σελ. 98). 

Οἱ σχέσεις Ἀθηνῶν-Λευκωσίας, κατά τήν περίοδο τῆς δικτατορίας, ὅπως ἄλλωστε καί προηγουμένως, πέρασαν ἀπό σαράντα κύματα. Δολοπλοκίες, ὑστεροβουλίες, ὑπονομεύσεις, συνωμοσίες καί, τελικά, τό πραξικόπημα τῆς χούντας τοῦ Ἰωαννίδη κατά τοῦ προέδρου Μακαρίου, στίς 15 Ἰουλίου 1974. Ὁ Μακάριος διαφεύγει τῶν πραξικοπηματιῶν καί φτάνει, μέ τή βοήθεια τῶν Βρετανῶν, μέσω Μάλτας και Λονδίνου, στή Ν. Ὑόρκη. Στίς 19/7/1974 προσφωνεῖ τό Συμβ. Ἀσφαλείας. Ἀφοῦ ἐξιστορεῖ τά γεγονότα, μέ ἀφορμή καί τήν ἐπιστολή πού ἔστειλε στόν πραξικοπηματία πρόεδρο Γκιζίκη, στίς 13 Ἰουλίου, ὁ Μακάριος χαρακτηρίζει τό πραξικόπημα τῆς χούντας ὡς «εἰσβολή».
Εἶπε: «Μπορεῖ νά ἰσχυρίζονται μερικοί, ὅτι ὅσα συνέβησαν στήν Κύπρο ἀποτελοῦν ἐπανάσταση, καί ὅτι ἡ νέα κυβέρνηση σχηματίστηκε μέ βάση τόν ἐπαναστατικό νόμο. Κάτι τέτοιο δέν ἰσχύει. Δέν ὑπῆρξε ἐπανάσταση στήν Κύπρο, πού θά μποροῦσε νά θεωρηθεῖ ἐσωτερική ὑπόθεση. Ὑπῆρξε εἰσβολή, πού παραβίασε τήν ἀνεξαρτησία καί τήν κυριαρχία τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας. Καί ἡ εἰσβολή συνεχίζεται, καί θά συνεχίζεται ὅσο θά ὑπάρχουν Ἕλληνες ἀξιωματικοί στήν Κύπρο. Οἱ συνέπειες τῆς εἰσβολῆς αὐτῆς θά εἶναι καταλυτικές γιά τήν Κύπρο, ἐάν δέν ἐπανέλθουμε στή συνταγματική ὁμαλότητα καί ἐάν δέν ἀποκατασταθοῦν οἱ δημοκρατικές ἐλευθερίες».

Ἀφοῦ ἐπισημαίνει ὅτι, ἐξαιτίας τοῦ πραξικοπήματος, ἐπηρεάστηκαν οἱ συνομιλίες, ὁ Μακάριος συνέχισε: «Καλῶ τά μέλη τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας νά καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, ὥστε νά τεθεῖ ἕνα τέλος στήν ἀφύσικη αὐτή κατάσταση, πού δημιουργήθηκε μέ τό πραξικόπημα τῶν Ἀθηνῶν. Καλῶ τό Συμβούλιο Ἀσφαλείας νά κάνει χρήση ὅλων τῶν τρόπων καί μέσων πού διαθέτει, ὥστε νά ἀποκατασταθοῦν, χωρίς καθυστέρηση, ἡ συνταγματική τάξη καί τά δημοκρατικά δικαιώματα τοῦ λαοῦ τῆς Κύπρου. Ὅπως ἀνέφερα ἤδη, τά γεγονότα τῆς Κύπρου δέν ἀποτελοῦν ἐσωτερική ὑπόθεση τῶν Ἑλληνοκυπρίων. Ἀφοροῦν καί ἐπηρεάζουν καί τούς Τουρκοκυπρίους. Τό πραξικόπημα τῆς Ἑλληνικῆς χούντας ἀποτελεῖ εἰσβολή, καί οἱ συνέπειές του πλήττουν ὁλόκληρο τόν κυπριακό λαό, Ἕλληνες καί Τούρκους. Τά Ἡνωμένα Ἔθνη ἔχουν ἐγκαταστήσει μία εἰρηνευτική δύναμη στήν Κύπρο. Ἡ παρουσία της δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀποτελεσματική ὑπό συνθῆκες πραξικοπήματος. Τό Συμβούλιο Ἀσφαλείας πρέπει νά καλέσει τό Ἑλληνικό στρατιωτικό καθεστώς νά ἀποσύρει τούς Ἕλληνες ἀξιωματικούς, πού ὑπηρετοῦν στήν κυπριακή ἐθνοφρουρά, καί νά θέσει τέλος στήν εἰσβολή τους στήν Κύπρο. Πιστεύω, μέ ὅσα στοιχεῖα παρέθεσα ἐνώπιόν σας, νά σᾶς ἔδωσα μία ὁλοκληρωμένη εἰκόνα τῆς κατάστασης. Δέν ἔχω οὐδεμία ἀμφιβολία, πώς μία ἁρμόζουσα ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας, θά θέσει τέλος στήν εἰσβολή, καί θά ἀποκαταστήσει τήν παραβιασμένη ἀνεξαρτησία τῆς Κύπρου καί τά δημοκρατικά δικαιώματα τοῦ κυπριακοῦ λαοῦ».
Τό πραξικόπημα κατά τοῦ Μακαρίου ἦταν προδοτικό, ἀλλά δέν ἦταν στιγμιαῖο. Οἱ προϋποθέσεις γιά τήν ὑλοποίησή του τεχνουργήθηκαν ἐντός καί ἐκτός Κύπρου, ἀπό τό 1960 μέχρι τόν τραγικό Ἰούλιο τοῦ 1974.
Πολλοί ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ βαρύτατη κατηγορία, πού ὁ Μακάριος διατύπωσε κατά τῆς Ἑλλάδας, ὅτι, δηλαδή, ἔκανε «εἰσβολή» στήν Κύπρο -πρᾶγμα ὀξύμωρο, ἀφοῦ ἤδη ὑπῆρχε Ἑλληνικός στρατός στό νησί-διευκόλυνε καί ἔδωσε ἰσχυρό ἄλλοθι στήν Τουρκία νά εἰσβάλει στό νησί, δῆθεν γιά νά ἀποκαταστήσει τή διασαλευθεῖσα, ἀπό τό πραξικόπημα, συνταγματική τάξη. Στήν πράξη, ὁδήγησε στήν κρεούργηση καί κατάκτηση τῆς Κύπρου.
Οἱ γνωστοί εὐκαιριακοί καί ἄλλοι ὄψιμοι ὑμνητές τοῦ Μακαρίου, καμώνονται νά ξεχνοῦν τήν ὁμιλία του στό Σ.Α. τοῦ Ο.Η.Ε. Ἀποτελεῖ, ὅμως, καί αὐτή ἱστορικό καί ἰσχυρό τεκμήριο καί στοιχεῖο τῆς κυπριακῆς τραγωδίας, πού εἶναι ἀμφίβολο ἄν ποτέ καθαρθεῖ καί φωτισθεῖ».
Ἕνας ἐκ τῶν συγγραφέων μέ γνωστά «φιλομακαριακά» αἰσθήματα, ὁ Μακάριος Δρουσιώτης, ἀναφερόμενος στόν Ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο στήν «Ἐλευθεροτυπία» τῆς 14/7/2008, δίνει τήν παρακάτω εἰκόνα:
«Στίς ἀρχές Ἰουλίου 1974, κορυφώθηκε ἡ κρίση στίς σχέσεις Μακάριου -χούντας. Ὁ πρόεδρος τῆς Κύπρου, μέ ἐπιστολή του στόν πρόεδρο τῆς Ἑλλάδας Φαίδωνα Γκιζίκη, ζητοῦσε τήν ἄμεση ἀνάκληση ὅλων τῶν Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς, οἱ ὁποῖοι ὑποβοηθοῦσαν τή δράση τῆς ὀργάνωσης ΕΟΚΑ Β.
Πολλοί -ἀκόμη καί ὁ Βάσος Λυσσαρίδης σέ πρόσφατη συνέντευξή του-θεωροῦν τήν ἐπιστολή αὐτή τοῦ Μακάριου, τό μοιραῖο του λάθος. Ὡστόσο, ἡ ἱστορική ἔρευνα κατέδειξε, ὅτι ἡ ἀπόφαση γιά πραγματοποίηση τοῦ πραξικοπήματος, στίς 8 τό πρωί τῆς 15ης Ἰουλίου, εἶχε προηγηθεῖ τῆς ἐπιστολῆς.
Ὁ Μακάριος ρωτήθηκε ἀρκετές φορές μετά τό πραξικόπημα, γιατί δέν ἔλαβε τά ἀπαραίτητα μέτρα πρίν ἀποστείλει τήν ἐπιστολή του στόν Γκιζίκη. Ἡ ἀπάντησή του ἦταν, πώς πίστωνε τούς Ἕλληνες ἀξιωματικούς μέ περισσότερο πατριωτισμό. Στήν πραγματικότητα, δέν ἤθελε νά παραδεχτεῖ ὅτι εἶχε ἀποπλανηθεῖ. Διότι ἡ χούντα ἐφάρμοσε ἕνα εὐφυέστατο σχέδιο ἀποπλάνησής του, καί ὁ Μακάριος ἔπεσε στήν παγίδα της.

Ἡ πραγματικότητα ἦταν ὅτι ἡ κυβέρνηση τῆς Κύπρου φοβόταν τό πραξικόπημα, εἰδικά μετά τήν ἐπικράτηση τῆς χούντας τοῦ Ἰωαννίδη. Μάλιστα, στά τέλη τοῦ 1973, ἡ κυπριακή κυβέρνηση κατάρτισε σχέδιο ἐπιχειρήσεων γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ πραξικοπήματος, ὑπό τήν ἐπωνυμία ΑΣΠΙΣ 3.
Τόν Ἰούλιο τοῦ 1974, ὅταν κλιμακώθηκε ἡ κρίση στίς σχέσεις Ἀθηνῶν -Λευκωσίας, ὁ Μακάριος ἔστειλε στήν Τσεχοσλοβακία, σέ εἰδική ἀποστολή, τόν συνεργάτη του, διευθυντή τῆς ΚΥΠ, Γεώργιο Τομπάζο, ὁ ὁποῖος ἐξασφάλισε ποσότητα 1.000 τσεχικῶν αὐτόματων ὅπλων μέ τά πυρομαχικά τους, γιά νά ἐξοπλίσει τίς δυνάμεις του Εφεδρικού, πού εἶχαν ὀργανωθεῖ, γιά τήν ἀντίσταση κατά τοῦ πραξικοπήματος.
Τά ὅπλα ἀγοράστηκαν ἀπό τήν κυβέρνηση τῆς Κύπρου καί παραδόθηκαν ἄμεσα. Στίς 9 Ἰουλίου 1974, ἕξι μέρες πρίν ἀπό τό πραξικόπημα, προσγειώθηκε στό ἀεροδρόμιο Λευκωσίας ἕνα ἐμπορικό ἀεροσκάφος τῶν τσεχικῶν ἀερογραμμῶν μέ τό πολεμικό ὑλικό. Τό φορτίο παραλήφθηκε μέ ἄκρα μυστικότητα, ἀλλά ἀντί νά μοιραστεῖ στίς ὁμάδες πολιτῶν πού εἶχαν συγκροτηθεῖ, μέ βάση τό σχέδιο ΑΣΠΙΣ, μεταφέρθηκε καί ἀποθηκεύτηκε στό ὑπόγειο τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ μεγάρου. Ἐκεῖ τά ἐντόπισαν καί τά οἰκειοποιήθηκαν οἱ πραξικοπηματίες, ὅταν κατέλαβαν τό κτίριο.
Γιατί ὁ Μακάριος ἀποθήκευσε τά ὅπλα καί γιατί δέν τέθηκε σέ ἐφαρμογή τό σχέδιο ΑΣΠΙΣ;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι πολύ ἁπλή.
Ὁ Μακάριος δέν περίμενε, ἐκεῖνο τό μοιραῖο πρωί, πραξικόπημα, ὄχι διότι πίστωνε τούς χουντικούς ἀξιωματικούς μέ περισσότερο πατριωτισμό, ἀλλά ἐπειδή ἡ χούντα τοῦ ἔδεσε τά μάτια:
Ἡ Ἑλληνική κυβέρνηση διαβίβασε, στίς 6 Ἰουλίου, μέσω τοῦ πρέσβη της στή Λευκωσία, Εὐστάθιου Λαγάκου, πρόσκληση στόν Μακάριο νά ἐπισκεφθεῖ τήν Ἀθήνα γιά συνομιλίες. Ἐνημερώνοντας τηλεφωνικά τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν τῆς Κύπρου, Ἰωάννη Χριστοφίδη, ὁ Λαγάκος τοῦ εἶπε ὅτι εἶχε προτείνει «ἐπίσκεψιν τοῦ Μακαριωτάτου εἰς Ἀθήνας διά συζήτησιν τοῦ ὅλου θέματος καί ὁ Μακαριώτατος ἀπεδέχθη μέν τήν πρόσκλησιν, ἀλλά ἔθεσεν, ὡς προϋπόθεσιν, τήν ἀποδοχήν τῶν ὅσων ἔχει ἀποφασίσει», δηλαδή τήν ἐξυγίανση τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς.
Τήν ἑπόμενη μέρα, ὁ πρωθυπουργός τοῦ καθεστῶτος, Ἀνδρουτσόπουλος, ἔστειλε στήν Κύπρο, ὡς προσωπικό του ἀπεσταλμένο, τόν ἐκδότη τῆς ἐφημερίδας «Ἐλεύθερος Κόσμος», Σάββα Κωνσταντόπουλο, μέ ὁδηγίες νά διαμεσολαβήσει πρός τόν Μακάριο μέ σκοπό τήν ἐκτόνωση τῆς κρίσης. Ὁ Ἀνδρουτσόπουλος ἦταν στήν οὐσία ἕνα ἀνδρείκελο, πού οὔτε τήν ἐξουσία εἶχε, οὔτε τήν πυγμή νά ἀναλάβει ὁποιαδήποτε πρωτοβουλία πού θά συγκρουόταν μέ τά σχέδια τοῦ Ἰωαννίδη.
Ὁ Ἀνδρουτσόπουλος γράφει στά ἀπομνημονεύματά του, ὅτι οἱ ὁδηγίες του πρός τόν Κωνσταντόπουλο, ἦταν νά τονίσει στόν Μακάριο «ὅτι ἐν ὄψει τῶν μεγάλων ἐθνικῶν κινδύνων, ὀφείλει νά συνομιλήσει μέ τήν Ἑλλάδα, ὡς Ἕλλην μέ τήν Μητέρα Πατρίδα, καί νά ἀποδεχθῆ, πρός τοῦτο, πρόσκλησιν τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ὅπως ἐπισκεφθῆ τάς Ἀθήνας».
Ὁ Μακάριος δέχτηκε ἀμέσως τόν Κωνσταντόπουλο, καί τό βράδυ τοῦ παρέθεσε δείπνο στό προεδρικό.
Μετά τό δείπνο, συζήτησε μαζί του τό πρόβλημα τῶν σχέσεών του μέ τήν Ἀθήνα. Ὁ Μακάριος ἀνέλυσε τό ἱστορικό τῆς κρίσης, δίνοντας ἔμφαση στήν ἀνάμιξη Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν στήν ΕΟΚΑ Β. Δήλωνε ἕτοιμος γιά συνδιαλλαγή, ἀλλά ἔθετε, ὡς βασική προϋπόθεση, τή διάλυση τῆς ΕΟΚΑ Β καί τήν κάθαρση στήν Ἐθνική Φρουρά.
Σ’ αὐτό τό παρασκήνιο ἦταν ἀναμειγμένος καί ὁ Ἀνδρέας Ἀζίνας, διοικητής συνεργατικῆς ἀναπτύξεως καί προσωπικός φίλος τοῦ Κωνσταντόπουλου. Ὁ Ἀζίνας, ὅπως παραδέχεται ὁ ἴδιος, διατηροῦσε δεσμούς, τόσο μέ τό καθεστώς Παπαδόπουλου ὅσο καί μέ τόν Ἰωαννίδη.
Ὁ Ἀζίνας ἀναφέρει ὅτι ὁ Κωνσταντόπουλος, πρότεινε στόν Μακάριο μία συμβιβαστική πρόταση, σύμφωνα μέ τήν ὁποία θά ἀποσυρόταν ἡ ἀξίωση γιά ἄμεση ἀνάκληση ὅλων τῶν Ἑλλαδιτῶν ἀξιωματικῶν. Ἀντί αὐτοῦ, θά ἀνακαλοῦνταν, σέ πρώτη φάση, ὁρισμένοι ἀξιωματικοί, ἐνῶ, σταδιακά, θά ἀντικαθίσταντο ὅλοι μέ ἀξιωματικούς πού θά τύγχαναν τῆς ἔγκρισης τοῦ Μακάριου.
Ὁ Μακάριος, κατά τόν Ἀζίνα, ἀποδέχτηκε τήν πρόταση καί ἀνέμενε τήν ἀπάντηση τῶν Ἀθηνῶν.
Στίς 8 Ἰουλίου, ὁ Ἀζίνας συνόδευσε τόν Κωνσταντόπουλο στό ἀεροδρόμιο Λευκωσίας, ἀπό ὅπου ἀναχώρησε γιά τήν Ἀθήνα. Ὁ Κωνσταντόπουλος πῆγε ἀπό τό ἀεροδρόμιο κατ' εὐθεῖαν στό γραφεῖο τοῦ Ἀνδρουτσόπουλου καί τόν ἐνημέρωσε γιά τή συνομιλία του μέ τόν Μακάριο. Ὁ Ἀνδρουτσόπουλος γράφει στά ἀπομνημονεύματά του, ὅτι ὁ Κωνσταντόπουλος ἐπέστρεψε ἀπό τήν Κύπρο πλήρως ἀπογοητευμένος, καί ὅτι σέ ἀπάντηση ἐρώτησής του γιά τίς σκέψεις τοῦ Μακάριου, τοῦ εἶπε:
«Ὁ Μακάριος ἔχει τελειώσει. Ἔχει παύσει νά σκέπτεται ὁ,τιδήποτε ἄλλο ἐκτός τοῦ ρόλου του, ὡς ἡγέτου τῶν Πανελλήνων, μετά τήν πτώσιν τῆς Κυβερνήσεως τῶν Ἀθηνῶν. (...) Ὁ Μακάριος ἔχει κλειδώσει τόν νοῦν του καί πετάξει τά κλειδιά».
Ὁ Μακάριος, ὡστόσο, ἔκρινε ὡς θετική τή συνεργασία πού εἶχε μέ τόν Κωνσταντόπουλο. Σύμφωνα μέ ἐνημέρωση πού ἔκανε ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, Ἰωάννης Χριστοφίδης, στόν πρέσβη Εὐστάθιο Λαγάκο:
«ὅπως ἀντελήφθη ὁ Μακαριώτατος, ὁ Κωνσταντόπουλος συνεφώνησε τελικῶς μαζί του κι αὐτό εἶναι καλό σημάδι, διότι μαζί καί μέ τίς δικές του ἀπόψεις πού θά μεταφέρη, ἴσως ἐκτονωθῆ ἡ κατάστασις».
Ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, Ἰωάννης Χριστοφίδης, ἀνέλαβε προσωπική πρωτοβουλία γιά ἐξομάλυνση τῶν σχέσεων Ἀθηνῶν -Λευκωσίας. Τό ζήτημα συζητήθηκε σέ συνεδρία τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου, στίς 11 Ἰουλίου, στήν ὁποία κλήθηκε καί ὁ πρόεδρος τῆς Βουλῆς Γλαῦκος Κληρίδης. Τό ὑπουργικό ἐνέκρινε συμβιβαστική φόρμουλα πού ἑτοίμασε ὁ Ἰωάννης Χριστοφίδης, ἡ ὁποία θά ὑποβαλλόταν στήν Ἑλληνική κυβέρνηση.
Ὁ Χριστοφίδης ἐπισκέφθηκε στήν οἰκία του τόν Λαγάκο καί τοῦ ἀνακοίνωσε τά ἀκόλουθα: «Ἐν τῆ προσπαθεία μου ὅπως ἀποσοβηθῆ ρῆξις μέ Ἐθνικόν Κέντρον καί συγχρόνως ἀποφευχθῆ ποιοτική ἀποδυνάμωσις Ἐθνικῆς Φρουρᾶς, εἰσηγήθην σήμερον εἰς Ὑπουργικόν Συμβούλιον, παρουσία Ἀρχιεπισκόπου καί Προέ-δρου Βουλῆς κ. Κληρίδη, ὅπως, ἐάν Ἀθῆναι καταβάλουν ἐπειγόντως πᾶσαν ἀποτελεσματικήν προσπάθειαν ἴνα διαλυθῆ ΕΟΚΑ Β».
Ἐάν ἡ Ἀθήνα συμφωνοῦσε, τότε ἡ κυπριακή κυβέρνηση θά ἐπανεξέταζε τή στάση της, σέ σχέση μέ τό αἴτημά της γιά τήν ἀνάκληση ὅλων τῶν ἐξ Ἑλλάδος ἀξιωματικῶν.
Ὁ Χριστοφίδης εἶπε στόν Λαγάκο ὅτι τό ὑπουργικό συμβού‐λιο «οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἔχει ὅτι αἱ Ἀθῆναι δύνανται προβοῦν εἰς διάλυσιν ΕΟΚΑ Β, πάντως δέ λάβουν ἀποτελεσματικά ἐν τῆ πράξει μέτρα πρός κατεύθυνσιν ταύτην, συμπεριλαμβανομένης καί διακοπῆς πάσης οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως ἐξ Ἀθηνῶν, ὅπερ Κυπριακή Κυβέρνησις εἶναι εἰς θέσιν διαπιστώσει».
Τό μήνυμα τοῦ Χριστοφίδη διαβιβάστηκε στήν Ἀθήνα καί οἱ πρῶτες ἀντιδράσεις, ὅπως τίς μετέφερε τηλεφωνικῶς ὁ Κωνσταντόπουλος πρός τόν Μακάριο, ἦταν θετικές.
Ὅπως ἀναφέρει, σέ συνέντευξή του, ὁ Ἀνδρέας Ἀζίνας, τοῦ τηλεφώνησε ὁ Κωνσταντόπουλος καί τόν διαβεβαίωσε ὅτι ἡ ἐκτόνωση τῆς κρίσης ἦταν ζήτημα χρόνου. «Ἔτσι, στίς 11 Ἰουλίου ἔφυγα ξέγνοιαστος καί πῆγα στό Λονδῖνο, συνοδεύοντας τόν πεθερό μου, ὁ ὁποῖος θά ἔκανε ἐγχείρηση καρδίας». Ἀργότερα, ὁ Ἀνδρέας Ἀζίνας ἀναθεώρησε τήν ἐκδοχή του. Σέ νέα συνέντευξή του, εἶπε πώς ὁ πεθερός του πῆγε στό Λονδῖνο γιά ἰατρικές ἐξετάσεις, διότι ὑποπτευόταν ὅτι εἶχε... καρκίνο στό παχύ ἔντερο.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΟΖ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΥ : ΠΑΡΕΛΑΒΑΝ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ;

Ο Χάρτης που δείχνει τις θάλασσες του Ελληνισμού που είναι πενταπλάσιες από τις ηπειρωτικές περιοχές.

Του Θεόδωρου Καρυώτη

Κάποια στιγμή η οικονομική κρίση θα τελειώσει αλλά εάν έχουν, ταυτόχρονα, τελειώσει και οι ΑΟΖ, τότε δεν θα υπάρχει μέλλον στον ελλαδικό χώρο διότι υπάρχει πιθανότητα ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας, που παρέλαβαν κράτη να παραδώσουν κοινότητες.

Πηγή: Bayram Οztürk1 and Sertac Hami Başeren, The exclusive economic zone debates in the Eastern Mediterranean Sea and fisheries, Journal of Black Sea/Mediterranean Environment Vol.14 : 77-83 (2008)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ κ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/12/blog-post_28.html

ΕΦΥΓΕ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΛΑΣ, ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΝΟΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

Άλλος ένας μεγάλος διανοητής του πατριωτικού χώρου έφυγε από κοντά μας. Ο Γεώργιος Γεωργαλάς απεβίωσε ανήμερα της εορτής των Χριστουγέννων και η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη στις 28 Δεκεμβρίου στον Ιερό Ναό των Αγίου Σεραφείμ και Προφήτη Ηλία στην Παλαιά Πεντέλη στις 15:00. 

Υπήρξε πολυγραφότατος και τα συγγράμματά του βοήθησαν πολύ στην ιδεολογική διάπλαση των νέων εθνικιστών. 

Με την πέννα του κατακεραύνωσε το ΚΚΕ του οποίου στάθηκε αμείλικτος κατήγορος, φυσικά όλα του τα πολιτικά κείμενα αλλά και τα έργα του για την Αρχαία Ελλάδα και τον Βυζαντινό Ελληνισμό είναι ιδιαίτερης σπουδαιότητας. 

Αιωνία του η μνήμη....



ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ 38η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ κ ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ ''ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ'' - Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ BASAREN ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΝ ΠΡΓΜΑΤΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΕΠΙΛΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ. ΡΩΣΙΚΕΣ ΑΣΤΟΧΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΒΛΕΨΕΙΣ, ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΩΝ LEOPARD 2, ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛ ΔΕΣΜΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Σύντομη επισκόπηση θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας εν σχέσει με την Γεωστρατηγική και την Ιστορία από τον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky με τον Δημοσιγράφο & Αμυντικό Αναλυτή Γιάννη Θεοδωράτο στις 27/12/2016.


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Evonymos 
Blue Sky

Η ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΕΔΕΣ, ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΝΑΠΟΛΕΩΝΤΑ ΖΕΡΒΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΝΑΤΙΝΑΞΗΣ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΕΞΕΔΟΘΗ ΤΗΝ 22α ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1942

ΑΝΤΑΡΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΕΔΕΣ
ΑΡΧΗΓΕΙΟΝ
ΔΙΑΤΑΓΗ
Α’ Κατόπιν παρακλήσεως του Σ.Μ. Ανατολής διά των ενταύθα Βρεταννών αξιωματικών, όπως ανατιναχθή η γέφυρα του Γοργοποτάμου προκειμένου να αρχίσουν οι Σύμμαχοι επιχειρήσεις εις την Αφρικήν και δι΄όν λόγον ήλθον ενταύθα, ορίζω ημέραν διά την επιχείρησιν αυτήν την 25 Νοεμβρίου και ώραν 23.00’

Β’ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ
Σύμφωνα με τας πληροφορίας που έχομεν, ο εχθρός διαθέτει προς φρούρησιν της γέφυρας:
1) Φρουράν δυνάμεως 180-200 ανδρών Ιταλών και ολίγων Γερμανών. Η φρουρά στρατωνίζεται εις το νότιον μέρος της γέφυρας εις ένα σπίτι και εις τρείς ξύλινες παράγκες και σε μια κωνική σκηνή με δυό σκοπούς εις τα άκρα της γέφυρας και επί της σιδηροδρομικής γραμμής.
2) Μονίμους οχυρώσεις, πυροβολεία, οπλοπολυβολεία και ένα αντιαεροπορικόν.
3) Ισχυρά συρματοπλέγματα πέριξ της γέφυρας και εις ακτίνα διακοσίων (200) περίπου μέτρων και πιθανώς με παγίδας.
4) Δύναται να ενισχυθή η φρουρά της γέφυρας εντός ελαχίστου χρόνου από Λαμίαν απέχουσαν 10 χιλιόμ. περίπου και από την φρουράν της γέφυρας Παπαδιάς απέχουσα περί τα 20 χλμ.

Ο Ναπολέων Ζέρβας όταν ξεκίνησε να ρίξει το γεφύρι.

Γ’ ΕΚΤΕΛΕΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ ΜΕΣΑ
1) Διά την εκτέλεσιν της επιχειρήσεως αυτής διαθέτομεν 68 αντάρτας του ΕΔΕΣ και τρείς ομάδας του ΕΛΑΣ, ήτοι συνολικώς δύναμιν 110 ανδρών περίπου με 20 αυτόματα Sten, πέντε ψαλίδια αποκοπής συρματοπλεγμάτων, 3 πιστόλια φωτοβολίδων.
2) Την μεν εκτέλεσιν του τακτικού μέρους αναθέτω εις τον Λοχαγόν Μιχάλη, όστις με την διατιθέμενην δύναμιν θα επιτεθή εναντίον της φρουράς της γέφυρας αιφνιδιαστικώς με αντικειμενικούς σκοπούς: α) την πλήρη εξουδετέρωσιν της εχθρικής φρουράς της γέφυρας και β) την εξασφάλισιν χρονικού διαστήματος 2 και 30’ ωρών του απαιτούμενου διά το τεχνικόν μέρος της ανατινάξεως.
3) Την δέ εκτέλεσιν του τεχνικού μέρους αναθέτω το μέν της ανατινάξεως της γέφυρας εις τους λοχαγούς Tom, Ntenes και Atha το δέ της αποκοπής των τηλεγραφικών και σιδηροδρομικών γραμμών εις απόστασιν πλέον του ενός χιλιομέτρου από της γέφυρας εις τους ταγ/χην Τζών και λοχ. Νατ προς νότον (γεφ. Παπαδιάς) και εις τους λοχαγούς Inda και Θέμην προς Βορράν (Λιανοκλάδι) εις έκαστον δέ Άγγλον αξιωματικόν θα διατεθούν από δύο αντάρται ως βοηθοί των.

Δ’ ΧΡΟΝΟΣ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΣ.
1) Τα συνεργεία αποκοπής των τηλ/κών γραμμών ταγ/ρχης Τζών και λοχ. Inda θα ενεργήσουν εις 22.55’ ακριβώς.
2) Ο διοικητής των τμημάτων επιθέσεως λοχ. Μιχάλης καθώς και τα συνεργεία ανατινάξεως των σιδηροδρομικών γραμμών θα ενεργήσουν την 23.00’ ώραν ακριβώς, των συνεργείων επομένων της επιχειρήσεως των τμημάτων.
3) Η διέλευσις παντός συρμού θα είναι ελευθέρα μέχρι της 23.00’ ακριβώς, ήτοι μέχρι της ενάρξεως της επιθέσεως.
4) Την κατάληψιν πλήρη και επισταμένην εκκαθάρισιν της γέφυρας εκ του εχθρού θα σημειώση ο διοικητής των τμημάτων επιθέσεως λοχ. Μιχάλης διά μιάς λευκής φωτοβολίδος.
φωτοβολίδος.
5) Κατά τας ανατινάξεις ο λοχαγός Tom θα προειδοποιή διά τριών συριγμάτων προς πρόληψιν ατυχημάτων.
6) Το σύνθημα της τελικής αποχωρήσεως θα δώσω ο ίδιος διά δύο πράσινων φωτοβολίδων.
Την πιστήν εκτέλεσιν της παρούσης βασίζω εις τον πατριωτισμόν και συνείδησιν των συναγωνιστών μου.

Καστριώτισσα, 22-11-1942

Ο Αρχηγός
Ν. Ζέρβας

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΠΕΛΑΣΓΟΣ ΜΕ ΘΕΜΑ : ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ – ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΟΓΕΝΝΑ

Ἀγαπητά Ἀδέλφια, κυρίες καί κύριοι,
Μέ ἰδιαίτερη συγκίνηση στέκομαι σήμερα μπροστά σας, γιά νά μιλήσω γιά ἕνα ἐθνικό θέμα πού μέ συγκλονίζει ἀπό τά νεανικά μου χρόνια… γιά τήν ἀγαπημένη σκλάβα Ἤπειρο, τήν Βόρειο Ἤπειρο. Εὐχαριστῶ ἀπό καρδιᾶς τόν Λαϊκό Ὀρθόδοξο Συναγερμό πού μοῦ δίνει αὐτήν τήν εὐκαιρία, μέ τήν σημερινή ἐκδήλωση.

Ἀγαπητοί Φίλοι

Τό 1821 ὅταν ὁ Ἑλληνισμός πραγματοποίησε πιό ὀργανωμένα τήν Ἐθνεγερσία του καί ἀγωνίστηκε νά ἀπελευθερώσει τό γένος ἀπό τήν Ὀθωμανική σκλαβιά, οἱ Μεγάλες καί Κυρίαρχες δυνάμεις προβληματίστηκαν. Ἄλλες θετικά καί ἄλλες ἀρνητικά. Στούς λαούς τους, ὑπῆρξε κίνημα φιλελληνισμοῦ μεγάλο, πού ἔφθασε ὥστε ἀρκετοί νά ἔρθουν καί νά δώσουν ἀκόμα καί τήν ζωή τους.
Οἱ ἐξουσίες ὅμως δέν διακατέχονται πάντα ἀπό τόν Ρομαντισμό, καί τόν Φιλελληνισμό τῶν λαῶν τους, καί ὅταν οἱ ἐπαναστάτες πρόγονοί μας κατάφεραν νά προχωρήσουν τήν Ἐθνεγερσία νά σχηματίσει ἐλεύθερο κράτος, αὐτοί οἱ κυρίαρχοι, μέ τήν συμβολή καί συμφωνία Τραπεζιτῶν, ἔβαλαν τήν ὑπογραφή τους γιά νά γίνει ἡ ΕΛΛΑΣ, ἕνα νέο κράτος, στήν οὐσία, ὅμως ΚΡΑΤΟΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ. Δέσμιο μονίμως οἰκονομικῶν δεσμῶν.
Στήν οὐσία δέν ἐλευθερωθήκαμε ἐντελῶς ποτέ. Οἱ ἀγῶνες, ἐπικοί καί μοναδικοί, ἔγιναν τότε καί πρέπει νά γίνονται πάντα, ὥστε ἡ ἐθνική ὁλοκλήρωση τῶν Ἑλλήνων νά γίνει γεγονός. Διότι ὅπως εἶπε τό ἄξιο τέκνο τῆς Πατρίδος, ὁ ἐθνεγέρτης τοῦ Μωριᾶ, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, «ὁ Θεός ὑπέγραψε τήν Ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων καί τήν ὑπογραφή του, δέν τήν παίρνει πίσω».
Ἀλλά ἀγαπητοί φίλοι, ὅπως ἔλεγαν οἱ πάνσοφοι ἀρχαῖοι μας πρόγονοι, ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ καί ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ.
Πρέπει καί ἐμεῖς νά βάλουμε τό χεράκι μας, δέν μποροῦμε νά περιμένουμε πάντα ἀπό τόν Θεό νά μᾶς ξελασπώνει.
Ὁ Ἀγῶνας γιά τήν Ἐθνική Ἐλευθερία ἐπεκτάθηκε πέραν τοῦ Μωριᾶ, σταδιακά μέσα στά ἑπόμενα 100 χρόνια στήν Κρήτη, στήν Θεσσαλία, στήν Μακεδονία, στήν Ἤπειρο, στήν Μικρά Ἀσία, στήν Κύπρο καί στόν Πόντο.
Ὑπῆρξαν νίκες, ἀλλά καί Ἧττες, Ὑπῆρξαν ἐποποιίες, ἀλλά καί Προδοσίες. Ὁπως πάντα, στήν Ἑλληνική Ἱστορία, συνυπάρχουν ὁ Λεωνίδας μέ τούς 300 καί ὁ ΕΦΙΑΛΤΗΣ.
Συνυπάρχουν ὁ Σπυρομήλιος, ὁ Θύμιος Λώλης καί τόσοι ἄλλοι τήν ἴδια στιγμή πού ὑπάρχει ὁ Πήλιος Γούσης. Αὐτό πρέπει πάντα νά τό ἔχουμε στό μυαλό μας καί νά μήν ἀφήνουμε τήν ἡττοπάθεια νά μᾶς κυριεύει. Θά χάσουμε, μόνο ἐάν χάσουμε τήν ψυχή μας... καί αὐτό, ἀδέλφια, δέν τό δικαιούμαστε, διότι ἡ ψυχή μας ἀνῆκει στόν Θεό καί τήν Πατρίδα. Στόν Θεό πού μᾶς ἔδωσε ΖΩΗ καί στήν Πατρίδα πού ΕΝΩΝΕΙ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ, πού εἶναι ἡ ΤΙΜΗ μας καί ὁ ΣΚΟΠΟΣ μας.
Ἔλεγε πολύ σωστά, πρίν ἀπό ἕναν αἰώνα, ὁ διαχρονικός ΙΩΝΑΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ : Μισῶ τό κράτος γιατί ἀγαπῶ τό ΕΘΝΟΣ ΜΟΥ καί τό ἔλεγε ἀκριβῶς διότι ἡ κακοδιοίκηση καί ἡ ἀθλιότητα κρατικῶν ἐξουσιῶν δέν ἀκυρώνουν τήν πρωταρχική ἀξία τοῦ ΕΘΝΟΥΣ. Ἀντιθέτως τό ἔθνος ἀκυρώνει ἐκείνους πού σᾶς ταλαιπωροῦν μέ τήν βίζα, μέ τήν κάρτα ὁμογενῶν, μέ τήν πενιχρή σύνταξη τοῦ ΟΓΑ πού καταργοῦν.
Δέν φταίει ἡ Πατρίδα πού ἄθλιοι διαχειριστές τῆς κρατικῆς ἐξουσίας ἀπαξιώνουν τήν ἴδια τήν οὐσία τοῦ ΠΟΛΙΤΟΥ.
Ἀγαπητά Ἀδέλφια,
Ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ δέν ὁλοκληρώθηκε, ἔτσι βρέθηκαν ἐκτός τοῦ ἐθνικοῦ κορμοῦ ὁλόκληρη ἡ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, καί ὁ ΠΟΝΤΟΣ, καί τά μεγαλύτερα κομμάτια τῆς Μακεδονίας, τῆς Θράκης καί τῆς ΓΗΣ τοῦ ΠΥΡΡΟΥ! Ἡ Λεβεντογέννα ΗΠΕΙΡΟΣ, ἡ ὁποία παρά τίς πολλές ἀπελευθερωτικές ἐπαναστατικές της προσπάθειες, βρέθηκε κομμένη στή μέση, καί τό ἐκλεκτό κομμάτι, ἡ γενέτειρα ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ καί ΛΟΓΙΩΝ, τά χώματα πού περπάτησε ὁ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ νά εἶναι ἐκτός τοῦ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ τῶν ΕΛΛΗΝΩΝ.
Πάμπολλες ὑπῆρξαν οἱ ἐξεγέρσεις ἀπό τό 1821 ἕως τό 1912-13 ὅπου ἐλευθερώθηκαν κομμάτια τῆς Μακεδονίας, τῆς Θράκης καί τῆς Ἠπείρου.
Δυστυχῶς ὅμως, οἱ Κυρίαρχες μεγάλες δυνάμεις, δέν ἄφησαν νά ἐλευθερωθεῖ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ἡ ΗΠΕΙΡΟΣ, μέ ἀποτέλεσμα νά μείνει σκλάβα ἡ μισή. Τό Ἠπειρώτικο ὅμως φιλότιμο καί ἡ Φιλοπατρία δέν τό ἔβαλε κάτω καί ἀντιστάθηκε, ἔτσι στίς 17 Φεβρουαρίου 1914 ἀνακηρύχθηκε ἡ Αὐτονομία τῆς Βορείου Ἠπείρου μέ σκοπό τήν ΕΝΩΣΗ μέ τήν ΜΑΝΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Ἕνας ἀγῶνας πού κράτησε σχεδόν δύο χρόνια, μέ πρωτεργάτες τούς Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Bασίλειο, Κορυτσᾶς Γερμανό, Βελᾶς και Κονίτσης Σπυρίδωνα, Πρόεδρο τόν Γεώργιο Χρηστάκη-Ζωγράφο καί μέλη τῆς προσωρινῆς κυβερνήσεως τόν Ἀλέξανδρο Καραπάνο, τόν Συνταγματάρχη Δημήτριο Δούλη καί τόν Ιωάννη Παρμενίδη.
Καί πάλι ὅμως, οἱ ΔΥΝΑΤΟΙ δέν σεβάστηκαν τό ΔΙΚΑΙΟ τό ΙΣΤΟΡΙΚΟ, καί οἱ κρατοῦντες στήν Μάνα, φάνηκαν ΑΔΥΝΑΤΟΙ καί διχασμένοι.
Ἡ ἀπόφαση τῶν ἰσχυρῶν νά δημιουργήσουν, ἕνα κράτος τοῦ χεριοῦ τους, φάνηκε καί στήν συνέχεια ὅταν ἡ νεο-αὐτοκρατορική Ἰταλία τοῦ Μουσολίνι χρησιμοποίησε τήν Ἀλβανία γιά νά κτυπήσει τήν Ἑλλάδα, ἀλλά ἡ Ἑλληνική ψυχή εἶχε ἀπό τόν Θεό, ἄλλα σχέδια καί δημιουργήθηκε τό Βορειοηπειρωτικό ΕΠΟΣ τοῦ 1940, μετά ἀπό τό ΞΕΚΑΘΑΡΟ «ΟΧΙ» τοῦ ἐθνικοῦ κυβερνήτου ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΤΑΞΑ.
Ἐκεῖνα τά Χριστούγεννα ὁ Χριστός γιορτάστηκε μέ Ἑλληνικές σημαῖες στίς ἀπελευθερωμένες πόλεις τῆς Ἠπείρου: Κορυτσά, Ἀργυρόκαστρο, Ἁγίους Σαράντα, Χειμάρρα, Πρεμετή...
Γιορτάστηκε μέ Σημαῖες καλοφυλαγμένες στίς ψυχές σας, ἀλλά καί στά μπαούλα σας ἀδέλφια. Σημαῖες πού ξεπροβάλλανε δίπλα στήν ἐπέλαση τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ μέ τό ἄκουσμα τοῦ ΑΕΡΑ νά τίς κυμματίζει περήφανα.
Ὁ Ἀγῶνας συνεχίστηκε ἀκόμα καί ὅταν ἡ ἴδια ἡ Γερμανία παρενέβει γιά νά στήσει τήν ΝΤΡΟΠΗ τοῦ ΑΞΟΝΟΣ καί εἰσέβαλλε κατακτῶντας τήν Ἑλλάδα παρά τήν ΣΘΕΝΑΡΗ καί ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΕ ΗΡΩΙΣΜΟ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΜΕΤΑΞΑ, ΤΑ ΘΡΥΛΙΚΑ ΟΧΥΡΑ... ΡΟΥΠΕΛ, ΙΣΤΙΜΠΕΪ, ΛΙΤΣΕ...
Ἀκόμα καί τότε ὁ Ἑλληνισμός τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἐσεῖς δηλαδή οἱ ἴδιοι, οἱ Πατεράδες σας, τά ἀδέλφια σας, οἱ Γυναῖκες τῆς οἰκογένειάς σας, ΔΩΣΑΤΕ τό ΠΑΡΟΝ σας.
Δημιουργήθηκε τό Μέτωπο Ἀπελευθερώσεως τῆς Βορείου Ἠπείρου τό θρυλικό ΜΑΒΗ, ἀπό τούς Βασίλειο Σαχίνη, Γιώργη Μπολάνο, Ηλία Κώνστα, Γιώργο Τάσο, Σπύρο Ντάσιο και τόν Χειμαριώτη εισαγγελέα Αναστάσιο Κοκκαβέση. Τό ἀρχηγεῖο τοῦ Μ.Α.Β.Η. ἦταν ὁ Ἅγιος Δημήτριος, ἡ κεντρική ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ Γλύνα Βορείου Ηπειρου. Σκοπός ἕνας, νά προστατευθεῖ ὁ Ἑλληνισμός καί νά ἑνωθεῖ, μέ τήν Μητέρα Ἑλλάδα ὅταν ὁ ἐφιάλτης τοῦ πολέμου τελειώσει.
Ἀλλά καί πάλι ἡ συνεργασία τῶν ἐχθρῶν τοῦ ἑλληνισμοῦ μέ τούς ἠλιθίους καί προδότες τοῦ Ἑλληνισμοῦ, μέ ἄλλα λόγια τῶν Ἀλβανῶν καί τῶν Ἑλλήνων κομμουνιστῶν, ἐξόντωσε τούς πατριῶτες, τοῦ ΜΑΒΗ, ἀκόμα καί τήν προσπάθεια τοῦ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ ΖΕΡΒΑ μέ τόν ΕΔΕΣ, πού ἔστειλε τμήματα ὑπό τόν Συνταγματάρχη Θεοδ. Σαράντη νά βοηθήσει τούς ἀδελφούς Βορειοηπειρῶτες, ἀλλά ἡ προσπάθεια ἀποκρούστηκε καί ἀπετράπει ἡ εἴσοδος στήν σκλα-βωμένη Ἤπειρο ἀπό τό ἐλεεινό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, πού ἔμελε τά ἑπόμενα χρόνια νά αἱματοκυλήσει ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα ἕως καί τά τέλη τοῦ 1949, στήν προσπάθειά του νά μᾶς κάνει, ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ καί νά περάσουμε καί οἱ ὑπόλοιποι Ἕλληνες τά βάσανα πού ἐσεῖς, ἀγαπητά ἀδέλφια, περάστε μέχρι τό 1990, καί πού σέ πολλά πράγματα περνᾶτε, ἀκόμα καί σήμερα καί τά ὁποῖα μάλιστα παίρνουν τελευταῖα πολύ χειρότερη στροφή χάρις στήν Ἀλβανική Μισαλλόδοξη Ρατσιστική συμπεριφορά, ἀλλά καί τήν ἐθνικά ἄνευρη πρακτική τῆς ἐθνομηδενιστικῆς ἑλλαδικῆς πολιτείας.
Στά χρόνια τοῦ Χότζα στήθηκε στήν Ἀλβανία μία ΤΥΡΑΝΝΙΑ ἄνευ προηγουμένου γιά τά Βαλκάνια, ὅπου ὁ Θεός, λεγόταν ΕΜΒΕΡ, καί ὁ λόγος του ΝΟΜΟΣ. Ἐσεῖς ἀδέλφια μου ξέρετε πολύ περισσότερο ἀπό ἐμᾶς τούς ἀδελφούς σας πού εἴχαμε τήν τύχη, τόν Αὔγουστο τοῦ 1949, στό Γράμμο καί στό Βίτσι νά ἀποκρούσουμε τήν κομμουνιστική ἀνταρσία καί νά μήν γίνουμε καί ἑμεῖς «σοσιαλιστικός παράδεισος», δηλαδή μιά χώρα ΓΚΟΥΛΑΓΚ, ἕνα στρατόπεδο ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Θέλω νά τονίσω, ὅτι ὅλα αὐτά τά χρόνια, πού ἐσεῖς εἴσασταν φυλακισμένοι στήν φυλακή τοῦ Χόντζα, στήν Ἀλβανική Τυραννία, σέ αὐτή τήν μεριά τῶν συρματοπλεγμάτων (σύνορα δέν ὁρίζουν οἱ τύραννοι ἀλλά οἱ ψυχές καί ἡ ἱστορία τῶν ἀνθρώπων), πολλά ἀδέλφια σας ἀγωνίστηκαν γιά νά σωθεῖτε, κάθε φορά ὅμως οἱ παγκόσμιοι ἀφέντες τῆς Συμφωνίας τῆς Γιάλτας καί τῆς μοιρασιᾶς τοῦ κόσμου, ἐμπόδιζαν τό δίκαιο νά πραγματοποιηθεῖ.
Στίς ἀρχές τοῦ 1980 τήν σκυτάλη τοῦ Ἀγώνα, ἀπό τόν φλογερό Μητροπολίτη Φλωρίνης καί Πρεσπῶν μακαριστό κυρό Αὐγουστίνο Καντιώτη, παρέλαβε ὁ φλογερός καί Ἀκούραστος Μητροπολίτης Πωγωνιανῆς, Δρυϊνοπόλεως καί Κονίτσης μακαριστός πλέον κυρός Σεβαστιανός.
Ὁ ἀνεπανάληπτος καί μοναδικός αὐτός Ἱερωμένος δημιούργησε τήν Συντονιστική Φοιτητική Ἕνωση Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγώνα τήν γνωστή ΣΦΕΒΑ καί ξεκίνησε μιά ἐκστρατεία ἐνημέρωσης ὅλων τῶν Ἑλλήνων, ἀλλά καί τῶν ξένων ἡγετῶν καί πολιτῶν γιά τό ἄδικο πού συντελεῖτε σέ βάρος τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ὅλοι ὅσοι εἶχαν ἀνοικτά τά αὐτιά, τά μάτια ἀλλά καί τήν καρδιά, ἔμαθαν γιά τά βάσανά σας... Τίς φυλακές, τίς ἐξορίες, τίς ἐκτελέσεις, τήν ἀνελευθερία καί τήν καταπάτηση ὅλων τῶν στοιχειωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ὑπῆρχαν βεβαίως καί ἐκεῖνοι πού ἡ τυφλωμένη καί κουφή ἀπό τήν μαρξιστική καί ψευδοσοσιαλιστική ψώρα, δέν μπόρεσαν νά καταλάβουν τό δράμα σας, καί μᾶς πολέμησαν στά Πανεπιστήμια, στούς δρόμους ἀκόμα καί στήν Βουλή, τίς λίγες φορές πού κάτι ἀκούστηκε.
Ὁ Γενναῖος ὅμως Ἱεράρχης Σεβαστιανός ἔτρεξε σέ κάθε γωνιά τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά καί στό ἐξωτερικό, μιλῶντας γιά τό δράμα σας, ξεσήκωνε τό λαό μέ τό φῶς τῆς ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ἔτσι δημιουργήθηκε μιά ἀλληλεγγύη ψυχῆς πού ἔγινε πράξη ὅταν βρεθήκατε νά ἔρχεστε στήν Μάνα -μιᾶς καί αὐτή δέν ξαναῆρθε σέ σᾶς-, μέ τό ἄνοιγμα τῶν συνόρων. Ὁ λαός εἶδε μπροστά του τόν ταλαιπωρημένο ἀδελφό... καί πολλοί στάθηκαν πλάι σας ὡς ἀδέλφια.
Δυστυχῶς ὅμως, ὅλα αὐτά τά χρόνια τό κράτος δέν ἔπραξε τό ΠΡΕΠΟΝ, δέν τόλμησε νά ἀναλάβει τίς εὐθύνες του ἀπέναντι σέ ἐσᾶς... τά παιδιά του.
Καί φθάσαμε σήμερα νά σᾶς κάνουν τούς φίλους (καί νά μπαίνεται στά κόμματά τους, δίνοντάς τους ἀξία, καί δικαίωμα νά μιλάνε, ὅλοι αὐτοί πού μᾶς πολέμησαν λέγοντας ὅτι «δέν ὑπάρχουν Βορειοηπειρῶτες» καί ὅτι «ὅσοι ἦσαν φυγάδες ἦσαν ποινικοί φυγόδικοι, δηλαδή ἐγκληματίες» καί ὅτι ἐμεῖς πού ἀγωνιζόμασταν γιά ἐσᾶς, εἴμασταν «φασίστες» καί πράκτορες τοῦ ἀμερικανικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ.
Τόν δέ μακαριστό Σεβαστιανό, τόν κατηγοροῦσαν γιά σκοταδιστή καί μᾶς φώναζαν συνθήματα ὅπως: Τά σύνορα τῆς Ἀλβανίας, νά φθάσουν στήν Λαμία!
Ἀγαπητά ἀδέλφια,
Ὅλοι ἐκεῖνοι, ἦσαν αὐτοί πού πίστευαν ὅτι ἡ Ἀλβανία ἦταν «ἕνας σοσιαλιστικός παράδεισος» ὅπως ἔλεγε ὁ τότε Πρωθυπουργός καί ἱδρυτής τοῦ ΠΑΣΟΚ, Ἀνδρές Παπανδρέου.
Γιά τό ΚΚΕ δέ καί ὅλα τά ἄλλα ὀρφανά τοῦ ΣΤΑΛΙΝ, νά ξερετε ὅτι ἔλεγαν ὅτι ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΔΙΟΤΙ ΕΙΣΑΣΤΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ καί πράκτορες τῶν μοναρχοφασιστικῶν κυβερνήσεων τῆς ΕΛΛΑΔΟΣ.
Αὐτή εἶναι ἀδέλφια μου ἡ ἀλήθεια... καί ὅποιος ἀπό αὐτούς ἀπό ΠΑΣΟΚ καί πέρα ἕως τόν Λένιν, σᾶς πεῖ σήμερα καλή κουβέντα, ΝΑ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕΤΕ: Τί ἔκανες ΕΣΥ γιά ἐμένα ὅταν ἤμουν φυλακή, ὅταν ἡ οἰκογένειά μου ἦταν ἐξορία, ὅταν ἐγώ δέν μποροῦσα νά κάνω τόν σταυρό μου, ὅταν ἐγώ δέν μποροῦσα νά μάθω ἑλληνικά, ὅταν δέν εἶχα τήν εὐκαιρία νά εἶμαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ, δηλαδή ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ;;;;
ΕΣΥ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ;;
Γι᾽ αὐτό ΣΥΝΤΡΟΦΕ, πήγαινε στό ΚΑΛΟ νά βρεῖς ἀλλοῦ πρόβατα γιά τό μαντρί σου... ἐμᾶς μᾶς ἔχεις ἤδη πουλήσει στόν χασάπη.
Ἀγαπητά Ἀδέλφια,
Τά ψέματα πού ξέρουν πάντα νά λένε οἱ κομμουνιστές, ὅπως ἄλλωστε καί τά ἀδέλφια τους, οἱ καπιταλιστές. Καί οἱ δυό εἶναι ἀπό τήν ἴδια μήτρα, αὐτή τοῦ χρυσοῦ. Ἐνῶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἀλήθειας δηλαδή, πού τό Φῶς της ΛΥΤΡΩΝΕΙ τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.
Γι’αὐτό καί εἶναι ἀρκετοί ἐκεῖνοι πού μᾶς φθονοῦν, τούς στεναχωρεῖ πού δέν εἶναι σέ θέση νά προσφέρουν στούς ἀνθρώπους τίς ἀξίες πού δίνει ὁ Ἑλληνισμός, τήν Ἐλευθερία πού δίνει τό ἀθάνατο Ἑλληνικό Πνεῦμα.
Ἀγαπητά Ἀδέλφια,
Σήμερα πού οἱ παγκόσμιες ἐξουσίες ἐκεῖνες πού θρέφονται μονάχα ἀπό τήν ἀπληστία τοῦ πλούτου καί ἐκμηδενίζουν τήν κάθε ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας καί ζωῆς,
Σήμερα πού ὁ ἀλβανικός σωβινισμός φέρεται ΞΑΝΑ τόσο ἐχθρικά ἀπέναντι σέ ἐσᾶς καί τήν καταγωγή σας ἀδικῶντας σας τόσο ὀφθαλμοφανῶς, πού θέλει νά σᾶς πάρει καί τίς περιουσίες σας, πρέπει νά ἀντισταθεῖτε! Πρέπει νά ἑνωθεῖτε σέ ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ ἐνάντια στά σχέδια τοῦ κάθε ΡΑΜΑ.
Τό ἀπαιτεῖ ἡ ΙΣΤΟΡΙΑ σας,
Τό ἀπαιτεῖ τό ΜΕΛΛΟΝ τῶν ΠΑΙΔΙΩΝ σας,
Τό ἀπαιτοῦν οἱ ΤΑΦΟΙ τῶν προγόνων σας πού θά καταλήξουν οἰκόπεδα γιά ξενοδοχεῖα ἤ τζαμιά ἰσλαμιστῶν.
Τό ΑΠΑΙΤΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ στόν ὁποῖον ἔχετε ἀνοίξει τήν ψυχή σας!
Ἐάν δέν τό κάνετε τώρα, πότε θά τό κάνετε, ὅταν θά εἶναι πλέον πολύ ἀργά;
Ξέρετε πολύ καλά ὅτι τήν ἀρρώστια τήν πολεμᾶς καλύτερα ὅταν εἶναι στήν ἀρχή της... μήν τήν ἀφήσετε νά σᾶς πεθάνει...
Ἡ Βόρειος Ἤπειρος
ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!
ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ : ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΔΩΣΑΝ;

Του Κωνσταντίνου Δημητριάδη [από το βιβλίο ΚΥΠΡΟΣ 1974 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΠΕΛΑΣΓΟΣ]

Ἐπειδή ὑπῆρξα πάντα καλόπιστος, καί ἐπειδή μοῦ ήταν ἐξαιρετικά δύσκολο νά φανταστῶ, ὅτι κάποιος ἀναλαμβάνει πρωθυπουργός ἤ ὑπουργός ἄμυνας ἤ ὑπουργός ἐξωτερικῶν, μέ σκοπό νά προδώσει τήν πατρίδα του, ἡ πρώτη ἀπάντηση πού θά μποροῦσα νά δώσω ἀβίαστα, χωρίς πολύ σκέψη, θα ήταν κατηγορηματικά «ὄχι»!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/12/blog-post_23.html

Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΗΝ ΔΡΑΚΕΙΑ ΠΗΛΙΟΥ (18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943) - ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΠΙΖΩΝΤΑ/ΒΙΝΤΕΟ

Στις 18 Δεκεμβρίου 1943 μια φάλαγγα γερμανών κατακτητών, πάνοπλοι μπαίνουν στο χωριό και κλείνουν τους άντρες του χωριού στο καφενείο. Το αποτρόπαιο σχέδιο τους γνωστό... Αντίποινα για την θανάτωση δύο γερμανών Αξιωματικών από τις αντιστασιακές οργανώσεις που δρούσαν στην περιοχή. Ο Σταύρος Ζερμπίνος, 14 ετών τότε, ήταν ανάμεσα στα παιδιά που ήταν στο καφενείο...
Η συγκλονιστική “Ακολουθία των Ωρών” και η “Σταύρωση” -εκτέλεση 118 ανδρών στην απότομη όχθη του χειμάρρου Βρύχωνα, κάτω από την πλατεία του χωριού, καθώς τους οδηγούσαν πρώτα πέντε-πέντε και μετά τρεις-τρεις, όπου ο δήμιος τους πυροβολούσε από πίσω στο κεφάλι κι αυτοί σωριάζονταν στο ποταμάκι- όπως την βίωσε και την διηγείται ο ίδιος, βαθιά συγκινημένος, στα παιδιά ενός σχολείου της περιοχής! 

 


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΣ