 |
| Ο οπλαρχηγός καπετάν Γ. Γιαγλής με το ηρωικό Σώμα του |
Η Ιερισσός έχει κάθε λόγο να νοιώθει περήφανη γι’ αυτή τη γενναία φυσιογνωμία, με το ζωηρό και αετίσιο βλέμμα, την ευθυτενή παράσταση, τον φλογερό πατριώτη, παιδί του Θόδωρου και της Ασημίνας Γιαγλή (γεννήθηκε το 1869), που υπήρξε και ο απελευθερωτής της Νιγρίτας (21 Φεβρουαρίου 1912).
Κοντά του πάντα, ο επίσης γενναίος συμπατριώτης μας Ιερισσιώτης, με πλούσια πατριωτικά αισθήματα, ο υπαρχηγός του Σώματός του, Χριστόδουλος Τσόχας και ο Γραμματέας του, εξίσου μεγάλος πατριώτης από τη Μεγάλη Παναγία, ο Νικόλαος Σέρπης, φοιτητής τότε της ιατρικής.
Όπως επίσης, θα πρέπει εδώ να τονιστεί, οτι πολύτιμες υπηρεσίες προσέφεραν και άλλοι συμπατριώτες μας στον τιτάνειο αυτό Αγώνα. Το ηρωικό Σώμα του Οπλαρχηγού Γιώργη Γιαγλή έδρασε στη Χαλκιδική, στο Άγιον Όρος, στη Νιγρίτα, στην περιοχή Σερρών, σε ολόκληρη τη Μακεδονία, γενόμενος στην κυριολεξία ο φόβος των Βουλγάρων, που απέφευγαν συστηματικά την αναμέτρηση μαζί του.
Τη δεκαετία του 1890 και οι Τούρκοι, με τις βιαιότητές τους προς τον ελληνικό πληθυσμό, πήραν ικανοποιητική γεύση από τη δύναμη της ζωτικότητας που διέθετε ο Καπετάν Γιαγλής και το Σώμα του. Από το 1903 συνεργάζεται με τον Κεντρικό Μακεδονικό Σύλλογο (1903) των αδελφών Θεοχάρη και Μαυρουδή Γερογιάννη, από την Αρναία, που είχε έδρα την Αθήνα και απέστελνε εξοπλισμό και αντάρτικα Σώματα στη Μακεδονία.
Το 1941 συναντάμε τον Καπετάν Γιαγλή στην Αθήνα, στον οποίον επετράπη να περιφέρεται ελεύθερα με τη φουστανέλα και να οπλοφορεί. Όμως, οι Βούλγαροι τον κυνηγούν να τον συλλάβουν και να τον φονεύσουν. Καταφεύγει, συνοδευόμενος από τον μονάκριβο εγγονό του, τον Γιάννη Γιαγλή, στο Άγιον Όρος. Εκεί, ζει δίπλα στο μοναχό Δαμασκηνό, αφού πρώτα χειροτονείται μοναχός με το όνομα «Γαβριήλ», στην Ιερά Μονή Ιβήρων, στο Κελλί «Αποτομή Τιμίου Προδρόμου», όπου και τελικά «κοιμήθηκε» το 1946.
Τον Οκτώβριο του 1988, σε μια λαμπρή και σεμνή τελετή, γίνεται από το παραπάνω Κελλί η μετακομιδή των οστών του στην Ιερισσό, όπου -στην κεντρική πλατεία του Δημαρχείου- είχε στηθεί η προτομή του, με πρωτοβουλία του Δήμου Ιερισσού (δήμαρχος τότε ο αείμνηστος Βασ. Γκατζώνης) και της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Χαλκιδικής (επί προεδρίας του γράφοντος), του τότε αστυνόμου Ιερισσού Σ. Ρεβενικιώτη, που συνετέλεσε στην όλη προσπάθεια και με τη χορηγία του τότε Υπουργείου Βορείου Ελλάδος. Παρόντες ήταν όλοι. Αρχές πολιτικές, στρατιωτικές, λοιπές εξουσίες, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ιερισσού-Αγίου Όρους κου Νικοδήμου, με την τιμητική παρουσία Αντιπροσωπίας του Αγίου Όρους και με πάνδημη τη συμμετοχή του λαού της Ιερισσού και γενικά της Χαλκιδικής. Άκρως συγκινητική υπήρξε η παρουσία στην εκδήλωση συγγενών των Γιαγλή, Τσόχα και Σέρπη, αλλά και Μακεδονομάχων από όλη τη Χαλκιδική και γενικά τη Μακεδονία, ενώ άγημα και η μπάντα του Γ΄ Σωμ. Στρατού απέδωσαν τιμές.
Ας μου επιτραπεί να επισημάνω, ότι τα παραπάνω στοιχεία (που εδώ, τελείως επιγραμματικά αναφέρονται), πάρθηκαν από το πλούσιο συγγραφικό υλικό που βρίσκεται στα χέρια μου και προορίζεται για την έκδοση ομώνυμου βιβλίου, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη. Και ακόμη, ότι ο πατριωτισμός και η αφοσίωση στην πατρίδα των άξιων συμπατριωτών μας, αλλά και η ντόπια καταγωγή τους, με συνεκίνησαν αφάνταστα.
Με συνέπεια, όλη αυτή η δράση τους, όπως και η προσφορά πολύτιμων υπηρεσιών άλλων συγχωριανών μας (που με λεπτομέρεια, με ονόματα, έγγραφα, φωτογραφίες και διηγήσεις τρίτων επιθυμώ να παρουσιάσω στην έκδοσή μου), να αποτελέσει μέχρι τώρα για μένα αντικείμενο εισήγησής μου, την οποία και πραγματοποίησα σε ανάλογους χώρους (εντός και εκτός Ελλάδος), όπως:
- Στο Παγκόσμιο Συνέδριο του Ινστιτούτου Μακεδονικών Σπουδών, με θέμα τη διαχρονική παρουσία της Μακεδονίας, το 1988, (διάρκειας 7 ημερών), στο Πανεπιστήμιο LA TROBBE (Μελβούρνη Αυστραλίας), όπου και αντιμετωπίσαμε τις γνωστές φασαρίες με τους Σκοπιανούς.
- Σε εκδήλωση της Παμμακεδονικής Ενώσεως ΗΠΑ-Καναδά στην Πολιτεία της Φιλαδέλφειας-ΗΠΑ, το 1992 (εδώ, προς μεγάλη μου έκπληξη, ο Ελληνικός Σύλλογος των Αποδήμων Νέων Φιλαδέλφειας τραγούδησε το γνωστό τραγούδι του Καπετάν Γιαγλή και χόρεψε τον ιστορικό μας Καγκελευτό χορό!!) και
- Στο Επιστημονικό Συνέδριο του Δήμου Νιγρίτας (1996), με θέμα «Η Νιγρίτα-η Βισαλτία δια μέσου της ιστορίας», όταν στο τέλος της εισήγησής μου για τη ζωή και τη δράση του καπετάν Γιαγλή, παρουσίασα τον παριστάμενο στην αίθουσα εγγονό του Γιάννη Γιαγλή, προς μεγάλη έκπληξη και συγκίνηση των συνέδρων, ο οποίος μάλιστα και φόρτισε συναισθηματικά τη συνεδρίαση και όπως ήταν φυσικό, καταχειροκροτήθηκε.
- Η σφραγίδα του Γιαγλή, στο μέσον δεσπόζει η κεφαλή του Μ. Αλεξάνδρου
Η σφραγίδα του Γιαγλή, στο μέσον δεσπόζει η κεφαλή του Μ. Αλεξάνδρου
Δυστυχώς, μετά την τελετή της Ιερισσού (1988) τα πάντα κάλυψε η λήθη. Ούτε μια κατάθεση στεφάνου από τότε προ της προτομής του, ούτε μια δέηση, ούτε ένας πατριωτικός λόγος για να έρθει στη μνήμη μας, να συνειδητοποιήσουμε την επαινετή πρωτοπορία αυτών των άξιων αγωνιστών-συμπατριωτών μας, που συνδέθηκαν με κορυφαίες στιγμές εθνικής έξαρσης. Που μας έκαναν, αν μη τι άλλο, περήφανους.
Ας κάνουμε λοιπόν τον προσεχή Οκτώβριο, τη μέρα του Μακεδονικού Αγώνα, σε προγραμματισμένη εκδήλωση το καθήκον μας όλοι οι κάτοικοι, με «μπροστάρηδες» τη νεολαία μας, τους φορείς του πολιτισμού και τον εκπαιδευτικό μας κόσμο, δίνοντας έτσι το μήνυμα της ενότητας στα εθνικά μας δίκαια, μακριά από μικροδιαφορές και κομματικές τοποθετήσεις, όπως την οραματίστηκαν και την έκαναν πράξη οι εύψυχοι πρόγονοί μας.
Ίσως αποτελέσει -πέρα από την ευλαβική τιμή προς τους ντόπιους αγωνιστές προγόνους μας- συμβολή στο αντάμωμα των νέων κρίσιμων καιρών που διερχόμαστε. Ήδη δρομολογήσαμε την εκδήλωση που ελπίζω να καθιερωθεί, όπως επιβάλλεται. Απλά από Χρέος, τόσο στην ιστορία αυτού του τόπου, όσο και στις γενιές που έρχονται.
- Ο όρκος του οπλαρχηγού Γιαγλή στον Κεντρικό Μακεδονικό Σύλλογο
- .
Κύτταρο Ιερισσού
ΑΒΕΡΩΦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου