ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ : ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ-ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΗΣ Β΄ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ Ο.Ε.Δ.Β. ΑΘΗΝΑ 1979)

Είναι πρωί. Ο Θανασάκης κοιμάται ακόμα. Η μητερούλα τον σκουντά απαλά.

-Ξύπνα ,του λέει, παιδάκι μου. Σήμερα το σχολείο ανοίγει. Πρέπει να ετοιμαστείς, για να πάμε.

Ο Θανασάκης ξυπνά. Βλέπει τη μητερούλα του και χαμογελά.

Έπειτα σηκώνεται και ετοιμάζεται.

Σε λίγο βρίσκεται μπροστά στο εικόνισμα. Κάνει την προσευχή του:

-Παναγία μου, βοήθησέ με να πηγαίνω στο σχολείο. Φώτισε το νου μου να μαθαίνω γράμματα. Χάρισέ μου υγεία. Φύλαξε γερούς τους γονείς μου και όλο τον κόσμο.

Πρωτού ξεκινήσουν, η μητέρα τον κοιτάζει από πάνω ως κάτω. Τον καμαρώνει.

Βλέπει τα μαλλάκια του τα χτενισμένα’ το πρόσωπό του , που λάμπει ολοκάθαρο. Τι όμορφος που είναι ο Θανασάκης της τώρα, που θα πηγαίνει και πάλι στο σχολείο!

Στο δρόμο ανταμώνουν κι άλλα παιδιά. Είναι όλα χαρούμενα. Η μητέρα καμαρώνει που ο γιος της είναι στη δεύτερη τάξη.

-Πότε κιόλας μεγάλωσε! λέει μόνη της.

Όταν έφτασαν στο σχολείο, ζήτησαν τον δάσκαλο. Εκείνος, μόλις τους είδε, λέει χαμογελώντας:

-Ορίστε μέσα, κυρία Αμαλία. Φέρτε τον Θανασάκη σας; Πέρυσι έμεινα πολύ ευχαριστημένος. Κι εφέτος ελπίζω να είναι καλός μαθητής.

Ο δάσκαλος τον έγραψε και ο Θανασάκης έσκυψε και του φίλησε το χέρι.

-Καλή χρονιά! Καλή δύναμη! ευχήθηκε η κυρία Αμαλία.

από το Αναγνωστικό της Β΄ Δημοτικού

Ο.Ε.Δ.Β.

Αθήνα 1979