Ο Μάριος όπως τον γνώρισα στα μαθητικά μας χρόνια, στις γειτονιές και
στις αυλές που ανέμελα παίζαμε σαν παιδιά, ήταν αξιαγάπητος. Επιμελής,
άριστος μαθητής και φοιτητής, με το ήθος και τον χαρακτήρα του, ξεχώριζε
εύκολα από τους άλλους.
Καλλιεργημένος πνευματικά, με ευγένεια ψυχής, μετριοπαθής και μετριόφρωνας, κέρδιζε εύκολα τους άλλους. Αυτά τα χαρακτηρηστικά δεν αποτελούν υπερβολή, αλλά αντίθετα, είναι πολύ λίγα για να τον περιγράψουν.
Ο Μάριος ήταν προικισμένος από τη φύση, ένας πραγματικά λαμπρός νέος. Με φοβερή οξυδέρκεια, ψηλός, με αθλητικό παράστημα, το όμορφο παλληκάρι από την κατεχόμενη τώρα Νεάπολη, Λευκωσίας, δεν περνούσε απαρατήρητος. Δίκαια ήταν το καμάρι των γονιών του και των δασκάλων του.
Φιλόπατρης και με αίσθημα ευθύνης, είχε πολλά να προσφέρει στην κοινωνία και στην πατρίδα του. Του έκοψαν όμως, το νήμα της ζωής οι αδυσώπητοι εισβολείς, Αττίλες.
Θα μπορούσε, εύκολα το 1974, να αποφύγει το στρατιωτικό κάλεσμα, αφού βρισκόταν στην Κύπρο για διακοπές. Όμως το χρέος προς την πατρίδα τον συνεπήρε. Χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξε μαζί με άλλους, από τους πρώτους, να υπερασπιστεί την πατρίδα, που τόσο άδολα αγαπούσε.
Ο Μάριος γεννήθηκε Έλληνας στο νου. Γαλουχήθηκε Έλληνας από τους γονείς του στην ψυχή. Μορφώθηκε Έλληνας στην παιδεία. Πολέμησε υπέρ βωμών και εστιών και έπεσε ηρωικά μαχόμενος ως σύγχρονος Έλληνας πολεμιστής, ακούοντας τις φωνές της ιστορίας από αιώνων. Φάνηκε άτυχος. Ταυτόχρονα και τυχερός, να δώσει το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή του για την πατρίδα.
Γι’ αυτό και η αυτοθυσία του τον κατατάσσει στους ήρωες και μάρτυρες, του Ελληνικού Πανθέου. Το φωτοστέφανο του θα φωτίζει όλους όσους τον γνώρισαν και αγάπησαν. Πάντοτε, θα θυμόμαστε το ωραίο παλληκάρι Μάριο με ιδιαίτερη αγάπη, θαυμασμό και εκτίμηση.
Φοίβος Νικολαΐδης
Ήταν γενναίο παιδί
Με τα θαμπόχρυσα κουμπιά και το πιστόλι του
Με τον αέρα του άντρα στην περπατηξιά
Και με το κράνος του, γυαλιστερό σημάδι
(Φτάσανε τόσο εύκολα μέσ’ στο μυαλό
Που δεν εγνώρισε κακό ποτέ του)
Με τους στρατιώτες του ζερβά-δεξιά
Και την εκδίκηση της αδικίας μπροστά του
- Φωτιά στην άνομη φωτιά! -
....
Πουλιά τον χαιρετούν, του φαίνονται αδερφάκια του
Άνθρωποι τον φωνάζουν, του φαίνονται συντρόφοι του
“Πουλιά καλά πουλιά μου, εδώ τελειώνει ο θάνατος!”
“Σύντροφοι σύντροφοι καλοί μου, εδώ ή ζωή αρχίζει”
Αγιάζι ουράνιας ομορφιάς γυαλίζει στα μαλλιά του
Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο
Αύριο, αύριο, αύριο : το Πάσχα τού Θεού!
Οδυσσέας Ελύτης
(Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας)
Γονείς׃ Πατέρας – Ανδρέας Φυσεντζίδης, ο οποίος απεβίωσε το 1995. Υπήρξε από τα πλέον δραστήρια μέλη της Παγκύπριας Επιτροπής Γονέων και Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων. «Κτύπησε» πόρτες σε χώρες της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής για να μάθει τι απέγινε ο γιος του και όλοι οι αγνοούμενοι. Έφυγε με τον πόνο στη ψυχή.
Μητέρα - Σμαράγδα Φυσεντζίδου. 82 ετών σήμερα, περίμενε,
υπέμενε και ήλπιζε βουβά, στωϊκά, ήρεμα αλλά με πολλή δύναμη και πίστη.
Αδέλφια׃ Βασίλης - μόνιμα εγκατεστημένος στην Αθήνα, παντρεμένος με δυο παιδιά. Το Μάριο και τη Δάφνη.
Στέλλα - μόνιμα εγκατεστημένη στη Λευκωσία, παντρεμένη με δυο παιδιά. Το Νικόλα και τη Μαρία. (Τηλ. 99 316 865).
Ο Μάριος - Αποφοίτησε με άριστα από το Παγκύπριο Γυμνάσιο – Κεντρικό – το Πρακτικό. ΄Εγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο McGill στο Μοντρεάλ του Καναδά από όπου το Μάϊο του 1974 απέκτησε το πτυχίο του στη Μηχανολογία. Το πανεπιστήμιο του παραχώρησε υποτροφία (κάτι που σπάνια συνέβαινε με μη μόνιμους κάτοικους της χώρας) για συνέχιση των σπουδών του και απόκτηση μεταπτυχιακού τίτλου. Γι’ αυτό και ήρθε στην Κύπρο για διακοπές με σκοπό τον Αύγουστο να επιστρέψει στον Καναδά.
Τα γεγονότα׃ Την παραμονή της προέλασης των Τούρκων στη Λάπηθο, άνδρες του Μηχανικού στάληκαν να ναρκοθετήσουν την εκεί περιοχή.
Ξημερώματα της 6ης Αυγούστου, η ομάδα του Μάριου της οποίας ηγείτο αφού ήταν ΄Εφεδρος Ανθυπολοχαγός, έπεσε θύμα ενέδρας που τους έστησαν οι Τούρκοι, με αποτέλεσμα έκτοτε να αγνοείτο η τύχη του, μαζί και των υπόλοιπων παιδιών της ομάδας του.
Τα λείψανα του εντοπίστηκαν σε περιβόλι που καλλιεργείτο από Τ/Κ πλησίον της περιοχής που στήθηκε η ενέδρα και αφού ταυτοποιήθηκαν, η οικογένεια ενημερώθηκε για τα κακά μαντάτα την Τρίτη, 21 Σεπτεμβρίου του 2010.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Μάριου׃
΄Ηρεμος, πράος, πανέξυπνος, καλόψυχος, φιλικότατος, ο διασκεδαστικός της παρέας και με πολλές άλλες αρετές με ένα γλυκύτατο πλατύ χαμόγελο πάντα στα χείλη του.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Καλλιεργημένος πνευματικά, με ευγένεια ψυχής, μετριοπαθής και μετριόφρωνας, κέρδιζε εύκολα τους άλλους. Αυτά τα χαρακτηρηστικά δεν αποτελούν υπερβολή, αλλά αντίθετα, είναι πολύ λίγα για να τον περιγράψουν.
Ο Μάριος ήταν προικισμένος από τη φύση, ένας πραγματικά λαμπρός νέος. Με φοβερή οξυδέρκεια, ψηλός, με αθλητικό παράστημα, το όμορφο παλληκάρι από την κατεχόμενη τώρα Νεάπολη, Λευκωσίας, δεν περνούσε απαρατήρητος. Δίκαια ήταν το καμάρι των γονιών του και των δασκάλων του.
Φιλόπατρης και με αίσθημα ευθύνης, είχε πολλά να προσφέρει στην κοινωνία και στην πατρίδα του. Του έκοψαν όμως, το νήμα της ζωής οι αδυσώπητοι εισβολείς, Αττίλες.
Θα μπορούσε, εύκολα το 1974, να αποφύγει το στρατιωτικό κάλεσμα, αφού βρισκόταν στην Κύπρο για διακοπές. Όμως το χρέος προς την πατρίδα τον συνεπήρε. Χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξε μαζί με άλλους, από τους πρώτους, να υπερασπιστεί την πατρίδα, που τόσο άδολα αγαπούσε.
Ο Μάριος γεννήθηκε Έλληνας στο νου. Γαλουχήθηκε Έλληνας από τους γονείς του στην ψυχή. Μορφώθηκε Έλληνας στην παιδεία. Πολέμησε υπέρ βωμών και εστιών και έπεσε ηρωικά μαχόμενος ως σύγχρονος Έλληνας πολεμιστής, ακούοντας τις φωνές της ιστορίας από αιώνων. Φάνηκε άτυχος. Ταυτόχρονα και τυχερός, να δώσει το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή του για την πατρίδα.
Γι’ αυτό και η αυτοθυσία του τον κατατάσσει στους ήρωες και μάρτυρες, του Ελληνικού Πανθέου. Το φωτοστέφανο του θα φωτίζει όλους όσους τον γνώρισαν και αγάπησαν. Πάντοτε, θα θυμόμαστε το ωραίο παλληκάρι Μάριο με ιδιαίτερη αγάπη, θαυμασμό και εκτίμηση.
Φοίβος Νικολαΐδης
Ήταν γενναίο παιδί
Με τα θαμπόχρυσα κουμπιά και το πιστόλι του
Με τον αέρα του άντρα στην περπατηξιά
Και με το κράνος του, γυαλιστερό σημάδι
(Φτάσανε τόσο εύκολα μέσ’ στο μυαλό
Που δεν εγνώρισε κακό ποτέ του)
Με τους στρατιώτες του ζερβά-δεξιά
Και την εκδίκηση της αδικίας μπροστά του
- Φωτιά στην άνομη φωτιά! -
....
Πουλιά τον χαιρετούν, του φαίνονται αδερφάκια του
Άνθρωποι τον φωνάζουν, του φαίνονται συντρόφοι του
“Πουλιά καλά πουλιά μου, εδώ τελειώνει ο θάνατος!”
“Σύντροφοι σύντροφοι καλοί μου, εδώ ή ζωή αρχίζει”
Αγιάζι ουράνιας ομορφιάς γυαλίζει στα μαλλιά του
Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο
Αύριο, αύριο, αύριο : το Πάσχα τού Θεού!
Οδυσσέας Ελύτης
(Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας)
Μάριος Φυσεντζίδης ΄Εφεδρος Ανθυπολοχαγός του 70 ΤΜΧ
Γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1950 στην κατεχόμενη σήμερα Νεάπολη Λευκωσίας.Γονείς׃ Πατέρας – Ανδρέας Φυσεντζίδης, ο οποίος απεβίωσε το 1995. Υπήρξε από τα πλέον δραστήρια μέλη της Παγκύπριας Επιτροπής Γονέων και Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων. «Κτύπησε» πόρτες σε χώρες της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής για να μάθει τι απέγινε ο γιος του και όλοι οι αγνοούμενοι. Έφυγε με τον πόνο στη ψυχή.
Μητέρα - Σμαράγδα Φυσεντζίδου. 82 ετών σήμερα, περίμενε,
υπέμενε και ήλπιζε βουβά, στωϊκά, ήρεμα αλλά με πολλή δύναμη και πίστη.
Αδέλφια׃ Βασίλης - μόνιμα εγκατεστημένος στην Αθήνα, παντρεμένος με δυο παιδιά. Το Μάριο και τη Δάφνη.
Στέλλα - μόνιμα εγκατεστημένη στη Λευκωσία, παντρεμένη με δυο παιδιά. Το Νικόλα και τη Μαρία. (Τηλ. 99 316 865).
Ο Μάριος - Αποφοίτησε με άριστα από το Παγκύπριο Γυμνάσιο – Κεντρικό – το Πρακτικό. ΄Εγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο McGill στο Μοντρεάλ του Καναδά από όπου το Μάϊο του 1974 απέκτησε το πτυχίο του στη Μηχανολογία. Το πανεπιστήμιο του παραχώρησε υποτροφία (κάτι που σπάνια συνέβαινε με μη μόνιμους κάτοικους της χώρας) για συνέχιση των σπουδών του και απόκτηση μεταπτυχιακού τίτλου. Γι’ αυτό και ήρθε στην Κύπρο για διακοπές με σκοπό τον Αύγουστο να επιστρέψει στον Καναδά.
Τα γεγονότα׃ Την παραμονή της προέλασης των Τούρκων στη Λάπηθο, άνδρες του Μηχανικού στάληκαν να ναρκοθετήσουν την εκεί περιοχή.
Ξημερώματα της 6ης Αυγούστου, η ομάδα του Μάριου της οποίας ηγείτο αφού ήταν ΄Εφεδρος Ανθυπολοχαγός, έπεσε θύμα ενέδρας που τους έστησαν οι Τούρκοι, με αποτέλεσμα έκτοτε να αγνοείτο η τύχη του, μαζί και των υπόλοιπων παιδιών της ομάδας του.
Τα λείψανα του εντοπίστηκαν σε περιβόλι που καλλιεργείτο από Τ/Κ πλησίον της περιοχής που στήθηκε η ενέδρα και αφού ταυτοποιήθηκαν, η οικογένεια ενημερώθηκε για τα κακά μαντάτα την Τρίτη, 21 Σεπτεμβρίου του 2010.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Μάριου׃
΄Ηρεμος, πράος, πανέξυπνος, καλόψυχος, φιλικότατος, ο διασκεδαστικός της παρέας και με πολλές άλλες αρετές με ένα γλυκύτατο πλατύ χαμόγελο πάντα στα χείλη του.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου