ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ 24η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ κ ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ ''ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ''

Σύντομη επισκόπηση θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας εν σχέσει με την Γεωστρατηγική και την Ιστορία από τον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky με τον Δημοσιγράφο & Αμυντικό Αναλυτή Γιάννη Θεοδωράτο στις 30/8/2016.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Evonymos 
Blue Sky 
 

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΟΛΟΚΑΣΗΣ, ΙΩΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΙΣ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1956

Πηγή : Ανδρέα Βαρνάβα Ιστορία του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955 -1959 Εκδόσεις Ίδρυμα ΕΟΚΑ Λευκωσία 2002

Η ΕΟΚΑ πολλές φορές

κατέστρωνε σχέδια για απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων ή καταδίκων. Ένα τέτοιο σχέδιο τέθηκε σ' εφαρμογή το πρωί της 31ης Αυγούστου 1956 για απελευθέρωση του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη, που ήταν μεταξύ των «ειδικώς κρατουμένων προσώπων» στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας. Το επικίνδυνο τούτο εγχείρημα

ανέλαβε τετραμελής ομάδα της ΕΟΚΑ, που την αποτελούσαν ο Κυριάκος Κολοκάσης, ο Ιωνάς Νκολάου, ο Σπύρος Κυριάκου και ο Νίκος Σαμψών.
Η ομάδα έφτασε στο Νοσοκομείο Λευκωσίας με δυο αυτοκίνητα, στα οποία επέβαιναν και δυο κοπέλες, που μετέφεραν τα όπλα. Το πρωί ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης οδηγήθηκε στο ακτινολογικό τμήμα του Νοσοκομείου, γιατί είχε προσποιηθεί ότι αισθανόταν στομαχικούς πόνους. Η ακτινολογική εξέταση δεν έδειξε καμιά πάθηση του αγωνιστή, ο οποίος δέθηκε με χειροπέδη στο χέρι ενός Έλληνα φρουρού και προχωρούσε προς την έξοδο του Νοσοκομείου. Τότε έγινε η επίθεση από την ομάδα της ΕΟΚΑ. Πρώτος κτυπήθηκε ο Αγγλος λοχίας Ντέμον, που προπορευόταν. Τρικλίζοντας έπεσε στο έδαφος, αλλά, επειδή είχε το δάκτυλο στο «στέρλιγκ» που κρατούσε, άρχισε να βάλλει εναντίον των αγωνιστών, με αποτέλεσμα το θάνατο του Κυριάκου Κολοκάση. Ο εξάδελφος του Ιωνάς Νικολάου πληγώθηκε Βαριά. Πληγώθηκε επίσης ο Σπύρος Κυριάκου, ο οποίος μετά τη μάχη συνελήφθη. Αργότερα ανακρίθηκε στην Ομορφίτα και κατέληξε στα κρατητήρια. Ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης εξακολουθούσε να είναι δεμένος με τον φρουρό του, τον οποίο χρησιμοποιούσε ως ασπίδα, για ν' αποφεύγει τους πυροβολισμούς ενός Άγγλου στρατιώτη και ενός Τούρκου. Στη μάχη πήραν μέρος και Άγγλοι στρατιώτες, που Βρίσκονταν στο προαύλιο του Νοσοκομείου. Τελικά ο Γιωρκάτζης κατόρθωσε να ελευθερωθεί από τη χειροπέδη του φρουρού του, να καταφύγει σε ελληνικό σπίτι και έπειτα ενώθηκε με αντάρτες της ΕΟΚΑ. Ανέλαβε μάλιστα την ευθύνη της ανταρτικής ομάδας της Μαραθάσας.
Ο Νίκος Σαμψών, αφού παρέλαβε το άδειο όπλο του Άγγλου Ντέμον, διέφυγε ασφαλής. Ο Ντέμον ήταν ο δήμιος που εκτέλεσε στις κεντρικές φυλακές τους πρώτους απαγχονισθέντες αγωνιστές Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου.
Στη μάχη αυτή εφονεύθη και ο φροντιστής του Νοσοκομείου Κούλλης Κυριακίδης, που έτυχε να βρεθεί εκεί.
Όλοι οι αγωνιστές επέδειξαν εξαιρετικό θάρρος και γενναιότητα στην πολύ τολμηρή αυτή επιχείρηση. Αξίζει όμως ν' αναφερθεί μια ουσιώδης λεπτομέρεια. Ο Ιωνάς Νικολάου, μολονότι πληγωμένος, σύρθηκε μέχρι την είσοδο του διαδρόμου και με το περίστροφο του εμπόδιζε την είσοδο των Άγγλων φρουρών του Νοσοκομείου, για να δώσει χρόνο στους συναγωνιστές του να διαφύγουν. Κι όταν το περίστροφο του άδειασε τελείως, το πέταξε εναντίον των Άγγλων, οι οποίοι, αφού τον περικύκλωσαν, τον εφόνευσαν.

Νικολάου Ιωνάς
Γεννήθηκε στο χωριό Γέρι, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 10 Αυγούστου 1937.
Έπεσε στη μάχη του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, στις 31 Αυγούστου 1956.
Γονείς : Νικόλας και Μορφία Ιωνά
Αδέλφια : Άννα, Αδάμος, Χρυστάλλα, Χρίστος, Δέσποινα, Πέτρος
Ο Ιωνάς Νικολάου ήταν απόφοιτος του δημοτικού σχολείου Γερίου και του Παγκυπρίου Γυμνασίου και εργαζόταν ως σχεδιαστής στον Οίκο Ιωάννου και Παρασκευαΐδη στο Ακρωτήρι και στη Λευκωσία. Είχε κλίση στη ζωγραφική, με ιδιαίτερη προτίμηση την προσωπογραφία.
Αναμείχθηκε στον αγώνα της ΕΟΚΑ, όταν ήταν ακόμα μαθητής του Παγκυπρίου Γυμνασίου. Υπήρξε μέλος της πρώτης ομάδας του σχολείου του και της ομάδας “Γεράκι” του χωριού του. Σε διαδήλωση που έγινε στην τότε Πλατεία Μεταξά, το Μάιο του 1955, κτύπησε Άγγλο αξιωματικό. Αναγνωρίστηκε από φωτογραφίες που λήφθηκαν κατά τη διαδήλωση και καταδικάστηκε σε πρόστιμο δέκα λιρών. Συνέχισε την προσφορά του συνεργαζόμενος με τις ομάδες Λευκωσίας για απελευθέρωση κρατουμένων αγωνιστών και σε επιθέσεις εναντίον Άγγλων στρατιωτών στη Λευκωσία.

Κολοκάσης Κυριάκος
Γεννήθηκε στο χωριό Γέρι, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 4 Φεβρουαρίου 1934.
Έπεσε μαχόμενος στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, στις 31 Αυγούστου 1956.
Γονείς : Αναστάσης Κολοκάσης και Ευαλλού Χατζηαδάμου
Αδέλφια : Φίλιππος, Παναγιώτα, Κατίνα, Χρυστάλλα, Αδάμος, Δέσποινα, Νίκος
Ο Κυριάκος Κολοκάσης τελείωσε το δημοτικό σχολείο Γερίου και ήταν γεωργός. Υπήρξε μέλος της επιτροπής της Αγροτικής Τοπικής Ένωσης της ΠΕΚ Γερίου και ηγετικό στέλεχος των εθνικοφρόνων σωματείων του χωριού του.
Με την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ εντάχθηκε στην ομάδα “Γεράκι” του Γερίου, που συνεργαζόταν με τις ομάδες εκτελεστικού Λευκωσίας. Διατηρούσε κρησφύγετο στο οποίο έκρυβε αντάρτες και φύλαγε όπλα και πυρομαχικά, τα οποία διένειμε σε ομάδες της περιοχής. Η δράση του επεκτεινόταν επίσης σε βομβιστικές επιθέσεις καθώς και σε απόπειρες απελευθέρωσης καταδίκων.
Το Μάρτη του 1956, μαζί με την ομάδα του, του Γερίου, κτύπησαν με βόμβες πετρελαίου τις αποθήκες του αγγλικού στρατού στην Αθαλάσσα προκαλώντας τεράστιες ζημιές.


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Ίδρυμα Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα - Διγενή

ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ : Η ΠΡΩΤΗ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ ΣΤΙΣ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1944

Του Παντελή Αθανασιάδη

29 Αυγούστου! Μια σημαντική επέτειος. Μιλάμε για την απελευθέρωση της πόλης του Διδυμοτείχου από τα ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής τη μέρα αυτή του 1944. Ήταν η πρώτη πόλη στην κατεχόμενη Ευρώπη, που απελευθέρωσαν  οι δυνάμεις της Αντίστασης, πολεμώντας με τους Γερμανούς.
Το απόγευμα της προηγούμενης μέρας 28 Αυγούστου 1944 είχαν απελευθερωθεί οι Φέρες του Έβρου, όταν οι Γερμανοί κυκλώθηκαν από πλήθος λαού πολιτών και κυρίως νεολαίας. Αντιλαμβανόμενοι το μάταιο της συνέχισης ενός αγώνα που είχε αρχίσει να χάνεται, παραδόθηκαν αυτοβούλως.
Στο Διδυμότειχο όμως, όπου υπήρχε σημαντική δύναμη Γερμανών  χρειάστηκε να διεξαχθεί μάχη μεταξύ των ανταρτών της Αντίστασης και των ναζιστών. Επρόκειτο για το 81 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ με καπετάνιο τον Βαγγέλη Κασάπη (Κρίτωνα).
Η περικύκλωση της πόλης από διάφορες κατευθύνσεις έγινε σχεδόν αθόρυβα, από το απόγευμα της 28ης Αυγούστου. Στην κίνηση αυτή είχε βοηθήσει σημαντικά η οργάνωση του ΕΑΜ Διδυμοτείχου και ο εφεδρικός ΕΛΑΣ της πόλης. Σημαντικό οργανωτικό ρόλο έπαιξε ο δραστήριος δικηγόρος και στέλεχος του ΕΑΜ, Μιχαήλ Παρασχίδης.  Οι αντάρτες εισχώρησαν αθόρυβα και κύκλωσαν οικήματα στο οποία ήταν στρατωνισμένοι οι ναζί.  Οι Γερμανοί ειδοποιήθηκαν από επιτροπή προκρίτων του Διδυμοτείχου με επικεφαλής τον μητροπολίτη Ιωακείμ Σιγάλα και το δήμαρχο Σταύρο Δελημπαλτά (συμμετείχαν επίσης ο Δημοσθένης Δημάδης έμπορος, ο Γεώργιος Αποστολίδης δημοσιογράφος, και ο Σπύρος Φραντζής φαρμακοποιός) σε συνεννόηση με τους αντάρτες, αλλά ζήτησαν προθεσμία ως την επόμενη μέρα για να σκεφθούν. Η πρόταση των Γερμανών δεν έγινε δεκτή και σχεδόν αμέσως άρχισε η διακοπή των τηλεφωνικών γραμμών, αλλά και του ηλεκτρικού ρεύματος. Οι Γερμανοί επιχείρησαν να αποκαταστήσουν την επαφή μεταξύ τους με κινούμενους συνδέσμους, αλλά δεν τα κατάφεραν γιατί άρχισαν οι πυκνοί πυροβολισμοί. Μέσα σε λίγα λεπτά οι Γερμανοί είχαν τέσσερις νεκρούς και επτά τραυματίες.

Το σκοτάδι επέφερε έναν αποσυντονισμό των κατοχικών δυνάμεων, αλλά αρκετοί Γερμανοί αξιωματικοί μπόρεσαν να περάσουν κολυμπώντας στον Έβρο ποταμό, στο τουρκικό έδαφος. Το πρωί της 29ης Αυγούστου επιχείρησαν να φέρουν δυνάμεις με το σιδηρόδρομο από την περιοχή της Ορεστιάδας.
Οι συγκρούσεις γενικεύθηκαν και στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού, έξω από την πόλη.  Η μάχη κράτησε έως τη 1 μ.μ. Οι υπόλοιποι Γερμανοί επιχειρούσαν να διασχίσουν τον κάμπο και να φτάσουν στο ποταμό.  Οι νεκροί και οι πνιγμένοι, υπερέβησαν τους 30.
Οι αντάρτες είχαν 4 νεκρούς και 7 ελαφρά τραυματίες. Νεκροί ήταν: 1) Ο Σαμουρίδης Σταύρος (Μπάμπης) από την Ορεστιάδα, στρατιωτικός του 1ου λόχου. 2) Πολυσίδης Βαγγέλης (Βάγγος) διμοιρίτης από τους Πετράδες. 3) Γκαρούδης Βαΐτσης εφεδροελασίτης από το Ελληνοχώρι. 4) Μπακλαβάρας Λευτέρης από το Σουφλί.
Τραυματίες ήταν: 1) Στεφάνου Χρίστος από το Σουφλί. 2) Κόνσουλας Δημήτριος από την Κορνοφωλιά. 3) Καρπούζας Χαράλαμπος από το Σουφλί. 4) Δελημπαλτάς Γιώργος από το Διδυμότειχο. 5) Τότιας Κωνσταντίνος από το Σουφλί. 6) Σταματόπουλος Παύλος από το Χειμώνιο. 7) Γκίντσογλου Κώστας από το Διδυμότειχο. Η κηδεία των φονευθέντων υπήρξε πάνδημη. Αλλά και οι Γερμανοί τάφηκαν. Οι τάφοι τους υπάρχουν σήμερα σε ειδικό χώρο, δίπλα στο νεκροταφείο Διδυμοτείχου.
Με τα λάφυρα που πήραν οι αντάρτες, εξοπλίσθηκε άρτια όλη η δύναμη του 81ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, το οποίο διοικούσε ο καπετάν Κρίτων (ή Βαγγέλης Κασάπης από την Αλεξανδρούπολη) και περίσσεψε υλικό για άλλες δυνάμεις του ΕΛΑΣ.
Η απελευθέρωση του Διδυμοτείχου, η πρώτη στην κατεχόμενη Ευρώπη, επιτεύχθηκε και η νίκη επισφραγίσθηκε με παρέλαση ανταρτών στους κεντρικούς δρόμους της πόλης και με μια παλλαϊκή γιορτή στο γήπεδο, όπου συνέρρευσε ο κόσμος για να παραστεί στην έπαρση της ελληνικής σημαίας.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
sitalkisking.blogspot.gr
VERTIGO

ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΦΑΛΜΑ ΑΝ ΟΙ ΗΠΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ

Του Ιωάννου Θεοδωράτου
Δημοσιογράφου-Αμυντικού Αναλυτή

Η απόλυτη ρευστότητα κυριαρχεί στο συριακό θέατρο επιχειρήσεων καθώς όλοι σχεδόν μάχονται με όλους. Η διαφαινόμενη κουρδική ανυπακοή μετά από την προτροπή Μπάϊντεν στην Άγκυρα περιπλέκει σοβαρώς τα δεδομένα. Οι Κούρδοι μέσω των SDF και του PYD/YPG αρνούνται να αποσυρθούν ανατολικώς του Ευφράτου. Η κατάσταση είναι συγκεχυμένη καθώς οι Τούρκοι θέτουν ως δεύτερο Αντικειμενικό Σκοπό (ΑΝΣΚ) της επιχειρήσεως «Ασπίδα του Ευφράτου» την βίαιη εκδίωξη των τρομοκρατικών οργανώσεων – στις οποίες συμπεριλαμβάνουν κυρίως το YPG/PYD – μετά από την κατάληψη της Τζαραμπουλούς.

 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/08/blog-post_26.html

ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΕΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ. ΜΟΝΟΙ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ.

Στίγμα 38 μοίρες 09 πρώτα Βόρειο, 25 μοίρες 17 πρώτα Ανατολικό.

Ψαροντουφεκάδικος συνήθως προορισμός, για παράνομους, οι βράχοι Καλόγεροι, εκεί στη μέση του Αιγαίου. Τους αγνάντευα κάθε φορά που άφηνα πίσω μου τον Καφηρέα έχοντας την πλώρη στο Γρέγο. Άλλοτε πιο κοντά, όταν προορισμός ήταν η Χίος, άλλοτε μακρύτερα, όταν προορισμός ήταν τα Ψαρρά. Πάντοτε όμως έστρεφα το βλέμμα, προσπαθώντας να τους διακρίνω στον ορίζοντα. Τον ένα διέκρινα, συνήθως, το «μεγάλο». Ο άλλος, ο μικρός, βραχάκι σωστό, ζούσε ανέκαθεν στη σκιά του «μεγάλου»…

 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/08/blog-post_30.html

ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

-«Ο Λυκούργος δίδασκε πως μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της ανδρείας έχουν τη συνήθεια, η παιδεία, το μάθημα και ο τρόπος ζωής».
-«Ο Αριστοτέλης έγραφε για τους Σπαρτιάτες πως δεν επιτρέπεται να θεωρεί κανείς ότι ένας πολίτης ανήκει στον εαυτό του, αλλά όλοι πιστεύουν πως όλοι ανήκουν στο κράτος, αφού ο καθένας είναι μέρος του και η φροντίδα για τον ένα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τη φροντίδα για το σύνολο».
-«Όλη η φροντίδα των Σπαρτιατών επικεντρωνόταν στην εκπαίδευση των νέων και αυτό το έκαναν για το καλό του κράτους».
-«Η καλλιέργεια της φυλετικής καθαρότητας και η παιδεία ήταν αλληλοσυμπληρούμενες και αδιαχώριστες μεταξύ τους έννοιες».


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ κ ΠΑΝ.ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ : Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΛΑΤΖΗ ΔΙΚΑΣΤΕΣ

 

Του Πολίτη Παν.Παπαγαρυφάλλου 
Όπως είναι γνωστό, ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο από το δικαστήριο της «Ηλιαίας» το οποίο αποτελούσαν 501 δικαστές. Καταδικαστικοί ψήφοι 281 και αθωωτικοί 220.
Στην απολογία του ο φιλόσοφος, απευθύνεται μόνον στους δικαστές που τον αθώωσαν λέγοντας: «ω άνδρες δικαστές», αγνοώντας τελείως τους καταδικασάντες, τους οποίους προφανώς θεωρούσε γιαλατζή και προχωρώντας θα πει: «Αν κάποιος φτάνοντας στον Άδη, ξεφορτωθεί αυτούς εδώ που θέλουν να τους λέμε δικαστές και βρει τους αληθινούς δικαστές…» (βλ. Η. Σπυροπούλου: «Πλάτων-Μύθοι», επανέκδ. «Το Βήμα» 2015, σελ. 218-219). Με πόση περιφρόνηση μιλά ο Σωκράτης για τους γιαλατζή δικαστές «που θέλουν να τους λέμε δικαστές», όπερ σημαίνει ότι δεν τους θεωρούσε και δεν ήταν δικαστές.
Ήταν σαν πολλούς από τους σημερινούς που «ξεχνούν» να μεταφράσουν τα βουλεύματα για τα σκάνδαλα της ΖΗΜΕΝΣ κ.λπ.!
Με την ευκαιρία προσθέτω λίγες αράδες από το έργο -έρευνα του Αμερικανού Ελληνολάτρη συγγραφέα I. F. Stone, που ασχολήθηκε χρόνια με τη δίκη και καταδίκη του Σωκράτη, γράφοντας το έργο του: «Η δίκη του Σωκράτη» (εκδ. «Λιβάνι», Αθήνα χ.χ.).
Από τις 400 σελίδες αυτού του βιβλίου – έρευνα αναδύεται ένας τεράστιος θησαυρός της αρχαιοελληνικής γραμματείας.
Παραθέτω μερικές αράδες: «Καμιά άλλη δίκη εκτός απ’ αυτήν του Χριστού, δεν εντυπωσίασε τόσο έντονα τη φαντασία του δυτικού κόσμου» (σελ. 17) και αλλού: «Ήθελα.. να μετριάσω το έγκλημα της πόλης, κι έτσι να εξαλείψω ένα μέρος από το στίγμα που άφησε η δίκη πάνω στη δημοκρατία και στην Αθήνα» (σελ. 13). Πόσο διαφορετική και πόσο πιο ψηλά θα βρισκόταν η Ελλάδα και ο λαός της τούτων των χρόνων ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΔΙΚΑΣΤΕΣ σαν τους 220 της Ηλιαίας! Δυστυχέστατα δεν υπάρχουν. Πόσο ζηλεύω τα κράτη, όπως π.χ. τις ΗΠΑ, όπου λειτουργεί ικανοποιητικά η Δικαιοσύνη. Είναι «κάτι» το οποίο η Ελληνική Δικαιοσύνη καμώνεται πως αγνοεί!

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ : ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΕΘΝΟΣ;

Του Γεωργίου Α. Τσιάκαλου

 

Τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα κάνει την εμφάνισή της στο δημόσιο διάλογο η λέξη «έθνος», μέσα από τα λόγια είτε υποστηρικτών είτε κατηγόρων της σημασίας, που κουβαλά η συγκεκριμένη έννοια του «εθνους». Μα τέλος πάντων τί είναι αυτή η λέξη; Γιατί προκαλεί τόση ένταση στις συζητήσεις που την αφορούν; Γιατί επιδιώκεται με τόση μανία η παραχάραξή της από τους πολέμιους της; Η απάντηση δεν είναι τόσο δύσκολη αν αναλογιστεί κανείς την στενή σύνδεση της με το ύψιστο ιδανικό της πατρίδας. Απόρροια του ελληνικού πνεύματος, που οδήγησε τον κόσμο στο να αναγνωρίσει μέσω αυτού ένα υψηλότερο επίπεδο κοινωνικής αντίληψης, να μυηθεί στην μαγεία της εξιδανίκευσης της αγάπης να θυσιάζεται κανείς για το «εμείς» πέρα από το εγωιστικό «εγώ», να ξεφύγει από τη δουλεία των υλικών αγαθών φιλοσοφώντας ανώτερα πνευματικά ιδανικά, που συνάμα όμως είναι τόσο ισχυρά που εξασφαλίζουν την αξιοπρέπεια, την ανεξαρτησία την δυνατότητα-το σημαντικότερο-να αναπνέει ελεύθερο αέρα. Έχοντας εξασφαλίσει όλα αυτά έχει πλέον το κατάλληλο έδαφος να βάλει τις βάσεις για να οργανώσει τον υλικό του κόσμο ελεύθερος από δεσμεύσεις, όπως θέλει ο ίδιος, για να υπηρετούν τον ίδιο και όχι ο ίδιος να γίνεται δούλος αυτών, που σήμερα ονομάζονται με την αφηρημένη έννοια «αγορές»....

Η λέξη «έθνος» δεν θα μπορούσε παρά να είναι στενά συνδεδεμένη, αλληλένδετη, με τις λέξεις πατρίδα και θρησκεία γιατί απλούστατα όλες μαζί εξασφαλίζουν σε μια κοινωνία την δυνατότητα να επιβιώσει και να έχει πρωτεύουσα θέση στον κόσμο εξασφαλίζοντας το μέγιστο προτέρημα που θα μπορούσε να έχει, αυτό της ταυτότητας. Ο ελληνικός πολιτισμός είχε επίγνωση αυτής της δύναμης, που απορρέει από την συγκρότηση της κοινωνίας με αυτά τα ιδανικά και οι φωτισμένοι κήρυκές του, φρόντισαν να μεταλαμπαδεύσουν την σημασία τους στις κατοπινές γενεές ως φωτεινό φάρο πλοήγησης στις ιστορικές δυσκολίες της ανθρωπότητας. Ήδη, από τον 5ο αιώνα π. Χ., ο μεγάλος ιστορικός Ηρόδοτος (8.144.14-16), μέσα από τα λόγια των Αθηναίων, είχε αποκρυσταλλώσει μια για πάντα τα χαρακτηριστικά, που αναγνωρίζουν το έθνος των Ελλήνων με μια συλλογική ταυτότητα, έχοντας σφυρηλατηθεί με το πέρασμα των αιώνων στην κολυμπήθρα της ιστορίας: το κοινό αίμα, η κοινή γλώσσα, η κοινή θρησκεία, ο κοινός τρόπος ζωής, «τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα, τῶν προδότας γενέσθαι Ἀθηναίους οὐκ ἂν εὖ ἔχοι». Η σφυρηλάτηση της εθνικής ταυτότητας είναι καθοριστική γιατί η κοινωνία των Ελλήνων περνά από την απρόσωπη λέξη «λαός» στην αυτογνωσία της λέξης «εθνος» ήδη από τον 5ο αιώνα π. Χ. με τον πλέον επίσημο τρόπο. Αποτέλεσμα ήταν η ένωση και ο θρίαμβος των Ελλήνων ενάντια στην περσική απειλή, που κατέληξε στην συντριβή της στα πεδία του Μαραθώνα, της Σαλαμίνας, των Πλαταιών, της Μυκάλης των Θερμοπυλών....

Ο μεγάλος φιλόσοφος Πλάτωνας, είχε κάνει σαφή την διάκριση των Ελλήνων από τους λαούς που τους περιέβαλλαν και πιστοποιούσε την εθνική ταυτότητα τους κατηγορηματικά μέσα από το αθάνατο φιλοσοφικό του έργο στην Πολιτεία του (Ε 470 c-d), λέγοντας ότι το έθνος /γένος των Ελλήνων είναι οικείο και συγγενές σε αντίθεση με τους λαούς/ βαρβάρους που ήταν ξένοι και διαφορετικοί ως προς τα χαρακτηριστικά που είχαν, «φημὶ γὰρ τὸ μὲν Ἑλληνικὸν γένος αὐτὸ αὑτῷ οἰκεῖον εἶναι καὶ συγγενές, τῷ δὲ βαρβαρικῷ ὀθνεῖόν τε καὶ ἀλλότριον». Η φράση αυτή κατέχει κεντρική βάση στη σκέψη του για τον τρόπο οργάνωσης της ιδανικής πολιτείας, κάνοντας ακόμη πιο σαφή τη θέση του εκφράζοντας τον αποτροπιασμό του, ως κάτι αφύσικο, για τις συγκρούσεις μεταξύ των Ελλήνων και οριοθετώντας για πρώτη φορά τον όρο εμφύλιος πόλεμος με τη λέξη «στάσι» σε αντιδιαστολή με τη λέξη «πόλεμος», ως κάτι φυσικό, που χαρακτηρίζει τη σύγκρουση με τους βαρβάρους, «Ἕλληνας μὲν ἄρα βαρβάροις καὶ βαρβάρους Ἕλλησι πολεμεῖν μαχομένους τε φήσομεν καὶ πολεμίους φύσει εἶναι, καὶ πόλεμον τὴν ἔχθραν ταύτην κλητέον: Ἕλληνας δὲ Ἕλλησιν, ὅταν τι τοιοῦτον δρῶσιν, φύσει μὲν φίλους εἶναι, νοσεῖν δ᾽ ἐν τῷ τοιούτῳ τὴν Ἑλλάδα καὶ στασιάζειν».

Για να μεγαλουργήσει το έθνος, η κοινότητα των ανθρώπων, που μοιράζεται την πίστη σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, θα πρέπει να προστατεύσει την πατρίδα του, τον τόπο που κατοικεί και του ανήκει. Η πατρώα γη λοιπόν είναι το υπέρτατο αγαθό, που εξασφαλίζει την ελευθερία του ατόμου και αποτελεί κεντρικό σημείο στον πυρήνα της σκέψης του. Χαρακτηριστικό των έξυπνων ανθρώπων, που γνωρίζουν ποια είναι η πηγή της ασφαλούς και σεβαστής ζωής, δηλαδή να μεγαλώνουν σε ένα τόπο σταθερό, όπως μεγάλωσαν και οι προγονοί τους σε αυτόν και για αυτό είναι ότι σεμνότερο και αγιότερο, που θα πρέπει να προστατεύουν ως κόρη οφθαλμού, μακριά από τα βάσανα μιας προσφυγικής ζωής ή τον τυχοδιωκτισμό της μετανάστευσης. Τα παραπάνω λόγια μόνο ένας σοφός άνδρας, όπως ο Σωκράτης (Πλατ., Κριτων 51β) θα μπορούσε να ξεστομίσει, γνήσιο τέκνο της ελληνικής αντίληψης, «μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι». Την ιερότητα του αγώνα για την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια ως καρδιά του ελληνικού πνεύματος την έχουμε κληροδοτήσει από την ίδια την αρχαία μας γενιά, όπως μαρτυρεί ο τραγικός Ευριπίδης στο έργο του Αντιόπη (717-718) παρακινώντας το νεαρό παιδί να ακολουθεί το κανόνα αυτό απαρέγκλιτα στο βίο του αν θέλει να έχει το ηθικό στεφάνι της δόξας, «ΤΡΕΙΣ ΕΙΣΙΝ ΑΡΕΤΑΙ ΤΑΣ ΧΡΕΩΝ Σ΄ΑΣΚΕΙΝ,ΤΕΚΝΟΝ,ΘΕΟΥΣ ΤΕ ΤΙΜΑΝ ΤΟΥΣ ΤΕ ΘΡΕΨΑΝΤΑΣ ΓΟΝΕΙΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΕ ΚΟΙΝΟΥΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.ΚΑΙ ΤΑΥΤΑ ΔΡΩΝ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ ΕΞΕΙΣ ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΕΥΚΛΕΙΑΣ ΑΕΙ (τρεις είναι οι αρετές που θα πρέπει να ασκείς παιδί μου, να τιμάς τους θεούς, τους γονείς που σε ανέθρεψαν, τους κοινούς νόμους της Ελλάδας. Κάνοντας αυτά θα έχεις το καλύτερο στεφάνι αξιοσύνης για πάντα)»....

Χαρακτηριστικό της ταυτόσημης αντίληψης των πραγμάτων, τόσο στην ιωνική όσο και στην δωρική Ελλάδα, που αφορούν την πατρίδα, το μόχθο για αυτήν και την ιερότητα του αγώνα είναι και η εξασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος για τα παιδιά που θα παραλάβουν τις τύχες του τόπου τους στα χέρια τους. Παρά τις τοπικιστικές διαφορές η αντίληψη είναι πέρα για πέρα κοινή. Ο μεγάλος λυρικός ποιητής Τυρταίος (Λυκ. Λεωκρ. 1-2) τον 7ο αιώνα π. Χ. παρακινεί τους Σπαρτιάτες να πεθάνουν για την πατρίδα γιατί είναι η μεγαλύτερη τιμή ένας τέτοιος θάνατος (τεθνάμεναι γὰρ καλὸν ἐνὶ προμάχοισι πεσόντα ἄνδρ᾽ ἀγαθὸν περὶ ᾗ πατρίδι μαρνάμενον και μεταφράζοντας ο μεγάλος Έλληνας πολιτικός και ιστορικός Σπυρίδων Τρικούπης το 19ο αιώνα ως εξής: τι τιμή στο παλικάρι όταν πρώτο στη φωτιά σκοτωθεί για την πατρίδα με τη σπάθα στα δεξιά). Ταυτόχρονα θα εξασφαλίσει στα παιδιά τους ένα ελεύθερο και καλύτερο κόσμο μια δυνατή και σεβαστή πατρίδα, «θυμῷ γῆς πέρι τῆσδε μαχώμεθα καὶ περὶ παίδων θνήσκωμεν ψυχέων μηκέτι φειδόμενοι». Στην αθηναϊκή πολιτεία, οι νέοι με την παραλαβή των όπλων τους, όταν καλούνταν να υπηρετήσουν τη θητεία τους ορκίζονταν μπροστά στους θεούς στο ιερό της Αγλαύρου στην Ακρόπολη, να μην ατιμάσουν τα όπλα τους, να μην εγκαταλείψουν το συμπολεμιστή τους, να αμυνθούν και μόνοι και με τους συντρόφους τους, την πατρίδα να μην την παραδώσουν μικρότερη αλλά μεγαλύτερη και καλύτερη απ» ότι την παρέλαβαν, «Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ, οὐδ’ ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην ὅτῳ ἂν στοιχήσω ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείω ὅσης ἂν παραδέξωμαι…» (Λυκ. Λεωκρ. 77). Ο θρησκευτικός όρκος ενώπιον των θεών έδενε την αέναη και αδιάσπαστη ένωση πίστης και πατρίδας, αυτονόητης στην κοσμοθεωρία του αθάνατου ελληνικού πολιτισμού....

Η νεολαία είναι ταυτόσημη με την προάσπιση των υψηλών ιδανικών της πατρίδας και βρίσκεται στην πρωτοκαθεδρία των αγώνων. Καθήκον των νέων να προστατεύουν και να σέβονται τους γηραιότερους, να αγωνίζονται για τις γυναίκες και τα μικρότερα παιδιά, να κάνουν κτήμα τους τον τόπο που πατούν ως ακοίμητοι φρουροί της προπατορικής τους κληρονομιάς. Οι νέοι είναι αυτοί που θα μεταφέρουν το πνεύμα της αντίστασης εφοδιασμένοι με την ευλογία των ηρωικών ιστοριών. Τα χείλη των νέων ήταν αυτά που τραγουδούσαν το αθάνατο τραγούδι, τον παιάνα, όταν ξεχύνονταν εναντίον των Περσών στα στενά της Σαλαμίνας το 480 π. Χ., όπως τον διέσωσε ο μεγάλος ποιητής Αισχύλος στην τραγωδία του «Πέρσες» το 472 π. Χ., στην ναυμαχία, που ήταν παρόν και ο ίδιος ως πολεμιστής. Καθόλου τυχαίο λοιπόν, που ο Αισχύλος (Περσ. 402-405) τοποθετεί τους νέους στην πνευματική ναυαρχίδα του αγώνα για την πατρίδα πρώτους, στο γλυκό παιάνα της νίκης, «Ώ παίδες Ελλήνων, ίτε ελευθερούτε πατρίδ» ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων νυν υπέρ πάντων αγών».

Ως συμπλήρωμα, στην σημασία του έθνους, της πατρίδας και της θρησκείας ως άλλης καρδιάς στο σώμα του ελληνισμού από την εμφάνισή του στο ιστορικό προσκήνιο, δίνοντας ζωντάνια στο ταξίδι του Έλληνα στον ιστορικό χρόνο για χιλιετίες δεν θα μπορούσε να λείπει το δέσιμό του με το χώμα που πατά. Η γη, σύμμαχός του Έλληνα πάντα στους μεγάλους αγώνες ζυμώθηκε μαζί του στο πέρασμα των αιώνων αποτελώντας κάθε σπιθαμή του εδάφους της αφορμή για νέους αγώνες στην προάσπισή της. Τα βουνά, τα δάση, οι θάλασσες, οι πεδιάδες αποτέλεσαν σύμμαχό του στην συντριβή των εχθρών του και ζητούν την συνδρομή του στην προστασία τους από το πάτημα των βαρβάρων, δίνοντας έτσι το δικαίωμα στον μεγάλο ποιητή Αισχύλο στην τραγωδία του Πέρσες (792) να κραυγάσει ως απειλή μέσα από τον Πέρση που προειδοποιεί τον βασιλιά του Ξέρξη: «μην εκστρατεύσεις στον ελληνικό τόπο, ακόμη και αν συγκεντρώσεις τον μεγαλύτερο στρατό Μήδων που μπορείς, γιατί αυτή η γη σύμμαχος είναι των Ελλήνων-μὴ στρατεύοισθ᾽ ἐς τὸν Ἑλλήνων τόπον, μηδ᾽ εἰ στράτευμα πλεῖον τὸ Μηδικόν αὐτὴ γὰρ ἡ γῆ ξύμμαχος κείνοις πέλει!»...

Όμως, ποιά μπορεί να είναι η σωστή αντιμετώπιση των μελών μιας κοινωνίας για την εύρυθμη λειτουργία ενός «έθνους-κράτους», του ιδανικού πολιτικού σχηματισμού που μπορεί να στεγάσει τις αγωνίες και τις ελπίδες μιας ομάδας ανθρώπων που μοιράζονται τα ίδια χαρακτηριστικά; Αναμφισβήτητα, η αλληλεγγύη μεταξύ τους, η κινητήριος δύναμη που διαπερνά κάθε ομάδα ανθρώπων, που αγκαλιάζει όλους ανεξαιρέτως και δε ξεχωρίζει πλούσιους και φτωχούς, ευγενείς και εργάτες, αστούς και αγρότες. Θα πρέπει να είναι βίωμα του καθενός , πως θα πρέπει να αντιμετωπίζουν την πατρίδα ως σπίτι τους και τον κάθε πολίτη ως συγγενή, καθώς προτρέπει ο ιστορικός και φιλόσοφος Ξενοφώντας (Ιερ. 11.14), «νόμιζε δὲ τὴν μὲν πατρίδα οἶκον, τοὺς δὲ πολίτας ἑταίρους». Η συναίσθηση αυτή είναι από μόνη της ικανή να περιορίσει τις αδικίες και να γιατρέψει τις συμφορές που μπορεί να βρεθεί ένα κομμάτι των συνανθρώπων γύρω μας. Όπως κανείς συγκροτημένος άνθρωπος δεν θα άφηνε το σπίτι του έρμαιο στο κάθε επίβουλο εισβολέα έτσι ακριβώς δεν θα πρέπει να αφήνει και την πατρίδα του ακάλυπτη στις ορέξεις δυνάμεων που εγείρουν αξιώσεις εις βάρος της.

Ως κατακλείδα, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη πέρα από μια απλή διαπίστωση. Ελληνισμός σημαίνει πατριωτισμός και πατριωτισμός αγάπη για το έθνος....

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ : ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ, Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ, 10 ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ

Ο Πυθαγόρας , σπουδαίος φιλόσοφος, μαθηματικός, θρησκευτικός και πολιτικός Δάσκαλος μας κληροδότησε λόγια από χρυσάφι.
Τα, λεγόμενα, «Χρυσά Έπη».
Ο Πυθαγόρας γεννήθηκε στη Σάμο το 580 π.κ.χ και από την παιδική του ηλικία εκδήλωσε μία ιδιαίτερη αγάπη για τη μάθηση. Για καλή του – και καλή μας – τύχη, ο πατέρας του, Μνήσαρχος, τον έπαιρνε μαζί του στα ταξίδια σε Ανατολή και Δύση, με αποτέλεσμα ο νεαρός Πυθαγόρας να αναπτύξει από νωρίς διευρυμένη αντίληψη για τον κόσμο. Ο πατέρας του φρόντισε ακόμα να λάβει ο γιος του την καλύτερη μόρφωση κοντά στους μύστες της Ανατολής και στον διάσημο τότε φιλόσοφο από τη Σύρο, Φερεκύδη.
Ακόμα και αν δεν γνωρίζετε τίποτα για τον Πυθαγόρα, οπωσδήποτε κάτι θα έχετε ακούσει για το πυθαγόρειο θεώρημα. Ο Πυθαγόρας ήταν πρωτοπόρος στα μαθηματικά και στη γεωμετρία, ήταν εξαιρετικός θεωρητικός της μουσικής, φιλόσοφος με πολύ ιδιαίτερη κοσμοθεωρία θρησκευτικού τύπου και όταν εγκαταστάθηκε στον Κρότωνα της Ιταλίας, φανέρωσε και το πολιτικό του ταλέντο επίσης.
Εδώ θα ασχοληθούμε με τον φιλόσοφο Πυθαγόρα και τη διδασκαλία του σχετικά με τις αρετές που οφείλει να επιδιώκει κάθε άνθρωπος, ώστε να είναι αγνός, έτοιμος για μία καλύτερη ενσάρκωση. Είναι ένα απόσπασμα από τα «Χρυσά Έπη», ένα κείμενο με τα βασικά σημεία της διδασκαλίας του Πυθαγόρα, που γράφτηκε από πυθαγόρειους του 5ου αι. π..χ, πολλές δεκαετίες μετά τον θάνατο του δασκάλου.
Ο δεκάλογος των ΧΡΥΣΩΝ ΕΠΩΝ…
1. Κάνε συνήθεια να κυριαρχείς στον ύπνο, στο στομάχι, στη λαγνεία και στον θυμό.
2. Μην πράξεις κάτι επαίσχυντο, ούτε μόνος σου ούτε μαζί με άλλους και από όλους πιο πολύ τον εαυτό σου να ντρέπεσαι.
3. Να ασκείς τη δικαιοσύνη με έργα και με λόγια.
4. Να μην εθίζεσαι σε τίποτα ασυλλόγιστα, αλλά να γνωρίζεις πως ο θάνατος για όλους είναι αναπόφευκτος και τα χρήματα, άλλοτε είναι καλό να τ’ αποκτάς και άλλοτε να τα χάνεις.
5. Ό, τι σου αναλογεί από τις δυστυχίες που συμβαίνουν τυχαία στους θνητούς, να το υποφέρεις χωρίς αγανάκτηση. Και όσα από αυτά μπορείς να τα θεραπεύεις. Σκέψου πως οι θεοί δεν δίνουν μεγάλο μερίδιο από αυτά στους αγαθούς ανθρώπους.
6. Μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να εκπλήσσεται και να απορεί ούτε από τα άθλια ούτε από τα καλά λόγια των ανθρώπων που άφθονα ακούς. Κι αν ακούσεις ψέμα για κάτι, να είσαι πράος. Να μην σε παραπλανήσει κανείς ούτε με λόγια ούτε με έργα να κάνεις ή να πεις οτιδήποτε δεν είναι καλό.
7. Πριν πράξεις οτιδήποτε να σκέπτεσαι προσεκτικά, ώστε να μην κάνεις κάτι ανόητο. Ο ανόητος ( εκείνος που δεν σκέπτεται) λέει και πράττει ανόητα πράγματα.
8. Να πράττεις εκείνα που δεν θα σου προκαλέσουν στεναχώρια αργότερα. Μην πράττεις εκείνα που δεν γνωρίζεις, αλλά να φροντίσεις να μάθεις για όσα έχεις άγνοια κι έτσι η ζωή σου θα είναι ευχάριστη.
9. Δεν πρέπει να παραμελείς την υγεία του σώματός σου, αλλά, με μέτρο να πίνεις, να τρως και να γυμνάζεσαι, και μέτρο εννοώ εκείνο που δεν θα σε στεναχωρήσει. Συνήθισε σε διατροφή καθαρή και λιτή και ζώντας έτσι, φυλάξου από όσα επισύρουν φθόνο. Μην δαπανάς άκαιρα τα καλά, όπως κάνουν οι αδαείς, ούτε να στερείσαι σε σημείο που να γίνεις ανελεύθερος, διότι το μέτρο είναι η άριστη κατάσταση σε όλα.
10. Μην επιτρέψεις στα μάτια σου ύπνο απαλό πριν εξετάσεις τρεις φορές τις πράξεις της ημέρας: «Σε τι αστόχησα; Τι έπραξα; Τι δεν έπραξα από εκείνα που έπρεπε να πράξω;» Ξεκινώντας από το πρώτο να επεκτείνεσαι στα επόμενα, για τα άσχημα που έκανες να επιπλήττεις τον εαυτό σου, για τα καλά να ευχαριστιέσαι.


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ 
Αριστοτελικη Αθηναιων Πολιτεια

1946-1949 : ΕΜΦΥΛΙΟΣ η ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ;

Του Ιωάννη Αθανασόπουλου
Ιστορικού, Πτυχιούχου της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας, κατεύθυνση Ιστορίας.
 
Αν και πέρασαν 67 σχεδόν χρόνια από τη λήξη του Εμφυλίου, τα πάθη δεν έχουν σιγήσει ακόμα. Αυτό ίσως να οφείλεται σε πολιτικές σκοπιμότητες. Πέρα όμως από αυτές θα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: υπήρξε Εμφύλιος ή Συμμοριτοπόλεμος; Το μετεμφυλιακό κράτος ήταν κατηγορηματικό, έκανε λόγο για συμμοριτοπόλεμο. Μετά την μεταπολίτευση ο όρος εμφύλιος χρησιμοποιήθηκε περισσότερο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/08/1946-1949.html

ΤΡΙΤΗ 25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1898 Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΣΤΡΟ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ - ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΡΔΕΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΒΟΥΖΟΥΚΩΝ

Λίγες ημέρες μετά τις φοβερές σφαγές που εξελίχθηκαν στην περιοχή, την Τρίτη 25 Αυγούστου 1898. Ο δρόμος των Μαρτύρων της 25ης Αυγούστου, όπως ονομάστηκε αργότερα στη μνήμη των εκατοντάδων θυμάτων, είναι γεμάτος ερείπια. Η φωτογραφία υπάρχει στα γερμανικά αρχεία της εποχής, με την ένδειξη ότι το στιγμιότυπο απαθανατίστηκε λίγο μετά την καταστροφή του 1898.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/08/25-1898.html

ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, ΣΥΡΙΑΣ, ΙΡΑΝ, ΚΑΤΑ ΚΟΥΡΔΩΝ, ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΗ ΚΡΕΜΛΙΝΟΥ;

Του Ιωάννου Σ. Θεοδωράτου Δημοσιογράφου-Αμυντικός αναλυτή

 Τουρκία, Ιράν και Συρία παραμερίζοντας τις επιμέρους διαφορές τους φαίνεται να συναινούν πως προτεραιότητα στην στοχοποίηση αντιπάλων πέραν του Daesh (Ισλαμικό Κράτος) και της συριακής αντιπολιτεύσεως, θα πρέπει να δοθεί στην αναχαίτιση και σε επόμενη φάση ει δυνατόν στον περιορισμό της κουρδικής εδαφικής επεκτάσεως και παρουσίας στην βόρειο Συρία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/08/blog-post.html

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ 23η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ κ ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ ''ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ''

Σύντομη επισκόπηση θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας εν σχέσει με την Γεωστρατηγική και την Ιστορία από τον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky με τον Δημοσιγράφο & Αμυντικό Αναλυτή Γιάννη Θεοδωράτο στις 23/8/2016.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Evonymos 
Blue Sky
 

Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ

Του Μανώλη Καλομοίρη
Προέδρου των Ελλήνων Μουσουργών

Το παρακάτω άρθρο έχει δημοσιευθεί στο σπάνιο περιοδικό της ΝΕΑΣ ΕΣΤΙΑΣ το 1941 τεύχος 340  

Ή μεγάλη καί βαρειά απώλεια, πού θρη­νεί όχι μόνον όλη ή Ελλάς, άλλά καί όλος ο πολιτισμένος κόσμος, ή απώλεια του Ε­θνικού μας Κυβερνήτη, συνεκλόνισε εντελώς ξεχωριστά τούς ανθρώπους τών γραμμάτων, τών τεχνών καί τής μουσικής.

Γιατί τό μεγάλο, -πολύτροπο καί πολύ­μορφα δημιουργικό καί άναπλαστικό έργο του Ιωάννου Μεταξά,παρουσιάζει τόσες πο­λύχρωμες αναλαμπές, τόσες φωτερές αχτί­δες, ώστε νά φωτίζουνε κάθε απόχρωση, κάθε κλάδο τής σύγχρονης μας πνευματικής καί υλικής ζωής.

Ή νέα Ελληνική τέχνη, σέ όλες της τις μορφές, βρήκε τήν πιό στοργική φροντίδα όχι μόνο άπό τό δυνατό Κυβερνήτη, άλλά καί άπό τόν άνθρωπο τόν ασύγκριτο σέ πραότητα καί αγάπη, πού τή φανέρωνε σέ κάθε εργάτη, σε κάθε αγωνιστή τής τέ­χνης τής Ελληνικής.

Έτσι, μέσα στά πέντε σχεδόν χρόνια πού ο Ιωάννης Μεταξάς οδηγοΰσε τόν Ελλη­νικό λαό στά πεπρωμένα του, τά γράμματα, τό θέατρο, οί καλές τέχνες, ή μουσική, εί­δανε νά πραγματοποιοΰνται τά περισσότερα άπό τά τολμηρότερα τους όνειρα.

Μανώλης Καλομοίρης
Ένας τεράστιος Έλληνας και μουσουργός

Δέν μου επιτρέπει ο χώρος, άλλά δέν είμαι καί ο αρμόδιος νά επεκταθώ καί νά αναλύσω τήν κολοσσιαία καί μεγίστης ση­μασίας εργασία πού έγινε στους διαφόρους κλάδους τών γραμμάτων καί τών τεχνών υπό τήν έμπνευση καί τήν οδηγία του Ιωάννου Μεταξά θεωρώ όμως ίερό μου καθήκον νά πώ δυό λόγια γιά τό τί προσέφερε είδικώτερα στή μουσική ζωή τοΰ τόπου.

Πραγματοποίησε μερικά άπό τά πιό ζωτικά καί τά πιό έπιταχτικά γιά τή μου­σική μας πρόοδο ζητήματα, πού χωρίς τήν πραγματοποίηση τους ή μουσική μας μα­ραινόταν καί έφθινε κάθε μέρα.

"Ετσι, ή ίδρυση τοΰ Ραδιοφωνικού Στα­θμού, έκτος άπό τήν όλως εξαιρετική κοινω­νική καί πολιτική της σημασία, αποτελεί, όπως μάλιστα εξελίσσεται υπό τή σημερι­νή του διεύθυνση, αληθινή ευεργεσία γιά τό μουσικό μας κόσμο.

Ταλέντα πού έμεναν αγνοημένα ή περι­φρονημένα στό περιθώριο, βρίσκουνε σή­μερα, χάρη στό Ραδιοφωνικό μας Σταθμό, τήν ευκαιρία νά γνωρίσουνε στό μεγάλο κοινό τήν τέχνη τους καί νά τήν έξασκοΰν έξω άπό τό στενό κύκλο τής άγονης διδα­σκαλίας, οπού ώς χθες αναγκαστικά τήν περιώριζαν.

Ή Ελληνική μουσική, άπό τό απλό λαϊκό καί δημοτικό τραγούδι ώς τή σοβαρώτερη μουσική δημιουργία, κατέχει τή θέση πού τής πρέπει στά προγράμματα καί τις εκτε­λέσεις τοΰ Σταθμού μας.

Οί "Ελληνες συνθέτες έχουν έτσι τήν ευκαιρία νά ακούνε τά έργα τους καί νά εξελίσσονται καί νά προοδεύουν.

Παράλληλα μέ τό Σταθμό μας προσετέθη ένα άλλο πολύτιμο στοιχείο γιά τήν ολο­κλήρωση τής μουσικής μας ζωής : Ή ίδρυ­ση τής Λυρικής Σκηνής τοΰ Βασιλικού θεάτρου.

Ή Λυρική μας Σκηνή άρχισε νά δημιουρ­γεί ένα σύνολο, πού αποβαίνει κάθε μέρα καί πιο τέλειο, καί μας κάνει νά αποβλέπου­με μέ απόλυτη εμπιστοσύνη στό μέλλοντης.

'Εξ άλλου, ή Συμφωνική μας Όρχήστρα βρήκε επίσης τή μεγάλη στοργική μέρι­μνα τοΰ Κυβερνήτη. Τά μέλη της μονιμο­ποιήθηκαν, καί σήμερα, ΰστερ' άπό τόσα χρόνια, ή πρωτεύουσα έχει τέλος μιά πρα­γματικά μόνιμη συμφωνική οργάνωση, πού συνεχίζει τό εργο της συστηματικά καί χω­ρίς οικονομικά προσκόμματα.

"Αν σ' αυτά προσθέσουμε τό τί έχει γί­νει σέ οργανώσεις φιλαρμονικών χορωδιών καί ορχηστρών άπό τή Διοίκηση Πρωτευού­σης, καθώς καί στίς άλλες πόλεις τοΰ Κρά­τους καί τή Νεολαία, θά δούμε ότι μέσα στήν τελευταία πενταετία οί μουσικοί, όπως άλλωστε οi ζωγράφοι ή οί ηθοποιοί, δέχθη­καν τήν εύεργετικώτατην επίδραση τής θερ­μού ργοΰ πνοής τοΰ Ιωάννου Μεταξά. Καί ή μνήμη του θά μένει πάντα βαθειά χαρα­γμένη μέσα στήν ψυχή καί τήν καρδιά τους,

από τα περιεχόμενα του περιοδικού και ποιοι
γράφουν σε αυτό για τον Μεγάλο Αρχηγό 

"Ομως, άν αυτά είναι τά κύρια σημεία τής νέας ζωής πού ένεφύσησε στον καλλι­τεχνικό καί μουσικό κόσμο ό Αρχηγός πού θρηνεί όλη ή Ελλάς, πώς νά μήν αναπο­λήσω μέ βαθειά συγκίνηση τις χίλιες μικρολεπτομέρειες τοΰ ενδιαφέροντος του γιά κάθε μου,σική εκδήλωση, καί τή βαθειά του αγάπη  γιά  τή μουσική καί τους εργάτες

Πώς νά μη βλέπω πάντα μέ τά μάτια τής ψυχής μου τή σεβαστή του μορφή νά πα­ρακολουθεί άπό τό θεωρείο τοΰ θεάτρου «Όλύμπια» τις μελοδραματικές παραστάσεις, καί μέ απέραντη καλωσύνη καί επιείκεια νά κρίνει τους νέους καλλιτέχνες πού μιά μέρα θά απαρτίζανε τόν πυρήνα τής σημε­ρινής δημιουργικής εργασίας τοΰ Βασιλι­κού μας Λυρικοΰ θεάτρου;

Πώς νά μήν εχω στ' αυτιά μου τή φωνή του καί τις βαθυστόχαστες γνώμες του γιά τή δημοτική μας μουσική ή γιά τήν Ελ­ληνική μουσική μας δημιουργία, όταν μέσα στίς τόσες του ασχολίες ο Πρόεδρος εύρι­σκε τόν καιρό νά παρακολουθεί στοργικά τήν παραγωγή καί τήν προσπάθεια τών Ελλήνων μουσουργών ;

Καί πώς νά μή συγκινούμαι δταν ανα­λογίζομαι τό ενδιαφέρον καί τήν καλω­σύνη πού επέδειξε δταν επρόκειτο, πριν άπό ένα χρόνο, νά εκτελεσθεί στό εξωτερικό ένα ελληνικό μελόδραμα, καί τή χαρά πού εξεδήλωσε ΰστερ' άπό τήν επιτυχία του ;

Καί άν τόν 'Ιωάννη Μεταξά τόν θρηνοΰμε όλοι γιά όσα μεγάλα, γιά όσα ωραία, γιά όσα δοξασμένα είργάσθη γιά τήν Ελ­λάδα μας, εμείς οί μουσικοί όλως ιδιαιτέ­ρως τόν κλαίμε καί θά τον κλαίμε μέ τούς γλυκύτερους φθόγγους τής Ελληνικής Αρ­μονίας, γιατί κοντά στ' άλλα έχάσαμε κι'έ­να βαθύ, εναν αληθινό φίλο καί παραστά­τη τής αιωνίας καί ακατάλυτης Ελληνικής Μούσας.

ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

8-19 ΙΟΥΝΙΟΥ 1956 : Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΔΗΣ ΔΙΑΦΥΓΗ ΤΟΥ ΔΙΓΕΝΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΛΟΙΟ, ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΚΥΚΚΟΥ. Ο ΔΙΓΕΝΗΣ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ.

Του Σπύρου Δημητρίου
Αντιπροέδρου Ιδρύματος Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα – Διγενή

Πηγές:Γεώργιος Γρίβας – Διγενής Απομνημονεύματα του Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 Εκδόσεις Πελασγός Αθήνα 2013.
Νίκου Παπαναστασίου ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΥΚΑΛΙΔΗΣ. ΤΟ «ΑΓΡΙΝΟ» ΤΗΣ ΕΟΚΑ Εκδόσεις Προσωπική Λευκωσία 2009
Λεωνίδα Λεωνίδου Γεώργιος Γρίβας – Διγενής Βιγραφία Τόμος Β΄(1950-1959) Εκδόσεις Προσωπική Λευκωσία 1997

Ο Διγενής με τους αντάρτες του βρισκόντουσαν στην περιοχή της «Διπλής» και πραγματικά διέτρεχαν πολύ σοβαρό κίνδυνο από την μεγάλη εξόρμηση των Άγγλων στα βουνά του Κύκκου. Την Παρασκευή 8 Ιουνίου 1956 στις δυόμισι το πρωί ο Διγενής άκουσε γαυγίσματα σκύλου και προσπάθησε να δει τι ακριβώς συμβαίνει. Ο Αρχηγός ξύπνησε τα παλικάρια του για να δουν όλοι μαζί τι θα κάνουν. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/08/8-19-1956.html

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΛΑΤΩΝ - ΠΕΘΑΝΕ ΑΠΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ, ΣΤΟ ΛΑΝΙΤΕΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΙΣ 4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1958

Γεννήθηκε στο χωριό Βουνί, της επαρχίας Λεμεσού, στις 26 Οκτωβρίου 1922.
Πέθανε στις 4 Αυγούστου 1958 από βασανιστήρια των Άγγλων, στο Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού.
Σύζυγος : Καλλιόπη Στυλιανού
Τέκνα : Θεόδωρος, Ανδρέας, Μάριος, Πέτρος, Δημήτρης, Αθηνούλα
Γονείς : Στυλιανός και Ελένη Στυλιανού
Αδέλφια : Αγαθονίκη, Μαρία, Ιωάννης, Γιώργος, Κώστας, Χριστόδουλος, Χριστοθέα, Χαράλαμπος
Ο Πλάτων Στυλιανού τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο χωριό του. Κατοικούσε στη Λεμεσό και εργαζόταν σε πρατήριο της ΚΕΟ ως αποθηκάριος. Τη δράση του στην ΕΟΚΑ κρατούσε πολύ μυστική, επειδή είχε έξι μικρά παιδιά, το μεγαλύτερο των οποίων ήταν μόλις δώδεκα χρονών.
Στις 24 Ιουλίου 1958 ο Στυλιανού συνελήφθη από Άγγλους στρατιώτες και Τούρκους επικουρικούς και οδηγήθηκε στο σπίτι του με δεμένα τα χέρια. Αφού απέκλεισαν με συρματοπλέγματα το σπίτι, άρχισαν να τον κτυπούν βάναυσα και να ερευνούν το σπίτι προκαλώντας ζημιές. Εκείνη τη στιγμή περνούσε έξω από το σπίτι περίπολος Άγγλων, οι οποίοι προσέτρεξαν στις φωνές της συζύγου του, του έλυσαν τα χέρια και τον πήραν μαζί τους στο Λανίτειο Γυμνάσιο, όπου εκρατούντο και άλλοι Έλληνες πολίτες.
Στις 3 Αυγούστου 1958 η σύζυγός του μπόρεσε να τον εντοπίσει και να του μιλήσει πίσω από τα συρματοπλέγματα. Της ζήτησε να του πάρει ρούχα. Την επόμενη της τον έφεραν νεκρό με βγαλμένα τα νύχια και τα μουστάκια και τα ρούχα ξεσχισμένα, βρεγμένα και λασπωμένα.
Το πόρισμα του Άγγλου στρατιωτικού ιατρού Μπόουντ, που έκαμε νεκροψία στη σορό του ήρωα, έχει ως ακολούθως : “Επί της σορού του νεκρού διαπίστωσα εξωτερικούς μώλωπες στο στήθος, την κοιλιακή χώρα και την αριστερή κνήμη και εσωτερικούς μώλωπες στο μεσεντέριο και άλλα όργανα της κοιλιακής χώρας. Στον εγκέφαλο υπήρχε αίμα στην υποαραχνοειδή περιοχή, αλλά η πηγή της αιμορραγίας δεν εξακριβώθηκε ούτε μετά την αφαίρεση και εξέταση του εγκεφάλου και των αρτηριών. Ο θάνατος προκλήθηκε από αυτόματη αιμορραγία στην υποαραχνοειδή περιοχή του εγκεφάλου. Επίσης διαπιστώθηκαν σημεία εμετού με ασφυκτικές ενδείξεις”.
Η απάνθρωπη εν ψυχρώ θανάτωση του Πλάτωνα Στυλιανού προκάλεσε οργή και αγανάκτηση στο λαό, ο οποίος, παρά τον κατ’ οίκον περιορισμό που επιβλήθηκε στη Λεμεσό κατά την κηδεία του, ξεχύθηκε στους δρόμους και γονατιστός χειροκρότησε το πέρασμα της σορού του.


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
http://www.eoka.org.cy/ 
Ίδρυμα Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα - Διγενή

Η «ΣΤΕΓΗ ΑΣΤΕΓΩΝ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ» ΠΡΟΧΩΡΕΙ

Με σταθερά και οργανωμένα βήματα η «Στέγη Αστέγων Βοτανικού» προχωρεί στην εκπλήρωση του σκοπού της, παρέχοντας πλήρεις υπηρεσίες διατροφής και ενδιαίτησης σε αστέγους στις υπάρχουσες μόνιμες σταθερές και νόμιμες εγκαταστάσεις ιδιοκτησίας του Ελληνικού λαού, με δίκτυα εγκαταστάσεις αποχέτευσης διασφάλιση ύδρευσης και συνεχούς παροχής ηλεκτρικού μέσω γεννήτριας υψηλής ισχύος, εξασφαλίζοντας συνθήκες πλήρους ανθρώπινης και υγιεινής διαβίωσης. Για την χειμερινή περίοδο προβλέπεται η δυνατότητα θέρμανσης των χώρων αυτών και η διασφάλιση των συνθηκών διαβίωσης σε αντίθεση με πρόχειρες εγκαταστάσεις πρόχειρων λυομένων μεταλλικών οικίσκων όπως του Δήμου Αθηναίων που ήδη στην τρέχουσα καλοκαιρινή περίοδο η διαβίωση είναι αφόρητη λόγο υπερθέρμανσης. Η ανιδιοτελής παροχή υπηρεσιών στους αστέγους γίνεται από έμπειρους σε ανάλογες συνεργάτες μας με αγάπη και ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους μας, χωρίς την μεσολάβηση Μ.Κ.Ο. αμφιβόλου πηγών χρηματοδότησης και συμφερόντων....

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ