ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1956, ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.Α. ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΡΑΟΛΗ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΦΤΑΣΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΤΗΣ

Εστάλει απο τον Ιωάννη Αθανασόπουλο
Πτυχιούχου της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας, κατεύθυνση Ιστορίας.
 
Ψάχνοντας το αρχείο μου, έπεσα πάνω σ΄ένα απόκομμα εφημερίδας που έκανε λόγο για τις επιστολές που έστελναν οι φυλακισμένοι ήρωες της ΕΟΚΑ, στους οικείους τους λίγο πριν την αγχόνη. Μία από αυτές που μου έκανε εντύπωση είναι του Μιχάλη Καραολή… Τον Φεβρουάριο του 1956, φυλακισμένος έστειλε μία από τις τελευταίες επιστολές του στον αδερφό του, Ανδρέα. Η επιστολή αυτή δεν έφτασε ποτέ στον παραλήπτη της. Φρόντισαν οι Άγγλοι να μην ταχυδρομηθούν  ποτέ. Ακόμη και σήμερα είναι πολύ ενοχλητικό γι΄αυτούς, να θυμούνται τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, η επιστολή δεν ταχυδρομήθηκε «διότι ο κατάδικος δεν είχε ξυριστεί», όπως έγραφαν με κόκκινο μελάνι οι υπεύθυνοι της αγγλικής διοίκησης. Ο Μιχάλης Καραολής απαγχονίστηκε, τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, μαζί με άλλους αγωνιστές. Οι επιστολές τους όμως στάλθηκαν στους οικείους τους πενήντα χρόνια αργότερα…

Προς κ. Ανδρέα Καραολή, 

Κοκκινοτριμηθιά Λευκωσίας

Κεντρικαί Φυλακαί, 23 Φεβρουαρίου 1956.

  Είμαι καλά…Και τα νέα από εδώ καλά, μόνο που δεν περιγράφονται. Μέχρι της περασμένης Κυριακής οι στρατιώται ήσαν αρκετά μετριοπαθείς εις τας βρισιάς, τις απειλές, την κακομεταχείρισιν (κλπ. κλπ. κλπ.) που μας έκαμαν, φαίνεται όμως ότι τα πεπραγμένα δεν ήσαν ικανοποιητικά και έτσι τους άλλαξαν με άλλους ικανώτερους αφού συνάμα τους εφοδίασαν με σχετικές διαταγές δια πλέον συντονισμένην και συστηματική δράσιν.

   Έτσι εκτός από τα άλλα που χρειάζονται πολλές σελίδες για να σου περιγράψω, ενετάθη και ο νέου είδους πόλεμος των νεύρων (made in England) ο οποίος από πολύν καιρόν εφαρμόζεται εις την περίπτωσίν μου. Επί τρείς συνεχείς νύκτες οι φρουροί δεν εφείσθησαν προσπαθειών δια να μετατρέψουν τα κελιά μας σε μαύρη κόλαση και να μας μεταβάλουν σε σωματικά και ψυχικά ράκη από την αγρυπνίαν και τον εκνευρισμόν.

   Το κακό εχειροτέρευσεν ακόμα περισσότερον όταν ο Διευθυντής των φυλακών όχι μόνο αρνήθη να επέμβη δια να μετριασθή τουλάχιστον το κακό αλλά τους επροστάτευσε και ενεθάρρυνε, διακιολογών αυτούς δια του ότι είναι καθήκον τους να τα κάμνουν όλα αυτά και επομένως δεν μπορεί να τους ελέγχη.

   Έδωσε και σε μας και σ΄αυτούς να καταλάβουμε ότι ευρισκόμεθα στα νύχια της στρατοκρατίας και εις το έλεος των ανελεήτων οι οποίοι μπορούν να μας κάμνουν ότι θέλουν χωρίς να λογοδοτήσουν σε κανέναν.

  Έπειτα από αυτό επήραν ακόμα περισσότερον θάρρος και τώρα αντί να αναμένωμεν απλώς απειλάς με γρόνθους, λόγχες και όπλα, αναμένωμεν να μπούν στα κελιά καμμιά νύκτα για να μας σπάσουν τα κόκκαλα με τα κοντάκια, ή να μας πυροβολήσουν: ποιος ξέρει; 

                                                                                                                                              Μιχαλάκης. 

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ