ΟΙ ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΚΑΙ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Πηγή: Επίτομη Ιστορία των Βαλκανικών Πολέμων 1912 - 1913 Τόμος Β΄
Γενικό Επιτελείο Στρατού/Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού
 
Μεγάλη ήταν η κυρίως εθελοντική, συμμετοχή Οιτυλιωτών Λακωνίας  στους Βαλκανικούς Πολέμους. Αρκετοί από τους συμμετέχοντες στους αγώνες αυτούς Μανιάτες βρήκαν το θάνατο στις μάχες αποφασιστικής σημασίας που έγιναν στην Ήπειρο. Όπως στα βουνά της Μανωλιάσσας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/03/blog-post_31.html

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ κ ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ ''ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ'' ΜΕ ΘΕΜΑ : ''ΑΦΟΜΟΙΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ;''

Σύντομη επισκόπηση θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας εν σχέσει με την Γεωστρατηγική και την Ιστορία από τον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky με τον Δημοσιγράφο & Αμυντικό Αναλυτή Γιάννη Θεοδωράτο στις 29/3/2016. ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΉΣ: ''ΑΦΟΜΟΙΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ;''

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Evonymos
BLUE SKY

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ : Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ

Το ιδεολογικό αυτό άρθρο έχει δημοσιευθεί στο 450 σελίδων βιβλίο η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΝΕΚ Τιμή μας η Πίστις στο Έθνος  - εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ 

 

Ή Εθνεγερσία του 1821 έφερε στο προσκήνιο τό πρωταρχικό ζή­τημα του τρόπου παραμονής και διακινήσεως στην εξουσία εκείνης τής ηγουμένης μειοψηφίας, πού εκείνη τήν στιγμή δημιουργούσε τήν ελεύθερη δόμηση του Ελληνικού Λαού, έφερε δηλαδή στο προσκήνιο τό ζήτημα του πολιτεύματος.

Για τήν μελέτη ενός τόσο σπουδαίου άλλα και τόσου πολύπλοκου ζητήματος είναι αναγκαίο να διακρίνουμε τέσσερις φάσεις μέσα στην Ελληνική Εθνεγερσία. Ή πρώτη διαρκεί άπό τό 1821 μέχρι τό 1822. Ή δεύτερη άπό 1823 μέχρι τό 1826. Η τρίτη άπό 1826 μέχρι τό 1831. Καί ή τέταρτη άπό τό 1832 μέχρι τό 1837.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/03/blog-post_10.html

ΑΜΠΝΤΑΛΑ : «Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΣΚΟΠΙΜΑ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ»! (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο βασιλιάς της Ιορδανίας δεν μάσησε τα λόγια του κι επιτέθηκε με σφοδρότητα στην Τουρκία, κατηγορώντας την ότι «απελευθερώνει» σκόπιμα τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους στην Ευρώπη!
Ο Αμπντάλα μίλησε σε μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου και σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «Independent» τόνισε ότι οι τζιχαντιστές του ISIS «κατασκευάζονται» στην Τουρκία και στη συνέχεια στέλνονται στις χώρες της ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο βασιλιάς της Ιορδανίας επρόκειτο να συναντηθεί με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, ωστόσο, όταν η συνάντηση ακυρώθηκε, εκείνος συναντήθηκε με Αμερικανούς πολιτικούς στους οποίους και μίλησε εκτενώς για τον ρόλο της Τουρκίας και τις σχέσεις της με την ακραία ισλαμιστική οργάνωση, υπενθυμίζοντας την «ένοχη» στάση της Άγκυρας η οποία, όπως είπε, αγοράζει πετρέλαιο από το Ισλαμικό Κράτος.
«Το γεγονός ότι οι τρομοκράτες πηγαίνουν στην Ευρώπη, είναι μέρος της τουρκικής πολιτικής», φέρεται να είπε, σημειώνοντας ότι ο αυταρχικός Ερντογάν πιστεύει ότι πρέπει να υπάρξει μια «ριζοσπαστική, ισλαμιστική λύση στην περιοχή».
«Η Τουρκία ζήτησε μια θρησκευτική λύση για τη Συρία», ανέφερε επίσης κατά τη συνάντηση η οποία έλαβε χώρα στις 11 Ιανουαρίου του 2016, ωστόσο, μόλις τώρα είδαν το «φως» της δημοσιότητας οι επίμαχες αναφορές του Αμπντάλα.
Ανάμεσα στους πολιτικούς στους οποίους μίλησε ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, οι Τζον Μακέιν και Πολ Ράιαν, ενώ ο βασιλιάς φέρεται να τους είπε ακόμη ότι οι ειδικές δυνάμεις της Ιορδανίας, συμμετείχαν σε μυστικές επιχειρήσεις στη Συρία.
Αν και η παρουσία Ιορδανών στρατιωτών στη Συρία δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί, ωστόσο, σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα, είναι γνωστό πως η Ιορδανία συμμετέχει στην εκπαίδευση μαχητών της αντιπολίτευσης, ενώ τους παρέχει επίσης όπλα και πυρομαχικά.
Όμως, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο «Independent», αν αυξηθεί η παρουσία της Ιορδανίας στη Συρία, τότε είναι πιθανό να έρθει σε σύγκρουση με την Τουρκία και τη Ρωσία.
Μάλιστα, στη συζήτηση που είχε με τους πολιτικούς στις ΗΠΑ, ο Αμπντάλα περιέγραψε μια «τεταμένη κατάσταση» στην περιοχή, ανάμεσα σε τουρκικά, ισραηλινά και ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη.
Ο Αμπντάλα φέρεται να είναι επίσης «εξοργισμένος» με την «γενναιόδωρη» στάση της της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Άγκυρα, προκειμένου η δεύτερη να περιορίσει τις προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η Ιορδανία φιλοξενεί περισσότερους από 600.000 από τους συνολικά 4.6 εκατ. που έφυγαν από τη γειτονική Συρία λόγω του εμφυλίου πολέμου, τα τελευταία πέντε χρόνια.
Το παρακάτω συγκλονιστικό βίντεο, που τραβήχτηκε τον περασμένο Φεβρουάριο από ελικόπτερο, δείχνει τον καταυλισμό Αλ Ζαατάρι στην Ιορδανία, εκεί όπου περισσότεροι από 80.000 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους πρόσφυγες από τη Συρία, ζουν σε σκηνές και σε προσωρινά καταλύματα, μέσα στην έρημο.


 

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
TRIBUNE

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΗΝΑΓΙΑ : Η ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΘΑ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ;

Γράφει ο Χρήστος Μηνάγιας - Ταξίαρχος ΕΑ
Συγγραφέας, Μέλος ΕΛΙΣΜΕ
 
Οι αδύναμοι κρίκοι της Τουρκίας του Ερντογάν αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς δεδομένου ότι, αυτοί έχουν άμεση σχέση τόσο με τις ισορροπίες που υπάρχουν στην εσωτερική πολιτική της χώρας, όσο με τις νέες περιφερειακές ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί στη Μέση Ανατολή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/03/blog-post_29.html

ΠΡΟΚΑΛΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ : ''ΚΑΘΕ ΘΕΜΑ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΜΑΣ''

Ο υπουργός Υγείας της Τουρκίας Μεχμέτ Μουεζζίνογλου μετείχε σε γεύμα του Πολιτιστικού Συλλόγου Βαλκάνιων Προσφύγων (BAL-GÖÇ) για τα 31 χρόνια του συλλόγου.

Στην ομιλία που έκανε εκεί ο καταγόμενος από τα Αρριανά Μουεζζίνογλου, είπε πως στα 13 χρόνια των τελευταίων κυβερνήσεων, καταβλήθηκαν μεγάλες προσπάθειες για τα Βαλκάνια που προσπάθησαν να λύσουν τα συσσωρευμένα προβλήματα εκεί. Ο Μουεζζίνογλου είπε πως κάθε πρόβλημα χώρας στα Βαλκάνια είναι και δικό του πρόβλημα και συνέχισε λέγοντας :
¨Από την Βοσνία ως την Δυτική Θράκη και από την Βουλγαρία ως την FYROM κάθε πρόβλημα αυτών που ζούνε εκεί, είναι και δικό μας πρόβλημα. Κάθε βάσανο των αδερφών μας είναι και δικό μας βάσανο. Για αυτό το έθνος και την πατρίδα είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε. Για αυτή την σημαία είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε. Έχουμε ανάγκη από ένα ισχυρό ταξίδι μέσα σε ενότητα και ομοψυχία, με αισθήματα αδερφοσύνης και με αλληλοσύνδεση μεταξύ μας.


Αυτοί των οποίων η μητέρα, ο πατέρας ή ο παππούς πλήρωσε τίμημα στα Βαλκάνια και ήρθαν εδώ, θα προσέχουν στην Τουρκία την ενότητα και την ομοψυχία. Όταν τίθεται θέμα για τα Βαλκάνια, είτε είναι βουλευτής του CHP, είτε του MHP είτε του AKP, το πρόβλημα μας είναι το κεφάλι αυτού του έθνους να είναι περήφανο. Να έχει αυτό το έθνος ενότητα και ομοψυχία. Έστω κι αν οι πολιτικές μας προτιμήσεις είναι διαφορετικές, οι στόχοι μας είναι κοινοί. Η πατρίδα αυτή είναι η δική μας πατρίδα, , η σημαία αυτή είναι η δική μας σημαία και το έθνος αυτό είναι το δικό μας έθνος¨.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Ο υπουργός Υγείας Μουεζζίνογλου , τόνισε πως με νόμο που ψήφισαν προσπαθούν να επιλύσουν θέματα υγείας που προκύπτουν σε Τούρκους των Βαλκανίων και είπε :
¨Με νόμο που ψηφίσαμε κάθε χρόνο θεραπεύουμε στην Τουρκία 400 άτομα από τα Βαλκάνια. Φιλοξενούμε μάλιστα και δύο συνοδούς με κάθε άρρωστο μαζί. Και κάθε είδους θεραπεία στην Τουρκία μπορούμε και τους την παράσχουμε δωρεάν. Αυτό το έθνος είναι ένα μεγάλο έθνος, φυσικά και υπάρχουν προδότες ανάμεσα μας, φυσικά και υπάρχουν εχθροί στο εξωτερικό. Είμαστε ένα έθνος που 150 χρόνια τώρα παλεύουμε με τους εντός προδότες και τους εξωτερικούς εχθρούς. Η τουρκική σημαία κυματίζει στο Χακκάρι και στο Ντιγιαρμπακίρ και θα συνεχίσει να κυματίζει. Εκείνους τους τρομοκράτες θα τους θάψουμε στα χαντάκια που άνοιξαν, το έθνος θα τους θάψει¨.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΝΕΑ
ONALERT

ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗ Β.ΕΛΛΑΔΑ, ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΕΣΤΕ!

Επιτέλους, η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να ρεζιλεύει τη χώρα, πρέπει να ξυπνήσει από τη βαρύτατη ιδεοληπτική της προσέγγιση σε όλα, διότι ο ελληνικός λαός δεν διαθέτει τον χρόνο που χρειάζονται για να ξυπνήσουν και δεν θα γίνουμε πρώτα Βρυξέλλες για να αποφασίσουν να κινηθούν.
Δείτε από τοπικό μέσο ενημέρωσης στην Ελευθερούπολη ένα απαράδεκτο περιστατικό, το οποίο θα έπρεπε να έχει αντιμετωπιστεί αμέσως, με σύλληψη του όποιου φιλοξενούμενου αληταρά που είχε το θράσος να απαιτεί να υπαγορεύσει τα δικά του πιστεύω, ακόμα δεν μπήκε μέσα στην Ελλάδα.
Να τους συλλάβουν για προσβολή θρησκευτικών συμβόλων και να προβούν με κάθε τρόπο σε ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΠΥΓΜΗΣ, για να καταλάβουν όσοι έρχονται ότι μπαίνουν σε κράτος και όχι στο σκορποχώρι που είχαν πάντα στο θολό μυαλό τους κάποιοι από τους κουλτουριάρηδες της κακιάς ώρας που κυβερνούν την Ελλάδα, στην πιο κρίσιμη στιγμή της Ιστορίας της.
Δείτε το εξοργιστικό θέμα:
Πολλά ερωτηματικά έχουν προκαλέσει στην Ορθόδοξη μικρή κοινωνία της Ελευθερούπολης του Δήμου Παγγαίου τα πρωτόγνωρα περιστατικά τα οποία έλαβαν χώρα εν μέσω Σαρακοστής κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας από φανατικούς πρόσφυγες μουσουλμάνους οι οποίοι αποκαθήλωσαν με μία προκλητική ενέργεια την εικόνα της Παναγίας που βρισκόταν στο Κλειστό Γυμναστήριο της Ελευθερούπολης στο οποίο φιλοξενούνται και σιτίζονται τις τελευταίες εβδομάδες 209 πρόσφυγες από τη Συρία και το Ιράκ.
ΠΗΓΗ: http://www.neapolisnews.gr/
Μπροστά στα έντρομα μάτια εθελοντών και δημοτικών υπαλλήλων οι οποίοι διαπίστωσαν ότι έλειπε η εικόνα της Παναγίας και παρά τις αντιδράσεις που υπήρξαν, με την επικράτηση των ψυχραιμότερων αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.
Τα ακραία και προκλητικά μουσουλμανικά στοιχεία δεν δίστασαν σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές να απαιτήσουν ακόμα και από τον ιερέα του Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Νικολάου να μην χτυπά τις καμπάνες γιατί ο ήχος τους, προκαλεί τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να πετάξουν ακόμα και να ποδοπατήσουν μην κάνοντας αποδεκτές τις λειτουργιές (πρόσφορο) που εστάλησαν από την Μητρόπολη Ελευθερούπολης προς σίτισή τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η διοίκηση του Δήμου Παγγαίου έθεσε καταληκτική ημερομηνία φιλοξενίας των προσφύγων την 31η Μαρτίου προκειμένου να αποδοθεί το Κλειστό Γυμναστήριο Ελευθερούπολης και πάλι στη νεολαία και στους αθλητικούς συλλόγους ενώ η έλλειψη σχεδιασμού από πλευράς κυβέρνησης είναι εμφανής μιας και κανείς δεν γνωρίζει το που θα οδηγηθούν οι 209 περίπου πρόσφυγες.

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: http://www.defence-point.gr/news/?p=148899


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
DEFENCEPOINT

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΛΕΝΑΣ, Ο ''ΓΙΓΑΝΤΑΣ'' ΤΗΣ ΕΟΚΑ

Ο Στυλιανός Λένας γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1931 στα Χανδριά, της επαρχίας Λεμεσού. Γονείς τους, γνωστοί αγρότες του χωριού, ο Χριστοφής και η Αθηνά Λένα, ενώ είχε ακόμα 4 αδέρφια.

Αφού τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του, μετέβηκε στη Λευκωσία και εργάστηκε ως σιδηρουργός παρά το νεαρό της ηλικίας τους. Το 1947 εγγράφετε στην ΟΧΕΝ και ένα χρόνο αργότερα σε ηλικία 17 χρονών μπαίνει στην Τεχνική Σχολή Λέρου με υποτροφία από το Ελληνικό Κράτος και σπουδάζει. Επιστρέφοντας στη Κύπρο ανοίγει μηχανουργείο στη Λευκωσία και ταυτόχρονα, σαν στέλεχος της ΟΧΕΝ καλλιεργεί τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδες στα μέλη τις ΟΧΕΝ. Έδωσε τον όρκο της ΕΜΑΚ μεταξύ των πρώτων πέντε αγωνιστών το 1954. 

Την 1η Απριλίου 1955, ως ένας από τους πέντε πρώτους ομαδάρχες Λευκωσίας, κτύπησε το στρατώνα Γούσλεϋ Μπάρακς στη Λευκωσία επί κεφαλής της ομάδας του. Μετά τις 19 Ιουνίου 1955, οπότε ο Διγενής έδωσε εντολή για επανάληψη της δράσης, συμμετείχε σε απόπειρα εναντίον του Άγγλου κυβερνήτη Αρμιτέιτζ, στην οποία πήρε μέρος και ο ήρωας Μάρκος Δράκος. Τον Αύγουστο του 1955 κατέφυγε στη Λύση, όπου ανέλαβε, κατόπιν εντολής του Διγενή, την εκπαίδευση των εφεδρικών ομάδων δολιοφθορέων του τομέα Αμμοχώστου. Στη συνέχεια κατέφυγε στην περιοχή του Πενταδακτύλου, συνενώθηκε με το Γρηγόρη Αυξεντίου και έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις εναντίον των Άγγλων. Με την ανάθεση του τομέα Πιτσιλιάς στον Αυξεντίου, το Νοέμβριο του 1955, τον ακολούθησε και ο Λένας, αναλαμβάνοντας, ως ένας από τους υποτομεάρχες του, την περιοχή της νότιας Πιτσιλιάς.

Τον Αύγουστο του 1956, με βάση στρατηγικό σχέδιο του Διγενή, ο τομέας Αυξεντίου χωρίστηκε σε τέσσερις υποτομείς. Ο Λένας τέθηκε επί κεφαλής της ομάδας του τμήματος από τον Άγιο Θεόδωρο μέχρι και τον Άγιο Μάμα, όπου ξεχώρισε για τις θαρραλέες και επιτυχείς επιθέσεις του εναντίον του εχθρού. Στον Αγρό, εγκαθιστάτε στα σπίτια του Παπάχριστόδουλου και δημιουργεί εργαστήριο κατασκευής χειροβομβίδων και εκρηκτικών συσκευών. Η κατασκευή και η τελειοποίηση των χειροβομβίδων τύπου ΜΚ2 ήταν δικό του έργο. Το μεγαλύτερο μέρος των εκρηκτικών υλών της ΕΟΚΑ είχαν δημιουργηθεί από το Λένα, όπου θα πάρει και το ψευδώνυμο «Γίγαντας», ενώ οι Άγγλοι αποικιοκράτες τον αποκαλούσαν «Κρούπ της ΕΟΚΑ». Τόσο συχνές ήταν οι ενέδρες κι οι επιθέσεις του, ώστε τα αγγλικά στρατεύματα κινούνταν στην περιοχή του παίρνοντας πάντοτε Έλληνες ομήρους ως ανθρώπινες ασπίδες. Ο Διγενής του σύστησε μάλιστα να περιορίσει τη δράση του.

Τόσο αφοσιωμένος ήταν στη δημιουργία των χειροβομβίδων, που όταν μια φορά, στη προσπάθεια του να θέσει το πυρακτωμένο υγρό σε καλούπια, κάποια σταγόνα ξέφυγε και κάθισε στο κεφάλι του, ωστόσο παρά τους φοβερούς πόνους και την προσφορά του συναγωνιστή του να σταματήσει για να του περιποιηθεί το τραύμα, ο ίδιος τελείωσε τη δουλεία τους και τελειώνοντας είπε ότι «Θα ήταν κρίμα να χαθούν δύο χειροβομβίδες».

Τον Ιανουάριο του 1957 μετά τις προδοσίες που έπληξαν τη Πιτσιλιά, το χέρι της προδοσίας δείχνει τα κρησφύγετα στα σπίτια του Παπάχριστόδουλου στον Αγρό και ο Λένας, επικηρυγμένος με το μεγάλο για την εποχή ποσό των πέντε χιλιάδων, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το εργαστήρι του. Μεταφέρετε μαζί με την εφταμελής ομάδα του σε ασφαλή Κρησφύγετο στη Γεράσα. Κατατρεγμένος από τους Άγγλους συγκρούεται διαδοχικά τρεις φορές με αγγλικές περιπόλους. Στις 17 Φεβρουαρίου πέφτει με την ομάδα του σε ενέδρα των Άγγλων, όπου σκοτώνονται δύο συναγωνιστές του, ενώ ο ίδιος τραυματίζετε σοβαρά και συλλαμβάνετε από τους Άγγλους. Μεταφέρετε στο στρατιωτικό νοσοκομείο Ακρωτηρίού.

Οι Άγγλοι πίστευαν, ότι ο Λένας βαριά τραυματισμένος θα υπέκυπτε στα βασανιστήρια τους και θα τους αποκάλυπτε σημαντικές πληροφορίες για την οργάνωση. Η απάντηση που έπαιρναν όμως από τον ΓΙΓΑΝΤΑ της ΕΟΚΑ ήταν πάντα αρνητική. Μέχρι και τις εφημερίδες που έγραφαν για τη θυσία του Αυξεντίου του πρόβαλαν για να πλήξουν το ηθικό του και να μιλήσει, αλλά μάταια.. Έτσι τον άφησαν αβοήθητο να πεθάνει από τα βαριά του τραύματα.

Τριάντα εννέα συνεχιζόμενες μέρες πάλευε ο Λένας βαριά τραυματισμένος με τα βασανιστήρια των Άγγλων. Στις 28 Μαρτίου του 1957 περνά στην Αθανασία, ξεψυχώντας μπροστά στα μάτια του πατέρα του. Ο «Κρουπ» της ΕΟΚΑ είναι πλέον νεκρός και στο φόβο λαϊκών εξεγέρσεων στη κηδεία του, θάβεται στα Φυλακισμένα Μνήματα. Ο Στυλιανός Λένας έγινε τρανό παράδειγμα ανδρείας και πατριωτισμού για τους συναγωνιστές του αλλά και για μας σήμερα.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ

«AN HPXIZE ΜΕΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΟΥΣ…» – Ο ΚΟΡΑΗΣ, ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Αδαμάντιος Κοραής, Λιθογραφία (Smolki Muller;).
Το επίγραμμα: Α. ΚΟΡΑΗΣ. ΕΛΛΑΣ, ΤΗΝ ΣΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΑΘΑΝΑΤΟΝ ΟΡΑΝ ΒΟΥΛΟΜΕΝΗ, ΣΟΥ ΜΗ ΔΙΔΟΝΤΟΣ, ΟΜΜΑΣΙΝ ΕΛΛΗΝΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΥΦΗΡΠΑΣΕ.
αφιερώθη τοις έλλησι, Ala Palette de Rubens, Rue de Saine No 6, pres le pont des arts. Πηγή: Νεοελληνική Εικονιστική Προσωπογραφία – ΕΙΕ.

 

Τα νέα της εξέγερσης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες έφτασαν στο Παρίσι γύρω στα μέσα του Απρίλη· λίγο αργότερα μαθεύτηκε και το επαναστατικό ξέσπασμα στον Μοριά. «Χαίρω χαράν δεν εμπορείς να φαντασθής πόσην», έγραφε στον συμπατριώτη του Βλαστό ο Κοραής στις 25 Μαΐου· επιδοκιμάζει το ότι τ’ αδέλφια του Βλαστού έτρεξαν «εις βοήθειαν της προσκαλούσης πατρίδος», κι αμέσως ύστερα προσθέτει

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/03/an-hpxize.html

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 : ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Κατά τον 18ο αιώνα οι Έλληνες σπουδαστές του εξωτερικού σπούδαζαν, κατά προτίμηση θα λέγαμε, Ιατρική.[1] Η προτίμηση αυτή ωφείλετο όχι μόνο σε οικονομικούς λόγους αλλά και στην δυνατότητα που τους παρείχε το ιατρικό επάγγελμα να διακρίνοντα μέσα στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διότι όπως μας λέει και ο Κοραής, «το θηριώδες έθνος εις μόνους τους Ιατρούς αναγκάζεται να υποκρίνεται κάποιαν ημερότητα».[2]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/03/1821_24.html

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 : ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821

Γράφει ο Νικόλαος Ι. Μέρτζος

[1] Ι. Κ. Βασδραβέλλης, Ιστορικά Αρχεία Μακεδονίας, Αρχείον Βεροίας, Αρχείον Μονής Βλατάδων, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1954 και 1955.

[2]. Χρ. Βυζαντίου, Ιστορία των κατά την ελληνικήν επανάστασιν εκστρατειών και μαχών, σ. 25.

[3]. Φωτάκου, Βίοι Πελοποννησίων ανδρών, Αθήναι 1888, σ. 193.

[4]. Γιάννης Βλαχογιάννης, Ιστορική Ανθολογία, Αθήναι 1927, σ. 58.

[5]. Κων. Παπαρρηγόπουλου, Βιογραφία Γ. Καραϊσκάκη , Αθήναι 1867, σ. 34.

[6]. Κανέλλου Δεληγιάννη, Απομνημονεύματα, τ. Β΄, σ. 238-239.

[7] Νικολάου Κ. Κασομούλη, Ενθυμήματα στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων, Εισαγωγή και Σημειώσεις υπό Γιάννη Βλαχογιάννη, τόμος 2, Χορηγεία Παγκείου Επιτροπής, Αθήνα 1940.

Τον σπόρο της Εθνεγερσίας έσπειρε ο Εθναπόστολος Ρήγας ο Βελεστινλής καταγόμενος από το Περιβόλι της Μακεδονικής Πίνδου. Τα έργα του τύπωσαν στη Βιέννη οι αδελφοί Πούλιου από τη Σιάτιστα. Μαζί του εκτελέστηκαν το 1798 οι Καστοριανοί αδελφοί Ιωάννης και Παναγιώτης Εμμανουήλ και ο Σιατιστινός Θεοχάρης Τουρούντιζιας. Τον σπόρο του καλλιέργησε η Φιλική Εταιρεία

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/03/1821-1821.html

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ κ ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ ''ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ'' ΜΕ ΘΕΜΑ : ΑΥΤΟΦΙΝΛΑΝΔΟΠΟΙΗΣΗ, Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ''ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ'' ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑ ΤΟΥ 1821, Η ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ DAESH ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΟΥΝΙΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ

Σύντομη επισκόπηση θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας εν σχέσει με την Γεωστρατηγική και την Ιστορία από τον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky με τον Δημοσιγράφο & Αμυντικό Αναλυτή Γιάννη Θεοδωράτο στις 22/3/2016.

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Evonymos

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ : ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821, Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΗΔΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΟΣΧΟΝΗΣΙΩΤΗΣ

Γράφει ο Τάκης Α. Σαλκιτζόγλου

Δικηγόρος – Συγγραφέας

Ναυπλιακά Ανάλεκτα VII, Έκδοση Δήμου Ναυπλιέων, Δεκέμβριος 2009.

[ Ο Δημήτριος Μοσχονησιώτης γεννήθηκε στις Κυδωνίες ( Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας. Στις 2 Ιουνίου 1821, οι Τούρκοι καταστρέψανε την πόλη για να εκδικηθούν τους Έλληνες που είχαν  πυρπολήσει ένα πλοίο τους ( δίκροτο) στην Ερεσό, στις 27 Μαΐου 1821. Μεταξύ αυτών που σώθηκαν από την σφαγή, ήταν και ο Δημήτριος Μοσχονησιώτης καθώς και ο πατέρας του Νικόλαος. Κατέφυγαν στο Ναύπλιο, όπου εντάχτηκαν στις Ελληνικές δυνάμεις. Ο Δημήτριος υπηρέτησε αρχικά υπό τις διαταγές του Οπλαρχηγού Θάνου και κατόπιν – κατά την άλωση του Παλαμηδιού – υπό τον Στάϊκο Σταϊκόπουλο ως Ενωμοτάρχης. Ο Δημήτριος Μοσχονησιώτης μαζί με τον πατέρα του Νικόλαο, είναι εκείνοι που σχεδίασαν και υλοποίησαν- με την έγκριση του Σταϊκόπουλου- το σχέδιο της εκπόρθησης του Παλαμηδιού, την παραμονή του Αγίου Ανδρέα στις 30 Νοεμβρίου 1822 ].

Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους σώζεται μια αίτηση – αναφορά του Δημητρίου Μοσχονησιώτη, που πρωτοστάτησε μαζί με το Στάϊκο Σταϊκόπουλο κατά τις ιστορικές ώρες της άλωσης του Παλαμηδιού. Είναι γραμμένη στις 15 Μαρτίου 1825 από άτομο γραμματισμένο, που γνωρίζει καλά τα ελληνικά. Φέρει όμως την ιδιόχει­ρη υπογραφή του ίδιου του Μοσχονησιώτη, που προτάσσει μάλιστα με σεμνότητα στα χαραγμένα με έκδηλο κόπο ανορθόγραφα κολλυβογράμματα της υπογραφής του τις λέξεις «δουλουσας ταπηνως» (δούλος σας ταπεινός), ανορθόγραφο κι αυτό αλλά αυθόρμητο δείγμα της ευπείθειάς του προς τις Αρχές. Το κείμενο της αίτησης αυτής (που έρχεται πρώτη φορά στο φως της δημοσιότη­τας και παρατίθεται σε φωτοτυπία) έχει ως εξής: 

Προς την Σεβαστήν Διοίκησιν

Ο υποσημειούμενος ηγωνίσθην με όλην μου την δυνατήν προθυμίαν εις τον υπέρ της Ελευθερίας της Πατρίδος ιερόν αγώνα, δια διάστημα τριών ήδη χρόνων, υπό διαφόρους. Κατά το 1822 μετά του μακαρίτου κυρίου Θάνου εις διάστημα 7 μηνών, χωρίς να λάβω κανένα μισθόν, εσυντρόφευσα τον ρηθέντα εξ Άργους εις τα πλοία και εγώ διέμενα πολεμών κατά των εχθρών, έως ού ούτοι κατεδιώχθησαν. Μετά ταύτα συνενώθην μετά του καπετάν Στάϊκου Σταϊκόπουλου, υπό την οδηγίαν του οποίου εδούλευσα ένδεκα μήνας, χωρίς ποτέ να λάβω ούδ ‘ οβολόν.

Ότε δε έγινε η έφοδος Παλαμηδιού, εγώ πρώτος πηδήσας ένδον του τείχους, εγώ πρώτος και μόνος εμβήκα εις όλας τας δάπιας, και αναβαίνων την κλίμακα και με τα εργαλεία ανά χείρας ήνοιγα τας θύρας και εισήρχοντο οι λοιποί (ως φαίνεται από το εσώκλειστον αποδεικτικόν και καθώς ημπορούν και όλοι όσοι τότε εις την έφοδον παρήσαν). Μετά δε την έφοδον, μ ‘ όλον ότι ο καπετάν Στάϊκος κατά την στιγμήν ενώ είμεθα πλησίον εις τα τείχη του Παλαμηδίον μου υπεσχέθη επί παρρη­σία όλων των συντρόφων εάν έμβω πρώτος να μου δίδη αμοιβήν του κινδύνου τα ίδια του τα όπλα και τας πιστόλας του, πέντε μερίδια από τα λάφυρα του Παλαμη­διού και χίλια γρόσια δώρον, μ’ όλον τούτο αφού εμβήκαμεν μέσα εις το Παλαμήδι δεν έλαβα ειμή μόνον δια τον εαυτόν μου και τους δέκα συντρόφους μου γρόσια 101 και 25.

Αλλ’ όταν του εζητούσα το δώρον μου, μού έλεγε συχνά ότι η Διοίκησις θέλει γνωρίσει τους κόπους μου και θέλει με επιβραβεύσει. Ήδη λοιπόν όπου δεν έχω άλλον πόρον πλέον τροφής, λαμβάνω το θάρρος να αναγγείλω  ταύτα εις την Σεβαστήν Διοίκησιν και να την παρακαλέσω να γνωρίση τα δίκαια μου και τους αγώνας μου και να συγκατάνευση εις το να προνοήση και δι’ εμέ πόρον τινα, δι’ ού να ημπορώ να θρέψω εμαυτόν και την οικογένειάν μου. Ομοίως να με τιμήση και με ένα ανάλογον βαθμόν αξιώματος των εκδουλεύσεων όπου έκαμα και κινδύνων όπου υπέφερα.

 Ων δ’ ευελπις επί των αιτήσεών μου, μένω ευσεβάστως

Τη 15 Μαρτίου 1825                   ο ευπειθής πατριώτης

Ναύπλιον                                 δουλουσας ταπηνως   δημητριως μωσχουνησοτης

Ενυπόγραφη αναφορά του Δημ. Μοσχονησιώτη

Στην οπισθία όψη της αιτήσεως υπάρχει ο αριθμός 982 και αναγράφεται το όνομα Δ. Μοσχονησιώτης με την εξής επισημείωση, γραμμένη από άλλο χέρι: «Το υπουργείον του Πολέμου να εξετάση και να αναφέρη, 19 Μαρτίου 1825, Ναύπλιον, 5135, ο προσ (ωρινός) Γεν. Γραμμ. (υπογραφή δυσανάγνωστος)». Οι αριθμοί 982 και 5135 σχετίζονται μάλλον με το πρωτόκολλο.

Η αίτηση είναι γραμμένη από εγγράμματο γραφέα, πολύ καλό γνώστη της ελλη­νικής, που απέδωσε με την πέννα του όσα θα του εξέθεσε ο ίδιος ο Μοσχονησιώτης. Ίσως μάλιστα ο γραφέας να ήταν κάποιος συμπατριώτης του, που θα είχε φοιτήσει στην περίφημη Ακαδημία των Κυδωνιών, με δασκάλους τον Βενιαμίν τον Λέσβιο και τον Θεόφιλο Καΐρη, και τα σωστά ελληνικά του τον είχαν οδηγήσει, πρόσφυγα τώρα και τον ίδιο, να βγάζει το ψωμί του ως αναφορογράφος μέσα στο Ναύπλιο.

Όσο για τον ίδιο τον αγράμματο αγωνιστή, η ίδια η υπογραφή του, εκτός από τα αναπόφευκτα ορθογραφικά του λάθη, τη διακοπή της συνέχειας της γραφής σε α­προσδόκητο σημείο (στην επάνω σειρά γράφει δημη και στην κάτω -τριως), την αυτόβουλη έκφραση υποταγής (δουλουσας ταπηνως), αποπνέει τον κόπο και την προσπάθεια που φαίνεται πως κατέβαλε για να καταφέρει να την βάλει επιτέλους πάνω στο χαρτί. Η γραφή του αγνοεί την ύπαρξη των κεφαλαίων γραμμάτων και είναι καθαρά φωνητική, φέρει δηλαδή έκδηλα τα φαινόμενα του λεσβιακού γλωσσικού ιδιώματος των Κυδωνιών, όπου το όμικρον εκτείνεται σε ου (δούλους, μωσχουνησότης). Είναι γνωστό πως οι Αϊβαλιώτες και οι Μοσχονησιώτες ήταν στην πλειοψηφία τους Μυτιληνιοί, που από τη γειτονική Λέσβο άρχισαν να εγκαθίστα­νται στις Κυδωνιές (ή Αϊβαλί) περί τα μέσα του 16^ου αιώνα.

Δεν είναι γνωστή η απάντηση της Σεβαστής Διοίκησης, ούτε και διαθέτουμε άλλες πληροφορίες για την περαιτέρω τύχη του Δημ. Μοσχονησιώτη. Στις κατα­στάσεις των αγωνιστών που φυλάσσονται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και στο Μητρώο Αγωνιστών της Εθνικής Βιβλιοθήκης αναφέρεται και κάποιος άλλος Μο­σχονησιώτης Δημήτριος ο οποίος αγωνίσθηκε υπό τον καπετάνιο Παντελή Ποριώ­τη, δεν είναι όμως βέβαιο αν είναι ο ίδιος ο ήρωας του Παλαμηδιού ή αν πρόκειται περί συνωνυμίας.*

Τα γεγονότα της Άλωσης του Παλαμηδιού είναι γνωστά από τους ιστοριογράφους της Επανάστασης, ιδιαίτερα από τον Μιχ. Γ. Λαμπρυνίδη και από τη διεξοδική μονογραφία του Πάνου Λιαλιάτση που δημοσιεύθηκε προσφάτως σε οκτώ συνέ­χειες σε ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών. Όλοι τονίζουν την αποφασιστική συμβολή του Αϊβαλιώτη αγωνιστή Δημητρίου Μοσχονησιώτη, ο οποίος προθυ­μοποιήθηκε να ανέβει πρώτος στα τείχη, υπερπήδησε τις επάλξεις, όρμησε πρώ­τος και μόνος μέσα στο κάστρο και με το θάρρος και την άφοβη παλικαριά του εξουδετέρωσε την τουρκική φρουρά. Αμέσως έδωσε το σύνθημα στους Έλληνες που ακολουθούσαν για να εφορμήσουν κι αυτοί και να ολοκληρώσουν την άλωση του Παλαμηδιού.

Ο Δημήτριος Μοσχονησιώτης είχε συλλάβει την προηγούμενη νύχτα δυο Αλβα­νούς και μια γυναίκα, που είχαν βγει από το Παλαμήδι και μάζευαν χόρτα έξω από το κάστρο. Τους οδήγησε αμέσως στο Στ. Σταϊκόπουλο, στον οποίον αυτοί αποκά­λυψαν ότι οι περισσότεροι Τούρκοι είχαν αποχωρήσει από το φρούριο, εξουθενωμέ­νοι από την πολιορκία και την έλλειψη τροφής.

« Ο Α. Μοσχονησιώτης, σίγουρος ότι οι Αρβανίτες είπαν την αλήθεια» γράφει ο Πάνος Λιαλιάτσης «παρακίνησε τον Σταϊκόπουλο να πάρει την απόφαση για το ρε­σάλτο. Για να πείσει αυτόν και τους άλλους καπεταναίους ότι οι πληροφοριοδότες είπαν την αλήθεια, δέχθηκε πρώτος αυτός ν’ ανεβεί με σκάλα τα τείχη της Γιουρούς ντάπιας και, αν οι στρατιώτες που ήταν κοντά της ακούσουν πυροβολισμό, να κατα­λάβουν ότι σκοτώθηκε. Αν ακούσουν μόνο φωνές να καταλάβουν ότι πιάστηκε, οπότε να φύγουν και να τιμωρήσουν αυστηρά τους δυο Αρβανίτες… Στην περίπτωση όμως που θα βρει τον προμαχώνα αφρούρητο αμέσως θα τους ειδοποιήσει ν’ ανεβούν κι αυτοί στα τείχη».

Όταν έφτασε η ώρα του ρεσάλτου ο Δημήτριος Μοσχονησιώτης, πατώντας σε μια σκάλα που είχαν κουβαλήσει οι πολιορκητές, έκανε το σταυρό του και πήδηξε μέσα στη ντάπια, άρπαξε αιφνιδιαστικά τον Τούρκο φρουρό, τον αδρανοποίησε, μάζεψε όλα τα όπλα που υπήρχαν μέσα στο φυλάκιο και κάλεσε τα άλλα παλικάρια που περίμεναν από κάτω να ανέβουν κι’ αυτά γρήγορα στο τείχος. Αφού ολοκληρώ­θηκε η κατάληψη της Γιουρούς ντάπιας, κουβάλησαν τη σκάλα στη διπλανή Καρά ντάπια, όπου πάλι ο Μοσχονησιώτης με τον ίδιο τρόπο πήδηξε πρώτος μέσα από τα τείχη και πάλι με τον ίδιο τρόπο την κυρίευσε, ειδοποιώντας τους Έλληνες να ορμή­σουν μέσα. Σε λίγο όλες οι ντάπιες κυριεύθηκαν και το άπαρτο Παλαμήδι έπεσε. Ήταν ξημερώματα της 30 Νοεμβρίου 1822. Η απελευθέρωση και του Ναυπλίου ήταν πια εύκολη υπόθεση.

Πέρασαν δυόμιση σχεδόν χρόνια. Το Έθνος αγωνιζόταν να ολοκληρώσει κι’ αυτό την απελευθέρωση του, που ήταν υπόθεση ολοκλήρου του ελληνισμού. Στις τάξεις των αγωνιστών δεν έσπευσαν να καταταγούν μόνο Ελλαδίτες (Μωραΐτες, Ρουμε­λιώτες, Σουλιώτες, Αιγαιοπελαγίτες κ.α.) αλλά και Έλληνες του Μείζονος Ελληνι­σμού, της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Κύπρου, ακόμα και Μανιάτες της Κορσικής.

Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο Δημήτριος Μοσχονησιώτης, που καταγόταν από το Αϊβαλί, τις ελληνικότατες Κυδωνιές της Μικράς Ασίας. Σίγουρα θα ήρθε μετά την ολοκληρωτική καταστροφή και την πυρπόληση της πατρίδας του από τους Τούρκους που έγινε στις 3 Ιουνίου 1821. Τότε που ολόκληρος ο ελληνικός πληθυ­σμός των Κυδωνιών σφαζόμενος, διωκόμενος και όχι απλώς «συνωστιζόμενος» (κατά μία μοντέρνα έκφραση) έτρεχε να σωθεί και να προλάβει να μπει στα καράβια του Τομπάζη και του Μιαούλη, που τον οδήγησαν στα Ψαρά και στα άλλα νησιά του Αιγαίου. Αμέτρητοι ήταν όσοι έχασαν τη ζωή τους εκείνη την ημέρα, ενώ περισσό­τεροι από 30.000 ήταν οι Κυδωνιάτες και Μοσχονήσιοι πρόσφυγες που έφτασαν στην επαναστατημένη Ελλάδα. Η πατρίδα τους ερημώθηκε και έμεινε για αρκετά χρόνια ακατοίκητη. Όσοι γλίτωσαν τη σφαγή έβλεπαν από τα καράβια μια ολόκλη­ρη πόλη, την πόλη τους, να πυρπολείται και τα σπίτια τους, τα σχολεία και τις εκ­κλησίες τους να καπνίζουν σε ερείπια.

Από τους Αϊβαλιώτες που έφτασαν πρόσφυγες στην Ελλάδα, όσοι μπορούσαν να φέρουν όπλα, κατατάχθηκαν στα επαναστατικά στρατιωτικά σώματα αλλά και στον τακτικό στρατό. Ο αριθμός των αγωνιστών από τις Κυδωνιές δεν έχει υπολο­γισθεί με ακρίβεια, είναι βέβαιο όμως ότι ανέρχονταν σε πολλές εκατοντάδες. Από σχετική έρευνα στα Μητρώα Αγωνιστών της Εθνικής Βιβλιοθήκης, τα Γενικά Αρ­χεία του Κράτους (Αρχείο Αγώνος, Συλλογή Βλαχογιάννη), τα Αρχεία της Ιστορι­κής και Εθνολογικής Εταιρείας και από άλλες πηγές προβάλλουν τα ονόματα σω­ρείας Αϊβαλιωτών αγωνιστών.

Αναφέρουμε εδώ μερικούς, όπως οι πέντε ηρωικοί αδελφοί Πίσσα (Αθανάσιος, Δημήτριος, Ευστράτιος, Νικόλαος και Παναγιώτης από τους οποίου οι δυο τελευταίοι πρόσφεραν την ίδια τη ζωή τους στον Αγώνα)**, οι Άγγελος Ζωντανός και Μανουήλ Αμμανίτης που έπεσαν ηρωικά στη μάχη του Πέτα, ο Χατζη-Αποστόλης ο οποίος οδηγούσε δικό του σώμα από 80 Αϊβαλιώτες που εμάχοντο υπό τον Γιατράκο, ο Δημ. Καπαντάρος που επικεφαλής 300 συμπα­τριωτών του πολέμησε στο Άργος τον Δράμαλη, οι Γεώργιος Σεϊταρής, Γεώργιος Γεωργίτσας, ο Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης, που επικεφαλής σώματος 50 συμπατριω­τών του έλαβε μέρος στην πολιορκία και την άλωση της Τριπολιτσάς***, οι Στρατής Αϊβαλώτης – Λαχανάς, Γαβριήλ Αμμανίτης, Στυλιανός Γονατάς (πρόγονος του ο­μώνυμου στρατηγού της Επανάστασης του 1922), και Δημ. Σαλτέλης, ο Ιωάννης Σαλτέλης που βρήκε ένδοξο τέλος στα Ψαρά, ανατινάζοντας την πυριτιδαποθήκη και παρασύροντας στο θάνατο μαζί με τους συμπολεμιστές του και πολλούς Τούρ­κους, ο Νικόλαος Σκορδομπέκης, ο Δημήτριος Τζίτζιρας, που σκοτώθηκε εφορμώ­ντας και αυτός πρώτος στην πολιορκουμένη Ακρόπολη των Αθηνών, οι 100 Αϊβαλιώτες που ανήκαν στο σώμα του Κριεζώτη και υπεράσπιζαν την Ακρόπολη των Αθηνών από τον Κιουταχή, και τόσοι άλλοι που θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να αναφέρει κανείς τα ονόματα και τη δράση τους.

Όλοι αυτοί (οι Κυδωνιάτες) πολέμησαν στον τακτικό στρατό ή σε ομάδες συ­μπατριωτών τους (μπουλούκια), συνήθως υπό την αρχηγία ενός συμπατριώτη τους, αλλά υπό την γενική ηγεσία στρατηγών όπως οι Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, Χα­τζηχρήστος, Βάσος Μαυροβουνιώτης, Ιωάννης Νοταράς, Καραϊσκάκης, Μακρυ­γιάννης, Ιω. Γκούρας κ.α.

Ανάμεσα στους ανώνυμους αυτούς αγωνιστές ήταν και ο Δημήτριος Μοσχονησιώτης, που θα είχε ασφαλώς λάβει μέρος σε αρκετές μάχες, αφού κατά την άλωση του Παλαμηδιού αριθμούσε ήδη 18 μήνες στον ιερό Αγώνα, από την αρχή δηλαδή της Επανάστασης μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου του 1822.

Όλοι αυτοί δεν αγωνίζονταν μόνο για την Ελλάδα. Αγωνίζονταν παράλληλα και για την επιβίωση των μελών των οικογενειών τους, που περιφέρονταν στη μητέρα πατρίδα ανέστιοι και πένητες, ρακένδυτοι και μονοσάνδαλοι, και έφτα­σαν στο σημείο ακόμα και να επαιτούν, όπως η παλιά αρχόντισσα των Κυδωνιών Πανωραία Χατζηκώστα, που κατάντησε να την αποκαλούν στο Ναύπλιο Ψωροκώσταινα. Ούτε περιουσίες ή χωράφια είχαν στην Ελλάδα, ούτε σπίτια (πολλοί κατοικούσαν σε σπηλιές), ούτε συγγενείς για να τους συμπαρασταθούν. Η αιώνια μοίρα των προσφύγων.

Από την ανάγνωση του κειμένου της αιτήσεως του ηρωικού παλικαριού από τις Κυδωνιές, μπορεί κανείς να κάνει μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις και να ο­δηγηθεί σε κάποιες σκέψεις. Κατ’ αρχάς η αίτηση ομιλεί περί «εσωκλείστου αποδει­κτικού», από το οποίο προκύπτει η αλήθεια των περιστατικών της άλωσης του κά­στρου και περί επιβεβαιωτικής μαρτυρίας όσων παρευρέθησαν την ιστορική εκείνη στιγμή κάτω από τα τείχη του Παλαμηδιού.

Το αποδεικτικό αυτό έγγραφο υπάρχει σε επίσημο αντίγραφο, υπογράφεται από τον Γενικό Αστυνόμο Ναυπλίου και φυλάσσεται κι’ αυτό στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Πρόκειται περί πιστοποιητικού που υπέγραψαν ο καπετάνιος του Στάϊκος Σταϊκόπουλος και ο αδελφός του Αθανάσιος Σταϊκόπουλος και δημοσιεύεται κι αυ­τό σήμερα.

Το κείμενο του έχει ως εξής:

Τη 3 Φεβρουαρίου 1823 εν Ναυπλίω

Ο το παρόν επιφέρων Μήτρος Μοσχονησιώτης Νικολάου Κυδωνιάτης εις την του Παλαμηδιού έφοδον επήδησεν πρώτος αυτός με μεγάλην ηρωικήν ανδρείαν τα τείχη, και πρώτος αυτός επήδησεν εις τας τάπιας, και εις παντοτινήν ένδειξιν της αρετής του, του εδώσαμεν το παρόν ενυπόγραφον, όπου παρρησιάζοντάς το εις την πατρίδα να λάβη τους καρπούς αναλόγως των αγώνων του, και υποσημειούμεθα

Στάικος Σταϊκόπουλος

Αθανάσιος Σταϊκόπουλος

Ότι ίσον απαράλλακτον του πρωτοτύπου τη 4 Ιουλίου 1824,

Ναύπλιον ο Γενικός Αστυνόμος Ναυπλίου (Τ.Σ.) Ν. Ευαγγελίδης

Το πιστοποιητικό έγγραφο που βεβαιώνει το ανδραγάθημα του Δημ. Μοσχονησιώτη.

Μετά και από αυτό, οι ισχυρισμοί του Μοσχονησιώτη αποδεικνύονται βάσιμοι, αφού προκύπτει ότι αυτός αναρριχήθηκε όχι μόνο στις δυο πρώτες ντάπιες αλλά και στις υπόλοιπες, γεγονός που ανεβάζει ακόμα περισσότερο το δείκτη του ηρω­ισμού του.

Δεύτερο περιστατικό που επικαλείται ο Αϊβαλιώτης αγωνιστής είναι η δελεαστική προσφορά του Στ. Σταϊκόπουλου, που του έταξε όχι μόνο πενταπλάσια λάφυρα από όσα κανονικά θα εδικαιούτο, όχι μόνο το σημαντικό ποσό των χιλίων γροσίων, αλλά και τα ίδια τα άρματα του και τις πιστόλες του. Όλα αυτά τα υπεσχέθη ο καπετάνιος τη δραματική και κρίσιμη εκείνη στιγμή, που ο Μοσχονησιώτης αποφάσιζε να εφορμή­σει επάνω στα τείχη, πρώτος και μόνος αυτός, παίζοντας τη ζωή του «κορώνα-γράμματα».

Όλοι ξέρουμε πόσο ιερά ήταν για τους αγωνιστές του 21 τα όπλα και οι πιστό­λες τους, τα οποία δεν διανοούνταν ποτέ να τα αποχωριστούν. Αυτά ήταν το καμάρι τους και η απόδειξη της λεβεντιάς τους. Συνήθως ο καλά οπλισμένος αγωνιστής, ό­πως θα ήταν ένας καπετάνιος σαν τον Σταϊκόπουλο, που οδηγούσε πάνω από 300 άνδρες στις πολεμικές επιχειρήσεις, έφερε στη ζώνη ένα ζευγάρι πιστόλες, ένα γιατα­γάνι (παραξιφίδα) και πολλές φορές και μία σπάθη. Είχε ακόμη και μία ή δύο παλά­σκες. Όλα αυτά τα άρματα ήταν πολλές φορές ασημοκέντητα και μαλαμοστόλιστα, και είχαν συχνά κερδηθεί στο πεδίο της μάχης με ανδραγαθίες. Ο Σταϊκόπουλος υπο­σχέθηκε να τα προσφέρει ως «γέρας αΐδιον» στον παράτολμο Μικρασιάτη, αναγνωρί­ζοντας εκ προοιμίου το μέγεθος του κινδύνου που αναλάμβανε.

Στο σημείο αυτό είναι σκόπιμο να υπενθυμίσουμε τον τρόπο με τον οποίο εκάλυπταν τις καθημερινές βιοτικές τους ανάγκες οι αγωνιστές του 21. Τα άτακτα σώματα των επαναστατών σχηματίζονταν γύρω από ένα καπετάνιο εγνωσμένης ικανότητος και πολεμικής ανδρείας, που περιστοιχιζόταν από ένα ρευστό αριθμό στρατιωτών, οι οποίοι τον αναγνώριζαν για αρχηγό τους και τον ακολουθούσαν. Τα έξοδα της καθη­μερινής διαβίωσης τους, τη μισθοδοσία και το λιτότατο σιτηρέσιο, τα έδινε ο ίδιος ο καπετάνιος, που τα εισέπραττε από την κυβέρνηση, σε όχι τακτικά διαστήματα και μετά από πολύμηνες καθυστερήσεις. Οι ίδιοι οι αγωνιστές ήταν υποχρεωμένοι να έχουν και να συντηρούν τον ιματισμό τους, τα τσαρούχια τους και τα όπλα τους.

Τις περισσότερες φορές όμως η κυβέρνηση αδυνατούσε να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της. Το μηνιαίο μισθό των στρατιωτών, που ανερχόταν σε 10 συνήθως γρόσια, αναγκάζονταν τότε οι καπεταναίοι να τον αντλούν φορολογώντας αυθαιρέ­τως τις κοινότητες, προκαλώντας έτσι συχνά τις αντιδράσεις των χωρικών, όπως συνέβη στην Αττική, όταν φρούραρχος των Αθηνών ήταν ο Γκούρας. Τα λάφυρα από τις μάχες και τις εκπορθήσεις των κάστρων ήταν μια οικονομική ανάσα για τους κακοπληρωμένους και στερημένους αγωνιστές. Μετά τη νικηφόρα μάχη ο κα­πετάνιος έπαιρνε ένα μεγάλο μερίδιο (κάποτε τα μισά από τα λάφυρα), υποχρεωνό­ταν όμως με αυτά να καλύπτει διάφορες ανάγκες του στρατεύματος του. Τα υπόλοι­πα τα μοίραζε στους άνδρες του ανάλογα με το βαθμό τους και την προσφορά τους.

Η φερεγγυότητα του καπετάνιου ως προς την τήρηση των υποχρεώσεων του αυ­τών ήταν ουσιώδης λόγος για τη βιωσιμότητα του στρατιωτικού του σχηματισμού. Καπετάνιος που δεν εξασφάλιζε τη μισθοδοσία και δεν φρόντιζε τις ανάγκες των αν­δρών του, έβλεπε το ασκέρι του να φυλλορροεί και τα παλικάρια του να του φεύγουν για να ενταχθούν στα σώματα άλλων αρχηγών. Άλλωστε η έννοια της πειθαρχίας ήταν σχεδόν άγνωστη στα επαναστατικά στρατεύματα και η εγκατάλειψη ενός στρα­τιωτικού σχηματισμού δεν εθεωρείτο λιποταξία. Κάπως καλύτερα ήταν τα πράγματα στον τακτικό στρατό που δημιούργησε ο Δημ. Υψηλάντης στην Καλαμάτα από τις αρχές της Επανάστασης, με πρώτο διοικητή τον φιλέλληνα Μπαλέστρα.

Μετά από αυτά η πικρία του Μοσχονησιώτη για την παραγνώριση του ήταν δικαιο­λογημένη. Όχι μόνο δεν είχε πάρει τα λίγα γρόσια που έπρεπε να του δώσει ο άλλος καπετάνιος για τους 7 μήνες που είχε προηγουμένως αγωνιστεί με το ασκέρι του, αλλά και ο επόμενος καπετάνιος του, ο Σταϊκόπουλος, δεν του έδωσε ποτέ «ουδ’ οβολόν» για τους 11 μήνες που διατέλεσε υπαξιωματικός του. Συνάγουμε δε ότι ήταν υπαξιωματικός, διότι αναφέρει ότι αυτός και οι δέκα σύντροφοι του δεν εισέ­πραξαν από τα λάφυρα παρά μόνον 100 γρόσια (αν διαβάζουμε καλά το δυσανά­γνωστο αριθμό αυτό).

Οι δέκα αγωνιστές αποτελούσαν μια μάγκα (ενωμοτία) και ο επικεφαλής τους, ο μάγκατζης, ήταν ο Δημ. Μοσχονησιώτης, Όσο για τα υπόλοιπα που ο Σταϊκόπουλος γενναιόδωρα του είχε τάξει, φαίνεται, αν πιστέψουμε τον Μοσχονησιώτη, ότι αυτός ανέβαλε διαρκώς να εκπληρώσει τα υπεσχημένα και τον παρέπεμπε στην κυβέρνηση (τη Σεβαστή Διοίκηση), η οποία εκώφευε από τότε, όπως συχνά κωφεύει μέχρι σήμερα σε ανάλογες περιπτώσεις.

Απευθυνόμενος προς τη Σεβαστή Διοίκηση ο Μοσχονησιώτης, μετά την αποτυ­χία των διαβημάτων του προς τον Σταϊκόπουλο, δεν ζητάει παρά αορίστως κάποιο πόρο για να θρέψει τον εαυτό του και την οικογένεια του, η οποία Κύριος οίδε υπό ποίας συνθήκας θα ζούσε, ίσως μέσα στο ίδιο το Ναύπλιο. Τολμά μάλιστα να ζητάει και κάποιο βαθμό, που φαίνεται ότι μέχρι τότε οι αρμόδιοι του Υπουργείου Πολέ­μου της Επανάστασης είχαν ξεχάσει να του απονείμουν.

Η παράλειψη αυτή νομίζουμε ότι είναι σοβαρότερη. Οι βαθμοί απενέμοντο τότε αφειδώς και χωρίς να αντιπροσωπεύουν πάντα την αξία και την προσφορά του προαγόμενου. Κριτήριο της προαγωγής του αγωνιστή δεν ήταν πάντοτε η αγωνιστική του δράση. Ήταν συχνά οι φιλικές σχέσεις του με τους στρατηγούς και τους αρμόδιους του Υπουργείου Πολέμου, οι πολιτικές και τοπικιστικές συμ­μαχίες, και βεβαίως η καταγωγή του από κάποια γνωστή οικογένεια κοτζαμπάσηδων ή πολεμαρχών.

Ο ατυχής Μοσχονησιώτης δεν θα είχε στο Ναύπλιο στηρίγματα πολιτικά ή στρατιωτικά, σαν πρόσφυγας και ετερόχθονας που ήταν, και φυσικό ήταν να τον αγνοούν στις αλλεπάλληλες και γενναιόδωρες προαγωγές στις οποίες αθρόως προ­έβαινε το Υπουργείο Πολέμου, αν κρίνουμε από τα σωζόμενα σχετικά έγγραφα των Γενικών Αρχείων του Κράτους.

Χαρακτηριστικό της ευκολίας με την οποία απεδίδοντο οι βαθμοί είναι ότι, όταν ο Καποδίστριας επιθεώρησε τον τακτικό στρατό στα Μέθανα και παρατήρη­σε έκπληκτος ότι ο αριθμός των αξιωματικών του τακτικού στρατού ήταν πολύ μεγαλύτερος από τους απλούς στρατιώτες, ο Φαβιέρος του απάντησε, και δικαί­ως, ότι «οι προαγωγές ήταν οι μόνες αμοιβές για τις εκδουλεύσεις των στρατιωτι­κών προς την πατρίδα, αφού τον περισσότερον καιρόν υπηρετούν αμισθί και χωρίς μάλιστα να καταπιέζουν τους αμάχους για να πορισθούν τροφές, χρήματα κ.λ.π.».****

Αν αυτά παρετηρούντο στον τακτικό στρατό που διοικούσε ο Φαβιέρος, στα άτακτα σώματα των καπεταναίων και των οπλαρχηγών η απονομή των βαθμών δεν ήταν πάντοτε υπόδειγμα αμεροληψίας.

Ο Αμβρόσιος Φραντζής παρατηρεί τα εξής: «Τα διπλώματα κατ’ εκείνην την εποχήν εδόθησαν με τόσην αφθονίαν χωρίς τινός διακρίσεως, ώστε κατήντησε το έθνος να έχη υπέρ τας 12 χιλιάδας αξιωματικούς, εκ των οποίων πολλοί προεβιβάσθησαν εις βαθμούς στρατηγίας, αντιστρατηγίας, χιλιαρχίας, υποχιλιαρχίας μέχρι εικοσιπενταρχίας, χωρίς ποτέ να ρίψωσιν ουδέ καν ένα τουφέκι εις τας κατ’ εχθρών γενομένας μάχας».

Για τις αθρόες απονομές βαθμών ευθύνονται βεβαίως ο φατριασμός, ο παραγοντισμός και οι τοπικιστικές προτιμήσεις, τις οποίες γνώριζε πολύ καλά ο Μάρκος Μπότσαρης όταν, την παραμονή της μάχης στο Κεφαλόβρυσο της Ευρυτανίας, όπου σκοτώθηκε ηρωικά μαχόμενος, έσχισε επιδεικτικά το δίπλωμα του στρατηγού. Χαρα­κτηριστικό της κατάχρησης απονομής βαθμών είναι ότι μόνο τα ονόματα των Μανια­τών στρατηγών και αντιστράτηγων ξεπερνούσαν συνολικά τους σαράντα! Φυσικό ήταν λοιπόν να αισθάνεται πικρία και παραγκωνισμό ο ήρωας του Παλαμηδιού.

Ο Δημήτριος Μοσχονησιώτης, που ήρθε από το κατεστραμμένο Αϊβαλί να αγωνι­στεί για την Ελλάδα, μάταια περίμενε δυόμιση χρόνια, από τον καπετάνιο του πρώ­τα κι’ από την επαναστατική κυβέρνηση ύστερα, να αναγνωρίσουν (να «γνωρίσουν» όπως γράφει η αναφορά του) το ηρωικό του τόλμημα, να τηρήσουν τουλάχιστον τα υπεσχημένα. Μετά από την αίτηση – αναφορά που υπέβαλε στις 15 Μαρτίου 1825 τα αβέβαια ίχνη του χάνονται.

Το Ναύπλιο που αναπνέει την ελευθερία του εδώ και σχεδόν δυο αιώνες μετά την άλωση του Παλαμηδιού, ετίμησε δικαίως, τον Στάικο Σταϊκόπουλο με το άγαλ­μα που του έστησε στην ομώνυμη πλατεία του.

Δεν ξέχασε όμως ούτε τον Δημήτριο Μοσχονησιώτη, στον οποίο έχει αφιερώσει μια οδό στο όνομα του, ενώ μια εντοιχισμένη αναμνηστική πλάκα επάνω στο Παλα­μήδι, παρά το σφάλμα του μικρού του ονόματος (τον αποκαλεί Νικόλαο αντί Δημή­τριο) θα υπενθυμίζει πάντα το ηρωικό κατόρθωμα του παλικαριού από τις Κυδωνι­ές της Μικράς Ασίας.

  

Υποσημειώσεις

---

* Οι συνωνυμίες είναι πολλές στις καταστάσεις των Μικρασιατών αγωνιστών. Τούτο διότι πολλοί απεκαλούντο με επίθετο πατριδωνυμικό που εξελισσόταν σε επώνυμο. Έτσι απαν­τάται συχνότατα το επίθετο Αϊβαλιώτης ή Κυδωνιάτης, Σμυρναίος, Περγάμαλης, Κουσαντιανός (από το Κουσάντασι), Τραπεζανλής (από την Τραπεζούντα) κ.λ.π. Με το επίθετο Μοσχονησιώτης υπάρχουν αρκετοί αγωνιστές, που το επίθετο τους μαρτυρεί το γεγονός ότι ήλθαν στην επαναστατημένη Ελλάδα από τα Μοσχονήσια, συστάδα μικρών νήσων που βρίσκονταν μπροστά από το λιμάνι των Κυδωνιών (αρχαία Εκατόννησος). Με το μικρό όμως όνομα Δημήτριος και με επίθετο Μοσχονησιότης ο γράφων μόνο δύο αγωνιστές κατόρθωσε να εντοπίσει.

** Από τους πέντε αδελφούς Πίσσα οι Νικόλαος και Παναγιώτης έπεσαν μαχόμενοι, ο μεν Νικόλαος αγωνιζόμενος κατά του Δράμαλη στα 1822, ο δε Παναγιώτης στην εκστρατεία της Καρύστου το 1826. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο ηρωικό εγχείρημα διάσπασης της πο­λιορκίας και ανεφοδιασμού με πυρομαχικά των πολιορκουμένων στην Ακρόπολη των Α­θηνών στις 30/11/1826 ο επικεφαλής του ενός από τα τρία τάγματα Αϊβαλιώτης Ευστρά­τιος Πίσσας είχε συμπεριλάβει και τους δύο άλλους μόνους επιζώντας αδελφούς του, τον Αθανάσιο και τον Δημήτριο στη δύναμη του τάγματος του. Ο Φαβιέρος έκπληκτος τον κάλεσε να εξαιρέσει έναν, τον μικρότερο. «Πρέπει», του είπε, «τουλάχιστον αυτός, να μη μετάσχει στο παρακινδυνευμένο τόλμημα, ώστε να μείνει κάποιος γιος για να περιθάλπει τους γέροντες γονείς σας». Κανένας όμως δεν δέχθηκε να αποχωρήσει! (Παρασκευαΐδη Φ ι λ. Επικήδειος εις τον Ευστράτιον Πίσσαν, Εφημ. Ακρόπολις της 3/1/1885).

*** Επέδειξε τέτοια αγριότητα κατά των Τούρκων στην άλωση της πόλης αυτής, ώστε περιέπε­σε στη δυσμένεια του Δημ. Υψηλάντη (Εγκυκλ. Λεξικό Ηλίου, λήμμα Αϊβαλιώτης Κων/ νος).   

**** Β υ ζ ά ν τ ι ο ς Χ p., ο.π., σελ. 155 . – Δείγμα της κατάστασης αυτής μας δίνει και ο τότε ταγματάρχης του τακτικού στρατού Ευστρ. Πίσσας «Μετά την εις Μέθανα άφιξίν μας ….ήσχολήθην κατά χρέος εις την κατάλληλον τοποθέτησιν των διαφόρων λόχων , την εξάσκησιν αυτών δις της ημέρας και εις διατήρησιν της αυστηροτέρας πειθαρχίας, καίτοι μη λαμβανό­ντων των στρατιωτών ούτε μισθούς, ούτε σιτηρέσιον, ειμή μόνον ξηρόν άρτον». Πίσσα Ευστρατίου., Απομνημονεύματα, (στα Άπαντα των Γ.Α.Κ., τόμ. 14-15 του Διαμαντή Κωνστ., Αθήναι 1992, σελ. 272).

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΟΙ ΥΠΟΠΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΡΙΚΩΝ ΜΚΟ ΜΕ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΥΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ - Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΜΚΟ - ΕΦΕΡΝΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ

Μυστήριες οργανώσεις με χρηματοδότες Αμερικανούς κροίσους, αλλά και ισλαμικά σύμβολα και πανάκριβα σκάφη - Τσακωμοί στις ακτές για το ποιος θα σώσει πρώτος ποιον

Λίγους μήνες νωρίτερα, η οικονομικά εύρωστη ΜΚΟ Migrant Offshore Aid Station (MOAS) καθοδηγούσε μέσω των social media πρόσφυγες-μετανάστες που βρίσκονταν στα τουρκικά παράλια να κατευθυνθούν στο Αγαθονήσι. Είχε φροντίσει να αγκυροβολήσει στα παράλια του μικρού ελληνικού νησιού το υπερσύγχρονο σκάφος της οργάνωσης «Topaz Responder» με σκοπό να βοηθήσει με τους προβολείς του την αποβίβαση από τα πλοιάρια.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2016/03/blog-post_22.html