Γράφει ο Βασίλειος Στυλιανέσης
Διαχειριστής του ιστολογίου Αιώνια Ελληνική Πίστη
26 Φεβρουαρίου 2015.Πέρασε ένας χρόνος που η αγαπημένη μητέρα η κυρα Παρασκευή η Ελληνίδα μάνα όπως την έλεγα έφυγε από την ζωή.
Τις τελευταίες ημέρες αναρωτιόμουν αλήθεια πώς πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός; Και πράγματι τρομερά συναισθήματα έζησα με το γεγονός αυτό να με συνοδεύει κάθε μέρα.Υπήρχαν στιγμές που με έπαιρνε το συναίσθημα λίγο κάτω δακρύζοντας και κλαίγοντας,άλλες φορές η καρέκλα μιας εκκλησίας ήταν συντροφιά στο να σκέφτομαι και να επικοινωνώ μιλώντας μαζί της αλλά και με τον πατέρα μου που είναι σίγουρα μαζί, άλλες φορές να κάνω κάποιες επιθυμίες πράξη όπως για παράδειγμα το οδοιπορικό στον Αγ.Αντώνιο στο Κόρθι της Άνδρου μαζί με τον φίλο και εξάδελφό μου Νίκο,η συμπαράσταση που μου έδειχνε κάθε στιγμή η σύζυγός μου, οι κουβέντες με τ΄αδέρφια μου, οι σοφές κουβέντες από δύο (2) πολύ αδελφικούς φίλους και άλλα πολλά.Το σίγουρο είναι ότι αυτή η χρονιά με έκανε ακόμη πιο έμπειρο άνθρωπο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ που συζητάγαμε και τις κουβέντες που μου έλεγε΄΄Είμαι πολύ υπερήφανη για σένα.Να αγαπάς τις ιδέες σου, την πατρίδα, να προσέχεις τα αδέρφια σου, τη γυναίκα σου, και σε ικετεύω να μην εκνευρίζεσαι και να μην τσακώνεσε΄΄.
Τέλος έχω την ανάγκη να μοιραστώ τα παραπάνω συναισθήματα μαζί σας μουσικά μέσω ενός οράματος που είδε η αδερφή μου..Δηλ την μητέρα να ανεβαίνει τις σκάλες στον ουρανό φορώντας ένα άσπρο φόρεμα και φτάνοντας στην πύλη του παραδείσου να την περιμένει ο πατέρας μας και γύρω γνωστοί και άγνωστοι να την χειροκροτούν και να την καλωσορίζουν .....
ΜΑΝΑ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΜΑΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Διαχειριστής του ιστολογίου Αιώνια Ελληνική Πίστη
26 Φεβρουαρίου 2015.Πέρασε ένας χρόνος που η αγαπημένη μητέρα η κυρα Παρασκευή η Ελληνίδα μάνα όπως την έλεγα έφυγε από την ζωή.
Τις τελευταίες ημέρες αναρωτιόμουν αλήθεια πώς πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός; Και πράγματι τρομερά συναισθήματα έζησα με το γεγονός αυτό να με συνοδεύει κάθε μέρα.Υπήρχαν στιγμές που με έπαιρνε το συναίσθημα λίγο κάτω δακρύζοντας και κλαίγοντας,άλλες φορές η καρέκλα μιας εκκλησίας ήταν συντροφιά στο να σκέφτομαι και να επικοινωνώ μιλώντας μαζί της αλλά και με τον πατέρα μου που είναι σίγουρα μαζί, άλλες φορές να κάνω κάποιες επιθυμίες πράξη όπως για παράδειγμα το οδοιπορικό στον Αγ.Αντώνιο στο Κόρθι της Άνδρου μαζί με τον φίλο και εξάδελφό μου Νίκο,η συμπαράσταση που μου έδειχνε κάθε στιγμή η σύζυγός μου, οι κουβέντες με τ΄αδέρφια μου, οι σοφές κουβέντες από δύο (2) πολύ αδελφικούς φίλους και άλλα πολλά.Το σίγουρο είναι ότι αυτή η χρονιά με έκανε ακόμη πιο έμπειρο άνθρωπο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ που συζητάγαμε και τις κουβέντες που μου έλεγε΄΄Είμαι πολύ υπερήφανη για σένα.Να αγαπάς τις ιδέες σου, την πατρίδα, να προσέχεις τα αδέρφια σου, τη γυναίκα σου, και σε ικετεύω να μην εκνευρίζεσαι και να μην τσακώνεσε΄΄.
Τέλος έχω την ανάγκη να μοιραστώ τα παραπάνω συναισθήματα μαζί σας μουσικά μέσω ενός οράματος που είδε η αδερφή μου..Δηλ την μητέρα να ανεβαίνει τις σκάλες στον ουρανό φορώντας ένα άσπρο φόρεμα και φτάνοντας στην πύλη του παραδείσου να την περιμένει ο πατέρας μας και γύρω γνωστοί και άγνωστοι να την χειροκροτούν και να την καλωσορίζουν .....
ΜΑΝΑ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΜΑΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου