ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ - ''ΟΙ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ'' ΤΟΥ Τ.ΗΛΙΑΔΑΚΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ

«Εκδόσεις Πελασγός» Ιωάννη Χρ. Γιαννάκενα

Βιβλιοπωλείο «Η Αλληλεγγύη των Φίλων»

Χαρ. Τρικούπη 14, ΑΘΗΝΑ 106 79 και τηλ.: 2106440021, 2103628976, τοτ. 2103638435

www.hellasbooks.gr   καί    acroceramo@hellasbooks.gr

 

ΤΑΣΟΣ Μ. ΗΛΙΑΔΑΚΗΣ

Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας

Μαθηματικός - Πολιτειολόγος

 

Με το νόμο 1586/1942, η Ελλάδα αποζημίω­νε τους Γερμανούς υπηκόους, «διά πάσας τας λόγω των πολεμικών επιχειρήσεων… επί ελ­ληνικού κρα­τικού εδάφους προξενηθείσας ή προξενουμένας έτι ζημίας». Πληρώναμε αποζημιώσεις αμέσως και τοις μετρητοίς επειδή μας λεη­λατούσαν, επειδή μας στερούσαν την επόμενη μέρα. Επί 50 χρόνια μετά η Δημοκρατική Γερμανία αρνείται ακόμα και αυτά τα χρήματα να μας επιστρέψει.

Τον ίδιο χρόνο ο γ. διευθυντής του υπ. Οικονομικών έγραφε σε έκθεσή του: «Δεν έχομεν νόμισμα. Η παραγωγή διαρκώς πίπτει. Αι τιμαί υψώθησαν εις αφάνταστα επίπεδα. Λιμώττομεν. Ασθενούμεν. Η θνησιμότης αυξάνει απειλητικώς. Εκφυλιζόμεθα βαθμιαίως, υλικώς τε και ηθικώς». Αυτή η Ελλάδα του λιμού, της απειλητικά αυξανόμενης θνησιμότητας και του εκφυλισμού πίστωνε τους επιδρομείς της.

Το 1962 η Ελλάδα, υπό την πίεση των Δυτικών ΜΔ με προ­εξάρχουσα τη Δ. Γερμανία, αναγνώρισε εις το ακέραιον την ονο­μαστική αξία των προπολεμικών της δανείων. Από την άλλη πλευρά η Γερμανία, από τις μέχρι το 1939 καταθέσεις στο έδαφός της, επέ­στρεψε το 13,5% και σε σπάνιες περιπτώσεις το 20%. Τα υπόλοιπα τα κρατούσε για την ανασυγκρότησή της!!!

Στη δίωξη όμως των εγκληματιών του πολέμου φανήκαμε … αμεί­λικτοι. Από το τέλος του πολέμου μέχρι το 1959 υποβλήθηκαν 911 μη­νύσεις για δίωξη εγκλημάτων πολέμου. Από αυτούς δικάστηκε μόνον ΕΝΑΣ και αυτός αθωώθηκε.

Όπως προκύπτει από το πόρισμα της προανάκρισης της εισαγγε­λίας του Bochum για έναν αξιωματικό που είχε λάβει μέρος στην επι­χείρηση των Καλαβρύτων, «τα αντίποινα ήταν αναγκαία και επιτρεπτά από το διεθνές δίκαιο, ώστε να αναγκα­στούν οι αντίπαλοι, δηλαδή οι αντάρτες, να τηρήσουν το διεθνές δίκαιο… επομένως δεν είναι παρά­νομη και η καθ’ οιονδήποτε τρόπο συμμετοχή σ’αυτά». Δηλαδή το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, οι σφαγές της Βιάννου, του Διστόμου και τόσες άλλες ήταν σύννομες και αναγκαίες κατά το διεθνές δίκαιο! Απόμένει να ζητήσουμε συγνώμη από τη μετακατοχική Γερμανία για την κατοχική λεηλασία, τις ομηρίες, τις σφαγές… και όχι να ζητάμε επανορ­θώσεις, αποζημιώσεις και την επιστροφή του ΚΔ. (σ. 267-269)

 ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ