Του Δημητρίου Νατσιοῦ Δάσκαλου
Θὰ
προσφύγω, κατ᾿ ἀρχάς, σὲ τρία κείμενα, τὰ ὁποῖα ἀναφέρονται στήν
Παιδεία. Κείμενο πρῶτο Διονυσίου Σολωμοῦ. Γράφει ὁ ἐθνικός μας ποιητής
σέ γράμμα του στόν Τερτσέτη, τό 1842, τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς
Θεοτόκου καί τῆς ἀνάστασης τοῦ Γένους: «Εἶναι εἰκοσιένα
χρόνια πού σάν σήμερα ἡ Ἑλλάδα ἔσπασε τίς ἁλυσίδες. Ἡ μέρα αὐτή τοῦ
Εὐαγγελισμοῦ εἶναι μέρα γιά χαρά καί δάκρυα. Χαρά γιά τά μελλούμενα,
δάκρυα γιά τή σκλαβιά τήν περασμένη. Καί γιά σήμερα τί νά πῶ;