Σαν σήμερα, στις 9 Αυγούστου 1956, τρεις ήρωες της ΕΟΚΑ οδηγήθηκαν στην αγχόνη από τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Ο 23χρονος Ανδρέας Ζάκος από τη Λεύκα, ο 22χρονος Ιάκωβος Πατάτσος από τη Λευκωσία και ο 23χρονος Χαρίλαος Μιχαήλ από τη Γαληνή.
Ο Ανδρέας Ζάκος και ο Χαρίλαος Μιχαήλ έπεσαν στα χέρια των Βρετανών τον Δεκέμβριο του 1955, στη διάρκεια ενέδρας που είχε στήσει η ΕΟΚΑ στο Μερσινάκι. Στο ίδιο σημείο σκοτώθηκε ο ήρωας της οργάνωσης, Χαράλαμπος Μούσκος. Η δήλωση του Χαρίλαου Μιχαήλ μετά την ετυμηγορία του δικαστηρίου προς τον δικηγόρο του, έμεινε στην ιστορία: «Είχα το φόβο, κύριε Μαρκίδη, μήπως ο δικαστής μού χάριζε τη ζωή επειδή είμαι νεαρός. Πώς θα αντίκριζα τότε τον Ζάκο;».
Ο Ιάκωβος Πατάτσος, συνελήφθη μετά από την απόπειρα εκτέλεσης κάποιου αστυνομικού, συνεργάτη των Βρετανών. Ο Τουρκοκύπριος που αποπειράθηκε αρχικά να τον συλλάβει, έπεσε νεκρός από τα πυρά συναγωνιστή του, τον οποίο ο Ιάκωβος δεν πρόδωσε ποτέ, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί εκείνος σε θάνατο. Στις φυλακές, ο Ιάκωβος δίδασκε σε συγκρατούμενούς του, την Αγία Γραφή.
Στο τελευταίο του γράμμα προς τον αδελφό του, ο Ανδρέας Ζάκος γράφει: «Αγαπητέ αδελφέ, όταν θα πάρεις το γράμμα μου αυτό θα έχω φύγει για πάντα. Υπάρχει κανείς που θα μείνει; Η ώρα του θανάτου πλησιάζει, μα στην ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Τη στιγμή αυτή ακούμε την ηρωϊκή συμφωνία του Μπετόβεν... Νομίζω όμως ότι μόνο με την εκτέλεση θα μπορέσω να μείνω πάντα νέος κι αθάνατος...».