1ο. ΟΣΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ
2ο. ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΙΠΟΤΕΝΙΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ
3ο. ΟΤΑΝ Ο ΣΟΦΟΣ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΟΝΤΕΣ ΝΟΜΟΥΣ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ
Επιφανής φιλόσοφος της αρχαίας Ελλάδος. Γεννήθηκε στην Αθήνα, άγνωστο
πότε, από πατέρα Αθηναίο και μητέρα καταγόμενη από τη Θράκη. Ήταν
σύγχρονος με τον Πλάτωνα και μεγαλύτερος στην ηλικία από αυτόν. Υπήρξε
μαθητή του Γοργία και αργότερα φίλος και πιστός θαυμαστής του Σωκράτη.
Μετά το θάνατο του μεγάλου δασκάλου του, ίδρυσε φιλοσοφική σχολή κοντά
στο Γυμνάσιο Κυνόσαργες. Από την ονομασία αυτή οι οπαδοί του ονομάσθηκαν
Κυνικοί και η αίρεσή τους Κυνισμός. Ιδιαίτερα ονομαστός μαθητής του
υπήρξε ο Διογένης ο Σινωπεύς.
Ο Σωκράτης τον θαύμαζε για τον εγκρατή και σχεδόν
ασκητικό του βίο, την ήρεμη ανεξαρτησία του και τη δύναμη του χαρακτήρα
του. Στις διαλεκτικές συζητήσεις δοκίμαζε να ανατρέψει τον ορισμό του
Σωκράτη για τις γενικές έννοιες. Καταπολεμούσε, δηλαδή, την περί ιδεών
θεωρία του Πλάτωνος, και παραδεχόταν σαν πραγματικό μόνο το επί μέρους.
Μονάχα αυτό που βλέπουμε, αγγίζουμε ή άλλως πως αισθανόμαστε υπάρχει
πραγματικά (αισθησιοκρατική διδασκαλία).
Οι γενικές έννοιες κατά τον Αντισθένη είναι ανύπαρκτες
(ίππον μεν ορώ, ιππόττητα δε ουκ ορώ) κάθε δε έννοια εννοεί ένα μόνο
πράγμα. Από δω συνάγει ο φιλόσοφος ότι δεν μπορεί σε κανένα υποκείμενο
ν’ αποδοθεί διαφορετική έννοια, και οι μόνες σωστές κρίσεις είναι οι
ταυτολογικές (Α εστίν Α). δεν είναι ορθό, π.χ., να λέμε ο χρυσός είναι
ξανθός, μα ο χρυσός είναι χρυσός, όχι ο άνθρωπος είναι θνητός αλλά το
θνητό είναι θνητό.
Γι’ αυτό το λόγο ο Αντισθένης απέρριπτε και τον ορισμό
που στηρίζεται πάνω στα ουσιώδη γνωρίσματα. Τα διδάγματα αυτά πρόθυμα
σπάσθηκαν οι Κυνικοί. Και από αυτά η τάση των Κυνικών να κάνουν τους
εαυτούς των τελείως ανεξάρτητους από τις ανάγκες του έξω κόσμου,
περιορίζοντας στο ελάχιστο τις ανάγκες τους, ασκούμενοι να υπομένουν
κάθε στέρηση και κάθε πόνο, και θεωρώντας τις απολαύσεις και ιδιαίτερα
την ηδονή μέγιστα κακά.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ