Με το νόμο 1586/1942 η Ελλάδα αποζημίωνε τους Γερμανούς υπηκόους, "δια πάσας τας λόγω των πολεμικών επιχειρήσεων... επί ελληνικού κρατικού εδάφους προξενηθείσας ή προξενουμένας έτι ζημίας". Πληρώναμε αποζημιώσεις αμέσως και τοις μετρητοίς επειδή μας λεηλατούσαν, επειδή μας στερούσαν την επόμενη μέρα. Επί 50 χρόνια μετά η Δημοκρατική Γερμανία αρνείται ακόμα και αυτά τα χρήματα να μας επιστρέψει.
Τον ίδιο χρόνο ο γ. διευθυντής του υπ. οικονομικών έγραφε σε έκθεσή του "Δεν έχομεν νόμισμα. Η παραγωγή διαρκώς πίπτει. Αι τιμαί υψώθησαν εις αφάνταστα επίπεδα. Λιμώττομεν. Ασθενούμεν. Η θνησιμότης αυξάνει απειλητικός. Εκφυλιζόμεθα βαθμιαίως, υλικώς τε και ηθικώς". Αυτή η Ελλάδα του λιμού, της απειλητικά αυξανόμενης θνησιμότητας και του εκφυλισμού πίστωνε τους επιδρομείς της.
Το 1962 η Ελλάδα, υπό την πίεση των Δυτικών ΜΔ με προεξάρχουσα τη Δ. Γερμανία, αναγνώρισε εις το ακέραιον την ονομαστική αξία των προπολεμικών της δανείων. Από την άλλη πλευρά η Γερμανία, από τις μέχρι το 1939 καταθέσεις στο έδαφός της, επέστρεψε το 13,5 % και σε σπάνιες περιπτώσεις το 20 %. Τα υπόλοιπα τα κρατούσε για την ανασυγκρότησή της!!!
Στη δίωξη όμως των εγκληματιών του πολέμου φανήκαμε... αμείλικτοι. Από το τέλος του πολέμου μέχρι το 1959 υποβλήθηκαν 911 μηνύσεις για δίωξη εγκληματιών πολέμου. Από αυτούς δικάστηκε μόνον ΕΝΑΣ και αυτός αθωώθηκε.
Όπως προκύπτει από το πόρισμα της προανάκρισης της εισαγγελίας του Bochum για έναν αξιωματικό που είχε λάβει μέρος στην επιχείρηση των Καλαβρύτων, "τα αντίποινα ήταν αναγκαία και επιτρεπτά από το διεθνές δίκαιο, ώστε να αναγκαστούν οι αντίπαλοι, δηλαδή οι αντάρτες, να τηρήσουν το διεθνές δίκαιο... επομένως δεν είναι παράνομη και η καθ' οιονδήποτε τρόπο συμμετοχή σ' αυτά".
Δηλαδή το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, οι σφαγές της Βιάννου, του Διστόμου και τόσες άλλες ήταν σύννομες και αναγκαίες κατά το διεθνές δίκαιο! Απομένει να ζητήσουμε συγνώμη από τη μετακατοχική Γερμανία για την κατοχική λεηλασία, τις ομηρίες, τις σφαγές... και όχι να ζητάμε επανορθώσεις, αποζημιώσεις και την επιστροφή του ΚΔ. (σ. 267-269). (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Τον ίδιο χρόνο ο γ. διευθυντής του υπ. οικονομικών έγραφε σε έκθεσή του "Δεν έχομεν νόμισμα. Η παραγωγή διαρκώς πίπτει. Αι τιμαί υψώθησαν εις αφάνταστα επίπεδα. Λιμώττομεν. Ασθενούμεν. Η θνησιμότης αυξάνει απειλητικός. Εκφυλιζόμεθα βαθμιαίως, υλικώς τε και ηθικώς". Αυτή η Ελλάδα του λιμού, της απειλητικά αυξανόμενης θνησιμότητας και του εκφυλισμού πίστωνε τους επιδρομείς της.
Το 1962 η Ελλάδα, υπό την πίεση των Δυτικών ΜΔ με προεξάρχουσα τη Δ. Γερμανία, αναγνώρισε εις το ακέραιον την ονομαστική αξία των προπολεμικών της δανείων. Από την άλλη πλευρά η Γερμανία, από τις μέχρι το 1939 καταθέσεις στο έδαφός της, επέστρεψε το 13,5 % και σε σπάνιες περιπτώσεις το 20 %. Τα υπόλοιπα τα κρατούσε για την ανασυγκρότησή της!!!
Στη δίωξη όμως των εγκληματιών του πολέμου φανήκαμε... αμείλικτοι. Από το τέλος του πολέμου μέχρι το 1959 υποβλήθηκαν 911 μηνύσεις για δίωξη εγκληματιών πολέμου. Από αυτούς δικάστηκε μόνον ΕΝΑΣ και αυτός αθωώθηκε.
Όπως προκύπτει από το πόρισμα της προανάκρισης της εισαγγελίας του Bochum για έναν αξιωματικό που είχε λάβει μέρος στην επιχείρηση των Καλαβρύτων, "τα αντίποινα ήταν αναγκαία και επιτρεπτά από το διεθνές δίκαιο, ώστε να αναγκαστούν οι αντίπαλοι, δηλαδή οι αντάρτες, να τηρήσουν το διεθνές δίκαιο... επομένως δεν είναι παράνομη και η καθ' οιονδήποτε τρόπο συμμετοχή σ' αυτά".
Δηλαδή το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, οι σφαγές της Βιάννου, του Διστόμου και τόσες άλλες ήταν σύννομες και αναγκαίες κατά το διεθνές δίκαιο! Απομένει να ζητήσουμε συγνώμη από τη μετακατοχική Γερμανία για την κατοχική λεηλασία, τις ομηρίες, τις σφαγές... και όχι να ζητάμε επανορθώσεις, αποζημιώσεις και την επιστροφή του ΚΔ. (σ. 267-269). (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ΟΙ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ ΤΟΥ Α' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Α. Οι γερμανικές επανορθώσεις
Β. Η Ελλάδα και οι επανορθώσεις
Γ. Η Ελλάδα και οι πολεμικές πιστώσεις
Δ. Οι βουλγαρικές επανορθώσεις
Σημειώσεις του Κεφαλαίου Ι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II
ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
Α. Οι Αρχές Κατοχής και η ιταλική ευθύνη
Β. Οι Αρχές Κατοχής προ των λαϊκών αντιδράσεων και της αντίστασης 1941-1942
Γ. Οι κατοχικές κυβερνήσεις
Σημειώσεις του Κεφαλαίου II
ΚΕΦΑΛΑΙΟ III
ΟΙ ΔΑΠΑΝΕΣ ΚΑΤΟΧΗΣ - Besatzungkosten
Α. Το λεηλατικά υπέρογκο των εξόδων κατοχής
Β. Πού οφείλεται το υπέρογκο των εξόδων κατοχής
Σημειώσεις του Κεφαλαίου ΙΙΙ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ
Α. Η νομισματική λεηλασία
α1. Η κλοπή των ελληνικών προπολεμικών αργυρών και νικέλινων νομισμάτων
α2. Η ληστρική νομισματική πολυαρχία
α3. Οι δια νόμου ακάλυπτες επιταγές
α4. Ο πληθωρισμός
Β. Το επιδοτούμενο λαθρεμπόριο
- Το ελληνογερμανικό κλήριγκ και οι εταιρείες Degriges και Sagic
Γ. Μοναδική εξαίρεση: Η Ελλάδα πλήρωσε πολεμικές αποζημιώσεις για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
- Οι αποζημιώσεις των Γερμανών, Ιταλών και Αλβανών υπηκόων
Δ. Η εκτός επανορθώσεων ληστεία και η γερμανική ιδιωτική πρωτοβουλία
Σημειώσεις του Κεφαλαίου IV
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V
ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ
Α. Η αδήριτη πραγματικότητα των αντικρουόμενων ανελαστικών απαιτήσεων
Β. Το κατοχικό δάνειο συμβατική και όχι επανορθωτική υποχρέωση της Γερμανίας και μάλιστα σε σταθερό νόμισμα
Σημειώσεις του Κεφαλαίου V
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI
ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Ο απολογισμός της λεηλασίας
Σημειώσεις του Κεφαλαίου VI
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII
Ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ
Α. Η διάσκεψη της Γιάλτας
Β. Η διάσκεψη του Πότσδαμ
Γ. Το συνέδριο των γερμανικών επανορθώσεων και η συμφωνία γι' αυτές
γ1. Η Ελλάδα και η διάσκεψη των γερμανικών επανορθώσεων
Δ. Η Ελλάδα και το συνέδριο ειρήνης των Παρισίων, οι συνθήκες ειρήνης του 1947
Ε. Οι αποτυχημένες προσπάθειες για τη γερμανική συνθήκη ειρήνης
ΣΤ. Η συνδιάσκεψη Λονδίνου, 28.2 - 8.8.1952, για τα γερμανικά εξωτερικά χρέη
- Η Συνδιάσκεψη των τριών ΜΔ με τους αφελείς
Η Συμφωνία της Βόννης 26.5.1952
Η Συμφωνία Λονδίνου, 27.2.1953, για τα γερμανικά εξωτερικά χρέη
- Η συμφωνία της ντροπής
Σημειώσεις του Κεφαλαίου VII
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII
Ο ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΩΝ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Α. Με Ιταλία
Β. Με Βουλγαρία
Σημειώσεις του Κεφαλαίου VIII
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IX
ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΤΟΧΙΚΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1990
Α. Οι ελληνικές αξιώσεις και οι γερμανικές αντιδράσεις
Β. Οι ελληνογερμανικές συμφωνίες 1953-1990
Γ. Τι επανορθώσεις απέδωσε η Γερμανία και τι πήρε η Ελλάδα
Σημειώσεις του Κεφαλαίου IX
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ
ΟΙ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΤΟ 1990
Α. Η ενοποίηση της Γερμανίας
Β. Η Γερμανία και οι επανορθώσεις μετά την ενοποίηση
Γ. Οι ελληνικές αξιώσεις μετά το 1990
Γ1. Τα κόμματα και οι άλλοι φορείς
Δ. Οι γερμανικές θέσεις έναντι των ελληνικών αξιώσεων
Σημειώσεις του Κεφαλαίου Χ
Επίλογος
Σημειώσεις
Χρονολογικός πίνακας
Παράρτημα
Βιβλιογραφία
http://www.politeianet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου