Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ 1919-1922

 

«Η ελληνική στρατηγική στη Μικρά Ασία 1919-1922» 

του Διονύσιου Τσιριγώτη.
Εκδόσεις «Ποιότητα», Αθήνα, 2010.

Το βιβλίο διερευνά και ερμηνεύει τα κύρια αίτια της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922. Μεταξύ άλλων, τις γενεσιουργές αιτίες του μικρασιατικού εγχειρήματος, τα κίνητρα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας και τα μείζονα σφάλματα στον σχεδιασμό και στην εφαρμογή της υψηλής στρατηγικής της Ελλάδας. Τα ζητήματα αυτά εξετάζονται υπό το πρίσμα τόσο των διεθνών εξελίξεων όσο και των εσωτερικών πολιτικών αλλαγών που οδήγησαν στην αποχώρηση του Βενιζέλου και στον εσωτερικό διχασμό.

Το κεντρικό ερώτημα του βιβλίου είναι εάν και σε ποιο βαθμό η ελληνική υψηλή στρατηγική ήταν ορθολογική στο ιστορικό και γεωπολιτικό πλαίσιο της εποχής, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα της στρατηγικής των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Σε ποιο βαθμό, για παράδειγμα, το εγχείρημα αποτελούσε μακροχρόνιο κοινωνικοπολιτικό αίτημα με αφετηρία την ελληνική επανάσταση; Ακόμη πιο σημαντικό και συναφές, σε ποιο βαθμό το εγχείρημα ήταν αναπόφευκτο υπό το πρίσμα των στρατηγικών, πολιτικών και διπλωματικών δεδομένων λόγω αποδιάρθρωσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και των μεγάλων ανακατατάξεων στον μικρασιατικό χώρο;

Η ανάλυση εξετάζει και ερμηνεύει τους ιστορικούς, πολιτικούς και στρατηγικούς λόγους εκτέλεσης του μικρασιατικού εγχειρήματος και τις ανακατανομές ισχύος στο εσωτερικό και διεθνές επίπεδο που οδήγησαν στην καταστροφή. Υπό τις διεθνείς και εσωτερικές συνθήκες της εποχής το μικρασιατικό εγχείρημα ήταν, όπως φαίνεται, αναπόφευκτο. Για να επιτύχει όμως, απαιτείτο να πληρούνται οι αναγκαίες προϋποθέσεις στο εσωτερικό μέτωπο, στον διπλωματικό στίβο και στο στρατιωτικό πεδίο.