Ένας λαός που δεν έχει αποκοπεί από τις ρίζες του μπορεί να επιβιώνει και δίχως πολιτικά σύνορα, αρκεί να σαρκώνει δυναμικά μίαν αδιάκοπη υπόμνηση των πολιτιστικών και ποιοτικών του προϋποθέσεων. Κι αυτό το πέτυχαν οι Έλληνες που ζούσαν στην τουρκοκρατούμενη Θράκη στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, χωρίς να υπολείπεται το Μικρασιατικό και Ποντιακό στοιχείο.
Από τη μια πλευρά ήταν το Ελληνικό δυναμικό που μετακινούταν στα σημεία του ορίζοντα μεταφέροντας το Ελληνικό πνεύμα. Από την άλλη ήταν η επιλογή της Ελληνικής παιδείας που προσφερόταν σ όλο τον ορθόδοξο κόσμο, μέσα κι έξω από τα σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου