Στρατιωτικός και θεωρητικός του πολέμου, που αναδείχθηκε μέσα από το κλίμα της πεφωτισμένης δεσποτείας του Βασιλείου της Πρωσίας, με την υψηλού επιπέδου γραφειοκρατία και τον πανίσχυρο στρατό.
Γεννήθηκε ως Καρλ Φίλιπ Γκότφριντ φον Κλαούζεβιτς την 1η Ιουνίου 1780, στην πόλη Μπεργκ της Δυτικής Πρωσίας, περιοχής που σήμερα ανήκει στη Γερμανία. Καταγόταν από μεσοαστική οικογένεια με πατέρα συνταξιούχο στρατιωτικό.
Το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά κι ο νεαρός Κλαούζεβιτς θα ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του. Σε ηλικία 13 ετών υπηρετούσε ως εύελπις στο 34ο Σύνταγμα Πεζικού του πρωσικού στρατού.
Πολέμησε και διακρίθηκε κατά των Γάλλων του Ναπολέοντα και έφθασε στο αξίωμα του επιτελάρχη των πρωσικών δυνάμεων στη μάχη του Βατερλό, που έκρινε την τύχη του γάλλου στρατηλάτη το 1815 και άλλαξε την ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη.
Το 1818 και σε ηλικία 38 ετών ο Κλαούζεβιτς προήχθη σε υποστράτηγο και τοποθετήθηκε διευθυντής της Σχολής Πολέμου στο Βερολίνο. Μέχρι το θάνατό του το 1831 αφοσιώθηκε στην έρευνα και το γράψιμο.
Η φήμη του Κλαούζεβιτς ως τις μέρες μας οφείλεται στο ημιτελές έργο του «Περί του Πολέμου» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Βάνιας»), που ασκεί μεγάλη επιρροή σε στρατιωτικούς, διεθνολόγους και πολιτικούς επιστήμονες, μαζί με την «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου» του ημετέρου Θουκυδίδη.
Δική του είναι η περίφημη αποστροφή «Πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», με άλλα λόγια η στρατιωτική βία πρέπει να είναι ο «σιδηρούς βραχίων» της διπλωματίας ενός κράτους, όταν τα μέτρα της πειθούς καθίστανται αναποτελεσματικά.
Ο Καρλ Φίλιπ Γκότφριντ φον Κλαούζεβιτς πέθανε από χολέρα στις 16 Νοεμβρίου του 1831, σε ηλικία 51 ετών.