Κλείνουν σήμερα 70 χρόνια από τη σφαγή 15.000 κατοίκων της Δράμας και του Δοξάτου (το 1998 με Προεδρικό Διάταγμα χαρακτηρίστηκε ως «Μαρτυρική Πόλη») και της γύρω περιοχής από τους Βούλγαρους, τον Σεπτέμβριο του 1941. Οι ωμότητες των τελευταίων εξανάγκασαν τότε 200.000 Έλληνες να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να καταφύγουν σε περιοχές της χώρας, που δεν βρίσκονταν υπό την κατοχή των Βούλγαρων.
Η προδοσία των κομμουνιστών
Ο ρόλος του ΚΚΕ στη σφαγή κρίνεται ύποπτος και ακόμα και σήμερα, το κόμμα του Περισσού τηρεί σιγή ιχθύος για το θέμα («παρασύρθηκαν», είπαν μετά τον πόλεμο, από τους Βούλγαρους κομμουνιστές). Το ΚΚΕ, οργάνωσε μια προβοκατόρικη «εξέγερση» αποκλειστικά στελεχών του (με επίθεση στο βουλγαρικό αστυνομικό τμήμα του Δοξάτου, με οκτώ νεκρούς Βούλγαρους και έναν αντάρτη) κατόπιν εντολών από ξένο κέντρο, που την πλήρωσε ο τοπικός πληθυσμός με πάρα πολύ αίμα, καθώς τα βουλγαρικά αντίποινα κατά των κατοίκων, ήταν πολύ αιματηρά. Στην απολογία του ένας κομμουνιστής εν ονόματι Κρόκος, στέλεχος του ΚΚΕ από το χωριό Κύρια, είπε:
«Τι ζητάτε από εμένα ευθύνες και δεν ζητάτε από τον (σ. σ. Βούλγαρο) Νομάρχη Δράμας; Σε εμένα τον ίδιον ερχόταν ο Νομάρχης σας και με παρακινούσε συνεχώς να οργανώσουμε παρτιζάνικο κίνημα. Σε εμένα έδωσε χρήματα, όπλα και άλλα εφόδια για να τα δώσω στο κόμμα μου. Σε μένα μου παρέσχε τόσες και τόσες διευκολύνσεις για να επιτύχω καλύτερα στην διοργάνωση του κινήματος. Ως και τις προκηρύξεις που μοιράζαμε αυτός τις ετύπωσε. Τι ζητάτε λοιπόν ευθύνες από εμένα; Από τους δικούς σας αρχηγούς να ζητήσετε ευθύνες που αφού μας ξεσήκωσαν κι επέτυχαν τον σκοπό τους, μετά μας πρόδωσαν και τώρα θέλουν να μας βουλώσουν το στόμα με τον θάνατο». Και όντως, τον εκτέλεσαν...
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου