Η οικονομική αυτάρκεια ενός έθνους είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την προάσπιση του αδέσμευτου χαρακτήρα του όταν η ανάπτυξη στοιχίζεται με
την εθνική ανεξαρτησία της εθνικής κοινότητας. Τότε και μόνον μπορούμε να μιλούμε για πραγματικά ισχυρό εθνικό κράτος όταν η αμυντική θωράκιση της πρώτης γραμμής στηρίζεται από την αυτόνομη παραγωγική
δραστηριότητα στην πίσω γραμμή του Έθνους. Όταν ένας λαός δουλεύει εξίσου καλά το σίδερο και παράγει την τροφή του, τότε αυτός ο λαός βαστάει όρθιος αφού στηρίζεται απόλυτα στις δυνάμεις τις δικές του.
Η πρόοδος του Ελληνικού Έθνους όπως και κάθε έθνους που θέλει να ονομάζεται γερό εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα χέρια που διαχειρίζονται την παραγωγική δραστηριότητα. Κατά συνέπεια η πρόοδος της Ελλάδος στηρίζεται εν πολλοίς στην Εθνική Εργατική Τάξη.
Και όταν λέμε Εθνική Εργατική Τάξη αναφερόμαστε σε ολόκληρη την παραγωγική μονάδα, από τον εργάτη της γης μέχρι τον ιδιοκτήτη του εργοστασίου που δεν θα είναι πλέον ο χειρώνακτας και ο πλουτοκράτης,
αλλά η ενιαία παραγωγική ατμομηχανή του Ελληνικού Κράτους. Θα απολαμβάνουν την εμπειρία και το προϊόν του μόχθου τους και θα δίνουν ζωή από το αστικό κέντρο μέχρι το πιο απομακρυσμένο χωριό της επικράτειας.
Για τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό η χρήση της γης από τον εργαζόμενο είναι βασική προϋπόθεση για την ικανότητα της επιβίωσης του ως πολίτη.Η επαφή του Έλληνα με την μητέρα φύση του παρέχει την σκληραγωγία και την αυτάρκεια που χρειάζεται τόσο ο ίδιος όσο και η πατρίδα. Αφενός μεν του παρέχει την μεγαλύτερη δυνατή προσαρμοστικότητα και στις πλέον
δύσκολες συνθήκες και αφετέρου καλύπτει τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας κρατώντας τους τοπικούς πληθυσμούς στις εστίες τους.
Από τη στιγμή που η Εθνική Εργατική Τάξη άρχισε να αποξενώνεται και να αποτραβιέται από την πρωτογενή παραγωγή μεγάλωσαν οι αποστάσεις μεταξύ των παραγωγών της εθνικής μας οικονομίας και δημιουργήθηκαν κενά στην πληθυσμιακή κατανομή του εθνικού κράτους. Οι διοικητικές υπηρεσίες
άρχισαν να μεγαλώνουν δυσανάλογα σε σχέση με την πραγματική οικονομία της γης και η απαξία που μεταφέρθηκε στις συνθήκες διαβίωσης μέσω της
εγκατάλειψης από το κράτος σπρώξανε τον παραγωγικό ιστό της Ελλάδος στις πόλεις φέρνοντας την αστυφιλία.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία φτάσαμε στην δημιουργία των τάξεων και της επίπλαστης πάλης αυτών μέσα από τη σπορά του συμφέροντος για την κατάληψη της καλύτερης θέσης στην νέα κοινωνική δομή. Το κράτος έχασε τον εθνικό του χαρακτήρα και οδηγήθηκε από βαλτούς ηγετίσκους στο άνοιγμα των συνόρων σε υλικά αγαθά και λαθραία και συνάμα φτηνά ξένα
εργατικά χέρια.
Δεν είναι φυσικά διαδικασία τωρινή αλλά μακροχρόνια. Έχει ξεκινήσει από την αρχή της παρουσίας της νεοταξικής κομματοκρατίας όταν επιχείρησε αυτή να διαχωρίσει το έθνος από την κοινωνία. Απλώς στην
παρούσα φάση της επιβαλλόμενης πολυφυλετικής κοινωνίας και της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας από τα λυκόρνεα του νεοταξισμού και τους προδότες του ενταύθα καθεστώτος, η οικονομία έπαψε να
αυτοτροφοδοτείται και να εξυπηρετεί τις ανάγκες της σε ύλη και χρήμα.Η δε λαθρομετανάστευση χτύπησε ανηλεώς την ελληνική χειρωνακτική εργασία. Οι δε πολυεθνικές χτύπησαν όσους ιδιοκτήτες εργοστασίων
κράτησαν όρθια την εθνική τους συνείδηση.
Το πολυφυλετικό κράτος των γραικύλων και προσκυνημένων πολιτικάντηδων έδειξαν τότε το μοχθηρό τους πρόσωπο τόσο στην Ελληνική Φυλή όσο και στην Εθνική Οικονομία. Βαστώντας φυλακισμένους τους θησαυρούς της Ελληνικής Γης μακριά από την κατακερματισμένη σε βολή σάπια Εθνική Εργατική Τάξη, δημιούργησαν χρέη αφύσικα με την βοήθεια των τοκογλύφων και εξουσιαστών αφεντικών τους της περιούσιας παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Τώρα στον καιρό των μνημονίων οι μισθοί μειώνονται και οι θέσεις εργασίας γίνονται κι αυτές λιγότερες για τον Έλληνα εργαζόμενο. Τα μικρά μαγαζιά εξαφανίζονται από τους πάγκους των λαθραίων και τις
πολυεθνικές. Η δε γη δουλεύεται από τις πλημμυρίδες της Ασίας και της Αφρικής. Ο καρπός όμως δεν ανήκει στον Έλληνα. Σ’ αυτόν ανήκουν μόνο τα χρέη των τοκογλύφων και η εγκληματικότητα των λαθρομεταναστών που λαμβάνουν εσχάτως έως και ελληνική υπηκοότητα!
Για τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό η λύση βρίσκεται στην επιστροφή στο Εθνικό Λαϊκό Κράτος για την εξασφάλιση του αδέσμευτου χαρακτήρα και
την ισχύ της Ελλάδος και του Έλληνα. Η εθνικοποίηση και η αξιοποίηση του πλούτου της Φυλής μας που βαστιέται κάτω στην γη και τη θάλασσα είναι μέγιστη προτεραιότητα.
Να δουλευτούν τα χωράφια, να καπνίσουν τα εργοστάσια, να αντληθούν τα ορυκτά μας, να κυκλοφορήσει το καράβι, να δουλευτούν οι θάλασσες από ελληνικά και μόνο χέρια. Να πρωταγωνιστήσει και πάλι η Εθνική Εργατική Τάξη και να δοθούν οι ενισχύσεις του ανανεωμένου εθνικού κράτους στην
παραγωγική μηχανή φεύγοντας από τους βαστάζους αργόσχολους του συστήματος που εξουσιάζουν όντας λιγότεροι τους πολλούς. Γιατί οι δουλευτήδες είναι αυτοί που θα βαστήξουν και τα όπλα. Αυτοί και το
εργαλείο. Τότε θα έρθει η πρόοδος του Έθνους και η Ελλάς θα γίνει απερίσπαστη Μεγάλη και Δυνατή.
την εθνική ανεξαρτησία της εθνικής κοινότητας. Τότε και μόνον μπορούμε να μιλούμε για πραγματικά ισχυρό εθνικό κράτος όταν η αμυντική θωράκιση της πρώτης γραμμής στηρίζεται από την αυτόνομη παραγωγική
δραστηριότητα στην πίσω γραμμή του Έθνους. Όταν ένας λαός δουλεύει εξίσου καλά το σίδερο και παράγει την τροφή του, τότε αυτός ο λαός βαστάει όρθιος αφού στηρίζεται απόλυτα στις δυνάμεις τις δικές του.
Η πρόοδος του Ελληνικού Έθνους όπως και κάθε έθνους που θέλει να ονομάζεται γερό εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα χέρια που διαχειρίζονται την παραγωγική δραστηριότητα. Κατά συνέπεια η πρόοδος της Ελλάδος στηρίζεται εν πολλοίς στην Εθνική Εργατική Τάξη.
Και όταν λέμε Εθνική Εργατική Τάξη αναφερόμαστε σε ολόκληρη την παραγωγική μονάδα, από τον εργάτη της γης μέχρι τον ιδιοκτήτη του εργοστασίου που δεν θα είναι πλέον ο χειρώνακτας και ο πλουτοκράτης,
αλλά η ενιαία παραγωγική ατμομηχανή του Ελληνικού Κράτους. Θα απολαμβάνουν την εμπειρία και το προϊόν του μόχθου τους και θα δίνουν ζωή από το αστικό κέντρο μέχρι το πιο απομακρυσμένο χωριό της επικράτειας.
Για τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό η χρήση της γης από τον εργαζόμενο είναι βασική προϋπόθεση για την ικανότητα της επιβίωσης του ως πολίτη.Η επαφή του Έλληνα με την μητέρα φύση του παρέχει την σκληραγωγία και την αυτάρκεια που χρειάζεται τόσο ο ίδιος όσο και η πατρίδα. Αφενός μεν του παρέχει την μεγαλύτερη δυνατή προσαρμοστικότητα και στις πλέον
δύσκολες συνθήκες και αφετέρου καλύπτει τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας κρατώντας τους τοπικούς πληθυσμούς στις εστίες τους.
Από τη στιγμή που η Εθνική Εργατική Τάξη άρχισε να αποξενώνεται και να αποτραβιέται από την πρωτογενή παραγωγή μεγάλωσαν οι αποστάσεις μεταξύ των παραγωγών της εθνικής μας οικονομίας και δημιουργήθηκαν κενά στην πληθυσμιακή κατανομή του εθνικού κράτους. Οι διοικητικές υπηρεσίες
άρχισαν να μεγαλώνουν δυσανάλογα σε σχέση με την πραγματική οικονομία της γης και η απαξία που μεταφέρθηκε στις συνθήκες διαβίωσης μέσω της
εγκατάλειψης από το κράτος σπρώξανε τον παραγωγικό ιστό της Ελλάδος στις πόλεις φέρνοντας την αστυφιλία.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία φτάσαμε στην δημιουργία των τάξεων και της επίπλαστης πάλης αυτών μέσα από τη σπορά του συμφέροντος για την κατάληψη της καλύτερης θέσης στην νέα κοινωνική δομή. Το κράτος έχασε τον εθνικό του χαρακτήρα και οδηγήθηκε από βαλτούς ηγετίσκους στο άνοιγμα των συνόρων σε υλικά αγαθά και λαθραία και συνάμα φτηνά ξένα
εργατικά χέρια.
Δεν είναι φυσικά διαδικασία τωρινή αλλά μακροχρόνια. Έχει ξεκινήσει από την αρχή της παρουσίας της νεοταξικής κομματοκρατίας όταν επιχείρησε αυτή να διαχωρίσει το έθνος από την κοινωνία. Απλώς στην
παρούσα φάση της επιβαλλόμενης πολυφυλετικής κοινωνίας και της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας από τα λυκόρνεα του νεοταξισμού και τους προδότες του ενταύθα καθεστώτος, η οικονομία έπαψε να
αυτοτροφοδοτείται και να εξυπηρετεί τις ανάγκες της σε ύλη και χρήμα.Η δε λαθρομετανάστευση χτύπησε ανηλεώς την ελληνική χειρωνακτική εργασία. Οι δε πολυεθνικές χτύπησαν όσους ιδιοκτήτες εργοστασίων
κράτησαν όρθια την εθνική τους συνείδηση.
Το πολυφυλετικό κράτος των γραικύλων και προσκυνημένων πολιτικάντηδων έδειξαν τότε το μοχθηρό τους πρόσωπο τόσο στην Ελληνική Φυλή όσο και στην Εθνική Οικονομία. Βαστώντας φυλακισμένους τους θησαυρούς της Ελληνικής Γης μακριά από την κατακερματισμένη σε βολή σάπια Εθνική Εργατική Τάξη, δημιούργησαν χρέη αφύσικα με την βοήθεια των τοκογλύφων και εξουσιαστών αφεντικών τους της περιούσιας παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Τώρα στον καιρό των μνημονίων οι μισθοί μειώνονται και οι θέσεις εργασίας γίνονται κι αυτές λιγότερες για τον Έλληνα εργαζόμενο. Τα μικρά μαγαζιά εξαφανίζονται από τους πάγκους των λαθραίων και τις
πολυεθνικές. Η δε γη δουλεύεται από τις πλημμυρίδες της Ασίας και της Αφρικής. Ο καρπός όμως δεν ανήκει στον Έλληνα. Σ’ αυτόν ανήκουν μόνο τα χρέη των τοκογλύφων και η εγκληματικότητα των λαθρομεταναστών που λαμβάνουν εσχάτως έως και ελληνική υπηκοότητα!
Για τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό η λύση βρίσκεται στην επιστροφή στο Εθνικό Λαϊκό Κράτος για την εξασφάλιση του αδέσμευτου χαρακτήρα και
την ισχύ της Ελλάδος και του Έλληνα. Η εθνικοποίηση και η αξιοποίηση του πλούτου της Φυλής μας που βαστιέται κάτω στην γη και τη θάλασσα είναι μέγιστη προτεραιότητα.
Να δουλευτούν τα χωράφια, να καπνίσουν τα εργοστάσια, να αντληθούν τα ορυκτά μας, να κυκλοφορήσει το καράβι, να δουλευτούν οι θάλασσες από ελληνικά και μόνο χέρια. Να πρωταγωνιστήσει και πάλι η Εθνική Εργατική Τάξη και να δοθούν οι ενισχύσεις του ανανεωμένου εθνικού κράτους στην
παραγωγική μηχανή φεύγοντας από τους βαστάζους αργόσχολους του συστήματος που εξουσιάζουν όντας λιγότεροι τους πολλούς. Γιατί οι δουλευτήδες είναι αυτοί που θα βαστήξουν και τα όπλα. Αυτοί και το
εργαλείο. Τότε θα έρθει η πρόοδος του Έθνους και η Ελλάς θα γίνει απερίσπαστη Μεγάλη και Δυνατή.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου