«Και τώρα πώς θα ζήσουμε χωρίς βαρβάρους» και για την πιστή αντιγραφή, πώς θα ζήσουμε χωρίς δημοσιογράφους και δημοσκόπους. Δημοσιογράφους να μας βρίζουν αλλά επί της ουσίας να μας διαφημίζουν και δημοσκόπους να μας δίνονται τα ποσοστά που θέλουμε.
Αναφερόμαστε στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες εβδομάδες στο πολύ ευρύτερο πατριωτικό κίνημα. Ποιά είναι αυτή; Ουσιαστικά ή ανυπαρξία πολιτικής ή όποιας άλλης παρέμβασης την ώρα μάλιστα που οι κοινωνικές εξελίξεις τρέχουν, με το πολιτικό σύστημα να εμφανίζεται γυμνό επιχειρημάτων και το κίνημα των «Αγανακτισμένων» να κλέβει όλα φώτα της δημοσιότητας.
Απότοκα αυτής της προαναφερθείσης αδυναμίας είναι και τα αποτελέσματα δημοσκόπησης τα οποία είδαν το φώς της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα και από την μία στο ΛΑΟΣ δίνουν ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά των τελευταίων μηνών και από την άλλη συμπεριλαμβάνουν την Χρυσή Αυγή στα λοιπά κόμματα. Βέβαια εδώ υπάρχει και η εύκολη απάντηση ότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι έγκυρες, ότι υπηρετούν συγκεκριμένα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ότι οι δημοσκόποι είναι πρώην αριστεροί κλπ. Δηλαδή όταν οι δημοσκοπήσεις μας εξυπηρετούν τα προηγούμενα δεν ισχύουν και τα θυμόμαστε όταν τα νούμερα δεν μας κάνουν;
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Και ο ΛΑΟΣ το υψηλότερο ποσοστό του το συγκέντρωσε στις ευρωεκλογές του 2009 όταν με αφορμή ένα κοράνι, η Αθήνα είχε καεί από τις διαδηλώσεις μουσουλμάνων μεταναστών. Και η Χρυσή Αυγή πέτυχε το ποσοστό της στην Αθήνα πέρυσι αλλά και την σημαντική δημοσκοπική της παρουσία έπειτα, όταν τα κανάλια έβριθαν από δακρύβρεχτα ρεπορτάζ για τα γκέτο της Αθήνας. Ένα μόλις μήνα πριν, με αφορμή την τραγική δολοφονία στην πλ. Βικτωρίας η πλειοψηφία των Ελλήνων ταυτίστηκε με τις θέσεις των πατριωτών στο μεταναστευτικό. Έπειτα όμως σιωπή. Έφτασε το μεσοπρόθεσμο και οι «Αγανακτισμένοι» και όλοι ασχολούνται μαζί τους. Αυτό το γεγονός δεν σημαίνει πως λύθηκε το μεταναστευτικό αλλά αντίθετα καταδεικνύει το πώς η διαμορφούμενη επικαιρότητα μπορεί να σου πάρει, όποτε θέλει, το χαλί κάτω από τα πόδια.
Το ζήτημα είναι, στην συγκεκριμένη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, το τι έκαναν ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή τα οποία ζητούν την ψήφο των συμπατριωτών μας. Από την μία ο ΛΑΟΣ επιδόθηκε σε μία οικουμενολογία (δώσε και σε μένα υπουργείο μπάρμπα) την ώρα που η πλειοψηφία απαξίωνε ακριβώς το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ενώ παράλληλα βρέθηκε σε μία αντιπαράθεση με την ΝΔ, αντάξια επιχειρημάτων που ανταλλάσσουν οι χειρότερες «κυράτσες» μίας πολυκατοικίας. Στην άλλη πλευρά, η Χρυσή Αυγή επαναπαύθηκε στις δάφνες των γεγονότων στην πλ. Βικτωρίας και στο κέντρο, απαξιώνοντας με τάση ζηλοφθονίας το κίνημα των «Αγανακτισμένων». Δυστυχώς οι λαθρομετανάστες δεν συναινούν προφανώς στο να κάνουν κάθε ημέρα ειδεχθή εγκλήματα για να ξεσηκώνουν την κοινή γνώμη.
Αυτό που τραγικά καταδεικνύεται είναι η έλλειψη μίας πραγματικής πολιτικής από το πατριωτικό κίνημα. Αγκυλωμένο στο εφήμερο, ζαλισμένο από την όποια πρόσκαιρη επιτυχία, αρκείται στα συνθήματα και τις «ωραίες» εμφανίσει και χάνει την ουσία. Μία ουσία που βρίσκεται στο χτίσιμο μίας ολοκληρωμένης πολιτικής, εθνικής και κοινωνικής πρότασης. Με θέσεις και όχι κραυγές, με ριζοσπαστισμό αλλά και ρεαλισμό, με βάσεις και όχι εφήμερη τηλεοπτική προχειρότητα. Με όραμα που βρίσκεται πέραν των όποιων επικείμενων εκλογών.
Το πολιτικό σύστημα πάντα ή θα μας πολεμάει ή θα θέλει να μας απορροφήσει, ειδικά τώρα που κλονίζεται η όποια νομιμότητά του. Το ζήτημα είναι να μπορούμε να το γκρεμίσουμε προτείνοντας λύσεις και όχι μόνο τηλεοπτικό λέγειν ή μπράτσα σε πλατείες.
Αναφερόμαστε στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες εβδομάδες στο πολύ ευρύτερο πατριωτικό κίνημα. Ποιά είναι αυτή; Ουσιαστικά ή ανυπαρξία πολιτικής ή όποιας άλλης παρέμβασης την ώρα μάλιστα που οι κοινωνικές εξελίξεις τρέχουν, με το πολιτικό σύστημα να εμφανίζεται γυμνό επιχειρημάτων και το κίνημα των «Αγανακτισμένων» να κλέβει όλα φώτα της δημοσιότητας.
Απότοκα αυτής της προαναφερθείσης αδυναμίας είναι και τα αποτελέσματα δημοσκόπησης τα οποία είδαν το φώς της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα και από την μία στο ΛΑΟΣ δίνουν ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά των τελευταίων μηνών και από την άλλη συμπεριλαμβάνουν την Χρυσή Αυγή στα λοιπά κόμματα. Βέβαια εδώ υπάρχει και η εύκολη απάντηση ότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι έγκυρες, ότι υπηρετούν συγκεκριμένα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ότι οι δημοσκόποι είναι πρώην αριστεροί κλπ. Δηλαδή όταν οι δημοσκοπήσεις μας εξυπηρετούν τα προηγούμενα δεν ισχύουν και τα θυμόμαστε όταν τα νούμερα δεν μας κάνουν;
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Και ο ΛΑΟΣ το υψηλότερο ποσοστό του το συγκέντρωσε στις ευρωεκλογές του 2009 όταν με αφορμή ένα κοράνι, η Αθήνα είχε καεί από τις διαδηλώσεις μουσουλμάνων μεταναστών. Και η Χρυσή Αυγή πέτυχε το ποσοστό της στην Αθήνα πέρυσι αλλά και την σημαντική δημοσκοπική της παρουσία έπειτα, όταν τα κανάλια έβριθαν από δακρύβρεχτα ρεπορτάζ για τα γκέτο της Αθήνας. Ένα μόλις μήνα πριν, με αφορμή την τραγική δολοφονία στην πλ. Βικτωρίας η πλειοψηφία των Ελλήνων ταυτίστηκε με τις θέσεις των πατριωτών στο μεταναστευτικό. Έπειτα όμως σιωπή. Έφτασε το μεσοπρόθεσμο και οι «Αγανακτισμένοι» και όλοι ασχολούνται μαζί τους. Αυτό το γεγονός δεν σημαίνει πως λύθηκε το μεταναστευτικό αλλά αντίθετα καταδεικνύει το πώς η διαμορφούμενη επικαιρότητα μπορεί να σου πάρει, όποτε θέλει, το χαλί κάτω από τα πόδια.
Το ζήτημα είναι, στην συγκεκριμένη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, το τι έκαναν ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή τα οποία ζητούν την ψήφο των συμπατριωτών μας. Από την μία ο ΛΑΟΣ επιδόθηκε σε μία οικουμενολογία (δώσε και σε μένα υπουργείο μπάρμπα) την ώρα που η πλειοψηφία απαξίωνε ακριβώς το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ενώ παράλληλα βρέθηκε σε μία αντιπαράθεση με την ΝΔ, αντάξια επιχειρημάτων που ανταλλάσσουν οι χειρότερες «κυράτσες» μίας πολυκατοικίας. Στην άλλη πλευρά, η Χρυσή Αυγή επαναπαύθηκε στις δάφνες των γεγονότων στην πλ. Βικτωρίας και στο κέντρο, απαξιώνοντας με τάση ζηλοφθονίας το κίνημα των «Αγανακτισμένων». Δυστυχώς οι λαθρομετανάστες δεν συναινούν προφανώς στο να κάνουν κάθε ημέρα ειδεχθή εγκλήματα για να ξεσηκώνουν την κοινή γνώμη.
Αυτό που τραγικά καταδεικνύεται είναι η έλλειψη μίας πραγματικής πολιτικής από το πατριωτικό κίνημα. Αγκυλωμένο στο εφήμερο, ζαλισμένο από την όποια πρόσκαιρη επιτυχία, αρκείται στα συνθήματα και τις «ωραίες» εμφανίσει και χάνει την ουσία. Μία ουσία που βρίσκεται στο χτίσιμο μίας ολοκληρωμένης πολιτικής, εθνικής και κοινωνικής πρότασης. Με θέσεις και όχι κραυγές, με ριζοσπαστισμό αλλά και ρεαλισμό, με βάσεις και όχι εφήμερη τηλεοπτική προχειρότητα. Με όραμα που βρίσκεται πέραν των όποιων επικείμενων εκλογών.
Το πολιτικό σύστημα πάντα ή θα μας πολεμάει ή θα θέλει να μας απορροφήσει, ειδικά τώρα που κλονίζεται η όποια νομιμότητά του. Το ζήτημα είναι να μπορούμε να το γκρεμίσουμε προτείνοντας λύσεις και όχι μόνο τηλεοπτικό λέγειν ή μπράτσα σε πλατείες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου