ΑΓΝΩΣΤΕ ΓΕΙΤΟΝΑ - ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ

* Στον Μανώλη

Άγνωστέ μου γείτονα, σε χαιρετώ·

Στη γωνιά του μαρτυρίου σου, αφήνω τριαντάφυλλο λευκό.

Συντετριμμένος, τον άδικο χαμό σου προσκυνώ.

Ο Ήλιος που ανέτειλε, σ’ αντίκρισε νεκρό.

Σου πήρε την ζωή, χέρι βαρβαρικό και ξένο.

Περίμενε η γυναίκα σου, να σου χαρίσει φως,

Μα οι έποικοι της δώρισαν, θρήνο και οδυρμό!

Άγνωστέ μου γείτονα, σε χαιρετώ·

Στη μάνα σου, τι λόγια να της πούμε;

Στα παιδιά σου, πώς να εξηγήσουμε

Το, τι συνέβη εδώ;

Βοήθεια και συμπαράσταση, απ’ την Πολιτεία, καμία!

ΑΘΛΙΑ, ΕΛΕΗΝΗ, ΠΑΡΗΚΜΑΣΜΕΝΗ,

Παρίστανε την κουφή και την απορημένη.

Το κράτος των δοσίλογων και των λωποδυτών

Από καιρό μεταλλαγμένο και ανθελληνικό,

Μανώλη σ’ άφησε εδώ, …

… προδομένο και νεκρό!

Άγνωστέ μου γείτονα, σε χαιρετώ·

Φεύγω με μια μελαγχολία,

Κι αναρωτιέμαι, άραγε η δικιά μου, η στερνή γωνία,

Πόσο ν’ απέχει από εδώ;

                                                    Κ.Φ.