του Θ. Ντόκου
Αξιοκρατία: Το πρώτο θύμα του κομματισμού, του λαϊκισμού και της οικογενειοκρατίας. Βασιλεύει η μετριοκρατία και οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Τι κρίμα για τους τόσους ικανούς ανθρώπους που βγάζει αυτή η χώρα. Πόσοι από αυτούς αναγκάζονται να ξενιτευτούν και καταφέρνουν να διαπρέψουν στο πλαίσιο οργανωμένων κοινωνιών και πόσα θα είχαμε επιτύχει αν τους είχαμε κρατήσει εδώ!
Βουλευτές/πολιτικό προσωπικό: Ασφαλώς κατώτεροι των περιστάσεων. Υπάρχουν αξιόλογα άτομα, αλλά απουσιάζει η κρίσιμη μάζα. Υποχρεωτικά χαμηλές προσδοκίες από μια πολιτική ελίτ που ψηφίζει συστηματικά κατά της άρσης ασυλίας συναδέλφων τους, ακόμη και σε κραυγαλέες ποινικού χαρακτήρα υποθέσεις, δεν έχει καταφέρει εδώ και δεκαετίες να δώσει ουσιαστικό ρόλο και αρμοδιότητες στις Επιτροπές της Βουλής, δεν μπόρεσε να καταλογίσει ευθύνες σε κανέναν πολιτικό για περιπτώσεις ακραίας κακοδιαχείρισης ή χρηματισμού και δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημα της κοινωνίας για μείωση των μελών του Κοινοβουλίου σε 200. Από την άλλη πλευρά, εμείς οι ψηφοφόροι στείλαμε και ξαναστείλαμε ορισμένα απίστευτα «νούμερα» στη Βουλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου