ΔΕΞΙ ΕΞΤΡΕΜ

Του Παναγιώτη Δούμα

* Αυτός ο μήνας είναι ο μήνας των δικαιώσεων. Σιγά-σιγά βέβαια, αυτές οι δικαιώσεις έχουν αρχίσει και γίνονται ρουτίνα, καθώς πυκνώνουν όσο περνούν τα χρόνια.

Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής.

* Κάποτε, όταν μιλούσαμε για λαθρομετανάστευση, ήμαστε φασίστες. «Ακροβατούσαμε» στο περιθώριο της συνείδησης που διαμόρφωναν τα ΜΜΕ και το αριστερό πολιτικό κατεστημένο. Ξάφνου, όλες αυτές οι «ακρότητες» μετετράπησαν σε εκπεφρασμένη κυβερνητική βούληση.

* Μιλούσαμε τότε για την Ισπανία και για τους φράχτες που έστηναν οι Ίβηρες για να αποκρούσουν τα κύματα των εξ Αφρικής ορμώμενων αλλοδαπών και η καραμέλα του «φασίστα» έδινε κι έπαιρνε, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

* Συνδέαμε την λαθρομετανάστευση με την εγκληματικότητα και μας αποκαλούσαν λαϊκιστές και κινδυνολόγους. Προειδοποιούσαμε για δημογραφική αλλοίωση και διατάραξη του κοινωνικού ιστού και μας μούντζωναν, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

* Πιο πρόσφατα καταδείξαμε την σχέση της κοινοβουλευτικής Αριστεράς με την βία και την τρομοκρατία και η γενιά του Πολυτεχνείου ζητούσε την κεφαλή μας επί πίνακι, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

* Στην καλύτερη των περιπτώσεων, διότι η χειρότερη και πιο οδυνηρή ήταν ότι μας αγνοούσαν παντελώς. Δεν μας ήξεραν, δεν μας άκουγαν, δεν υπήρχαμε γι’ αυτούς. Τουλάχιστον για τους πολιτικούς ταγούς της μεταπολιτευτικής Ελλάδος.

* Σήμερα, και μας ξέρουν και μας ακούν -όχι πάντα φυσικά- και τα όσα λέγαμε τότε ανήκουν στο ... ακραίο παρελθόν μας, καθώς εμείς «ξεπλυθήκαμε» από την όποια αναβάθμισή μας σε μιντιακό επίπεδο, αλλά και την όποια κοινοβουλευτική μας εκπροσώπηση. Τώρα πια μας ξέρουν και μας ακούν, όμως δεν τους κάνουμε τόση εντύπωση. Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως λένε αυτοί τα όσα λέγαμε εμείς.

* Τώρα πια, όλα αυτά δεν είναι ακρότητες. Δεν είναι φασιστικά. Είναι κοινή λογική. Εμείς, προφανώς, δεν λέγαμε αυτά, αλλά κάτι άλλο. Κάτι άλλο που δικαιολογούσε όλους τους χαρακτηρισμούς που μας προσάπτουν ακόμη και σήμερα σχετικά με το παρελθόν μας.

* Δεν ξέρω, ίσως να έχουν δίκιο. Ίσως να μην θυμόμαστε καλά και να φωνάζαμε για άλλα πράγματα, όντως ακραία τότε. Να μην ζητούσαμε την απέλαση των λαθρομεταναστών, αλλά την εκτέλεσή τους. Ίσως να μην φωνάζαμε για φύλαξη των συνόρων, αλλά για εισβολή με ναπάλμ σε όλα τα όμορα κράτη.

* Αρκετά. Να υπενθυμίσω μόνο και άλλη μία δικαίωση: Δημοσθένης Παπαδάτος Αναγνωστόπουλος. Τον είχαμε ξεκουκουλώσει από την εποχή που νομιμοποιούσε στην «Αυγή» το κάψιμο των πατριωτικών βιβλιοπωλείων, αλλά και στα Δεκεμβριανά που μπούκαρε στα μαγαζιά με τον Στρατούλη και κάτι άλλους ομοίους του, απειλώντας τα ότι αν δεν κλείσουν θα τα κάψει. 

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ