Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εγγύηση ελληνικότητας και πατριωτική ανάσα από την ίδια την παράδοση της Φυλής μας. Από τις γραπτές παρακαταθήκες, την προφορική παράδοση των πατέρων μας, την ενσαρκωμένη εθνική αυτογνωσία. Στάσεις εθνικής υπερηφάνειας και ιστορικές σελίδες χρυσές που φωτίζουν το Χρέος έναντι της Πατρίδος ως την υπέρτατη αξία και οφειλόμενη θυσία πάνω και από την ανθρώπινη ζωή και τα αγαπημένα πρόσωπα.
Η Ελλάδα στα 1919 είχε ήδη μια επιτυχημένη συμμετοχή στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και πιο πριν στα 1912 - 1913 είχε περάσει νικηφόρα από τους επιτυχείς βαλκανικούς πολέμους όπου ο ένδοξος Ελληνικός Στρατός είχε απελευθερώσει τον ιστορικό ελληνικό βορρά, διάβαινε Μακεδονία και Θράκη και ετοιμαζόταν να απελευθερώσει Μικρασία και Πόντο. Το Ελληνικό Έθνος είχε γνωρίσει εθνικές πληγές σαν τον ατυχή πόλεμο του 1897, την «συμμαχική» άρνηση για την τελική απόδοση της Βορείου Ηπείρου στην Μητέρα Ελλάδα μετά τις θυσίες του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και είχε εμπρός του εθνικούς διχασμούς, αλλά το πατριωτικό φρόνημα και το πηγαίο εθνικιστικό συναίσθημα υπερκερούσε κάθε πολιτική σκοπιμότητα.
Σήμερα που ελληνόφωνοι ταγοί θέλουν να εξαφανίσουν το πρότυπο του ελληνικού πατριωτισμού και ηρωισμού, πρέπει με μεγαλύτερη ακόμη ορμή και σθένος να αναφερθούμε στην άγνωστη στους πολλούς ιστορία του Τραντέλληνα Κρητικού Παπά - Λευτέρη Νουφράκη.
Τότε, στα 1919 ο ελληνικός στρατός συμμετείχε μεταξύ των νικητριών δυνάμεων του πρώτου παγκοσμίου πολέμου στην εκστρατεία που εκδηλώθηκε προς την Ουκρανία τη χρονιά εκείνη. Ήταν τότε που είχε μόλις επικρατήσει η άθλια και ανθρωποκτόνα μπολσεβίκικη επανάσταση στην Ρωσία και τις διπλανές σοβιετικές «δημοκρατίες». Όταν ο κομμουνισμός ήταν αληθινά επικίνδυνος και ανατρέψιμος πριν ανακαλύψουν την «χρησιμότητά» του αργότερα οι ίδιοι «σύμμαχοι». Όταν και συνεργάστηκαν μαζί του και με τον Κεμάλ στην μικρασιατική καταστροφή.
Σε μια από τις δύο ελληνικές μεραρχίες που όδευσαν προς την Ουκρανία, την δεύτερη, υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας ο παπά - Λευτέρης. Και πάνω εκεί στο ελληνικό πολεμικό πλοίο ο Ελληνόψυχος Ιερέας με μια συντροφιά άξιων Ελλήνων αξιωματικών, που τιμούσαν όπως άρμοζε στην ιστορία μας αξίωμα και Πατρίδα, αντίκρισαν σε μια στάση της μεραρχίας την Κωνσταντινούπολη των ονείρων μας, την Πόλη των Πόλεων, την Βασιλεύουσα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας, του δικού μας Βυζαντίου και του αγιοποιημένου στις συνειδήσεις μας μαρτυρικού Βασιλιά Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Και εκεί ακριβώς πολύτιμο στολίδι, φάρος Πίστης και Εικονοστάσι Ελλήνων Μαρτύρων και Ηρώων η αυτοκρατορική εκκλησία της Αγίας Σοφίας που οικοδόμησε ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός αναφωνώντας το νενίκηκα σε Σολομώντα.
Αυτή την προσωρινά τουρκοπατημένη ελληνική χώρα αποφάσισε να προσεγγίσει και αυτή την εκκλησιά που περιμένει την αναστάσιμη του Γένους Μας έλευση αποφάσισε να λειτουργήσει ο λεβέντης παπά - Λευτέρης με βοηθούς και συλλειτουργούς τον Ταξίαρχο Φραντζή, τον Ταγματάρχη Λιαρομάτη, τον Λοχαγό Σταματίου και τον υπολοχαγό Νικολάου. Και το έπραξε γεμάτος ελληνική αυτοπεποίθηση, θάρρος και αποφασιστικότητα κερδίζοντας την συνοδοιπορία των συντρόφων του στο σπουδαίο τόλμημα. Και πήραν οι πέντε Έλληνες αξιωματικοί την βάρκα του ρωμιού της Πόλης Κοσμά και κίνησαν για το Μέγα Προσκύνημα και την Θεία Κοινωνία. Και εισήλθαν με ιερή συγκίνηση στην εκκλησιά που έγινε η τελευταία λειτουργία και επίκληση στο Θεό πριν βαδίσει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και το αυτοκρατορικό στράτευμα στο δρόμο της θυσίας με την άλωση της Πόλης από τους κτηνοβάρβαρους Τούρκους που οι σύγχρονοι γραικύλοι πολιτικάντηδες κάνουν σήμερα «φίλους».
Αμέσως ο παπά - Λευτέρης με τους αξιωματικούς μας ξεκίνησε το ιερό μυστήριο με την τέλεση όλης της ιεροπραξίας ύστερα από 466 ολόκληρα χρόνια. Στο μεταξύ η αυτοκρατορική εκκλησιά αρχίζει να γεμίζει από Τούρκους που αντικρίζουν με έκπληξη το αναπάντεχο γι’ αυτούς δρώμενο. Και ανάμεσά τους βρίσκονται και Έλληνες που με δυσκολία συγκρατούν τα δάκρυα συγκίνησης. Κι όταν τελείωσε η λειτουργία και αφού οι Τούρκοι από τον φόβο των συμμάχων άφησαν τους ηρωικούς Έλληνες αξιωματικούς να πάρουν το δρόμο της επιστροφής και ο παπά - Λευτέρης ανταπεξήλθε ένα δόλιο τουρκικό χτύπημα με την βοήθεια των συντρόφων του, το διπλωματικό επεισόδιο που αναμενόταν συνέβη. Όμως το όραμα για την λευτεριά της Μεγάλης Ελλάδος είχε συντηρηθεί. Και θα συντηρηθεί μέσα από την εθνική αυτογνωσία και τον πολιτικό βηματισμό των «ακραίων» Ελλήνων Εθνικιστών που φοβούνται οι ακραίοι πολιτικάντηδες μειοδότες τις ελληνικές νίκες που ξεκίνησαν και θα συνεχιστούν. Και ας δούμε αυτό εδώ το βίντεο
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Και άμα ποτέ δούμε την Ιστανμπούλ εντός του νεοελληνικου κράτους μας, εμένα να με χέσετε!!!!Πάρα πολλές οι προφητείες αλλα οι αριθμοι είναι όλοι εναντίων μας!!Μετα βίας έχουμε 11.000.000 πλυθησμό μαζί με τους μετανάστες, και η Ιστανμπούλ μόνον έχει κάπου 15.000.000 κατοίκους αλλά και 7 φορές παραπάνω πλυθησμό και στρατό συνολικά η Τουρκία από εμάς!Πως ρε πατριώτες του καναπέ που μέσα στο κεφάλι σας αντί για μυαλά έχετε άχυρα θα διώξουμε τόσο κόσμο από Ιστανμπούλ΄;εεεε;;Μόνον με τις προφητείες;;;χαχαχαχαχα!Γελοίοι είστε!Πάρτε το χαμπάρι!!Η Ιστανμπούλ είναι πλέον Τουρκική και Τουρκική θα παραμείνει!!Συνεχίστε να ονειρεύεστε αλλά μην λέτε και από εδώ και από εκεί, ότι θα πάρουμε την Πόλη, γιατί θα σας πάρουν με τις λεμονόκουπες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε της 28ης Νοεμβρίου 2010, οι φράσεις μας μάς χαρακτηρίζουν. Μην εκτίθεσαι, γιατί και το 490 π.Χ. τα ίδια έλεγαν ορισμένοι, και το 480 π.Χ. επίσης, και το 1821, και το 1912 και το 1914 και το 1940. Άφησε όσους το λέει η καρδιά τους και η ψυχή τους να παλεύουν και για σένα. Αν πάλι, δε θέλεις, με γεια σου με χαρά σου! Δημοκρατία έχουμε. Εξάλλου το γεγονός ότι υπάρχουν παλληκάρια και ήρωες δε σημαίνει ότι αποκλείονται οι ριψάσπιδες ή οι δειλοί, ούτε οι ανεγκέφαλοι που κρύβουν τη μειονεξία τους με τις ύβρεις και με τα χαχαχαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε σεις έχετε αναφερθεί και στις προφητείες του Παίσιου σε άλλη σας ανάρτηση!Ναι βρε πως θα πάρομεν την Πόλην;Ποιός θα μας βοηθήσεί;Μα φυσικά οι προφητείες του Παίσιου!χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!Όσο για σένα κύριέ Ιωάννης το ποιός είναι ανεγκέφαλος φαίνεται πολύ καθαρα ποιός είναι!Έχεις κάνει και αξιωματικός, στο στρατό φαντάζομαι και δεν ξέρεις τι δυσμενή αποτελέσματα θα έχει για εμάς μιά πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία;Μπορεί να έχουν επιστρατευτεί και οι προφητείες του Παίσιου, που όπως είπαμε θα μας βοηθήσουν!χαχαχαχαχα!Χωνέψτε το ρε ψευτοπατριώτες, η Ιστανμπούλ είναι πλέον Τουρκική και όποιος γυρεύει τα πολλά χάνει και τα λίγα!Άμα θέλετε συνεχίστε τον ύπνο σας κοιμώμενοι γελοίοι μπορεί να δείτε σε κάποιο όνειρο σας την Βυζαντινή αυτοκρατορία να έχει ανασυσταθεί!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε της 28ης Νοεμβρίου και της 3ης Δεκεβρίου, σίγουρα στο πρωτάθλημα των ύβρεων δεν μπορώ να σε φτάσω - δε θα το ήθελα άλλωστε. Ακριβώς, όμως, εκεί είναι που διαφέρουμε: εσύ με τις ύβρεις δείχνεις το ψεφαυγές της ψυχής σου κι εμείς με την ρομφαία των ιδεών, "δίχως μίσος, μόν' με πάθος για ιερή δικαιοσύνη" φανερώνουμε το όραμά μας γι' αυτή την παγκόσμια δικαιοσύνη! Συγχώρα μας, μόνο, που δε σε ορίσαμε δερβέναγα στα οράματά μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι άλλο: η Κωνσταντινούπολη είναι και γράφεται "Κωνσταντινούπολη", είτε το θέλεις είτε όχι. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει, παρά μόνο στη συνείδηση που υποτίθεται ότι έχουν τα "γιουσουφάκια" σαν εσένα (αν το θεωρείς προσβλητικό, παίρνω πίσω την λέξη «γιουσουφάκια», αν και πιστεύω ότι θα το θεωρείς τιμή σου – γι’ αυτό χρησιμοποίησα αυτή την λέξη). Το αν, τώρα, μπορούμε να την πάρουμε, δε σου είπε κανείς ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με πόλεμο. Αλλά είτε έτσι είτε αλλιώς, πώς ένας λαγός θα μπορούσε να καταλάβει με ποιό τρόπο πολεμούν τα λιοντάρια! Γι' αυτό το λόγο παραιτούμαι κάθε άλλης προσπάθειας να σε πείσω!
Αν, όμως, κατάλαβες το λάθος σου να επιτίθεσαι σε όποιον έχει διαφορετική άποψη από εσένα και να την υποστηρίζει με θάρρος, δηλαδή επωνύμως, αν μεταμελήθηκες για τις κνεφαίες ύβρεις που εκστόμισες, και επιθυμείς να αρθρώσεις λόγο με επιχειρήματα, θα σε καλωσορίσω σε μια πολιτισμένη και δημοκρατική συζήτηση!