Ένας από τους αρχαιότερους παράγοντες που ρυθμίζει τις επαφές μεταξύ των πολιτών και μεταξύ των ίδιων αυτών πολιτών με την Πολιτεία είναι αυτός του χρήματος που είναι σε θέση να χρωματίσει την ποιότητα και τις αντοχές ενός λαού απέναντι στις προκλήσεις της καθημερινότητας. Ο χρηματικός και ο εν γένει υλικός παράγοντας μπορεί να προκαλέσει φοβερές καταστροφές όταν ανακατευτεί με την ανθρώπινη αμετροέπεια για εύκολα κέρδη και άκοπες εξουσίες. Και ακόμη περισσότερο όταν αυτή η αμετροέπεια δεν υπολογίζει διόλου το δίκαιο εθνών και λαών. Οι δε προκαλούμενες καταστροφές από το κυνήγι του θησαυρού μπορούν να ξεπεράσουν σε αποτελεσματικότητα και τα πιο γερά όπλα. Το είδαμε στην περίπτωση του Ιούδα που πρόδωσε τον θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Το είδαμε πρωτύτερα όταν πρόδωσε ο ελληνόφωνος Εφιάλτης τον Μέγα Βασιλέα της Σπάρτης Λεωνίδα στις Θερμοπύλες και το ξαναείδαμε στην εξίσου πρόστυχη προδοσία του Σουλίου στους Τούρκους από τον Πήλιο Γούση.
Πυρ, γυνή και θάλασσα είπανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Όμως το πυρ έχει και την καθαρτήρια μορφή του, την θυσιαστική, αλλά και την σωτήρια χρήση του, την αποτρεπτική απέναντι στον εκάστοτε εχθρό. Και η γυνή όταν είναι αληθινά σπουδαία παίρνει ένα εξίσου σπουδαίο άνδρα και τον μετατρέπει σε κυρίαρχο των καταστάσεων για μια δεμένη κοινωνία και μια μεγάλη Πατρίδα. Και η θάλασσα, γοητευτική και πλανεύτρα, είναι ικανή να φέρει το Έθνος και τον πολιτισμό του σε τόπους μακρινούς. Αν όμως το χρήμα απομονωθεί από τους άλλους παράγοντες και γίνει αυτοσκοπός και αντί μέσο βιοπορισμού γίνει μέσο καταρρίψεως αξιών, τότε ο πολίτης και ο λαός έχουν μια μόνο επιλογή. Ο μεν πολίτης να διώξει από κοντά του τον χρυσοθήρα «φίλο», ο δε λαός να καταδιώξει και να ακυρώσει τον τυχοδιώκτη και εθνικά κενό «εξουσιαστή».
Ο Έλληνας, από την φύση του καμωμένος ανήσυχος, δημιουργικός και πολεμικός χαρακτήρας, έψαχνε πάντα μα και δημιουργούσε την τύχη του. Την είχε στα χέρια του, την έπλαθε κατά πως όριζε δίχως εξαρτήσεις και έτσι άνοιγε για τον ίδιο και την Πατρίδα του δρόμους αυτοκρατορικούς. Και μετά έδωσε στους καιρούς της παρακμής κενό χώρο στους νέους ισχυρούς. Και αυτοί οι νέοι ισχυροί με την σειρά τους έδωσαν προνόμια ψεύτικης ελευθερίας στον Έλληνα και δημοκρατικές τάχα εξουσίες.
Πως νόμισαν άραγε αυτοί οι νέοι ισχυροί πλην προαιώνιοι εχθροί της Φυλής μας ότι έχουμε αποφασίσει ως λαός να ξεπουλήσουμε την γη που μας θρέφει και το νερό που μας δροσίζει; Και πως πίστεψαν ότι θα ασελγήσουμε εμπρός στο Τίμιο Προγονικό Αίμα και θα ξεσκίσουμε παρακαταθήκες και παραδόσεις αιώνων για τα γρόσια ή ακόμη και τον θησαυρό όλου του κόσμου; Και πόσο άραγε αποτιμάται η ελευθερία του ανθρώπου και η μεγαλοσύνη της πατρίδος και από πότε; Γιατί ο δικός μας ο λαός μαχόταν και πορευόταν πάντα για την Νίκη της Φυλής και όχι για την απόκτηση ενός χρυσού κλουβιού με μνημόνια και δανεικά. Και δεν γύρευε συγκυριαρχία βαρβαρική αλλά κυριαρχία Ελληνική.
Αλλά και οι ημέτεροι τάχα ταγοί πως νομίζουν ότι θα κρατηθούν στις θέσεις τους; Ως ύπατοι αρμοστές και εντολοδόχοι ανθελληνικών θελημάτων; Ως θεατρίνοι και υποκριτές που υπνωτίζουν τον λαό λέγοντάς του ότι το χρυσό κλουβί είναι η ένδειξη πως πρέπει να νοιώθουν ασφαλείς; Ως φθηνοί διαχειριστές της εξουσίας με πλούσια διαβίωση, προκαλώντας τις εξαθλιωμένες μάζες; Όχι βέβαια μόνοι τους, αλλά μαζί με τους χορηγούς και τους ενημερωτές τους που καλύπτουν τις αντεθνικές συναλλαγές.
Και πως θαρρούν άραγε ότι η ελληνική ιστορία που γράφτηκε σε κάθε λιθάρι, σε κάθε μνημείο, μέσα στο ελληνικό αίμα που κυλάει στις φλέβες μας, από άκρου έως άκρο της Ελλάδος, μπορεί να μπει επάνω στον πάγκο της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης αριστεροσοσιαλφιλελεύθερων;
Όχι, δεν χρειαζόμαστε γιατρούς διαρκείας με την ασπιρίνη στο χέρι και ξένες συνταγές. Χρειαζόμαστε το μόνο βάλσαμο που αναγνωρίζει και χρειάζεται η Ελληνική Φυλή, το σίγουρο χέρι του Ελληνικού Εθνικισμού που ξέρει να κόβει γόρδιους δεσμούς και να παίρνει από το χέρι τον λαό μας ψηλά στα πεπρωμένα του. Με την πλήρη εθνικοποίηση του κράτους, των πόρων του, των δικών του και μόνο ανθρώπων. Και ας δούμε τέλος τούτο το βίντεο http://www.youtube.com/watch?v=amGR6XqwXbI
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου