Με το παρόν σημείωμα θέλω να εισάγω ένα διαφορετικό προβληματισμό επάνω σε ένα ζήτημα που αφενός μεν συνεχίζει την επιχειρηματολογία της αδιάσπαστης συνέχειας του Ελληνικού Έθνους και αφετέρου διαλύει την νεφελώδη και ανύπαρκτη αντίδραση μιας «παλαιάς» Ελλάδος απέναντι σε μια «νέα» Ελλάδα. Να φανούν κοινές συνήθειες, επικλήσεις και στάσεις ζωής από την μια πλευρά και από την άλλη να αντιμετωπιστεί μια ακόμη εστία που χρησιμοποιούν εναντίον μας οι εχθροί της Ανώτερης Φυλής των Ελλήνων. Και το ζήτημα αυτό έχει να κάνει με την Θρησκεία και την αέναη Πίστη των Ελλήνων σε μια ανώτατη μορφή πέρα από τα γήινα πράγματα και την ανθρώπινη υπόσταση που αποτελεί την γενεσιουργό αιτία και την πηγή στην οποία οφείλεται η δημιουργία του κόσμου μας και επομένως η χωριστή θέση που καταλαμβάνει σ’ αυτή την δημιουργία κάθε Έθνος.
Αυτό φυσικά σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα μαζί. Σημαίνει κατ’ αρχήν ότι η Πίστη των Ελλήνων κατευθυνόταν ανέκαθεν σ’ έναν Θεό Δημιουργό είτε τον ονόμαζαν Δία είτε Θεό και επομένως οι επικριτές των Ελλήνων ότι τάχα υπήρξαν ειδωλολάτρες λαθεύουν λάθος μέγιστο και οι περισσότεροι κατήγοροι σκοπίμως εφεύρανε το παραμύθι για να επιτύχουν την διάσπαση των Ελλήνων. Σημαίνει ακόμα ότι η μεταφυσικότητα και η αναζήτηση του απόκρυφου μαζί με τα μυστικά του σύμπαντος και την παρατήρηση του περιβάλλοντος χώρου αλλά και τις ψυχικές δοκιμασίες του ανθρώπου αποτέλεσαν κατά πρώτον αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής κοσμοθεωρίας και το κλειδί εκείνο που ξεκλείδωσε τον κόσμο της γνώσης, δημιουργώντας καθαρούς ελληνικούς πολιτισμούς. Σημαίνει επιπλέον σε συνέχεια αυτής της διαδικαστικής αλληλουχίας ότι η διασπορά των Εθνών επάνω στο ζωντανό χάρτη της Θείας Δημιουργίας υπήρξε απολύτως σχεδιασμένη με σύλληψη ανώτερη, αποδεικνύοντας την σκοπιμότητα της βιοποικιλλότητας και της εθνικής καθαρότητας των πατρίδων, αφού μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο προάγονται άνθρωποι, κοινωνίες και πολιτισμοί. Μέσα δηλαδή από την ομοιογένεια του τρόπου σκέψης που διαπερνά τον Δεσμό του Κοινού Αίματος και απολήγει στην επίκληση στον Θείο Παράγοντα για την συνδρομή - βοήθεια αλλά και για την απόδοση της οφειλόμενης ευγνωμοσύνης.
Και φυσικά το στοιχείο της καθαρτήριας πυρράς και της αστραπής έχει μια διαρκή παρουσία στην ζωή του Ελληνισμού μέσα από τις θρησκευτικές συνήθειες και τις λατρευτικές αποδόσεις. Ακόμη και μέσα από τους θρύλους του Γένους Μας. Από τον ορφισμό στην ορθοδοξία. Στην κοσμογονία και την προσφορά της πυρός εκ του Προμηθέως στο ανθρώπινο γένος ίσαμε με τις φωτιές του Άη Γιώργη. Και πάντοτε η δύναμη του Θεού να απεικονίζεται στην επιβλητική εικόνα της αστραπής. Συνδετικός κρίκος λοιπόν και απόδειξη ελληνικότητος είναι η «παλαιά» Αρχαία Ελλάδα και η «νέα» Ορθόδοξη Ελλάδα.
Και επειδή έχω ασίγαστη αγάπη για όλους τους Έλληνες, θέλω να πω για τους φίλους μου εκ της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας σχετικά με τις καταστροφές των αρχαιοελληνικών ναών τούτο: ούτε τους καταστροφείς δικαιολογώ, αφού είναι μιαροί ανάξιοι για το Ελληνικό Γένος, ούτε και ξεχνώ φυσικά ότι πλείστοι εκ των υπαιτίων ούτε Έλληνες υπήρξαν πλην απλώς ελληνόφωνοι ούτε χριστιανοί. Υπήρξαν προβατόσχημοι λύκοι σαν τους «περιούσιους» Γεφυραίους που αποδιώξανε οι πατριώτες μου Θηβαίοι. Ενότητα λοιπόν και μόνον ενότητα Ελλήνων. Και Πίστη και επίκληση στο Θεό των Ελλήνων. Η συντριπτική πλειονότητα των Ελληνόψυχων Ιερέων της Ορθοδοξίας μας γνωρίζουν και μπορούν να μιλήσουν. Ο Ελληνικός Εθνικοκοινωνισμός βαδίζει στον ιεροπρεπή δρόμο του μυστηριακού Ελληνισμού. Ας απολαύσουμε ένα ορφικό ύμνο από τον Ψαραντώνη στο βίντεο αυτό "ΔΙΟΣ ΑΣΤΡΑΠΑΙΟΥ"-ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΝΥΜΦΗ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου