Το ισλαμικό δίκαιο στην Ελλάδα

Του Δημητρίου Μητρόπουλου
Κάτι που έχει περάσει απαρατήρητο είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα κινδυνεύει περισσότερο από τις άλλες ευρωπαικές χώρες από τον μουσουλμανικό φονταμενταλισμό, και αυτό για δύο κυρίως λόγους. Ο ένας είναι η αθρόα εξαγωγή λαθρομεταναστών από την Τουρκία και ο άγνωστος δεύτερος είναι το γεγονός ότι Ελλάδα είναι η μόνη χώρα η οποία περιλαμβάνει στο εν ισχύ δίκαιο την Σαρία. Η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που έχει αναθέσει δικαιοδοτικά καθήκοντα στον Μουφτή: ο νόμος 1920/1991 (αντικατέστησε τον νόμο 2345/1920) αναθέτει στον εκάστοτε Μουφτή την υποχρεωτική εκδίκαση όλων των οικογενειακών διαφορών των Ελλήνων Μουσουλμάνων. Καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει εμπιστευτεί την απονομή της δικαιοσύνης σε αξιωματούχο του Ισλάμ ή άλλης θρησκείας (στον «Ιεροδίκη»).
Υπ' 'οψιν ότι οι μουφτήδες και οι ιεροδιδάσκαλοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι.
Η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που εφαρμόζει τη Σαρία, δηλαδή, το δίκαιο του Ισλάμ για τους Μουσουλμάνους πολίτες της: ο νόμος 147/1914, ο οποίος ακόμα διατηρείται σε ισχύ, ορίζει ότι, κατ' απόκλιση του Αστικού Κώδικα, η Σαρία διέπει την οικογενειακή κατάσταση (γάμος, διαζύγιο, διατροφή, επιτροπεία, κηδεμονία, ισλαμική διαθήκη, εξ αδιαθέτου διαδοχή) των Ελλήνων Μουσουλμάνων. Καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν επιτρέπει την υποκατάσταση του εθνικού (κοσμικού) δικαίου της από τους Ιερούς Κανόνες οιασδήποτε θρησκείας (π.χ. το βυζαντινό-ρωμαϊκό δίκαιο).
Το παράδοξο είναι ότι αυτή η θεσμική παροχή προς τους Ελληνες πολίτες μουσουλμανικού θρησκεύματος δεν προβλέπεται από τη σύμβαση της Λωζάννης και έρχεται σε αντίθεση με τις διεθνείς συμβάσεις για τις ατομικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ετσι λοιπόν και λόγω του ότι οι μουσουλμανικές κοινότητες συστήνονται βάσει της "Ούμμα" χωρίς να λαμβάνουν υπ' όψιν την εθνική προέλευση των μελών, η Ελλάδα παρέχει την θεσμική βάση για την οργάνωση πανίσχυρων και αυτονομημένων ισλαμικών κοινοτήτων ανά την επικράτεια. Ο λαθρονόμος πρέπει να διαβάζεται σε συνδιασμό με τους παραπάνω νόμους. Ετσι παίρνει τη μορφή αληθινού εφιάλτη.