Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
Με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου εσήμανε και ο ευαγγελισμός της Ελλάδος. Τετρακόσια χρόνια πικρής και οδυνηρής σκλαβιάς στον τουρκικό ζυγό, δεν ήσαν λίγα. Αντίθετα ήσαν πάρα πολλά, ώστε βάσιμα να πιστεύη κανείς, ότι το Ορθόδοξο Ελληνικό Γένος είχε προ πολλού σβήσει. Οι τούρκοι κατακτητές, βάναυσοι, σκληροί και φανατικά προσηλωμένοι στην θρησκεία του Ισλάμ, δεν έχαναν ευκαιρία για να βασανίζουν και να δολοφονούν τους ραγιάδες Έλληνες. Όμως, εδώ είναι το θαυμαστό: Ενώ - τηρουμένων των αναλογιών - μικρός ήταν ο αριθμός εκείνων, που υποκύπτοντας στην βία εξισλαμίσθηκαν, αντίθετα σημαντικός ήταν ο αριθμός των όσοι παρέμειναν πιστοί στον Χριστό και στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε διωγμούς , βασανιστήρια και μαρτυρικό θάνατο. Είναι, ακριβώς, τα 2.500.000 Νεομάρτυρες, που αποτελούν την δόξα της Εκκλησίας και του Έθνους. Κι' είναι, κυρίως, νέοι άνθρωποι, αγόρια και κορίτσια, που περιφρόνησαν τα πλούτη και τις τιμές που τους έταζαν οι Αγαρηνοί, και αντιμετώπισαν με ανδρείο φρόνημα τα μαρτύρια και τον θάνατο.
Στην γενναιότητα, λοιπόν, και στην θυσία των Νεομαρτύρων στηρίχθηκε το σκλαβωμένο Γένος μας. Κι' ενώ περνούσαν τα χρόνια και οι αιώνες, δεν ελύγισε. Κάθε τόσο ξεσπούσε και κάποια επανάσταση, πότε εδώ και πότε εκεί, που, όμως, πνιγόταν στο αίμα. Φαινόταν ν' αργή "το ποθούμενο", που ευαγγελιζόταν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο "Άγιος των σκλάβων", όπως πολύ σωστά χαρακτηρίστηκε. Αλλά η ελπίδα δεν έσβηνε απ' τις ψυχές. Και παρά την προπαγάνδα των ευρωπαίων δήθεν "ιεραποστόλων", οι Έλληνες έμειναν πιστοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Τούρκοι δυνάστες και Ευρωπαίοι προπαγανδιστές δεν κατώρθωσαν να κάμψουν το φρόνημα του Λαού μας.
Έτσι , ξημέρωσε η 25η Μαρτίου 1821. Ημέρα χαρούμενη και πανηγυρική, αφού η Ορθοδοξία γιώρταζε τον Ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου. Και ο Θεός έδειξε φανερά την ημέρα αυτή, ότι είχε βάλει την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν επρόκειτο να την πάρη πίσω, όπως είχε πη προφητικά, ο θρυλικός πολέμαρχος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο "Γέρος του Μορηά". Στο Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, ο ατρόμητος Ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός, περιστοιχιζόμενος από τους προκρίτους του Αιγίου, των Καλαβρύτων και των γύρω περιοχών, υψώνει το Λάβαρο της Επαναστάσεως με σύνθημα "Ελευθερία η θάνατος". Αργότερα, όταν θα έχη πια δημιουργηθή το Ελληνικό Κράτος, ο Κολοκοτρώνης, μιλώντας στους μαθητές του μοναδικού τότε Γυμνασίου των Αθηνών, που είχαν πάει εκδρομή στην Πνύκα, θα διακηρύξη: "Όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και ύστερα υπέρ πατρίδος". Γιατί, πραγματικά, αυτό ήταν το ακλόνητο φρόνημα των αγωνιστών. Κι' αυτό ήταν που δημιούργησε το θαύμα της αναγεννήσεως της Ελλάδος.
Γιορτάζουμε, λοιπόν, αδελφοί, σήμερα, πρώτον το θαύμα της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού εκ των αγνών αιμάτων της Θεοτόκου · και, δεύτερον, το θαύμα της εθνικής μας παλιγγενεσίας. Διπλή γιορτή "της πίστης και της λευτεριάς", όπως τραγουδάει με ιερό ενθουσιασμό ο χριστιανός ποιητής Γ. Βερίτης. Βέβαια, κάποιοι νεοέλληνες προσπαθούν να υποβαθμίσουν τους εορτασμούς των εθνικών μας επετείων. Όλα μπαίνουν κάτω από το πρίσμα της οικονομικής κρίσεως. Κάποιος, μάλιστα, μεγαλόσχημος υπουργός " απεφάσισε και διέταξε" να καταργηθούν τα οπλικά συστήματα και τα άρματα από τις παρελάσεις για λόγους... οικονομίας. Αλλά αν απονευρώνουμε με τόσο φθηνά επιχειρήματα το εθνικό φρόνημα του λαού και, μάλιστα, των νέων μας, τι έχουμε άλλο να περιμένουμε παρά την αδιαφορία και την απάθεια για την πορεία του Έθνους και την απόκτηση - αδιάφορο με ποιό τρόπο - της καλοζωΐας και της καλοπεράσεως;
Όμως, όχι. Αυτό δεν θα γίνη ποτέ! Ο Ευαγγελισμός του Αγγέλου προς την Θεοτόκο και το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας θα φωτίζουν την ζωή και την πορεία της Ελληνικής μας Πατρίδος. Σύνθημά μας θα είναι: Χριστός και Ελλάδα. Έτσι θα ορθοποδήσουμε και θα πορευώμαστε ανάμεσα στους ελεύθερους λαούς. Ενωμένοι και μονοιασμένοι, θα κερδήσουμε, με την Χάρη του Θεού, και τους σημερινούς αγώνες. Χρόνια πολλά, άγια, αγωνιστικά και ευλογημένα σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου