Πριν από δέκα ακριβώς χρόνια έκλεισε για πάντα τα μάτια της η πρώτη
Ελληνίδα Αλεξιπτωτίστρια Σόνια-Σοφία Φ. Στεφανίδου, μια σπάνια γυναίκα που με
τις αξιέπαινες πράξεις της και τους υπέροχους αγώνες της για τη δοκιμαζόμενη, κατά
την εποχή του μεγάλου πολέμου 1940-44, πατρίδα μας, απόκτησε μεγάλη
δημοσιότητα και προξένησε το θαυμασμό και την αγάπη των Ελλήνων της ηρωικής
γενιάς του '40. Έφυγε ήσυχα και σεμνά, όπως ακριβώς ήταν και στον καιρό της δόξας
της, αφήνοντας όμως πίσω της για πάντα μια ιστορία Αγώνων και Θυσιών,
ανεκτίμητη παρακαταθήκη για τις νεώτερες γενιές των Ελληνίδων.
Η αναμονή της ομάδας στη Ντέρνα τελείωσε σύντομα. Στις 8 η ώρα το βράδυ
της 1ης Ιουλίου 1943, ένα μεταγωγικό πολεμικό αεροπλάνο τύπου "Χάλιφαξ" της
Βρετανικής Πολεμικής Αεροπορίας (R.A.F.) απογειώθηκε από το αεροδρόμιο με
προορισμό την Ελλάδα. Μέσα σε αυτό και ανάμεσα σε όλους τους άντρες βρισκόταν
η μοναδική γυναίκα, που δεν ήταν άλλη από τη μικρόσωμη αλλά ριψοκίνδυνη Σόνια
Στεφανίδου, ντυμένη με τη στολή του αλεξιπτωτιστού. ήταν όμως αδύνατο κάποιος
να την αναγνωρίσει. Με το ίδιο επίσης αεροπλάνο πετούσαν, εκτός από την ομάδα
της Στεφανίδου κι ένας Άγγλος λοχαγός μαζί με έναν Έλληνα λοχία, οι οποίοι θα
πηδούσαν με αλεξίπτωτο κάπου στην κεντρική Ελλάδα, αλλά ενωρίτερα. Η πτήση
του αεροσκάφους θα διαρκούσε έξι περίπου ώρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου