Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Η κυκλική τροπή της ιστορίας, σύμφωνα με την αρχαία αντίληψη, τήν οδηγεί να επαναλαμβάνεται άλλοτε ως ευτράπελο κι άλλοτε ως εφιάλτης προερχόμενος από τα έγκατα της πιο σκοτεινής ανθρώπινης φαντασίας. Η Ελλάς καιομένη επί δύο και πλέον εβδομάδες γέμει συντριμμίων, ερηπίων και πτωμάτων. Αχανείς εκτάσεις πυκνόφυτης βλάστησης μετετράπησαν σε ατέρμονες κοιλάδες στάχτης και όρη που θυμίζουν τόπους κρανίων, νεκροταφεία χωρίς ελπίδα αναστάσεως. Από τη Ρόδο μέχρι την Κέρκυρα κι από τον Βόλο μέχρι την Κορινθία περιουσίες ισοπεδώθηκαν, οικίες κατεδαφίστηκαν και χιλιάδες στρέμματα παρθένων ελληνικών δασών παρεδόθησαν στις αδηφάγες φλόγες του θανάτου. Όμως, τίποτε δεν μπορεί να μετριάσει την οδύνη σύμπαντος του Έθνους, το οποίο συγκινημένο μπροστά στην ηρωϊκή αυτοθυσία των δύο Αξιωματικών της Πολέμικής μας Αεροπορίας, οι οποίοι έπεσαν εν ώρα καθήκοντος, για να προστατεύσουν την Πατρίδα, την φύση της και ανθρώπινες ζωές, κλίνει με σέβας και ευγνωμοσύνη το γόνυ στις αθάνατες μορφές τους. Ο Σμηναγός Χρήστος Μουλάς και ο Ανθυποσμηναγός Περικλής Στεφανίδης απώλεσαν με αυταπάρνηση τον βίο τους, γενόμενοι οι αιώνιοι προστάτες κάθε Έλληνος που μάχεται αλτρουϊστικώς απέναντι στις πύρινες λεγεώνες, για να υπερασπιστεί άχρι τελευταίας πνοής ανώτερα ιδανικά, όπως την ασφάλεια του λαού μας και του ζωτικού χώρου του από εμπρηστικά φαινόμενα, τα οποία απειλούν ευθέως το υπαρξιακό μέλλον της Φυλής μας.
Η οργή και η αγανάκτηση του κόσμου για τις στιγμές πλήρους εγκαταλείψεως από την πολιτεία, τις οποίες έζησε λουσμένος στον κρύο ιδρώτα, την αγωνία και τον φόβο στις περιοχές που έγιναν παρανάλωμα αποτύπωσαν το μέγεθος της κυβερνητικής ανικανότητος και την παταγώδη αποτυχία του επιτελικού κράτους της γαλάζιας φεουδαρχίας, η οποία χωρίς κανένα επιχειρησιακό σχεδιασμό, με ελάχιστα έως ακατάλληλα μέσα και πενιχρές επίγειες και εναέριες δυνάμεις, χωρίς καμμία αισθητή προπαρασκευή για τον πύρινο πόλεμο του θέρους που έπετο, το μόνο που κατήνεγκε είναι να προχωρήσει σε γκρότεσκες εκκενώσεις χωριών, πόλεων και οικισμών εν είδει Δουνκέρκης, εκπέμποντας διαχύτως το μήνυμα της παντελούς αδυναμίας της να θωρακίσει στοιχειώδη έννομα αγαθά μέσα σ’ ένα χάος πανικού που η ίδια επέτρεψε να επεκταθεί. Βέβαια, πάντα αναφύεται ένα πλέγμα πειστικών δικαιολογιών διακινούμενο από τα μέσα μαζικής εξαπατήσεως, για να αρθεί ο καταλογισμός των κυβερνητικών πράξεων σε ενοχή των πολιτικών προϊσταμένων. Το μύθευμα της κλιματικής αλλαγής, όπως ανακυκλώνεται στρατευμένα από τα νατοϊκά φρούρια, δεν επισκιάζει αγαστώς μόνο κάθε αβελτηρία, παράλειψη και αχρηστία της διοικούσης τάξεως των ανευθυνοϋπευθύνων, αλλά πρωτίστως μειώνει θαυμασίως τις αντιδράσεις του μαινομένου λαού, ο οποίος ικανοποιείται με το αναμάσημα του προπαγανδιστικού κουτόχορτου, ότι για όλα υπαίτια είναι η βροχή, η ζέστη και το χιόνι κι όχι η ιδιοτέλεια μεγαλοεργολάδων και κρατικών μιζαδόρων ή οι υποδείξεις της βρυξελλιώτικης γραφειοκρατίας, η οποία πιέζει για την προαγωγή των σχεδίων της «Πράσινης μεταβάσεως» άνευ πρασίνου.
Η αποψίλωση και η αποτέφρωση απροσμετρήτων ορεινών εκτάσεων όπου κατόπιν βιντεοληπτικών καταγραφών ηυρέθησαν τόσο εμπρηστικοί μηχανισμοί όσο και αυτούσιοι ανθρώπινοι παράγοντες, ενώ οι περιοχές αυτές θεωρήθηκαν δεκτικές και υποψήφιες προς ανάπτυξη αιολικών σταθμών και επιχερήσεων ΑΠΕ, μόνο σε σατανική σύμπτωση θα μπορούσαν να αποδοθούν. Η νήσος Ευβοίας, η οποία από το 2000 κι εντεύθεν έχει εμφανίσει πενταπλάσιο αριθμό πυρκαγιών και κάθε καλοκαίρι μυρίζει απ’ άκρην εις άκρην αποκαΐδια από δέντρα, σάρκα και τούβλα, έχει γίνει το κέντρο φαραωνικών αιολικών εγκαταστάσεων, οι οποίες προϋποθέτουν -παραδόξως- βάσει των προδιάγραφών τους γενναίες επεμβάσεις εκχερσώσεως και εκκαθαρίσεως στο φυσικό περιβάλλον. Η συστηματική αντιπαραβολή των χαρτών των σχεδίων των αιτουμένων αδεία εγκρίσεως εταιριών για τοποθέτηση και λειτουργία ανεμογεννητριών με τους αντιστοίχους χάρτες εκδηλώσεως πυρκαγιών και τις συν αυταίς καμένες εκτάσεις συμβάλλει ως επαρκές πειστήριο στην διάλυση τυχόν αμφιβολιών που άγουν σε ύπνο βαθύν και απονήρευτο για το τι διεργασίες συμφερόντων πλουτισμού λαμβάνουν χώρα κάτωθεν της ανυποψιάστου ρινός του μέσου ψηφοφόρου. Η δε στροφή της νομολογίας του ΣτΕ αναφορικά με την ερμηνεία του αρ. 117 παρ. 3 Σ για την απόλυτη απαγόρευση οιασδήποτε επεμβάσεως στα αναδασωτέα, θεωρώντας ότι η χωροθέτηση έργων ΑΠΕ δεν συνιστά μεταβολή της κατά προορισμόν χρήσεως των δασών, επιβεβαιώνει τις βάσιμες υποψίες, ότι αιρουμένων των περιορισμών διαπλατύνεται η οδός για την ολική μετατροπή της ενεργειακής αγοράς σε μοντέλο μηδενικών ρύπων με ανεμογεννήτριες και αιολικά πάρκα παντού, σε κάθε βράχο, σε κάθε βουνό, σε κάθε πλαγιά και σε κάθε νησί.
Η υπέρβαση των ενωσιακών στόχων της απολιγνιτοποιήσεως της χώρας, κατ’ αφελή αντίθεσιν μ’ όλες τις ενεργειακές πολιτικές των κρατών-μελών, όπως της Γερμανίας, η οποία επανενεργοποιεί τις λιγνίτικές της μονάδες, έχει καταστεί μανιώδης στόχευση της ιδίας της κυβερνήσεως, η οποία φαίνεται πως δεν ορρωδεί προ ουδενός κινδύνου για την φύση της Πατρίδος μας, αποφασισμένη να αλώσει τα πάντα, για να εξυπηρετήσει τα υπερκέρδη μεγάλων ομίλων. Πάνω στις ζωές, την τύχη της φυσικής μας κληρονομιάς και την υπαρξιακή συνέχεια του Γένους μας παίζονται ύπουλα καπιταλιστικά αθύρματα, τα οποία ο νεοραγιάς δυσκόλως οσφραίνεται. Θα πρέπει να καούν χιλιάδες ακόμα εκτάρια, για να γίνει αντιληπτό πως η πραγματικότητα δεν είναι συνωμοσιολογική. Απλά έχει ένα μόνιμο ελάττωμα.Υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου