Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

«Ὅταν ὁ Φίλιππος τριγύριζε, ὑποτάσσοντας Ἰλλυριοὺς καὶ Τριβαλλούς, καθὼς καὶ μερικοὺς ἄλλους Ἕλληνες, ὅταν ἀποκτοῦσε σταδιακὰ τὸν ἔλεγχο μεγάλων στρατιωτικῶν δυνάμεων καὶ ὁρισμένοι ἀπὸ τὶς πόλεις, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τοῦτος ἐδῶ, ἐπωφελοῦνταν ἀπὸ τὴν ἐλευθερία τῆς εἰρήνης γιὰ νὰ πηγαίνουν ἐκεῖ καὶ νὰ δωροδοκοῦνται, τότε δέχονταν ἐπίθεση ὅλοι ἐκεῖνοι ἐναντίον τῶν ὁποίων ὁ Φίλιππος ἔκανε τὶς κινήσεις αὐτές. Ἄν δὲν τὸ ἀντιλαμβάνονταν, εἶναι μία ἄλλη ἱστορία ποὺ δὲ μὲ ἀφορᾶ. Οἱ προβλέψεις καὶ οἱ διαμαρτυρίες μου ἦταν ἀδιάκοπες τόσο ἐδῶ σὲ σᾶς ὅσο καὶ ὅπου εἶχα σταλεῖ.

Μὰ οἱ πόλεις νοσοῦσαν. Οἱ ἄνθρωποι τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς δράσης εἶχαν ἐξαγορασθεῖ καὶ διαφθαρεῖ μὲ χρήματα, ἐνῶ ἀπὸ τοὺς ἁπλοὺς πολίτες πολλοὶ δὲν προέβλεπαν τὸ μέλλον ἤ δελεάζονταν μὲ τὴν ἀνεμελιὰ καὶ τὴν καθημερινὴ καλοπέραση. Καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀσθένεια εἶχαν προσβληθεῖ ὅλοι παντοῦ, ὥστε ὁ καθένας νόμιζε ὅτι δὲν θὰ τὸν βρεῖ ἡ συμφορὰ αὐτόν, ἀλλ’ ὅτι θὰ ἐξασφαλίσει τὰ συμφέροντά του, ἐὰν ἤθελε, ἐκμεταλλευόμενος τοὺς κινδύνους τῶν ἄλλων.

Ἦταν, νομίζω, ἐπακόλουθο νὰ τιμωρηθεῖ ἡ ὑπερβολικὴ καὶ ἄκαιρη ἀπάθεια τοῦ λαοῦ μὲ τὴν ἀπώλεια τῆς ἀνεξαρτησίας του, ἐνῶ οἱ ἡγέτες του, ποὺ φαντάζονταν ὅτι πουλοῦσαν ὁτιδήποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς τους, ἀντιλήφθηκαν πὼς τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ ξεπουλοῦσαν ἦταν ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός τους. Καὶ ἀντὶ νὰ ὀνομάζονται φίλοι καὶ φιλοξενούμενοι, ὅπως συνέβαινε τὸν καιρὸ ποὺ δωροδοκοῦνταν, τώρα προσαγορεύονταν κόλακες, ἐχθροὶ τῶν θεῶν καὶ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἐπίθετα ποὺ τοὺς ἁρμόζουν.

Κανένας ὅμως, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δὲν ξοδεύει τὰ χρήματα γιὰ τὸ καλὸ τοῦ προδότη οὔτε, ἀφοῦ ἔχει πάρει αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο πλήρωσε, συνεχίζει νὰ ἔχει γιὰ σύμβουλό του τὸν προδότη ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα. Διαφορετικὰ δὲν θὰ ὑπῆρχε πιὸ εὐτυχισμένος ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν προδότη. Μὰ δὲν εἶναι ἔτσι. Ἀπὸ ποῦ κι ὡς ποῦ ἄλλωστε; Κάθε ἄλλο! Μόλις ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐπιζητεῖ τὴν ἐξουσία γίνει κύριος τῆς κατάστασης, γίνεται καὶ ἀφέντης ἐκείνων ποὺ τοῦ τὴν πρόσφεραν. Καὶ τότε, ναί, γνωρίζοντας τὴν κακοήθειά τους, τοὺς σιχαίνεται, δυσπιστεῖ ἀπέναντί τους καὶ τοὺς προπηλακίζει. Ἔχετε ὑπ’ ὄψιν σας αὐτὰ ποὺ σᾶς λέω, γιατὶ ἂν καὶ εἶναι περασμένα, καὶ δὲν διορθώνονται, ὡστόσο εἶναι πάντα καιρὸς νὰ διδάσκονται ἀπ’ αὐτὰ οἱ μυαλωμένοι πολίτες».

Δημοσθένης, «Ὑπὲρ Κτησιφῶντος. Περὶ τοῦ στεφάνου»

https://ellinikosblog.wordpress.com/category/%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b7/