Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ ΜΥΘΟΙ

Του Κωνσταντίνου Γρίβα 

Καθηγητού Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

Οι κατηγορίες που εξαπέλυσε ο Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας ότι ευθύνεται για τον θάνατο και την κακοποίηση προσφύγων, επαναφέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση για το εάν η χώρα μας και όποια άλλη, έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει θεμιτά μέσα για την προστασία των συνόρων της, ή την εμποδίζουν διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει. Γι’ αυτό πρέπει να θυμηθούμε τα βασικά του Διεθνούς Δικαίου, ώστε να μην υποκύπτουμε σε παραπλανητικές απόψεις, οι οποίες –κατά την άποψη του γράφοντος– είναι εκ του πονηρού και αποτελούν μέρος της ιδιόρρυθμης ολοκληρωτικής επίθεσης που δέχεται η Ελλάδα.

Πριν και πάνω απ’ όλα θα πρέπει να θυμηθούμε ότι το βασικό υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και το βασικό δομικό του στοιχείο είναι τα κράτη. Οι χώρες είναι αυτές που δίνουν υπόσταση και έννοια στο Διεθνές Δίκαιο. Χωρίς τα κράτη αυτό δεν υφίσταται καν. Επίσης, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι το διεθνές σύστημα αποτελείται από χώρες και δεν υπάρχει κάποια ανώτερη υπερεθνική αρχή πάνω από αυτές.

Ο ΟΗΕ (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών), όπως λέει και το όνομά του, αποτελεί απλώς μια γραφειοκρατική δομή που επιτρέπει στις χώρες να αλληλεπιδρούν και να συνεννοούνται. Δεν λειτουργεί υπεράνω αυτών και οι χώρες που συμμετέχουν σε αυτόν του δίνουν την όποια υπόσταση έχει. Και για να του δίνουν υπόσταση πρέπει και οι ίδιες να έχουν υπόσταση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΡΥΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Slpress.gr