Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2022

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΝΕΝΕΚΟΥΣ!

Του Παναγιώτη Λιάκου

Το απαράδεκτο ντοκιμαντέρ του Σκάι ισοπεδώνει την Επανάσταση

Χωρίς προλόγους και περιστροφές, ας ξεκινήσουμε με το γενικό συμπέρασμα που θα μπορούσε να βγάλει κάποιος αδαής περί τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία, αν η μοναδική πηγή του ήταν το σχετικό με το θέμα ντοκιμαντέρ του Σκάι που τιτλοφορείται «Καταστροφές και θρίαμβοι»: Το ελληνικό κράτος δημιούργησε το έθνος και όχι το αντίστροφο. Η υπόθεση του 1821 δεν ήταν μια λογική συνέχεια προηγούμενων επαναστάσεων και εξεγέρσεων των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων (ήδη από τον 15ο αιώνα και έπειτα), αλλά προέκυψε από την επαφή εμπόρων και διανοουμένων με ιδέες που, από το 1740 και έπειτα, ήταν της… μόδας στη δυτική Ευρώπη.

Η Επανάσταση (που ο παρουσιαστής Στάθης Καλύβας επιμένει να υποτιμά, αποκαλώντας την διαρκώς «εξέγερση») θα είχε συντριβεί δίχως την επέμβαση των ξένων με τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου. Ο Καποδίστριας ήταν ένας «ρομαντικός» που δολοφονήθηκε, ενώ η έλευση του Όθωνα έφτιαξε κράτος. Η Βαυαροκρατία δεν ήταν Βαυαροκρατία αλλά απλώς μια «τεχνοκρατία», αυστηρή μεν, αλλά απαραίτητη. Οι ξένοι γλίτωσαν και συνεχίζουν να γλιτώνουν το κράτος -και συνεπώς το έθνος- από τον αφανισμό του. Οι Έλληνες… πείστηκαν για την ελληνικότητά τους και τη σύνδεση με την αρχαία Ελλάδα μέσω των διανοουμένων και των ξένων φιλελλήνων. Επίσης, οι γηγενείς, που δεν έμοιαζαν με τους αρχαίους ούτε στη μορφή ούτε στην εξυπνάδα ούτε στο… ήθος(!!!), άρχισαν να παίζουν συστηματικά τον ρόλο των Ελλήνων όταν αμφισβητήθηκε η ελληνικότητά τους από ξένους συγγραφείς. Η σχέση με την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τη Βυζαντινή, δεν είναι οργανική, αλλά επινόηση του εθνικού μας ιστορικού Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου. Το DNA του κράτους μας είναι και γερμανικό, ενώ η υπαγωγή μας στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο το 1898 δεν μας ατίμασε, αλλά μας έσωσε(!) – όπως ακριβώς έκανε και η τρόικα μετά τη χρεοκοπία του 2010.

Αυτό το ντοκιμαντέρ είναι σίγουρα εκνευριστικό ως πολυδιαφημισμένος οπτικοακουστικός εθνομηδενισμός, αλλά όχι και τόσο ρηξικέλευθο, πρωτότυπο ή διεισδυτικό για να αφιερωθούν κόπος, χρόνος και χώρος σε εφημερίδα ώστε να ασκηθεί κριτική στο περιεχόμενό του. Μπορεί, ωστόσο, να προκύψει από την παρακολούθηση και την ανάλυση του περιεχομένου του, αν μελετηθεί ως φαινόμενο και καταδειχθεί η αρχιτεκτονική του∙ κι αυτή η αρχιτεκτονική είναι σχεδόν πανομοιότυπη σε όλα τα συναφή δημιουργήματα αυτού του τύπου. Κατανοώντας την επικρατούσα μέθοδο παραγωγής εθνομηδενιστικών πνευματικών δημιουργημάτων και εντοπίζοντας τα βασικά δομικά υλικά, τα οποία στα μάτια των «αμύητων» ενδέχεται να φαντάζουν σαν λεπτομέρειες, καθίσταται εφικτή η δρομολόγηση μιας αντίστοιχης καμπάνιας αντίθετης πολικότητας, δηλαδή εθνικής.
Για να αλλάξουν μυαλά οι κάτοικοι αυτής της χώρας, που επιμένουν να νιώθουν και να σκέπτονται -στην πλειονότητά τους- εθνικά, υπάρχουν δύο δρόμοι: α) να αφαιρεθούν εθνικές «ρομαντικές» ιδέες από τους νόες των πολιτών και να αντικατασταθούν με άλλες, «ρεαλιστικές», β) να αντικατασταθούν οι ίδιοι οι πολίτες. Το (β), για να ολοκληρωθεί, χρειάζεται αρκετή δουλειά (δηλαδή, ακόμη περισσότερα εποικιστικά ρεύματα). Τώρα, η προσοχή της εθνομηδενιστικής υπερδομής έχει επικεντρωθεί στο (α). Και η αλλαγή των ιδεών απαιτεί πολλές επαναλήψεις του ίδιου θέματος. Η ποσότητα θα είναι τόση, ώστε να αλλάξει η ποιότητα.

Ο νόμος του μετασχηματισμού της ποσότητας σε ποιότητα έχει εφαρμογή και στα ντοκιμαντέρ καναλιών και στη διδακτέα ύλη των μαθημάτων και στο εκπαιδευτικό σύστημα και στα σίριαλ και στις θεατρικές παραστάσεις, παντού. Ο τηλεοπτικός σταθμός Σκάι ακολουθεί πιστά τούτον τον κανόνα και γι’ αυτό βλέπουμε μια συνέπεια από την πλευρά του με την υπόθεση του 1821 και την απόπειρα «βελούδινης» ή πιο ευθείας και απροσχημάτιστης αποκαθήλωσής του από τις συνειδήσεις της πλειονότητας των Ελλήνων. Η επίθεση σε πρόσωπο, ιδέα, Επανάσταση, δόγμα και θρησκευτική πεποίθηση μπορεί και να αποκληθεί από τον επιτιθέμενο «αντικειμενικότητα», όπως και το ξίδι να βαφτιστεί γλυκάδι. Η οξύτητα, όμως, της γεύσης που αφήνει είναι η ίδια.

Ο Σκάι, δίχως να αλλάζει τη βασική συνταγή, εξέλιξε τα εκφραστικά μέσα του – κυρίως όσον αφορά το πρόσωπο του παρουσιαστή. Μέχρι σήμερα, σε όλους όσοι θυμούνται την προηγούμενη απόπειρα του σταθμού να ξαναγράψει την Ιστορία έχει εντυπωθεί η εικόνα του αναμαλλιασμένου αποτυχόντα πολιτευτή της Ν.Δ. Πέτρου Τατσόπουλου, που περιπλανάτο σε χωριά και πόλεις, λόγγους και βουνοπλαγιές, αποπειρώμενος να μας «διαφωτίσει» για τους οπλαρχηγούς, τον Κολοκοτρώνη, την Τριπολιτσά και άλλα κεφάλαια της ιστορίας της Επανάστασης του 1821.

Τώρα, ο σταθμός, τον οποίο έχουμε συνηθίσει, πέρα από ντοκιμαντέρ για το 1821, να μας προβάλλει συμπαραγωγές που κάνει με τον Τούρκο πολυεκατομμυριούχο καναλάρχη και φίλο του τυράννου ΕρντογάνΑτζούν Ιλιτζαλί, χρησιμοποίησε ένα πρόσωπο με «βαρύτερο» βιογραφικό, αλλά ταυτόσημων με τον Πέτρο Τατσόπουλο αντιλήψεων για την ελληνικότητα, τον διεθνή περίγυρο και τη «λογική» με την οποία πρέπει να λειτουργεί το ελληνικό κράτος. Ο Στάθης Καλύβας είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στην Οξφόρδη. Ο Σκάι χρησιμοποιεί ακόμα και τις κτιριακές εγκαταστάσεις του γνωστού πανεπιστημίου ως σκηνικό, μπροστά από το οποίο στέκεται κορδωμένος ο κ. Καλύβας, που εξηγεί ότι ασκεί τα καθηγητικά καθήκοντά του «εδώ στην Οξφόρδη», ώστε να ενδυθεί το τηλεοπτικό υλικό που παρουσιάζει την τήβεννο της εγκυρότητας και της αυθεντίας – κάτι που κρίνεται όλως απαραίτητο για την εμπέδωση της άποψης που επιθυμούν να περάσουν στο τηλεοπτικό κοινό και ο ίδιος και οι τηλεοπτικοί μεταπράτες του λόγου και των ιδεών του. Βαρύ και άχαρο το καθήκον να θυσιάζει κάποιος τον χρόνο του στον βωμό της ανίας που προκαλεί η παρακολούθηση τέτοιου είδους τηλεοπτικού προγράμματος, αλλά ίσως και να αποδειχθεί χρήσιμο. Για να αντικρούσεις κάτι πρέπει να το γνωρίζεις…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου