Του Σπύρου Δημητρίου
Ένα σχόλιο για τις βουλευτικές εκλογές στη Κύπρο. Αφορά τους κατεχόμενους δήμους Κερύνειας και Αμμοχώστου. Εκτός από την πρωτιά της αποχής το σημαντικό είναι να ρίξουμε μια ματιά τι ψήφισαν. Ποια κόμματα είναι κυρίαρχα και ποιες οι θέσεις τους στο Κυπριακό. Άρα τι φωνάζουμε για επιστροφή και διάφορά τέτοια όταν ψηφίζουμε κόμματα που συμφωνούν με τις τουρκιές θέσεις ή απέχουμε; Ποιος αγώνας και πράσινα άλογα όταν εκεί που θα έπρεπε να χτυπά η καρδιά της Κύπρου και των διεκδικήσεων, εκεί δείχνουμε τον απόλυτο συμβιβασμό και όχι μόνο. Δεν είναι μόνο κατεχόμενα τα εδάφη είναι και τα μυαλά μας. Η ευθύνη δεν είναι μόνο στα κόμματα γενικά και αόριστα αλλά σε μας, στον καθένα από μας και ιδιαίτερα σε όσους έλκουν την καταγωγή τους από τις περιοχές που τις πατά ο Τούρκος. Έχουν περάσει 47 χρόνια από την εισβολή και όσοι ακόμα κρατούν εικόνες από τις κατεχόμενες περιοχές, πριν τον πόλεμο, είναι πάνω από 50 χρονών. Θυμούνται; Ξέχασαν; Μετέφεραν την φλόγα στις επόμενες γενιές ώστε να διατηρηθεί ο αγώνας για επιστροφή; Θα μου πεις για πια επιστροφή μιλάς, αφού ξέρουμε και ξέρουν όλοι και πιο πολλοί αυτοί που κυβερνούν τόσα χρόνια ότι ο Τούρκος αυτά τα εδάφη τα πήρε με πόλεμο και δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να μας τα δώσει στις κουβέντες και στα χαρτιά. Βλέπουμε πως η ΔΔΟ, τα δόγματα «η Κύπρος αποφασίζει κι Ελλάδα ακολουθεί», η υποτέλεια, τα ψέματα, οδήγησαν στα δυο κράτη, στην ισοτιμία κ.λ.π. Και συνεχίζουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας μη θέλοντας να δούμε την αλήθεια, το λάθος και τα ψέματα που μας έφεραν εδώ.
Φωνάζουμε συνέχεια για την Κυπριακή Δημοκρατία και το όλον κράτος. Δεν βλέπουμε το χάρτη ή είμαστε αόμματοι. Πιστεύετε ότι οι Τούρκοι θα μας δώσουν πίσω τα εδάφη μας για να ξαναγίνει η Κυπριακή Δημοκρατία ολόκληρη έτσι χωρίς αγώνα, χωρίς να ματώσουμε, κρυμμένοι πίσω από τα λάθη που μας έφεραν στο σημείο μηδέν ώστε να τη χάσουμε; Τα λάθη μας τα βλέπουμε; ή βλέπουμε μόνο τα λάθη των άλλων απλά και μόνο για να ζούμε τις ψευδαισθήσεις μας;( ακόμα μιλούμε για τον Μακάριο, τον Γρίβα, την ΕΟΚΑ Β΄, τα χούντα , τα λάθη της Αθήνας, τα όχι λάθη της Κύπρου κι όλα αυτά ανάκατα μέσα στα ψέματα, με κυρίαρχη την απόκρυψη της αλήθειας και των ευθυνών μας). Η αυτοκριτική είναι κάτι που έχει παραγραφεί από τη γλώσσα μας ή έχει πάει για ψάρι στο Μπογάζι ή σε κάποιο ταβερνάκι της Κερύνειας. Θα σας πω ένα περιστατικό που έγινε στην Αθήνα, ακριβώς μια βδομάδα πριν τις εκλογές. Είχε έρθει στην Αθηνα ο φίλος μου ο Γιάννος Χαραλαμπίδης(διεθνολόγος) Yiannos Charalambidesγια μια επαγγελματική υπόθεση. Του τηλεφώνησα για να μάθω πώς πήγε η δουλειά και άκουσα ένα Γιάννο έξαλλο να μου περιγράφει τα εξής: Στο τραπέζι της συνάντησης με ένα ζεύγος Ελλαδιτών(άνδρας και γυναίκα), ο άνδρας ξεκίνησε γεμάτος χαρά και καμάρι να του περιγράφει πως πήγε στην Κερύνεια κι έφαγε ψάρι και διάφορά τέτοια φαιδρά και ακολούθησε η χαριστική βολή από την Ελλαδίτισα η οποία στις διαμαρτυρίες του Γιάννου του είπε αφοριστικά κουνώντας το χέρι της αδιάφορα : «Έλα μωρέ και τι έγινε». Του Γιάννου του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και αφού τους έλουσε με διάφορά περί παράδοσης της Ρόδου, της Χίου ή του Κολωνακίου, αντί της Κερύνειας και το τί έγινε εκεί το 1974, πέταξε οργισμενος τη πετσέτα πάνω στο τραπέζι (γευμάτιζαν) και αποχώρησε από τη συνάντηση. Το θέμα δεν είναι να ανέβει το αίμα στο κεφάλι του Γιάννου ή στο δικό μου ή σε όσους διαβάζεται αυτές τις γραμμές. Προφανώς οι Ελλαδίτες άσχετοι ή αδιάφοροι κατεβαίνοντας στη Κύπρο για δουλειές(γιατί έχουν επαγγελματικές σχέσεις) κάποιος «δικός μας» απ’ αυτούς που πηγαίνουν για βενζίνη, για Καζίνο, για ψάρι στα κατεχόμενα, τους πήγε εκεί χωρίς ντροπή, οπότε γιατί να μη μην λένε με άνεση: «Έλα μωρέ και τι έγινε». Κάποιος από τους πολλούς που ψήφισαν και έφεραν αυτά τα αποτελέσματα στους κατεχόμενους δήμους. Ποιος φταίει πρωτίστως αυτοί ή εμείς;
Δεν είναι το μοναδικό περιστατικό είναι πολλά τέτοια απλά το ανέφερα για το συνδέσω με τα εκλογικά αποτελέσματα στους κατεχόμενους δήμους.
Και κάτι τελευταίο. Ακούω όλα αυτά τα χρόνια από διάφορους που εκπροσωπούν κατεχόμενους δήμους ή συλλόγους να ζητούν από την Ελλάδα την στήριξη για την επανένωση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κοιτάξτε, στα χαρτιά και με τη ΔΔΟ δεν παίζει όση βοήθεια και να υπάρχει από την Ελλάδα. Το είπαμε ο Τούρκος δεν φεύγει έτσι. Για το άλλο, τον αγώνα και το να ματώσουμε ακόμα και κυριολεκτικώς, πρέπει να έχουμε κάτι υπόψη μας. Κανείς Ελλαδίτης δεν πρόκειται να «πέσει» έξω από την Κερύνεια για να ξαναγυρίσουμε στο προπατορικό αμάρτημα της Ζυρίχης, όπως δεν θα πήγαινε και κανείς αγωνιστής της ΕΟΚΑ για την ανεξαρτησία γιατί γι αυτούς η Ελλάδα ήταν κάτι παραπάνω από ιδέα. Αλλά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα όπως δείχνουν τα εκλογικά αποτελέσματα.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου