Του Αλέξανδρου Καρρά
Τα γεγονότα που αφορούν την Μάχη της Κρήτης λίγο-πολύ είναι γνωστά. Αυτό που πολλοί δεν γνωρίζουν, και ακόμα περισσότεροι αποσιωπούν, είναι ότι ο Χίτλερ ήταν απόλυτα σύμφωνος με την εκστρατεία του Μουσολίνι εναντίον της χώρας μας. Η Μάχη της Κρήτης δεν είναι ένα γεγονός που προέκυψε εν εξελίξει του Β’ ΠΠ. Ήταν ένα σημείο υψηλής στρατηγικής σημασίας για τον Άξονα, αλλά και για τους Συμμάχους.
Έχει καλλιεργηθεί ένας μύθος σχετικά με την αντίδραση του Χίτλερ γύρω από την ενημέρωσή του για την αιφνιδιαστική επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος στις 28-10-1940. Πήρε το τρένο του και κατευθύνθηκε εξοργισμένος στην Φλωρεντία. Ο Ντούτσε τον υποδέχθηκε σε κλίμα γιορτινό θέλοντας να τον κολακεύσει και να τον καθησυχάσει. Λέγεται ότι ο ηγέτης του Γ’ Ράιχ δεν επιθυμούσε καμία εμπλοκή του Άξονα με την Ελλάδα για λόγους «φιλελληνισμού». Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Ο Χίτλερ δεν ήταν καθόλου ενάντιος στην επίθεση της Ιταλίας κατά της χώρας μας, διαφωνούσε μόνο ως προς την ημερομηνία που αυτή θα πραγματοποιείτο. Είχε συμφωνηθεί άλλωστε ότι η Ελλάς αποτελούσε ζωτικό χώρο της Ιταλίας κι έτσι την είχε παραχωρήσει στη σφαίρα επιρροής του Ιταλού συμμάχου του, ώστε να πραγματοποιήσει το όραμα του Mare Nostrum.
Όλα αποδεικνύονται από την αλληλογραφία Χίτλερ-Μουσολίνι. Ο Χίτλερ σε επιστολή του προς τον Μουσολίνι στις 20-11-1940 ανέφερε:
«Όταν σας παρακάλεσα να με δεχτείτε στην Φλωρεντία, ξεκίνησα το ταξίδι με την ελπίδα ότι μπορούσα να σας εκθέσω τις σκέψεις μου πριν την έναρξη της επικίνδυνης αντιπαράθεσης με την Ελλάδα, για την οποία άκουσα μόνο σε γενικές γραμμές.
Θα ήθελα αρχικά να σας παρακαλέσω να καθυστερήσετε λίγο την επιχείρηση πιθανόν σε μια πιο κατάλληλη στιγμή αλλά σε κάθε περίπτωση μέχρι τις εκλογές για τον πρόεδρο της Αμερικής. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω, Ντούτσε, να μην προχωρήσετε σε αυτήν την πράξη πριν την γρήγορη κατάληψη της Κρήτης.»
Ο Χίτλερ παρουσίασε μια εκτενή ανάλυση στον Ιταλό γύρω από την στρατηγικής σημασίας κατάληψη της Κρήτης: Αύξηση αεροπορικών βάσεων των Άγγλων, δισταγμός Βουλγαρίας να μπει στην Τριμερή Συμφωνία, εύκολη πρόσβαση στα αγγλικά βομβαρδιστικά εναντίον Αλβανίας και Νότιας Ιταλίας, καθώς και δύσκολη πρόσβαση του Άξονα στις ρουμανικές πετρελαιοπηγές.
Ο Χίτλερ επιθυμούσε μια ιταλική επίθεση μόνο λίγες μέρες μετά την 28η Οκτωβρίου, δηλαδή στα μέσα Νοεμβρίου του 1940 που θα είχαν πραγματοποιηθεί οι αμερικανικές εκλογές, ώστε να μπορεί να υπολογίσει τις προθέσεις των ΗΠΑ σχετικά με την απόφαση συμμετοχής ή όχι στον Β’ ΠΠ. Αυτός ήταν ο ένας λόγος που θύμωσε στον σύμμαχό του και, ο δεύτερος λόγος, ήταν ότι επιθυμούσε να καταληφθεί πρώτα η Κρήτη και από εκεί η υπόλοιπη Ελλάδα. Οι λόγοι που το ήθελε αυτό αναφέρθηκαν παραπάνω. Ξεκαθάρισε ότι δεν του ήταν δυνατό να ενισχύσει την Ιταλία πριν τον Μάρτιο του 1941. Όντως επιτέθηκε στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου του ίδιου έτους. Αναφέρθηκε επίσης στην καταλληλότητα των γερμανικών δυνάμεων κατά την χειμερινή περίοδο, εν συγκρίσει με των ιταλικών που ήταν ικανότερες κατά τη θερινή περίοδο, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του ιδίου. Μεταξύ άλλων ανέφερε και άλλα που αποδεικνύουν τον προγραμματισμό της επιχείρησης κατά της Κρήτης: «Θα ήθελα όμως την άνοιξη, ίσως αρχές Μαΐου να ξαναέχω τις γερμανικές δυνάμεις. Για την συνεργασία των αεροπορικών μας δυνάμεων στην Μεσόγειο θα ήθελα αρχικά να σας στείλω μια επιλαρχία με τις απαραίτητες συσκευές αναγνώρισης και ό,τι άλλο είναι αναγκαίο. Δεν έχω ακόμα συζητήσει για αυτό το ζήτημα με τον στρατάρχη Γκαίρινγκ και θα αφήσω σε αυτόν να καθορίσει τις απαραίτητες συνιστώσες, όπως αυτός νομίζει.»
Εν τέλει, στις 20-5-1941, ξεκίνησε η Μάχη της Κρήτης, αφού πρώτα είχε καταληφθεί η υπόλοιπη Ελλάδα με επίθεση σε τέσσερα διαφορετικά σημεία: Μάλεμε, Χανιά, Ρέθυμνο και Ηράκλειο. Οι Γερμανοί έχασαν 8.000 αλεξιπτωτιστές. Αποκορύφωμα γερμανικής κτηνωδίας, ως αντίποινα για τις απώλειες, υπήρξε η ολοκληρωτική καταστροφή της Κανδάνου Χανίων και πολλά ακόμα χωριά.
Αποτελεί πρόκληση η είδηση ότι προγραμματίστηκε τιμητική εκδήλωση για τους πεσόντες Γερμανούς αλεξιπτωτιστές στα κρητικά εδάφη από την Ευρωπαϊκή Ένωση Αλεξιπτωτιστών με αφορμή την συμπλήρωση 80 χρόνων από την Μάχη της Κρήτης! Αυτοί που έπεσαν στην Κρήτη ήταν επιδρομείς και ήρθαν για να κατακτήσουν και να σκοτώσουν Έλληνες. Που ακούστηκε να τιμούνται οι επιδρομείς και κατακτητές στη γη των κατακτημένων; Οι συγκεκριμένοι σκοτώθηκαν από έναν λαό που αμυνόταν της ελευθερίας του. Η εκστρατεία των Γερμανών κατά της Ελλάδος έγινε προς ενίσχυση της Ιταλίας, κι αυτό το ανέφερε ο ίδιος ο Χίτλερ προς τον σύμμαχό του στο ίδιο γράμμα: «…είναι οι σκέψεις ενός φίλου που σας μεταφέρονται με θερμή ευγένεια, κι ο οποίος είναι έτοιμος να σας βοηθήσει με τον μεγαλύτερο φανατισμό ώστε να μπορέσετε να ξεπεράσετε στον πιο σύντομο δυνατό χρόνο την κρίση…». Η απάντηση του Μουσολίνι, δύο μέρες μετά, ήταν η εξής: «Είμαι έτοιμος να εγγυηθώ τα τωρινά σύνορα και να αναγνωρίσω στη Γιουγκοσλαβία τη Θεσσαλονίκη». Λίγες μέρες προτού οι Γερμανοί αποχωρήσουν από την Ελλάδα, τον Σεπτέμβριο του 1944, ο Χίτλερ με δική του εντολή ζήτησε να αναγνωριστεί η Ανεξάρτητη Μακεδονία, απαιτώντας από τους συνεργάτες του αξιωματικούς να μεριμνήσουν για το ζήτημα αυτό.
Ορθότατα λοιπόν υπήρξαν αντιδράσεις, οι οποίες ανάγκασαν τους διοργανωτές να ματαιώσουν την εκδήλωση τιμής για την επιδρομή των Γερμανών αλεξιπτωτιστών κατά της Κρήτης. Θα ήταν προσβολή και πρόκληση για την τιμή και την μνήμη του Έθνους, αλλά και για όσους αγωνίστηκαν εναντίον των κατοχικών δυνάμεων ή μαρτύρησαν από αυτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου