Τετάρτη 1 Απριλίου 2020

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ 1955 - 1959

Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ. τοῦ ΕΠΟΚ
Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ ἑνωτικοῦ Δημοψηφίσματος τῆς 15-1-1950 , εἶχαν ἀρχίσει στήν Κύπρο σκέψεις ἐνόπλου ἀνταρτικοῦ ἀ­γῶνος κατά τῶν Ἄγγλων.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στό προπαρασκευαστικό στάδιο,εἶχαν οἱ κυπριακῆς καταγωγῆς ἀδελ­φοί Σάββας καί Σωκράτης Λοϊζίδης, ὁ Γεώργιος Στράτος καί ὁ Γεώργιος Ζήσης.Τόν Μάρτιο τοῦ 1951, συναντώμενοι μυστικά στήν Ἀθήνα, εἶχαν ἀρχίσει νά κινοῦνται γιά τήν συγκρότησι μίας “Ἐπιτροπῆς Ἀγῶνος”. Εἶχαν ἀρχίσει μάλιστα νά μυοῦν πρόσωπα, μέ πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα τόν καθηγητή Δημήτριο Βεζανῆ.
 Ἡ προετοιμασία
Ἡ “Ἐπιτροπή Ἀγῶνος” προσπαθοῦσε νά ἐπι­τύ­χει συγκέντρωσι χρημάτων καί ὁπλισμοῦ. Καί προσανατολίσθηκε πρός τήν ἐξεύρεσι καί μύησι ἑνός Ἕλληνος ἀξιωματικοῦ Κυ­πρια­κῆς καταγωγῆς νά ἀναλάβη τήν στρατιωτική ἡγεσία τοῦ ἀγῶνος. Ἔτσι κατέληξαν στήν προσέγγισι τοῦ κυπριακῆς καταγω­γῆς Συνταγματάρχου ἐ.ἀ. Γεωργίου ΓρίβαΠληροφορίες τόν ἔφεραν, μετά τό δημοψήφισμα, τόν Αὔγουστο τοῦ 1950, νά εἶχε κατέλθη στήν Κύπρο γιά μελέτη τῶν συνθηκῶν μιᾶς τέτοιας πιθανότητος καί τά Χριστούγεννα τοῦ ἰδίου ἔτους νά εἶχε ἔλθη σέ ἐπαφή μέ τόν τότε Α/ΓΕΣ Ἀντιστράτηγο Γ. Κοσμᾶ -ἔμπιστο τοῦ Παπάγου- γιά ἀνάληψι ἐνόπλου δράσεως.
Ὁ Γρίβας ἐδέχθη ἐνθέρμως τήν πρότασι τῆς Ἐπιτροπῆς τόν Μάρτιο τοῦ 1951 καί τόν Ἰούλιο τοῦ ἰδίου ἔτους πῆγε σέ μυστική ἀποστολή στήν Κύπρο, κατά τήν ὁποία ἦλθε σέ ἐπαφή γιά πρώτη φορά καί μέ τόν Μακάριο.
Τόν Ἰούνιο τοῦ 1952 πλέον, ὁ Μακάριος ἦλθε στήν Ἀθήνα. Ἡ Ἐπιτροπή εἶχε ἤδη προχωρήσει σέ μυήσεις, συγκέντρωσι χρημάτων καί ὑλικοῦ κατά τό μεσοδιάστημα. Τότε ὁ Μακάριος ἀνέ­λαβε καί Πρόεδρος τῆς “Ἐπιτροπῆς Ἀγῶνος”.
Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1952 ὁ Γρίβας πῆγε γιά δεύτερη φορά μυστικά στήν Κύπρο γιά ἀναγνώρισι καί ὀργάνωσι τοῦ ἀγῶνος.
Κατά τά τέλη Φεβρουαρίου 1953, ὁ Μακάριος ἦλθε καί πάλι στήν Ἀθήνα. Καί στίς 7 Μαρτίου 1953 ἐδόθη ὁ “Ὅρκος” στόν Ἀγῶνα. Ὁ Γρίβας ἐκείνη τήν ἡμέρα ἀπουσίαζε καί τόν ἔδωσε ἀρ­γότερα. Στόν Γρίβα ἀνετέθη ἡ στρατιωτική ἀρχηγία τοῦ ἀγῶ­­­νος. Κατ᾽ ἔμπνευσιν τοῦ δικηγόρου Κ. Εὐσταθόπουλου το 1954 ἔλαβε τό ψευδώνυμο “Διγενῆς”.
  
Τήν στρατιωτική ἀρχηγία τοῦ ἀγῶ­­­νος ἀνέλαβε ὁ Συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας
Τήν ἄνοιξι τοῦ 1954, τά πρῶτα ὅπλα πήγαιναν στήν Κύπρο μέ τό ἱστιοφόρο “Σειρήν”. Παράλληλα, Γρίβας καί Σ. Λοϊζίδης ἔφθαναν στήν Κύ­­προ στίς 10 Νοεμβρίου 1954. Ὁ “Διγενής” ἄρχισε ἀμέσως τήν προετοιμασία μέ συγκρότησι μαχητικῶν ὁμάδων, ἐκπαίδευσι, κατανομή ὁπλισμοῦ, δημιουργία πολιτικῶν πυρήνων, ὀργάνωσι συν­­δέσμων κλπ.
Οἱ Κύπριοι δέν εἶχαν πολεμική παράδοσι καί οἱ μαχητές στρα­τολογοῦντο ἀπό Χριστιανικές ὀργανώσεις, κυρίως τήν Π.Ε.Κ. (Πα­ναγροτική Ἕνωσις Κύπρου), τήν Π.Ε.Ο.Ν. (Παγκύπριος Ἐθνι­κή Ὀργάνωσις Νεολαίας) καί τήν Ο.Χ.Ε.Ν. (Ὀρθόδοξος Χριστιανική Ἕνωσις Νέων), στούς ὁποίους ἔδινε στοιχειώδη στρατιωτική ἐκ­παίδευσι. Τό στρατιωτικό ὑλικό ἦταν ἀνεπαρκές καί ἡ ἀποπει­ρα­θεῖσα νέα ἀποστολή τοῦ ἱστιοφόρου “Σειρήν” τόν Ὀκτώβριο, ἀπέ­τυχε.
Ἡ προετοιμασία περιῆλθε στήν γνῶσι του Παπάγου. Στούς ἀ­δελ­φούς Λοϊζίδη εἶχε πῆ ὅταν ἔμαθε τήν ἀποστολή ὁπλισμοῦ τόν Μάρτιο τοῦ 1954: «Κάνετε ὅ,τι κάνετε. Νά σᾶς βοηθήση καί ὁ Στρατός νά πάρετε καινούργια ὅπλα, ἀλλά πρός Θεοῦ νά μή γνωσθῆ ποτέ, ὅτι ἐγώ γνω­ρίζω ὁτιδήποτε. Καί νά σβήσετε ἀπό τά κιβώτια τό Ε.Σ. (Ἑλλη­νικός Στρατός)». Ἡ σαφής στροφή τοῦ Στρατάρχου ὑπέρ τοῦ ἐνόπλου ἀγῶ­νος, ἔγινε ἀμέσως μετά τήν παταγώδη ἀποτυχία τῆς ἑλληνικῆς προσ­φυγῆς στόν ΟΗΕ.
Φαίνεται ὅμως ὅτι ὁ Στρατάρχης Παπάγος, δέν εἶχε ἱδιαί­τερη ἐμπιστοσύνη στόν Γ. Γρίβα καί, προτιμοῦσε νά τόν ἀναθέση στόν Στρατηγό Νικόλαο Παπαδόπουλο (Παπποῦ). 15 χρόνια ἀρ­γό­τε­ρα -στίς 12 - 9 - 1970- ὁ Μακάριος ἔλεγε στόν τότε Βασιλέα Κων­σταντίνο Β’: «Ὁ Στρατάρχης Παπάγος εἶναι ὁ μόνος πού μέ εἶχε προειδοποιήσει νά μή χρησιμοποιήσω τόν Γρίβα διότι μίαν ἡμέρα θά μοῦ δημιουργήση ζητήματα».[1]
Κατά τήν συνάντησι Μακαρίου - Γρίβα στίς 11 Ἰανουαρίου 1955ὁ Μακάριος διαβεβαίωσε ὅτι ὁ Παπάγος ἦταν πλέον σύμφωνος καί μάλιστα ἐπείγετο νά ἀρχίση τό ἀντάρτικο. Ὡς σύνδεσμος τοῦ Ἀγῶνος μέ τόν Παπάγο, ὡρίσθη ὁ Σάββας Λοϊζίδης. Ὁ Γρίβας, σημείωνε χαρακτηριστικά στό ἡμερολόγιό του γιά τόν Πα­πάγο: «Ἤδη, ὅταν εἶδε ὅσα ἐγένοντο, καί πρό τοῦ ἀδιεξόδου εἰς ὅ εὑ­ρέ­θη κατόπιν τῆς ἀποφάσεως τοῦ ΟΗΕ, ἠναγκάσθη νά τό ἐγ­κολ­πω­θῆ… Ἀλλά ποῖα ἡ βοήθειά του; Οὐδεμία…».
Ἀντίθετα, ὁ Βασιλεύς Παῦλος ἦταν ἐνάντια στήν κάθοδο τοῦ Γρίβα στήν Κύπρο καί στόν ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ. Στά “Ἡμερολόγιά” του ὁ Σ. Σουλτσμπέργκερ γράφει σχετικά, σέ συνομιλία πού εἶχε μέ τόν τότε Βασιλέα στίς 253 - 1 - 1957: «Καθώς μιλούσαμε, ὁ Παῦλος εἶπε καί κάτι ἄλλο: Ὁ Παπάγος διέπραξε μέγα λάθος μέ τό νά ἀφήση τόν Γρίβα νά πάη στήν Κύπρο. Τοῦ τό εἶχα πῆ τότε νά μήν ἐπιτρέψη στόν Γρίβα νά πάη στήν Κύπρο!...».
 Ἐθνική Ὀργάνωσις Κυπρίων Ἀγωνιστῶν
 Στίς 13 Ἰανουαρίου 1955 ἡ ὀργάνωσις βαπτίσθηκε: Ἐθνική Ὀργάνωσις Κυπρίων Ἀγωνιστῶν- Ε.Ο.Κ.Α. Δυστυχῶς ὅμως, λί­γες μέρες μετά, στίς 25 - 1 - 1955  -προφανῶς κατόπιν προδοσίας- τό ἱστιο­φόρο “Ἅγιος Γεώργιος”, κατάφορτο πολεμικοῦ ὑλικοῦ γιά τήν ΕΟΚΑ, συνελήφθη ἀπό τούς Ἄγγλους καί μεταξύ τῶν συλληφθέντων ἦταν καί ὁ Σωκράτης Λοϊζίδης.
Στίς 7 Μαρτίου 1955 ἔγινε ἡ τελευταία συνάντησις, πρό τοῦ ἀγῶνος, Μακαρίου - Γρίβα. Ὁ Γρίβας πρότεινε λόγῳ συμβολι­σμοῦ,  ἔναρξι τοῦ ἀγῶνος στίς 25 Μαρτίου 1955. Τελικά ὅμως ἀπε­φα­σί­σθη ἡ 1η Ἀπριλίου, διότι δέν τό ἐπέτρεπε τό φεγγάρι, τό ὁποῖο ἔδυε ἀργά καί δέν θά κάλυπτε τούς μαχητές.
Τήν 1η Ἀπριλίου 1955 ἡ θρυλική ΕΟΚΑ ἔκανε γιά πρώτη φο­ρά τήν ἐμφάνισή της. Ἐκκωφαντικές ἐκρήξεις ἐγίνοντο στόν Ρα­­διο­φωνικό Σταθμό Λευκωσίας, στήν Λάρνακα, στήν Ἀμμόχω­στο καί στήν Λεμεσό. Παράλληλα, ἡ πρώτη Προκήρυξις τοῦ “Δι­γενῆ” διενέμετο ἀπό τό ἕνα ἄκρο τῆς Κύπρου ἔως τό ἄλλο, μέ τό προ­σ­κλητήριο:
«ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΙΝΑΞΙΝ ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΖΥΓΟΥ». Καί μέ τήν καταγγελία: «Διεθνεῖς Διπλωμάται! Ἀτενίσατε τό ἔργον σας. Εἶναι αἶσχος ἐν εἰκοστῷ αἰῶνι οἱ λαοί νά χύνουν τό αἷμα των γιά νά ἀπο­κτήσουν τήν λευτεριά των, τό θεῖον αὐτό δῶρον γιά τό ὁποῖον καί ἐμεῖς ἐπο­λεμήσαμεν παρά τό πλευρόν τῶν λαῶν σας καί γιά τό ὁποῖον σεῖς του­λά­χιστον διατείνεσθε ὅτι ἐπολεμήσατε ἐναντίον τοῦ ναζι­σμοῦ καί τοῦ φασισμοῦ».
Ὁ Γ. Γρίβας μέ ἀντάρτες τῆς ΕΟΚΑ
 Γιά σχεδόν 4 χρόνια θά κρατήση ὁ ἡρωϊκός ἀγῶνας τῆς ΕΟΚΑ. Χωρίς μέσα, μέ ἀβέβαιη οἰκονομική κάλυψι, μέ αὐτοσχέδια ὅπλα, ὁ “Διγενῆς” θά δημιουργήση ἕνα ἀντάρτικο πού θά θεωρεῖ­ται πρότυπο γιά τίς στρατιωτικές σχολές παγκοσμίως. Ἕνα ἀντάρ­­τι­κο πού θά πλήξη τό γόητρο τῆς Βρεταννικῆς Αὐτοκρατορίας μέ μερικά ἀμούστακα παιδιά. Ἀλλά καί θά δημιουργήση ὁλοκαυτώ­ματα, θυσίες καί ἀπαγχονισμούς.[2] Γράφει ὁ Σπ. Μαρκεζίνης: «Ἦταν φανερό ὅτι τό ἀντάρτικο ἐπεχειρεῖτο ὡς συνέχεια τῆς διπλωματικῆς μάχης πού δέν εἶχε κερδηθεῖ».[3] Ἡ ΕΟΚΑ παρεῖχε ἕνα μεγάλο διπλωματικό πλεονέκτημα ἀσκώντας πίεσι στόν πληγωμένο βρεταννικό λέοντα, ὁ ὁποῖος ἐπείγετο ἔτσι νά δώση λύσι.
Ἐγκατάλειψις τῆς ΕΟΚΑ
Ἡ Κυβέρνησις Καραμανλῆ (1956 - 1959) χειρίσθηκε τό Κυπριακό τυχοδιωκτικά. Τυπικά διεκήρυττε τήν συνέχισι τῆς πολιτικῆς τῶν προκατόχων του ἐνῶ στήν οὐσία μέ παρασκηνιακή διπλωματία μεθόδευε ἄλλες λύσεις. Πολύ ἐπι­γραμ­ματικά ὁ Γ. Παπανδρέου ἔλεγε στίς 10 - 8 - 1957: «Ἡ Κυβέρνησις, διά τό Κυπριακόν, ἐπαγγέλεται τόν ἀγῶνα καί βυσσοδομεῖ τόν συμβιβασμόν».
Ἡ ΕΟΚΑ ἐγκαταλείφθη στήν τύχη της. Κάθε ὑποστήριξις καί ἐφοδιασμός (μυστικά βέβαια) τῆς ΕΟΚΑ σέ χρήματα, ὅπλα καί πυρομαχικά διεκόπη! Καί ἐνῶ οἱ ἀγωνιστές τῆς ΕΟΚΑ ἀφήνοντο στήν ἡρωϊκή μοίρα τους, ἡ Κυβέρνησις Καραμανλῆ ἐπέτρεπε τήν ἄνοιξι τοῦ 1956 διέλευσι βρε­ταν­νικοῦ ἀεροπλάνου ἐμφόρτου πολεμικοῦ ὑλικοῦ γιά τά ἀγγλι­κά στρατεύματα τῆς Κύπρου πού προωρίζοντο γιά τήν καταπολέμησι τῆς ΕΟΚΑ. Δηλαδή ἡ Ἑλλάς ὄχι μόνον ἐγκατέλειπε τήν ΕΟΚΑ ἀλλά ἐμμέσως βοηθοῦσε τούς Ἄγγλους!
Στο μεταξύ, κατόπιν τής ἀποτυχίας τοῦ σχεδίου Χάρτινγκ οἱ Ἄγγλοι θά σκληρύνουν τήν στάσι τους. Στίς 9 Μαρτίου 1956, ὁ Μακάριος ἐξορίζεται στίς Σεϋχέλλες, ὅπου παραμένει μέχρι τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1957.
Ὁ ἡρωϊκός ἀγῶνας τῆς ΕΟΚΑ ἐντείνεται στήν Κύπρο, χωρίς καμμία ὑλική συμπαράστασι ἀπό τήν Ἑλλάδα. Ὁ Χάρτινγκ ἀπό τήν ἄλλη, προσπαθώντας νά καταστείλη τήν δράσι της, λαμβάνει τυραννικά μέτρα γιά τόν λαό τῆς Κύπρου καί κτηνώδη γιά τούς θρυλικούς πλέον ἀγωνιστές της. Στίς 10 Μαΐου 1956, ἐκτελεῖ  δι᾽ ἀπαγχονισμοῦ τούς δύο 22χρο­νους ἐθνομάρτυρες Μιχαήλ Καραολῆ καί Ἀνδρέα Δημητρίου.
Μιχαήλ Καραολῆς καί Ἀνδρέας Δημητρίου
 Τήν ἴδια ἡμέρα ἡ Ἀθήνα ἔβραζε. Χιλιάδες λαοῦ κατέβηκαν στούς δρόμους, κατέκλυσαν τίς ὁδούς ὡς χείμαρρους, συγκινημένοι ἀπό τήν θυσία τῶν ἀγωνιστῶν Καραολῆ καί Δημητρίου. Κι ὅμως! Τήν ἴδια ὥρα πού ὁ Χάρτινγκ αἱματοκυλοῦσε τήν Κύπρο, ὁ Καραμανλῆς αἱματοκυλοῦσε τήν Ἀθήνα! Ἡ Κυβέρνησις Καραμανλῆ, ἀντί νά ἀφήση νά ἐξελιχθῆ ἡ διαδήλωσις, στέλνωντας ἔτσι ἕνα ἔμμεσο μήνυμα τῆς Ἑλληνικῆς Κοινῆς Γνώμης πρός τούς δημίους τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου, ἔδω­σε ἐντολή στούς ἀστυνομικούς νά πυροβολήσουν στό ψαχνό!  Ἑπτά (7) νεκροί καί τριακόσιοι (300) τραυματίες ὑπῆρξε ὁ θλιβερός ἀπολογισμός τῆς διαδηλώσεως ἀπό τό καραμανλικό κρά­τος. Μιᾶς διαδηλώσεως πού στό κάτω τῆς γραφῆς, δέν ἐστρέ­φετο κατά τῆς Κυβερνήσεως, ἀλλά ὑπέρ ἑνός ἐθνικοῦ θέματος γιά τό ὁποῖο -ὑποτίθεται- ὅτι ἐμάχετο καί ἡ Κυβέρνησις! Αὐτή τήν ὁποία τήν ἴδια ἡμέρα ἡ “Ἑστία” ὀνόμασε: «Κυβέρνησιν αἵματος»[4].
Καί σάν νά μήν ἔφθανε αὐτό, στίς 9 Αὐγούστου 1956, ἄλλα τρία παλληκάρια τῆς ΕΟΚΑ ὁδηγοῦντο στήν ἀγχόνη. Ὁ Ἰάκωβος Πατάτσοςὁ Ἀνδρέας Ζάκος καί ὁ Χαρίλαος ΜιχαήλἘν­δοτική στίς πιέσεις η Κυβέρνησις Καραμανλή, ἔπεισε -μέσῳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλ­λά­δος στήν Κύπρο Ἀγγέλου Βλάχου- τόν ἀρχηγό τῆς Ε.Ο.Κ.Α. Γ. Γρίβα (Διγενῆ) νά προχωρήσει σέ ἐκεχειρία στίς 16 - 8 - 1956.
Ἰάκωβος Πατάτσος, Ἀνδρέας Ζάκος καί Χαρίλαος Μιχαήλ
  Ἐκμεταλλευόμενος τήν ἀνάσα πού τοῦ ἔδωσε ἡ ἐκεχειρία, ὁ Χάρτινγκ βρῆκε τήν λαμπρή εὐκαιρία νά ἀρχίση ἐκτεταμένες ἐπι­χειρήσεις γιά νά διαλύση τήν Ε.Ο.Κ.Α. Ἀνακοίνωσε μάλιστα καί ὅρους παραδόσεώς της. Φυσικά ἔλαβε τήν προσήκουσα ἀπάντησι ἀπό τόν Γρίβα, ὁ ὁποῖος ἐπανεκκίνησε μέ σφοδρότητα τόν ἀγῶνα.
στίς 3 Μαρτίου 1957- ὁ ἡρωϊκός ὑπαρχηγός τῆς ΕΟΚΑ, ὁ Σταυραετός τοῦ Μαχαιρᾶ Γρηγόρης Αὐξεντίου γινόταν ὁλοκαύτωμα γιά τήν Ἕνωσι. Καί στίς 13 Μαρτίου 1957, ὁ  Εὐαγόρας Παλληκαρίδης ἀντιμετώπιζε τήν ἀγχόνη μέ τό ὅραμα τῆς Ἑλ­λάδος πού χωρίς νά τό ξέρη, τόν πρόδιδε.
Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1957, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος, ὕστερα ἀ­πό 13 μῆνες ἐξορίας στίς Σεϋχέλλες, ἐλευθερώνεται. Δέν εἶναι ὅ­μως ὁ ἴδιος Μακάριος. Ἐπιστρέφει ἀλλαγμένος. Ὁ ἀνένδοτος Μακάριος τοῦ Δημοψηφίσματος, ἐπέστρεφε πλέον ἕτοιμος νά προ­ωθήση κατάπαυσι τοῦ ἀγῶνος τῆς ΕΟΚΑ καί νά ἀποδεχθῆ λύ­σι ἀνεξαρτησίας!
 Γρηγόρης Αὐξεντίου καί Εὐαγόρας Παλληκαρίδης
Τήν ἴδια ἀκριβῶς περίοδο (19 - 11 - 1958), στήν μάχη τοῦ Δικώμου ἕνας ἀκόμη ἀπό τούς ἑκατοντάδες ἡρω­ϊ­κούς μαχητές τῆς ΕΟΚΑ, ἔπεφτε νεκρός με τήν ἀξίωσι τῆς Ἑνώ­σεως: Ὁ Κυριάκος Μά­τσης.
 Ζυρίχη - Λονδίνο: Ἡ συνθηκολόγησις
Τόν Δεκέμβριο τοῦ 1958 ἔπειτα ἀπό τήν πέμπτη (!) ἀπο­τυ­χη­μένη προσφυγή τῆς Ἑλλάδος στόν ΟΗΕ, οἱ ὑπουργοί Ἐξωτε­ρικῶν Ἑλλάδος καί Τουρκίας Ἀβέρωφ καί Ζορλού, ἀπεφάσιζαν τήν ἀπό κοινοῦ συνεννόησι γιά Ἀνεξαρτησία τῆς Κύπρου. Στίς 11 - 2 - 1959 στήν Ζυρίχη ὑπεγράφη ἡ πρώτη συμφωνία γιά τήν Ἀνεξαρτησία. Καί στίς 19-2-1959 στό Λονδίνο ἡ δεύτερη. Οἱ συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου ἦσαν θλιβερό γεγονός. 
Οἱ ὀλέθριες αὐτές συμφωνίες ὑπῆρξαν ἐθνικῶς ἀπαρά­δε­κ­τεςπολιτικῶς τραγελαφικές καί ἀπετέλεσαν μία ἄθλια συν­θη­κολόγησι τῆς Ἑλλάδος πού φθάνει τά ὅρια τῆς καθαρῆς προδοσίας! Ὅλοι οἱ μέχρι τότε τεθέντες ἀντικειμενικοί σκοποί τοῦ Κυ­πρι­ακοῦ, μονομιᾶς ἐγκαταλείφθηκαν: Καί ἡ Ἕνωσις καί ἡ Αὐτοδιάθεσις καί ἡ Αὐτοκυβέρνησις μέ προοπτική αὐτοδιαθέσεως, ἀκόμη καί μία ἔντιμη καί βι­ώσιμη Ἀνεξαρτησία!...
Ἔπειτα ἀπό πενταετῆ ἀγῶνα καί ἔπειτα ἀπό τήν ἀπώλεια τόσων εὐκαιριῶν καί τήν ἀπόρριψι τόσων σχεδίων, ἡ Κύπρος παρεδίδετο ἀμαχητί στήν χειρότερη «λύσι» πού θά μποροῦσε νά εἶχε δοθῆ ποτέ! Ὁ Γ. Παπανδρέου στίς 27 - 2 - 1959 ἐνέκρινε τίς συμφωνίες μέ τό περιβόητο «Συμπλέομεν!..». Ὁ Γ. Γρίβαςἀρχικά ἀπεδέχθη τίς συμφωνίες καί συνεχάρη ἐκείνους πού τίς ὑπέγρα­ψαν καί ἀπεδέχθη τίς τιμές -στάχτη στά μάτια- πού οἱ συνθηκολογήσαντες τοῦ ἐπεφύλαξαν κατά τήν ἐπιστροφή του στήν Ἑλ­λάδα.
 Καραμανλῆς καί Μακάριος: Oἱ ἔνοχοι τῆς Ζυρίχης
 Οἱ μόνοι πού πραγματικά ἀντέδρασαν καί ἔμειναν ἀνυ­πο­χώ­ρητοι ὑπῆρξαν ὁ Σοφοκλῆς Βενιζέλος καί ὁ Σπυρίδων Μαρκεζίνης, κυρίως ὁ τελευταῖος. Καί ἐδικαιώθηκαν πλήρως. Πράγματι, οἱ Συνθῆκες Ζυρίχης - Λονδίνου ἐγκαθίδρυαν -κα­τά τήν ρῆσι Μαρκεζίνη: «μία ἰδιότυπο δῆθεν ἀνεξάρτητη Ἑλληνο-τουρκο-αγγλο-κυπριακή δημοκρατία»! 
Οἱ Συμφωνίες διεκήρυτταν ὅτι διά ρητῆς καί ἀναλλοίωτης συ­νταγματικῆς διατάξεως θά «ἀπεκλείετο ἐσαεί» (!) ἡ Ἕνωσις τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα. Καί μάλιστα μέ ξεκάθαρη ἀπειλή στρα­τιωτικῆς ἐπεμβάσεως τῶν ἐγγυητριῶν δυνάμεων, ἐάν αὐτό ἐπε­διώκετο. Εὐφυῶς ὁ Σ. Βενιζέλος εἶχε πεῖ: «…ἐπολέμησαν οἱ Ἕλληνες καί ἐνίκησαν οἱ Τοῦρκοι!...». Ἀφοῦ ἡ ἀσήμαντη μειονότης τους μετετράπη σέ πανίσχυρη συγκυβερνοῦσα “κοινότητα”!
Κυνικά ὁ Ραούφ Ντενκτάς, σέ συνέντευξί του στόν ἀθηναϊκό τύπο τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1963 ἔλεγε: «Ἀπό ἐκείνην τήν στιγμήν οἱ Ἕλληνες εἶχαν χάσει τό παιγνίδι». Ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας Ζορλού, στήν ἀπο­λο­γία του μετά τήν ἀνατροπή Μεντερές, ἔλεγε: «Ἐξησφάλισα τήν ἐπάνοδον τῆς Τουρκίας ἐξεμηδένισα τήν ἑλληνικήν θέσιν ἡ ἔνδοξος σημαῖα μας κυματίζει ἤδη εἰς τήν Κύπρον»(!)       
Ὁ Καραμανλισμός ἀκόμη καί σήμερα ἰσχυρίζεται ὑπῆρξε ὁ μόνος ἡγέτης πού ἔδωσε “λύσι”. Ὅμως ἐδῶ ἰσχύει ἡ ἀπάντησις πού εἶχε δώσει ὁ Σπ. Μαρκεζίνης στήν Βουλή: «Οἱαδήποτε λύσις θά ἦτο καλλιτέρα, ἀκόμη καί αὐτή ἡ ἐγ­κατάλειψις τοῦ ἀγῶνος, παρά ἡ δοθεῖσα λύσις…»
 
 Ἡ ΕΟΚΑ τερματίζει τόν ἀγῶνα: Στιγμιότυπο ἀπό τήν ἐπιστροφή τοῦ Γ. Γρίβα στήν Ἀθήνα
[1] Λ. Παπάγου «Σημειώσεις 1967 - 1977», σελ. 376.
[2] Γιά τήν ὀργάνωσι καί δράσι τῆς ΕΟΚΑ, ἐξαίρετο εἶναι τό ἔργο τοῦ Σπ. Παπαγεωργίου «Κυπριακή Θύελλα 1955-᾽59» ἐκδ. Ἐπιφανίου.
[3] «Συγχρ. Πολ. Ἱστ. τῆς Ἑλλάδος» Τόμος Γ’ σελ. 64.
[4]  Γι᾽ αὐτούς τούς νεκρούς καί αὐτήν τήν “ἐξέγερσι” κανείς δέν κάνει πο­ρεῖες καί ἐπετειακές ἐκδηλώσεις. Μόνον τά στημένα ἔσωθεν καί ἔξω­θεν γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου θυμοῦνται, τά ὁποῖα ὁδήγησαν στήν δι­κτατορία Ἰωαννίδη καί τά ἐπακόλουθά της.

Ε.ΠΟ.Κ.
https://epok1973.com/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/105-%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%B1?fbclid=IwAR1O8jzaVYMap7CxnKzVLLqSaMWUmSt_E0FAJSVZxTj2sYxMWJvJzVi7NG0

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου