Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1795
και πέθανε το 1872. Από τα νεανικά του χρόνια έγινε μέλος της Φιλικής
Εταιρείας και πήρε μέρος σε πολλές μάχες του Αγώνα της Ανεξαρτησίας.
Πολέμησε στα Ψαρά, στην Ύδρα , στους Μύλους, στο Μεσολόγγι. Πρωτοστάτησε
στη Έξοδο και περιέγραψε κατόπιν με αφηγηματική δύναμη τη γενναιότητα
των πολιορκημένων. Πολέμησε επίσης στην Αττική και στην Κόρινθο.
Αγωνιστής του 1821 και συγγραφέας
απομνημονευμάτων του Αγώνα, γεννημένος στην Κοζάνη. Μυήθηκε στη Φιλική
Εταιρεία το 1820. Υπήρξε ένας από τους κύριους οργανωτές της επανάστασης
του Ολύμπου.* Μετά την αποτυχία της,
κατέφυγε στην περιοχή του Ασπροπόταμου και έγινε γραμματικός του
καπετάνιου Στορνάρη, τον οποίο και ακολούθησε σε όλες τις μάχες. Υπήρξε
συνεργάτης του Καραϊσκάκη. Το 1826 βρίσκεται μεταξύ των πολιορκημένων
στο Μεσολόγγι, μαζί με τους αδερφούς του, Δημήτριο και Γεώργιο. Συνέταξε
την απόφαση της εξόδου καθ’ υπαγόρευση του Επισκόπου Ρωγών, Ιωσήφ και
επιφορτίστηκε την αποστολή να συντονίσει τις ενέργειες όλων των
τμημάτων, ώστε να επιτύχει η Έξοδος. Κατά την έξοδο τραυματίστηκε
θανάσιμα ο αδερφός του Δημήτριος.
Μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους κατέλαβε διάφορα στρατιωτικά αξιώματα, τόσο επί Καποδίστρια, όσο και επί Όθωνα. Έγινε φρούραρχος Αθηνών και Πειραιώς, καθώς και φρούραρχος στη Λαμία και το Μπούρτζι. Συμμετείχε στην καταστολή των εξεγέρσεων το 1836, για την οποία δίνει πολύτιμες πληροφορίες στο Ημερολόγιο. Έγραψε τα απομνημονεύματα του Αγώνα με τίτλο «Ενθυμήματα στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων», έργο σημαντικό για την Επανάσταση, αλλά και για την κοινωνία της εποχής.
Στο έργο του Κασομούλη, εκτός των άλλων, βρίσκουμε και πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την καθημερινότητα κατά το 19ο αιώνα, αλλά και σχετικά με τις συμπεριφορές και τις νοοτροπίες των αγωνιστών του ΄21, τον τρόπο ενδυμασίας και γενικά τον τρόπο ζωής
κατά την περίοδο αυτή. Οι πληροφορίες αυτές είναι σημαντικές για την
ανάλυση και την περιγραφή των κωδικών επικοινωνίας, τόσο των κυρίαρχων
όσο και των επιμέρους περιθωριακών συμπεριφορών, οι οποίες χαρακτηρίζουν
την εποχή του 19ου αιώνα στα Βαλκάνια και ειδικότερα στις ελληνικές περιοχές.
Υποσημείωση
* Νικόλαος Κασομούλης και ο Κωνσταντίνος Νικολάου, αφού πέρασαν από τα Ψαρά και την Ύδρα, έφθασαν στην Πελοπόννησο. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1821 συνάντησαν τον Δημήτριο Υψηλάντη στο Άργος.
Ο τελευταίος, σε συνεργασία με τον Κασομούλη, συνέλαβε ένα φιλόδοξο
σχέδιο γενικευμένου ξεσηκωμού της Μακεδονίας. Σύμφωνα με αυτό, θα
αποστελλόταν δύναμη τακτικού στρατού στη Μακεδονία υπό τις διαταγές ενός
υπασπιστή του Υψηλάντη, του Γρηγορίου Σάλα. Παράλληλα οι οπλαρχηγοί του
Ολύμπου και της δυτικής Μακεδονίας θα καταλάμβαναν καίριες θέσεις, π.χ.
τη γέφυρα επί του Αξιού και τα Τέμπη.
Ιδιαίτερα σημαντικός προβλεπόταν να είναι
ο ρόλος της Νάουσας, η οποία διέθετε, σύμφωνα με τον Κασομούλη, «άφθονα
ντουφέκια και σπαθιά». Επειδή τα εφόδια δεν επαρκούσαν στην
Πελοπόννησο, ο Κασομούλης και ο Σάλας αναζήτησαν βοήθεια στις Κυκλάδες. Η περιοδεία τους, όμως, είχε πενιχρά αποτελέσματα.
Εκτός αυτού ο Σάλας αποδείχθηκε κατώτερος
των περιστάσεων και ασχολήθηκε περισσότερο με την προσωπική του
διασκέδαση. Ο Κασομούλης, αφού κατόρθωσε να συγκεντρώσει με κόπο
ελάχιστα πολεμοφόδια στα Ψαρά, επέστρεψε στον Όλυμπο.
Μπροστά στον επαναστατικό αναβρασμό που
επικρατούσε, ο Αβδούλ Αμπούδ συνέλαβε πολλούς ομήρους στη δυτική
Μακεδονία. Παρόλα αυτά οι οπλαρχηγοί του Ολύμπου ύψωσαν τη σημαία της
Επανάστασης στις 8 Μαρτίου 1822. Οι Τούρκοι, χάρη στην υπεροπλία τους, κατέστειλαν
την εξέγερση σύντομα. Σχεδόν ταυτόχρονα εξεγέρθηκε και η Νάουσα. Η
αντίδραση των Τούρκων ήταν σκληρή, αλλά η πόλη αντέταξε ηρωική άμυνα.
Τελικά, στα μέσα Απριλίου 1822 ο Αβδούλ Αμπούδ, με ένα στράτευμα 20.000
ανδρών, κατέβαλε τους επαναστάτες και έσφαξε τον πληθυσμό. Με αυτό τον
τραγικό τρόπο έσβησε και η τελευταία επαναστατική εστία στη Μακεδονία.ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου