Όλα τα περίεργα και όλα τα ακατανόητα συμβαίνουν στην Μπανανία που λέγεται Ελλάδα και σε οδηγούν στο να μην εμπιστεύεσαι πια κανένα κόμμα. Ιδού γιατί: Όταν ο μακαρίτης Κων/νος Καραμανλής, διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία τον Παπάγο στα 1955 η νεοπαγής ΕΔΑ υπήρξε ασυμβίβαστη και θα έλεγα θανάσιμος αντίπαλός του.
Ο γράφων, δραστήριο στέλεχος της ΕΔΑ ακολουθώντας την ΕΔΑ και την ιδεολογία της, υπήρξε ανειρήνευτος πολιτικός του αντίπαλος. Μέσα στη βουλή οι βουλευτές της σφυροκοπούσαν τον ίδιο και την ΕΡΕ και η «Αυγή» - από κοντά και οι ΕΔΑΐτες – βγάζαμε αφρούς εναντίον τους.
Μια ματιά στην «Αυγή» των ετών 1955 Οκτώβριος) έως ότου δραπέτευσε ως Τριανταφυλλίδης στο Παρίσι το 1963, (αμέσως μετά την ήττα τους στις εκλογές), θ’ αποδείξει του λόγου το αληθές. Όμως την πιο οξύτατη κριτική θα την δει ο ενδιαφερόμενος στο δίτομο έργο του Τ. Τρικκά: ΕΔΑ(1951-1967), εκδ. «Θεμέλιο» 2009). Οκτώ χρόνια υπήρξε για τον κόσμο της Αριστεράς, που αγωνιζόταν στην Ελλάδα, η σιδερένια μπότα στα στήθια του.
Φαίνεται όμως ότι ηγεσία του ΚΚΕ που βρισκόταν στο εξωτερικό δεν είχε την ίδια άποψη. Έτσι, λοιπόν, ο εκ των ηγετικών παραγόντων του ΚΚΕ Ανδρέας Τζήμας θεωρούσε τον Κ.Καραμανλή θετικό παράγοντα στην πολιτική ζωή της χώρας.
Αυτό συνάγεται από το: «Σημείωμα υπεύθυνου Διεθνούς Τμήματος της ΚΕ του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, για απόρρητα θέματα Ελλήνων προσφύγων».
Στο από 9 Ιουλίου 1963 Σημείωμα, που βρίσκεται στα Αρχεία του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, διαβάζουμε και τα εξής σχετικά: «Το 11ο τμήμα της Κ.Ε. του Κ.Κ.Τσεχ, μας επέδωσε προς ανάγνωση δύο επιστολές του Υπουργείου Εσωτερικών.. Στη δεύτερη επιστολή αναφέρεται ότι ο συντάκτης της εφημερίδας «Αγωνιστής» που εκδίδει η οργάνωση του ΚΚΕ Τσεχοσλοβακίας, σ. Τζήμας είχε συνάντηση με τον (Έλληνα) πρέσβη. Εξέφρασε τη λύπη του για την αποχώρηση Καραμανλή (πρώην πρωθυπουργού) από την πολιτική ζωή, εξέφρασε ανησυχία για την τροπή που παίρνουν οι εξελίξεις στην πολιτική προσφυγιά, σημειώνοντας ότι σκέφτεται τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα» (Το πλήρες κείμενο αυτού του «Σημειώματος» δημοσιεύεται στο πρόσφατο έργο των Ν. Μαραντζίδη και Κ. Τσιβου: «Ο Ελληνικός Εμφύλιος και το Διεθνές Κομμουνιστικό σύστημα: Το ΚΚΕ μέσα από τα τσέχικα αρχεία 1946-1968», εκδ. «Αλεξάνδρεια», Αθήνα 2012, σελ. 244 όπου και τα στοιχεία του σχετικού φακέλου). Είναι προφανές ότι το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, που ήταν και συντάκτης της εφημερίδας του «Αγωνιστής» γράφοντας αυτά απηχούσε και τις απόψεις της τότε κομματικής ηγεσίας δηλαδή του 1963.
Διαβάζει κανείς και απορεί και ανατριχιάζει και αναρωτιέται πως έχασα δεκαετίες στους αγώνες της ΕΔΑ και πως έχασα δεκαετίες – περισσότερες – πολεμώντας το μεταπολιτευτικό καθεστώς της σήψης και της αρπαχτής. Όπου και να πατήσεις, πατάς σάπιο σανίδι.
Πόσο εύστοχος υπήρξε ο Καβάφης που έλεγε ότι όταν χτίζονταν τα ψηλά τείχη εμείς δεν ακούγαμε τους χτύπους των μαστούρων. Μια ζωή λάθος. Μια ζωή αντίσταση. Μήπως μπορεί κανείς να παρηγορηθεί από τα λόγια του Γκαίτε που έλεγε: «Η ζωή προχωρεί γιατί υπάρχουν και εκείνοι που της αντιστέκονται».
Όμως ούτε αυτό συμβαίνει. Όσο αγωνίζεσαι – για όσους ειλικρινά το κάνουν – τόσο η ζωή γυρίζει πίσω. Αυτό ζούμε και θα «ζούμε» για δεκαετίες.
Φαίνεται ότι η μοίρα των αληθινών ιδεολόγων και άδολων αγωνιστών – που είναι τόσο λίγοι – είναι ο ρόλος του Σισύφου.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου