Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΣΦΑΚΤΗΡΙΑΣ 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1825

Το μεσημέρι της 26ης Απριλίου 1825, δύο κανονιές έδωσαν το σύνθημα για την συντονισμένη επιχείρηση κατά της Σφακτηρίας και του Νεοκάστρου. Από τα εχθρικά καράβια, έφθαναν βάρκες στην στεριά και αφού γέμιζαν με στρατιώτες, ξαναγύριζαν πίσω στα καράβια. Μόλις τα τούρκικα καράβια γέμιζαν στρατιώτες, κινούνταν προς την Σφακτηρία. Επάνω στο νησί οι Έλληνες είχαν τοποθετήσει μόνο 6 κανόνια στραμμένα προς το στόμιο του λιμανιού με λίγους στρατιώτες.
Όταν ο Αναγνωσταράς που ήταν στο νησί αντιλήφθηκε τα εχθρικά καράβια να πλησιάζουν, ζήτησε από τον Μακρυγιάννη να πάει εκεί με τους άνδρες του, αλλά και ενισχύσεις από το Παλαιό Ναβαρίνο. Όμως οι υπερασπιστές του Νεοκάστρου, μόλις έμαθαν ότι ο Μακρυγιάννης σκόπευε να πάει στην Σφακτηρία δεν τον άφησαν, λέγοντας του ότι εάν φύγει θα έφευγαν και αυτοί. Τότε ο φρούραρχος έγραψε στον Αναγνωσταρά ότι δεν αφήνει τον Μακρυγιάννη και αντί αυτού εστάλη στο νησί ο Τζόκρης και ο Σταύρος Σαῒνης με μερικούς άνδρες. Ενισχύσεις στο νησί έστειλε και ο Χατζηχρήστος, που βρισκόταν στο Παλαιό Ναβαρίνο.
Ενώ συνέβαιναν αυτά, τα τούρκικα καράβια άρχισαν να κανονιοβολούν τους υπερασπιστές του νησιού που δεν είχαν ακόμη προλάβει να οχυρωθούν. Συγχρόνως, έστειλαν βάρκες με στρατιώτες υπό τον Σουλεϊμάν πασά και του αποβίβασαν. Μετά τις μάχες που διεξήχθησαν πολλοί από τους υπερασπιστές του νησιού σκοτώθηκαν, ενώ άλλοι που βρίσκονταν προς την πλευρά του Παλαιού Ναβαρίνου, κατόρθωσαν να διαφύγουν.
Όταν μερικοί έπεσαν στην θάλασσα για να γλιτώσουν, οι περισσότεροι πνίγηκαν. Μόνο μικρές ομάδες Ελλήνων κατόρθωσαν να κρατήσουν σταθερά τις θέσεις τους, προξενώντας μεγάλη φθορά στους εχθρούς, που οδηγούμενοι από ευρωπαίους αξιωματικούς έκαναν επιθέσεις με εφ’ όπλου λόγχη.
Ανάμεσα στους άνδρες που έπεσαν νεκροί στο νησί ήταν οι Αναγνωσταράς, Τσαμαδός, Σαῒνης, Σίμος, ο Ιταλός Σανταρόζα, και άλλοι. Πολλοί ναύτες, αναζητώντας τις βάρκες τους που ήταν ανάμεσα στα βράχια κατόρθωσαν να διαφύγουν προς τα οκτώ ελληνικά καράβια που ήταν μέσα στον όρμο.
Όταν οι υπερασπιστές του Νεοκάστρου διαπίστωσαν τον άνισο αγώνα που διεξαγόταν στην Σφακτηρία, θέλησαν να βοηθήσουν, και σε αντιπερισπασμό εκτέλεσαν έξοδο κτυπώντας του αιγυπτίους που βρίσκονταν μέσα στα χαρακώματα. Όμως ο εχθρός που είχε ήδη καταλάβει την Σφακτηρία, και είχε κυριεύσει τα ελληνικά κανόνια που βρίσκονταν στο νησί, τα έστρεψε αμέσως κατά του Νεοκάστρου, και με εύστοχες βολές, σκορπούσε τον θάνατο σε αυτούς που είχαν εκτελέσει την έξοδο.
Έτσι , ενώ οι Έλληνες δέχονταν πυρά από όλες τις μεριές, ο εχθρός άρχισε να μεταφέρει άνδρες από το νησί προς το λιμάνι του Ναβαρίνου.
Ο Μακρυγιάννης στ απομνημονεύματά του, πολύ λυπημένος για τις μεγάλες απώλειες των Ελλήνων, αλλά και την ατολμία του Κουντουριώτη, πρόσθεσε τα εξής:
«Αυτείνη η μέρα ήταν πολύ φαρμακερή για την πατρίδα, οπού έχασε τόσα παλληκάρια και σημαντικούς άνδρες, στεριανούς και θαλασσινούς. ..Γιόμωσε και το λιμάνι πνιγμένους σα να ήταν μπακακάκια εις τον βάλτο, έτσι πλέγαν κι’αυτεινοί εις την θάλασσα. Και το νησί και τα άλλα μέρη γεμάτα κουφάρια σκοτωμένους. Κι’ελληνικές δυνάμεις μας, τήραγαν από αλάργα».

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
www.e-istoria.com
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ