Τόν Μάρτιο τού 1821, η φωτιά πού άναψε σέ ολόκληρο τόν Μοριά θά έκαιγε καί τήν ανατολική Λακωνία. Οι Μπαρδουνιώτες Τούρκοι, οι μόνοι πού μπορούσαν νά φέρουν σοβαρή αντίσταση, εγκατέλειψαν τά χωριά τους γιά νά κλειστούν στά τείχη τής Τριπολιτσάς, μετά τήν φήμη πού διέδωσε ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης ότι πλάκωσαν οι Φράγκοι στό λιμάνι τού Γυθείου. Οι Έλληνες χωρικοί άρχισαν νά συρρέουν γύρω από τήν Μονεμβασιά. Ήταν περίπου χίλιοι ένοπλοι μέ αρχηγούς τούς Ζανετάκη Μπέη Γρηγοράκη, Δημήτριο Τσιγκουράκο, Παναγιώτη Κοσσονάκο, Πετροπουλάκη, Γ. Αντωνάκο, Μαγκιώρο, Ιωάννη Κατσούλη καί Ιωάννη Κρανίδη. Η έξοδος πού επιχείρησαν οι Τούρκοι από τά τείχη τής Μονεμβασιάς δέν είχε αποτέλεσμα. Τότε ο διοικητής τού φρουρίου Μεχμέτ Αγά Ατσεπή, τούς επανέφερε εντός τών τειχών καί κατέστρεψε τή γέφυρα πού συνέδεε τήν είσοδο τού κάστρου μέ τήν ξηρά.
«Τό μυστήριον τής Φιλικής Εταιρίας έφθασε μέχρι Μονεμβασίας, εξ ής κατηχήθησαν οι αδελφοί Δεσποτόπουλοι, ο Π. Καλογεράς καί πρό πάντων ο Αρχιεπίσκοπος Μονεμβασίας Χρύσανθος, γνωστός γινόμενος διά τόν ζήλον υπέρ τού Έθνους. Ο Χρύσανθος εκλείσθη υπό τών Τούρκων εν Τριπόλει μετά τών λοιπών Αρχιερέων. Ότε ήρχισε περιτρέχουσα υπόκωφος φήμη περί επικειμένης γενικής τών Ελλήνων επαναστάσεως, ουδεμίαν οι Τούρκοι τής Μονεμβασίας συνέλαβον υποψίαν περί τών ραγιάδων των, διότι ήσαν πεπεισμένοι περί τής πίστεως καί αφοσιώσεως αυτών.
Γνωστοποιηθείσης τής φυγής τών Βαρδουνιωτών Τούρκων, οι Έλληνες εδράξαντο τών όπλων. Πρώτοι δέ οι φιλοπόλεμοι καί ελευθερόφρονες Λάκωνες έδωκαν τό παράδειγμα καί τό θάρρος πρός τούτο καί αυτοί πρώτοι έσπευδον κατά αποσπάσματα υπό διαφόρους αρχηγούς, νά πολιορκήσωσι τήν Μονεμβασίαν.
Οι Τούρκοι παρελθόντος τού πρώτου φόβου καί τής καταλαβούσης αυτούς συγχύσεως, εσκέφθησαν ότι είναι αδύνατον νά έλαβον σπουδαίως κατ’ αυτών τά όπλα οι ραγιάδες των, οι μέχρι χθές ποιμένες καί γεωργοί καί υπηρέται των, καί απεφάσισαν νά εξέλθωσι πρός διασκορπισμόν τούτων διά προτροπών ή απειλών, εν αποτυχία δέ καί πρός τιμωρίαν αυτών, έτι δέ καί πρός προμήθειαν καί εισαγωγήν τροφών οιωνδήποτε.»
http://www.agiasofia.com/epanastasis/epanastasis11.html
http://averoph.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου