ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΒΗΜΑ
Α’
Διὰ νὰ ὁμιλήσῃ κανεὶς λογικὰ δι᾿ ἕνα
ζήτημα ἑλληνικόν, εἴτε γλωσσικόν, εἴτε ἐθνικόν, εἴτε κοινωνικόν ἀνάγκη
νὰ ἀνατρέξῃ εἰς τὸ παρελθόν, νὰ συμβουλευθῇ τὴν Ἱστορίαν. Καὶ Ἑλληνικὴ Ἱστορία
δὲν ὑπάρχει. Δι᾿ αὐτὸ βασιλεύει τοιαύτη σύγχυσις καὶ σύγκρουσις ἰδεῶν
εἰς ὅλα ἀνεξαιρέτως τὰ ἰδικά μας πράγματα. Καὶ δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ὑπάρχῃ
ἀκόμη.