Του Αντωνίου Αντωνάκου
Καθηγητού - Φιλολόγου
Ιστορικού - Συγγραφέως
Αντιπροέδρου τού Συνδέσμου τών Απανταχού Λακώνων
«Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»
Πολλές φορές έχω γράψει πως όταν
βλέπουμε ένα δένδρο υπεραιωνόβιο, με τεραστίων διαστάσεων κορμό, πάμπολλα
κλαδιά και άπειρα φύλλα, δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο το υπέργειο τμήμα που
φαίνεται. Πρωτίστως πρέπει να γνωρίζουμε ότι για να υφίσταται αυτό το υγιές
δένδρο σήμερα, πρέπει να υπάρχουν πολύ
βαθιές και δυνατές ρίζες, οι οποίες θα φθάνουν σε μεγάλο βάθος, ούτως
ώστε να τροφοδοτούν με ζωογόνους χυμούς το δένδρο! Την αντιστοιχία αυτή την αναφέρω για να δείξω
ότι οι προγονικές ρίζες ενός έθνους είναι εκείνες που κρατούν υγιές και
αειθαλές το δένδρο του, ούτως ώστε αυτό κάθε χρόνο να δίνει καινούργια κλαδιά,
φύλλα και άνθη!