Το κείμενο αναρτήθηκε από τον Φίλιππο Ηλιάκη, αδερφό του Κώστα, ο
οποίος μας διηγείται την ιστορία ενός τηλεφωνήματος μίας δασκάλας από
γυμνάσιο νήσου των Κυκλάδων η οποία μίλησε μαζί του ΕΝ ΩΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ενώ
η όλη συνομιλία ήταν σε ανοιχτή ακρόαση με τους μαθητές οι οποίοι
ήθελαν να μάθουν 
περισσότερα για το περιστατικό αλλά και για τον άνθρωπο
Κώστα Ηλιάκη και τις αξίες και πιστεύω για τα οποία έδωσε τη ζωή του.
Έζησα
απίστευτη
εμπειρία σήμερα το μεσημέρι όταν δέχτηκα τηλεφώνημα από καθηγήτρια Γ
γυμνασίου σε νησί στις Κυκλάδες. Γνωρίζει από το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ το
περιστατικό του κτυπήματος του αδελφού μου,Σμηναγού (Ι)
Κώστα Ηλιάκη από τον Τούρκο πιλότο πάνω από την θάλασσα της Καρπάθου
στις 23 Μάη 2006. Η έκπληξη μου ήταν διότι το
τηλεφώνημα έγινε μέσα από την τάξη, με ανοικτή ακρόαση και συμμετοχή των
μαθητών με ερωτήσεις για τον Κώστα , τον χαρακτήρα του, την ζωή και την
προσφορά του στο πλαίσιο μαθήματος- συζήτησης με την καθηγήτρια τους
για το τι σημαίνει καθήκον και ποιος ήταν αυτός που έδωσε το υπέρτατο
αγαθό, την ζωή του για να εκτελέσει στο ακέραιο το καθήκον του.
Συγκινήθηκα με το ενδιαφέρον μαθητών και
καθηγήτριας, (δεν είναι οι μόνοι, σε πολλά σχολεία έχουν γίνει παρόμοιες
συζητήσεις μιας και το περιστατικό είναι πρόσφατο- είναι ο τελευταίος
που κτυπήθηκε στην εκτέλεση του καθήκοντος του για την προάσπιση των
κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας-). Τελικά, υπάρχει ελπίδα από
τους νέους και τους δασκάλους
τους σε αντιδιαστολή με αυτά που ζούμε και βλέπουμε από τους ηγέτες και
που στο κάτω- κάτω της γραφής δεν τους ζητάμε να δώσουν την ζωή τους
για εμάς, απλά να κάνουν το καθήκον τους, να κυβερνήσουν με σύνεση για
το συμφέρον της Χώρας και των πολιτών της. Ζητάμε πολλά;
Ας ενημερώσουμε λοιπόν κάθε ενδιαφερόμενο, εταίρο, σύμμαχο, φίλο
ή εχθρό πως όσο υπάρχουν Έλληνες, δεν πρόκειται να κάνουμε τη χάρη
στον… νεκροθάφτη
Το μόνο που κατάφεραν αυτή την εποχή είναι να μας
τσαντίσουν, σκεφτείτε μόνο τι πρόκειται να συμβεί μόλις ο «θυμός» αυτός
μετατραπεί σε «δράση»…
Ο καιρός για τη συγκεκριμένη μετάλλαξη είναι πολύ πιο κοντά
από ότι κάποιοι φαντάζονται. Αρκεί να το πάρουμε απόφαση σαν κοινωνία,
αλλά και ο καθένας μόνος του…
http://iliakis.blogspot.com/2012/05/blog-post.html
http://www.defence-point.gr/news/?p=46538
