Η
αρχαία Ελληνική ζωγραφική είναι τέχνη αντίστοιχης σημασίας με την
αρχιτεκτονική και την γλυπτική στον Ελληνικό Κόσμο. Χάθηκε όμως κατά το
μεγαλύτερο μέρος της, και ιδιαίτερα η ζωγραφική της κλασσικής περιόδου
είναι χαμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου. Ήταν πάντοτε συνδεδεμένη με την
αρχιτεκτονική και την γλυπτική, καθώς βάφονταν τόσο τα γλυπτά όσο και τα
αρχιτεκτονικά μέλη με τρόπο που μας είναι καλά γνωστός, μια και είναι
χιλιάδες τα ίχνη χρωμάτων από αρχιτεκτονικά μέλη και γλυπτά που σώζονται
σήμερα, και μας επιτρέπουν να έχουμε μια πλήρη εικόνα της Ελληνικής
ζωγραφικής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΕΔΩ