Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2023

27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1974 : 49 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ...



Ο Γεώργιος Γρίβας, γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 23 Μαΐου 1897, αλλά μεγάλωσε στο Τρίκωμο Αμμοχώστου. Το 1916, φεύγει από το νησί και πάει στην Μητροπολιτική Ελλάδα για να φοιτήσει στη Σχολή Ευελπίδων. Για πρώτη φορά, βρέθηκε στο πεδίο της μάχης κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο ο οποίος σαν επακόλουθο είχε την Μικρασιατική καταστροφή. Εκεί, υπηρέτησε έχοντας το βαθμό του Δεκανέα. Το 1923 προήχθη σε Υπολοχαγό, το 1926 σε Λοχαγό και το 1938 σε Ταγματάρχη.
Το 1940 βρέθηκε στη Βόρειο Ήπειρο να πολεμά τους Γερμανοιταλούς. Κατά τη Γερμανική κατοχή συνέστησε τη μυστική στρατιωτική οργάνωση «Χ». Μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, η οργάνωση «Χ» αποτέλεσε τον σκληρό πυρήνα ενάντια στους κομμουνιστές. Μετά την ήττα των κομμουνιστών, ο Γεώργιος Γρίβας και οι «Χίτες» αναμίχθηκαν με την πολιτική.
Όταν τέθηκε θέμα εξέγερσης των Ελλήνων της Κύπρου εναντίον των Άγγλων, επιλέγηκε ως αρχηγός του όλου εγχειρήματος. Ήρθε στην Κύπρο, συνέστησε την Ε.Ο.Κ.Α. και σαν αρχηγός της, ηγήθηκε του αγώνα που είχε στόχο την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Μετά το τέλος του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., το 1959, ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής προήχθη σε Στρατηγό και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και πάλι. Η απομάκρυνσή του από το νησί ήταν ένας από τους όρους των Άγγλων. Έφτασε στην Ελλάδα με τη στρατιωτική του στολή και το πιστόλι στη μέση και έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής.

Το 1963 αναλαμβάνει την ηγεσία της νεοσύστατης ΑΣΔΑΚ (Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Άμυνας Κύπρου) και στην ουσία ήτανε ο πρώτος αρχηγός της όπως την ξέρουμε σήμερα ΕΦ(Εθνικής Φρουράς). Το 1967 η Εθνική Φρουρά, κάτω σπό την ηγεσία του, διενεργεί επιχειρήσεις εναντίον τουρκικών θυλάκων στην περιοχή Κοφίνου – Άγιου Θεοδώρου έχοντας ως σύνθημα και στόχο το «Ο εχθρός στη θάλασσα». Αναγκάζεται και πάλι να εγκαταλείψει την Κύπρο μαζί με την Ελληνική Μεραρχία. Επανήλθε και πάλι, μυστικά, στην Κύπρο τον Σεπτέμβρη του 1971 και ίδρυσε την Ε.Ο.Κ.Α. Β’. Η ΕΟΚΑ Β’ στελεχώθηκε κυρίως από πρώην άνδρες της ΕΟΚΑ και νέους που πίστεψαν ότι με τη δυναμική δράση θα πειθόταν ή θα εξαναγκαζόταν ο Μακάριος να ακολουθήσει τη γραμμή της Ένωσης. Το κράτος δημιούργησε ειδικές μονάδες για την αντιμετώπιση της δράσης της Ε.Ο.Κ.Α. Β’(Εφεδρικό σώμα της αστυνομίας). Παράλληλα είχαν δημιουργηθεί και άλλες ομάδες που υποστήριζαν τον Μακάριο οι οποίες δρούσαν ανεξέλεγκτα κατά των υποστηρικτών του Στρατηγού Γρίβα. Πέθανε στις 27 Ιανουσαρίου 1974 στο σπίτι του Μάριου Χριστοδουλίδη στη Λεμεσό. Κηρύχθηκε τριήμερο επίσημο πένθος . Οι σημαίες αναρτήθηκαν μεσίστιες στα κυβερνητικά κτίρια. Τηρήθηκε τριήμερη αργία στα σχολεία και στις δημόσιες υπηρεσίες. Η μέρα της κηδείας του τηρήθηκε ως δημόσια αργία. «Η Βουλή των Αντιπροσώπων, συνελθούσα σήμερον, ημέρα Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 1974, σε έκτακτη επίσημη συνεδρία για να αποτίσει φόρο τιμής προς τον εκλιπόντα αρχηγό της ΕΟΚΑ Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή και να μνημονεύσει τις εξαίρετες υπηρεσίες τις οποίες ο εκλιπών εθνικός ήρωας πρόσφερε για την απελευθέρωση της ιδιαίτερης πατρίδας του Κύπρου, με ψήφισμά της ανακηρύσσει τον εκλιπώντα ήρωα Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα – Διγενή, ως άξιο τέκνο της ιδιαίτερής πατρίδας του Κύπρου» ΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ 27/1/1974: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ «Έπεσεν ο βαθύσκιος δρυς υπό την σκιάν του οποίου το Έθνος των Ελλήνων εγνώρισε ημέρας μεγαλείου και ανατάσεως. Ο μυθικός Διγενής υπέκυψε χθες εις τα μαρμαρένια αλώνια, αφού εκτυπήθη γενναίως με τον Χάροντα.» Ο Γρίβας μετά την επιβολή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, αναγκάζεται να φύγει από την Κύπρο. Στις 17 Μαρτίου 1959 φτάνει
στην Αθήνα όπου τον περιμένει πλήθος επισήμων και λαού. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος στεφανώνει τον Διγενή με χρυσό στεφάνι. Την επομένη η Βουλή των Ελλήνων τιμά τον Γρίβα. Ο Ροδόπουλος, τότε πρόεδρος της Βουλής διαβάζει: «Η Βουλή των Ελλήνων τιμώσα τον γενναίον στρατιώτην και άπαντας τους υπό την ηγεσίαν του αγωνισθέντας δια την ελευθερίαν της Κύπρου, αποτίει φόρον τιμής εις τους ηρωικούς νεκρούς και τα θύματα του ένδοξου αγώνος. Εκφράζει την βαθείαν ευγνωμοσύνη του Έθνους προς πάντας τους γενναίους μαχητάς. Κηρύσσει τον ένδοξον και ηρωικόν αξιωματικόν του Ελληνικού στρατού Γεώργιον Γρίβα (Διγενή), ΑΞΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ»
Η αντιστασιακή δράση του Γεώργιου Γρίβα κατά τη γερμανική κατοχή Ένα ιστορικό ντοκουμέντο επιβεβαιώνει και καταρρίπτει όλα τα μυθεύματα αυτόκλητων ιστορικών κατά της «X» και του αρχηγού της Ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής αποτελεί μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που ανέδειξε η νεότερη κυπριακή ιστορία, με σημαντική προσφορά και στην ευρύτερη ελληνική Iστορία. Ο Γεώργιος Γρίβας έλαβε μέρος και διακρίθηκε σε όλους τους εθνικούς αγώνες του Έθνους, από τη Μικρασιατική Εκστρατεία (1919-1922), στο Έπος της Πίνδου (1940-1941) στην Εθνική Αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής (1941-1944) και στην απόκρουση της κομουνιστικής προσπάθειας για μετατροπή της Ελλάδας σε Λαϊκή Δημοκρατία (1944). Η κορυφαία, όμως, εθνική συνεισφορά του ήταν η οργάνωση και η διεξαγωγή του επικού Αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959), που οδήγησε στην ανεξαρτησία της Κύπρου. Στο σημείωμα που ακολουθεί, φέρουμε σε γνώση του κυπριακού Ελληνισμού ένα ιδιαίτερα βαρυσήμαντο και ιστορικό ντοκουμέντο, το οποίο υπογράφει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος και με το οποίο επιβεβαιώνεται η αντιστασιακή δράση του Γεώργιου Γρίβα, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ελλάδας. Το έγγραφο αυτό, το οποίο ήταν άγνωστο σ’ εμάς, φέρει ημερομηνία 14 Ιουνίου 1947 και κατά τον πιο κατηγορηματικό τρόπο επιβεβαιώνει ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, ότι ο Γεώργιος Γρίβας και η οργάνωση της οποίας ηγείτο, η «Χ», ανέπτυξαν πλούσια αντιστασιακή δράση. Στη συνέχεια παραθέτουμε αυτούσιο το ιστορικό αυτό έγγραφο, το οποίο δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του Γιώργου Ν. Καραγιάννη, «Η Εκκλησία από την Κατοχή στον Εμφύλιο», Αθήνα 2001. σσ. 353-354:
«Βεβαίωσις
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος βεβαιοί ότι ο αντισυνταγματάρχης κ. Γεώργιος Γρίβας, αρχηγός της Εθνικής Στρατιωτικής οργανώσεως «Χ» κατά την περίοδο της κατοχής:
1. Ευρίσκετο εν στενή επαφή μετ’ εμού διά την τηρητέαν στάσιν υπό της οργανώσεως «Χ» και ελάμβανε οδηγίας, τας οποίας είχον εξ επαφών μου μετά της εν Καΐρω Ελληνικής Κυβερνήσεως και προς τα οποίας ούτος συνεμορφώθη. 2. Οργάνωσε μαχητικά τμήματα εντός των πόλεων Αθηνών – Πειραιώς και εις τα Περίχωρα, διά δράσιν κατά του κατακτητού και ειδοποίησε τόσο την Ελληνικήν Κυβέρνησιν Καΐρου όσον και το στρατηγείον Μ. Ανατολής, ότι αυταί ήσαν εις την διάθεσίν των δι’ οιανδήποτε αποστολήν. 3. Εξώπλισεν τα τμήματα ταύτα δι’ οπλισμού προερχόμενοι εξ αγοράς διά συλλεγέντων εράνων υπό της εν Αθήναις Εθνικής Επιτροπής. 4. Απέστειλε αξιωματικούς της οργανώσεως δι’ ενίσχυσιν των ανταρτικών σωμάτων Ζέρβα και Ψαρρού. 5. Συνειργάζετο μετά της εν Αθήναις μυστικής αγγλικής υπηρεσίας πληροφοριών «Κόδρος», μετά της οποίας είχον θέσει τούτον εις επαφήν, και εις την οποίαν διέθεσε προσωπικόν εξ αξιωματικών και πολιτών της οργανώσεων διά την συλλογήν πληροφοριών προς όφελος του Στρατηγείου Μ. Ανατολής. 6. Παρέδωσε εις ενταύθα Αγγλικήν υπηρεσίαν διάγραμμα των ναρκοπεδίων των λιμένων Πατρών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης, προς αποστολήν τούτου εις το Γενικόν Στρατηγείον Μ. Ανατολής. 7. Ηρνήθη οιανδήποτε συνεργασίαν της οργανώσεως μετά της Κυβερνήσεως Ράλλη, ου ένεκεν αρκετοί αξιωματικοί αυτής εδιώχθησαν. Ο ίδιος δε ο αρχηγός της οργανώσεως, διατεθείς εις τα τάγματα ασφαλείας διά διαταγής της Κυβερνήσεως Ράλλη, δεν συνεμορφώθη προς την διαταγήν ταύτης, εξ ου και εστερήθη των αποδοχών του και εδιώχθη, επιχειρηθείσης μάλιστα υπό της Κυβερνήσεως Ράλλη και της συλλήψεώς του. 8. Λόγω της δράσεώς του ταύτης εδιώκετο απηνώς μετά των κυριωτέρων συνεργατών του υπό των Γερμανών από τον Μάρτιον 1943 μέχρι και της αποχωρήσεώς των εξ Ελλάδος, και 9. Επί παρουσία μου παρεδόθη υπό του κ. Χρήστου Ζαλοκώστα εις τον αντισυνταγματάρχη κ. Γ. Γρίβα, ως αρχηγόν της στρατιωτικής οργανώσεως «Χ», αποσταλέν προς αυτόν τηλεγράφημα εκ Καΐρου υπό του τότε πρωθυπουργού κ. [Γεωργίου] Παπανδρέου έχον ούτως: «Εθνική Ένωσις απολύτως αναγκαία. Δι’ επίτευξιν σκοπού ωρίσαμεν Στρατιωτικόν Διοικητήν Αττικής. Σας διατάσσομεν εκτελέσητε διαταγάς του, όταν κληθήτε διά στρατιωτικήν ενέργειαν». Εν Αθήναις τη 14η Ιουνίου 1947 Ο Βεβαιών Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος» Το άνω έγγραφο αποτελεί μιαν αποστομωτική απάντηση στους αυτόκλητους «ιστορικούς» της αριστεράς ή των «συνοδοιπόρων» της, οι οποίοι εμφανίζονται κατά καιρούς να γράφουν αβασάνιστα ότι «Η «Χ» δεν είχε την παραμικρή δράση κατά των Γερμανών» (βλ. Μακάριος Δρουσιώτης, «ΕΟΚΑ: Η σκοτεινή όψη» σ. 28). Η ιστορική βαρύτητα της μαρτυρίας του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, καταδεικνύεται από την πορεία του θαυμαστού αυτού Έλληνα ιεράρχη και από την προσφορά του στο Έθνος. Ο Χρύσανθος Φιλιππίδης (1881 – 1949) διετέλεσε Μητροπολίτης Τραπεζούντας (1913 – 1913) σε μιαν ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για τον Ποντιακό Ελληνισμό. Ήταν τότε που ο Κεμάλ Αττατούρκ επιχειρούσε να αφανίσει τους Ποντίους. Έλαβε μέρος στις διαπραγματεύσεις για την τύχη του Πόντου και συνεργάστηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ως αποκρισάριος του Οικουμενικού Θρόνου. Το 1938 ο Χρύσανθος εκλέγηκε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και παρέμεινε στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο μέχρι το 1941. Με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, αρνήθηκε να ορκίσει την κυβέρνηση των δοσίλογων του Γεώργιου Τσολάκογλου (γνωστή ως κυβέρνηση Κουΐσλινγκς). Η άρνηση του Χρύσανθου να συνεργαστεί με τους Ναζί προκάλεσε την αντίδραση των γερμανικών κατοχικών αρχών και τον υποχρέωσαν να απομακρυνθεί από τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο. Ο Χρύσανθος έχει και μιαν ενδιαφέρουσα σύνδεση με την Κύπρο. Την περίοδο της χηρείας του Αρχιεπισκοπικό Θρόνου της Κύπρου, μετά το θάνατο του Κύριλλου του Γ΄ (1933) ο Χρύσανθος προτάθηκε για Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Οι Άγγλοι, όμως, αντέδρασαν άμεσα και δεν τον δέχθηκαν, γιατί αντιλαμβάνονταν ότι οι εθνικές και αγωνιστικές περγαμηνές τού Χρύσανθου και η ισχυρή προσωπικότητά του θα φούντωναν ακόμη περισσότερο τον ενωτικό πόθο των Κυπρίων. Με αυτό το σύντομο οδοιπορικό στους αγώνες και τη δράση του Χρύσανθου, καταδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η βεβαίωση, που υπογράφει για την εθνική προσφορά του Γεώργιου Γρίβα κατά την Κατοχή, αποκτά τεράστια ιστορική βαρύτητα. Όταν φυσιογνωμίες, όπως του πρώην Μητροπολίτου Τραπεζούντας, επιβεβαιώνουν και επικυρώνουν την εθνική προσφορά του Αρχηγού Διγενή κατά την περίοδο της Κατοχής, οι εμπάθειες και οι διαστρεβλώσεις των κονδυλοφόρων της κομουνιστικής αριστεράς εναντίον του Γεώργιου Γρίβα μένουν στο κενό. Η κομουνιστική Αριστερά στην Κύπρο και στην Ελλάδα δεν συγχώρεσαν στον Γεώργιο Γρίβα το γεγονός ότι το Δεκέμβριο του 1944 τους ανέτρεψε τα σχέδια να μεταστρέψουν την Ελλάδα σε Λαϊκή Δημοκρατία. Η ιστορία, όμως, και η συνείδηση του Ελληνισμού τον έχει κατατάξει μεταξύ των εξέχουσων φυσιογνωμιών του Έθνους. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο η Ελληνική όσο και η Κυπριακή Βουλή έχουν ανακηρύξει τον Γεώργιο Γρίβα – Διγενή άξιον τέκνον της πατρίδος, με την ανοχή τόσο της ΕΔΑ (το 1959) όσο και του ΑΚΕΛ (το 1974).