ΠΝΟΗ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ

Το ερειπωμένο ελληνικό χωριό Λιβίσι αντιμέτωπο με δύο προσεγγίσεις, ιστορική ανάδειξη ή τουριστικό κέλυφος

Του Πέτρου Στ.Μεχτίδη 

αρχαιολόγου – συντηρητή έργων τέχνης στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού

Το Λιβίσι βρίσκεται στη νοτιοδυτική Μ. Ασία και υπήρξε μία από τις σημαντικότερες ελληνικές κοινότητες της περιοχής με πληθυσμό που έφτανε τις 6.000 κατοίκους. Μετά την Καταστροφή δεν κατοικήθηκε και παραμένει έως σήμερα ερειπωμένο, περιμένοντας την αναστήλωση και την προστασία του.

Αποτελεί σημείο αναφοράς της έρευνάς μου για τον μικρασιατικό ελληνισμό από την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα το 2000. Ετσι αποδέχθηκα με μεγάλη χαρά την πρόσκληση της Ομάδας Αναστήλωσης Λιβισίου (υπεύθυνη Sema Kumyol) για να συμμετέχω στο διεθνές συνέδριο που θα γινόταν στην περιοχή με θέμα την ιστορία και τις προοπτικές του Λιβισίου. Στο συνέδριο συμμετείχαν Τούρκοι αρχαιολόγοι και αρχιτέκτονες (Halik Cetinkaya, Nezih Aysel, Ozgur Ediz), ο ξεναγός Naci Dincer, ο Γάλλος Jacgues Pochoy και από την Ελλάδα -εκτός από εμένα- η καθηγήτρια Λαογραφίας του ΔΠΘ Δέσποινα Δαμιανού.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ