Η θεώρηση του λαού μας περί της Ελληνικής Πολιτείας στηριζόταν ανέκαθεν στον ευνομούμενο χαρακτήρα αυτής. Στην ύπαρξη δηλαδή μιας σειράς κανόνων που ρυθμίζουν τις σχέσεις, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις κράτους και πολίτη. Η νομιμότητα των πράξεων επισφράγιζε την ηθική τους και προσδιόριζε τον ελληνικό νομικό πολιτισμό. Αυτό ίσχυε έως την στιγμή που υπερίσχυσε ο λεγόμενος πολιτικός «πολιτισμός» που ήρθε βιαίως και αιφνιδίως να εκτοπίσει τον νομικό πολιτισμό και να προσδώσει στην ανηθικότητα νομικό περιεχόμενο.
Η αισθητική της υπεροχής του Δικαίου τέθηκε στη διάθεση των βιαστών της ανθρωπότητας και οι υπερασπιστές του Έθνους και του Δικαίου μπήκαν στο στόχαστρο της νέας εξουσιαστικής τάξης πραγμάτων. Το εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών αντικαταστάθηκε από το εμπόριο πατρίδων και ψυχών. Οι ελίτ του χρήματος και των σκοτεινών λεσχών απέκτησαν θεσμικούς εκπροσώπους στα πρώην ελεύθερα έθνη και γράφουν πλέον νόμους. Προσδιορίζουν τα όρια της νέας νομιμότητας και της νέας ηθικής. Και έτσι ενώ ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, τώρα πια επισήμως ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι ηθικό σαν πέσει σε βρώμικα χέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου