Αρχαια Νοσοκομεια (Ασκληπιεία)

Εκατοντάδες ασκληπιεία υπήρχαν διάσπαρτα σ όλη την Ελλάδα.. Πρόκειται για ιερά του θεού Ασκληπιού που οι ασθενείς πήγαιναν εκεί για να γιατρευτούν. Η θρησκευτική πίστη, που αποτελεί έτσι κι αλλιώς ένα ισχυρό κίνητρο και μέσο θεραπείας, σε συνεργασία με ιατρικά αλλά και ψυχολογικά μέσα όπως η υγιεινή διατροφή, μαλάξεις, θεραπευτικά λουτρά και ερμηνεία των ονείρων, έφερνε την ίαση.

Ο ασθενής, αφού περνούσε μια φάση προετοιμασίας, κοιμόταν στη συνέχεια για μια νύχτα μέσα στο ιερό όπου υποτίθεται πως ο θεός τον επισκεπτόταν, τον συμβούλευε ή τον θεράπευε μέσα στα όνειρα του. Η διαδικασία αυτή, που άρχισε να καθιερώνεται στα ασκληπιεία, κατά τον 4ον αιώνα ονομαζόταν "εγκοίμηση". Στη συνέχεια ο ασθενής μόνος του ή με τη βοήθεια των ιερέων ερμήνευε τα όνειρα, καταστρώνοντας έτσι την κατεύθυνση της θεραπευτικής διαδικασίας και του περαιτέρω τρόπου ζωής που όφειλε να ακολουθήσει για να παραμείνει υγιής.

Η Ιπποκρατική ιατρική αν και είχε ήδη αποκλίνει από τις μαγικές και τελετουργικές θεραπείες προς όφελος της ορθολογικής επιστήμης, δε δυσκολεύτηκε να συνδυαστεί με τη συνεχιζόμενη λατρεία του Ασκληπιού, δίνοντας στους ιερούς χώρους των ασκληπιείων ένα δεύτερο χαρακτήρα παρόμοιο μ αυτόν των σημερινών νοσοκομείων. Τα ιερά χτισμένα σε τόπους με υγιεινό κλίμα, συνδύαζαν τα καλύτερα στοιχεία και των δυο προσεγγίσεων, δηλαδή, της θαυματουργικής ή ψυχολογικής θεραπείας μέσω της πίστης και της φυσικής ή σωματικής θεραπείας μέσω ιατρικής νοσηλείας και προσαρμογής του τρόπου ζωής.

Μεγάλα και φημισμένα ασκληπιεία υπήρξαν εκείνα της Τρίκκης (σημερινά Τρίκαλα), της Κω, της Επιδαύρου, της Τιθορέας, της Τιτάνης, στη Σικυωνία αλλά και τα κατοπινά όπως της Ναυπάκτου και της Περγάμου. Ανάλογα με τους ιερείς που ήταν στο κάθε ασκληπιείο, έπαιρνε και τη φήμη του! ’λλοι δηλαδή ιερείς ειδικεύονταν στη χειρουργική και άλλοι σε ψυχιατρικές παθήσεις ή άλλοι σε αφροδίσια νοσήματα, ήταν δηλαδή όπως σήμερα τα ειδικευμένα νοσοκομεία.

Η θεραπεία γινόταν δωρεάν όμως οι ασθενείς συνήθιζαν να προσφέρουν αφιερώματα ή αναθήματα από χρυσό ή ασήμι που αναπαριστούσαν το θεραπευμένο μέλος τους. Αυτή η συνήθεια συνεχίζεται μέχρι σήμερα με τα λεγόμενα "τάματα" που αφήνουν οι πιστοί σε "θαυματουργές" εικόνες.

Απο Legion Legionaire